{Open} Hijacked

Haar pootstappen waren voorzichtig, haar pels ietwat... modderig, maar ze had haar prooi gevangen. Een dikke spreeuw hing voorzichtig tussen haar kaken, van het leven beroofd. Maar Snowypaw vond dat niet erg, ze had haar prooi gehad. Voor haar was dat voldoende. Maar ze moest zich alsnog focussen en dat deed ze dan ook met een voorzichtige blik. Het was warm en klam buiten op het moment. Met haar dikke pels kon ze het goed voelen. De grond voelde weerbarstig aan onder haar poten en door de warmte begon ze zachtjes te hijgen. Ze moest eventjes stoppen. Zwijgend leunde ze tegen een boom aan en sloot ze haar ogen eventjes. Ze moest eventjes bijkomen. Ze was moe na een dag jagen en de warmte. De zon kon met haar gouden stralen nog maar net de topjes van de bomen verlichten. Ze moest zometeen wel terug, of ze was te laat in het kamp.

{Open}

De gespierde kater sloop door het bos, opzoek naar genoeg prooi voor die dag. Hij moest de Clan gaan voeden, net als alle warriors. Geritsel klonk luid door de struiken. Sterke geuren verwarden zijn neus. De enige geur die doordrong was de geur van angst. Stilaan werd die geur ook de zijne. Hij moest dus weten wat er gaande was achter die kleine struikjes. Hiddendance kon er bijna overkijken dus waren het al geen katten. Voor muizen waren de geluiden veel luid! Hij legde zich plat op zijn buik en de tabby gekleurde kater sloop poot voor poot tot aan de struiken. De groene bladeren danste in de wind en de kleine dauwdruppels glinsterde als kristallen in de schijn van de felle zon. Voorzichtig keek hij onder de struiken. Hij zag 2 kleine ros-rode wezentjes met een super pluizige staart vechten om een klein eikeltje. Het waren 2 kibbelende eekhoorns. Hiddendance pakte zijn kans en viel ze beide aan. Met een krachtige sprong en harde klap op de grond plette hij de beestjes, allebei in een keer. Hij, Hiddendance, had 2 razendsnelle eekhoorns gevangen! Hij stak ze in zijn mond en ging door het warme weer terug naar het kamp. Onderweg kwam hij opeens een kleine apprentice tegen van zijn Clan. Ze had een lange, witte vacht en zag er uitgeput uit. Het was Snowypaw. "Hey, jij daar! Ja, jij hoor! Jij bent toch Snowypaw van uit de Clan hé?! Ik ben het, Hiddendance. Kan ik iets voor je doen? Je ziet er vermoeid uit!", riep hij vanop een afstandje. Voorzichtig trappelde hij wat dichterbij. Vlak voor het katje zette hij zich neer, wachtend op een antwoord.

Snowypaw hijgde eventjes zachtjes en deed haar best om weer op adem te komen. Ze sloot haar heldere blauwe ogen eventjes en trachtte haar normale adem patroon weer terug te winnen. De warmt, broeiend onder haar dikke, sneeuwwitte pels, probeerde ze kwijt te raken. De stam van de boom voelde zelfs ietwat koel aan op haar pels. Maar haar moment van rust werd snel onderbroken, een plotselinge stem galmde in haar oren. "Hey, jij daar! Ja, jij hoor! Jij bent toch Snowypaw van uit de Clan hé?! Ik ben het, Hiddendance. Kan ik iets voor je doen? Je ziet er vermoeid uit!" Snowypaw verstarde iets en keek verschrikt op. "Euh... Hi Hiddendance," Miauwde ze, ietwat schuchter. Van een afstandje had ze de kater altijd een beetje griezelig gevonden. "Nee, het gaat prima, gewoon een beetje warm." Miauwde ze vervolgens ontkennend.

Hiddendance stapte even wat dichter bij de apprentice. Ze probeerde haar normale adempatroon terug te winnen. 'Euh... Hi Hiddendance', mauwde het spierwitte katje tegen hem. Ze klonk wat schuchter. 'Nee, het gaat prima, gewoon een beetje warm', vervolgde ze. Hiddendance zag dat ze vermoeid was en zette het gesprek kalmpjes verder. "Alles goed? Het lijkt erg warm met dit weer onder zo'n dikke vacht. Ik heb het al warm, en ik heb nu niet bepaald de langste vacht van de Clan", zei hij. De tabby kater keek diep in de verwarmende ogen van de poes die voor hem onder de boom zat. Hiddendance draaide even met zijn gestreepte oren in haar richting. Met sierlijke bewegingen ging de kater voor het poesje zitten. De felle, warme zonnestralen schenen op zijn lange poten. Een kleine dauwdruppel van de bladeren uit de boom waar hij onder zat viel op het puntje van neus, waardoor hij vriendelijk glimlachte naar Snowypaw, hij wilde zo aardig mogelijk voor haar over komen, ze was tenslotte nog maar een apprentice en hij wilde haar niet verschrikken of bang maken. In stilte en met een liefelijke lach keek hij haar aan, wachtend op enige reactie.

Een beetje nerveus en schuchter staarde Snowypaw omhoog naar de veel grotere Warrior. Hiddendance was zeker niet één van de kleinste katten van de clan en dat was ietwat intimiderend voor de nog jonge en sowieso klein gebouwde apprentice. "Alles goed? Het lijkt erg warm met dit weer onder zo'n dikke vacht. Ik heb het al warm, en ik heb nu niet bepaald de langste vacht van de Clan", Miauwde Hiddendance kalmpjes. Snowypaw glimlachte wat voorzichtig. "Ja, dat kan wel," Miauwde ze bevestigend terwijl ze voorzichtig ging zitten. Haar witte staart krulde ze om haar voorpootjes heen. Nieuwsgierig, maar nog steeds ietwat verlegen staarde ze omhoog naar de Warrior. "Maar wat was u dan aan het doen dan?" Besloot ze uiteindelijk maar te vragen.

Hiddendance zag de verlegen blik op het gezicht van de vele kleinere apprentice die verlegen zijn verklaring bevestigde: "Ja, dat kan wel." Hij zag hoe Snowypaw haar donzige en witte staart voor haar korte voorpootjes krulde. "Maar wat was u dan aan het doen dan?", vervolgde ze nieuwsgierig. De grote warrior keek naar beneden en ging op zijn buik liggen om het gesprek wat aangenamer te maken voor de kleinere poes die voor hem zat. Hij kroop lichtjes naar voren om in de schaduw te schuilen voor de felle en warme zonnestralen. "Wel, ik was aan het jagen. Ik was van plan een lekkere prooi te zoeken en nadien naar Little Creek te trekken om even een slokje water te drinken, ik ben namelijk uitgedroogd van dit warme weer. En jij, wat kwam jij hier doen?", antwoordde Hiddendance met een liefelijke stem. Hij verzachtte zijn ogen om aardiger over te komen bij haar. De uittorende kater hield ervan om poezen te vleien, dat was zijn favoriete bezigheid, op jagen na. Hij hijgde zacht door de brandende zon die zijn vacht in vuur en vlam leek te zetten. Hij keek diep in Snowypaw's ogen om haar lichtelijk te verleiden maar wist de grenzen. Hij knipoogde even naar haar maar meer deed hij niet, ze was tenslotte nog een apprentice. Haar aanstarend wachtte hij op een antwoord of enige reactie van het katje dat voor hem zat.

Snowypaw moest haar eerste instinct om meteen achteruit te deinzen toen de Warrior een onverwachte beweging maakte, flink onderdrukken. De Warrior ging namelijk voor haar op de grond liggen, om oogcontact te kunnen behouden. Nerveus kneedde ze de grond wat met haar voorpoten, maar verder deed het sneeuwwitte poesje niks. "Wel, ik was aan het jagen. Ik was van plan een lekkere prooi te zoeken en nadien naar Little Creek te trekken om even een slokje water te drinken, ik ben namelijk uitgedroogd van dit warme weer. En jij, wat kwam jij hier doen?" Miauwde de kater naar haar. Snowypaw wilde antwoorden, maar ze verstarde iets onder zijn starende blik, vooral toen hij knipoogde. Na dat gebaar ging Snowypaw's blik weer wat verlegen en schuchter naar haar voorpootjes, ze wist namelijk niet goed hoe ze ermee om moest gaan. "Ik.. ik was aan het jagen." Miauwde ze zachtjes. "Maar de prooi kwam maar niet tevoorschijn omdat het zo warm was en ik kreeg het zelf ook heel erg warm, dus ik was maar terug gegaan naar het kamp. Maar ik moest even uitrusten." Miauwde ze als verklaring. Ze schaamde zich iets voor de 'zwakte' die ze vertoond had, maar er was niks aan te doen.

Een verlegen uitdrukking zag Hiddendance op het gezichtje van Snowypaw verschijnen. Was hij te ver gegaan? Een beetje verward staarde hij met een zachte blik naar de apprentice. 'Ik... Ik was aan het jagen', mauwde ze met een stille stem. 'Maar de prooi kwam maar niet tevoorschijn omdat het zo warm was en ik kreeg het zelf ook heek erg warm, dus ik was maar terug gegaan naar het kamp. Maar ik moest even uitrusten', vervolgde de kleine poes. Ze leek zich te schamen. Hiddendance ging zachtjes naar achteren hang om het katje wat te kalmeren en gerust te stellen, hij wilde haar helemaal niet afschrikken of zo. Hij liet zijn gespannen ogen even rusten en hij draaide zijn hoofd van de zon weg. Hiddendance's staart was gloeiend heet van de felle en warme zon die met straffe stralen op zijn lange staart scheen. De grote kater rekte zijn staart even uit en plooide die nadien langs zijn lichaam, zodat de zon wat uit de weg bleef. Gekalmeerd van het hele gebeuren van daarnet begon hij zijn forse voorpoten te wassen. "Moet ik je helpen een prooi te vangen? Of moet ik je even mee begeleiden naar Little Creek om wat te drinken? Ik wil je ook wel vergezellen als je terug gaat naar het kamp?", bad hij behulpzaam en charmeerden aan. Het was ondertussen al zonhoog en Hiddendance had nog steeds niets gegeten vandaag. Hij was uitgedroogd en zijn energie raakte op, hij hoopte dus dat de spier witte Snowypaw zijn vriendelijke aanbod snel zou aanvaarden, anders zou hij wel alleen gaan en haar later nog eens aanspreken in het kamp. Nog steeds likkend aan zijn vacht wachtte hij op een antwoord van de apprentice terwijl er een blaadje van de boom naar beneden dwarrelde en op zijn neus belande. Zachtaardig hief hij zijn neus op waardoor het blaadje op zijn rechter-voorpoot viel die hij vervolgend naar voren schoof en aan Snowypaw gaf. Hij wist dat het niet veel was, maar het was een begin!