Never saw someone like you

Zijn groene blik gleed rusteloos over het kamp, maar bleef haken bij het gestalte van een langharige donkere poes. Haar amberkleurige ogen deden hem even grijnzen. Nieuwsgierig naar haar naam, stapte hij naar haar toe, en begroette hij haar met een zwiep van zijn staart. "Goedendag, schoonheid." Mauwde hij op een charmante toon. "Mag ik weten wat uw naam is?" Zijn bladgroene blik bleef rusten op haar mooie gelaat, afwachtende op een antwoord.

//+Scarletwing
OOC: Sorry voor de kortheid.

Rustig schraapte haar ruwe tong over haar lange zwarte vacht heen. Ondertussen gleed haar ambere blik over het kamp heen. Scarletwing had een tik ervoor om alles en iedereen in de gate te houden, ondanks dat ze helemaal niet zo paranoia hoefde te zijn. Niet dat ze andere katten vertrouwde, maar dat was gewoon iets wat tussen haar oren zat. "Je hebt bezoek, hoorde ze Alice haar in d'r oor fluisteren. Scarletwing wist het al, ze had de geur al geroken, maar er geen aandacht aan geschonken. "Goedendag, schoonheid." Ze trok eventjes met haar oren, voordat ze opkeek en recht in de bladgroene ogen van de Shadowclan Deputy keek. "Mag ik weten wat uw naam is?" Scarletwing snoof zachtjes. "Stunspore," begon ze langzaam, al zat er een lichte snauw in haar stem. "Je bent Deputy en je kent je eigen clanleden nog niet eens? De naam is Scarletwing." Haar ambere ogen gleden over zijn lichaam heen, maar focuste zich al snel weer op zijn bladgroene ogen. Ze had niet echt de bedoeling gehad om zo kortaf en snauwerig over te komen, maar zo zat ze nou eenmaal in elkaar. En als hij er niet tegen kon, pech voor hem.

"Spoken" - Thoughts - "Other cats" - "Alice"

[Ligt niet aan jou. Scarletwing is gewoon zo'n bitch dat ze zo reageert xD]

De snauwende toon van de poes maakte het alleen nog meer interessanter voor de kater. "je bent deputy en je kent je eigen clanleden nog niet eens? de naam is scarletwing." Hij trok even zijn wenkbrauw op, maar gunde geen aandacht aan haar kwade reactie. "Hoe gaat het met je, Scarletwing?" Hij liet zichzelf zakken totdat hij in een zithouding terecht kwam en sloeg zijn staart over zijn poten heen. "Trouwens, sorry dat ik je naam niet wist." Verontschuldigde hij zich op een zachte toon. Zijn bladgroene blik vertoonde een zachte en aardige twinkeling toen hij haar recht aankeek in d'r amberkleurige ogen. Waarom was ze toch zo mooi, en wat was het gevoel dat hij nu had...? Hij kon toch niet... verliefd zijn?

Eventjes had de zwarte poes de neiging om het gesprek gewoon af te kappen en verder te gaan met haar wasbeurt. Maar de kater, Stunspore, bleef maar doorpraten. Dan was het wel heel erg onbeleefd om opeens weg te lopen en onbeleefd was ze niet. "Hoe gaat het met je, Scarletwing?" Scarletwing zuchtte zachtjes. "Ik heb me wel eens beter gevoeld," miauwde ze, met een zachtere stem dan voorheen. Ze praatte niet graag over haar problemen en als katten zich er mee gingen bemoeien voelde ze zich alleen maar als een last. Dus meestal hielt ze gewoon d'r bek dicht. "Trouwens, sorry dat ik je naam niet wist." De zwarte poes haalde d'r schouders op. "Zit wel goed," miauwde ze. Het deerde haar niet zo heel erg, ze was gewoon geïrriteerd.
Een nieuwsgierige glinstering kwam in haar ambere ogen toen ze Stunspore weer aankeek. "Hoe is het trouwens om Deputy te zijn?" miauwde ze daarna nieuwsgierig. Ze stond op en draaide zich in zijn richting. Goed, nu had hij haar aandacht. Misschien kon ze wel wat vaker met de kater optrekken, misschien was hij niet zo slecht als dat ze in het begin dacht. Een beetje gezelschap kon geen kwaad, toch?

"Spoken" - Thoughts - "Other cats" - "Alice"

"ik heb me wel eens beter gevoeld," Miauwde ze. Hij wiebelde even met zijn oren en liet een zoete glimlach op zijn gezicht verschijnen. Scarletwing was de eerste poes waarvoor hij iets voelde, de eerste kat waar hij niet gemeen tegen praatte. Hij knikte eventjes en gunde zijn eigen borstkas een vlugge lik. "zit wel goed," Hij slaakt een onhoorbare zucht, en liet nadien alleen zijn staartpuntje even bewegen. "hoe is het trouwens om deputy te zijn?" Hij dacht even na, en maar haalde nadien zijn schouders op. "Het is wel fijn, maar ik heb steeds het gevoel dat er iets ernstig gaat gebeuren..." Hij schudde zijn brede kop even en veegde met zijn staart wat zand voor zijn poten weg. "Maar dat doet er niet toe." Vervolgde hij, waarna hij zijn blik weer op haar prachtige pels liet rusten.

"Het is wel fijn, maar ik heb steeds het gevoel dat er iets ernstig gaat gebeuren..." Scarletwing vernauwde haar ogen. Wat zou hij daarmee bedoelen? Het ging zo goed met de clan sinds Brokenstar en Raindrop dood waren en hij en Rushstar de macht hadden overgenomen. Goed. Rushstar had kittens te vroeg laten trainen, maar nadat er een of twee dood zouden gaan, zou hij toch wel weer bijdraaien. Toch? Ze hoopte in ieder geval van wel, want dit kon hij echt niet maken.
De zwarte poes zuchtte eventjes en ging met d'r poot over haar kop heen, waardoor haar zwarte vacht overeind kwam te staan op d'r kop. Ze gromde zachtjes naar de pluk en probeerde hem goed te krijgen, zonder enig merkbaar succes.
"Maar dat doet er niet toe." Scarletwing keek Stunspore eventjes vaag aan, ze had het idee dat ze een gedeelte van zijn dialoog had gemist. Daarom hielt ze d'r kop schuin en hoopte maar dat er geen vragen bij hadden gezeten.
"Uh ... Heb je, ik bedoel, zijn er nog taken die je moet doen vandaag?" miauwde ze, wat zenuwachtig. "Misschien ... Misschien kunnen we gaan jagen, anders. Als je niets anders te doen hebt natuurlijk, ik wil je niet van je taken afhouden." Jeez, ze kwam niet meer uit d'r woorden, hoe genânt was dat wel niet. Ze was wel heel erg snel omgeslagen bij Stunspore, meestal moesten katten veel meer doen om haar van d'r afstandelijkheid en snauwerigheid af te krijgen. Wat was er toch?

»Te lui om mn sheet te gebruiken xD«

Hij keek naar de poes wiens vacht een beetje overeind stond op d'r kop. Ergens vond hij het grappig hoe dat ze erbij stond. Stunspore kon het niet laten om even met zijn poot over haar kopje te gaan, zodat de pluk vacht die overeind stond, weer plat lag. "Uh ... Heb je, ik bedoel, zijn er nog taken die je moet doen vandaag?" De snauwende toon die de poes zonet nog had gebruikt, was nu totaal verdwenen. Hij glimlachte zacht en keek met een charmante blik naar de poes. "Misschien ... Misschien kunnen we gaan jagen, anders. Als je niets anders te doen hebt natuurlijk, ik wil je niet van je taken afhouden." Hij haalde even adem, en opende nadien zijn mond, klaar om iets te zeggen. "Nee, momenteel heb ik niets meer te doen," Een warm gevoel steeg omhoog in zijn buik toen hij de poes weer aankeek. Waarom moest ze toch zó mooi zijn... "En ja hoor, ik zou het fijn vinden om samen met je te gaan jagen." Snorde Stunspore nadien. Hierna wiebelde hij eventjes met zijn oren, en sloot hij zijn bladgroene ogen om ze daarna weer te openen.

Scarletwing keek eventjes verbaast toen ze de poot van Stunspore over haar kopje voelde gaan en hielt zichzelf tegen om niet in een te duiken. Ze wilde naar hem blazen, zeggen dat hij van haar af moest blijven, maar er kwam niets naar buiten toe. Helemaal niets. Damn, Stunspore had haar volledig uit het veld geslagen met zijn gladde praatjes en groene ogen. Normaal gezien zou ze zich nooit zo snel laten overrompelen. "Nee, momenteel heb ik niets meer te doen," Een vrolijke blik kwam in haar ogen bij de woorden van de tweekleurige kater. "En ja hoor, ik zou het fijn vinden om samen met je te gaan jagen." Ze glimlachte en stond op. Voorzichtig schudde ze haar lange zwarte vacht uit en keek, met een vrolijke blik, de kater aan. "Nou, kom op dan," miauwde ze, voordat ze zich omdraaide en het kamp uit racete.

--

Voor haar zat een muis, zijn schutkleur zorgde ervoor dat hij maar moeilijk te zien was. Gelukkig had Scarletwing hem al snel genoeg gezien om te weten waar hij was. Haar oren gingen plat in d'r nek liggen toen ze opeens de geur van Stunspore rook. Met een kleine beweging van d'r staart gaf ze aan dat hij stil moest wezen. Voorzichtig kroop ze naar voren toe en sprong op het diertje, dat geen tijd meer had om te ontsnappen. Snel beet ze het dood en liep terug naar Stunspore. "Dat is één," miauwde ze met haar bek vol.

» Sorry voor de powerplay in mn post, maar anders zat ik vast ermee xD«

"Nou, kom op dan," Zei ze. Hij glimlachte even, wierp nog één vlugge blik op de katten die hem aankeken, en rende nadien achter Scarletwing aan, het territorium in.
Na een tijdje gelopen te hebben wenkte Scarletwing met haar staart als teken dat Stunspore stil moest zijn. Gehoorzaam knikte hij, en ging hij geluidloos zitten, toekijkende naar het gebeuren voor hem. Hij moest toegeven: Ze was een uitstekende jager. "Dat is één," Miauwde ze. Voor heel even kwam er een grijns tevoorschijn op zijn gezicht, maar die verdween zodra hij de geur van kraai te pakken kreeg. In een fractie van een seconde liet de kater zich zakken totdat zijn buik nog maar één centimeter boven de grond hing. Met ruime, geruisloze passen sloop hij voort, zijn ogen spiedend door de struiken voor hem. Toen de geur almaar sterker werd, en Stunspore ervan overtuigd was dat de kraai vlak voor hem stond, zette hij zich af met zijn achterpoten, en vloog hij met uitgeklapte klauwen de lucht in. Toen hij eenmaal over de struik was gesprongen, en hij het diertje zag opstijgen, plukte hij de vogel weer uit de lucht en doodde hij het met een simpele beet in de nek. Trots landde de tweekleurige kater op alle vier de pootjes, en raapte hij de kraai die hij zonet had gevangen van de grond op. "Dat is twee." Sprak hij op een plezierige toon toen hij het pas gevangen prooidier liet vallen op de aardbodem. Zijn snorharen trilden even geamuseerd toen hij de poes genaamd Scarletwing aankeek, afwachtend op wat de schoonheid nu zou gaan doen.

De zwarte kattin begroef rustig haar muisje en draaide zich daarna om te kijken wat Stunspore ervan af bracht. Ze keek toe hoe de rood/witte kater op keurige wijze een kraai te pakken kreeg.
Nog voordat hij terug kwam en haar geamuseerd de kraai liet zien, had ze de geur van een tweede vogel op te pikt. Haar ambere ogen keken zoekend rond, ze kon niet direct plaatsen waar de geur vandaan kwam, waardoor ze lichtelijk in de war raakte. "Achter je," hoorde ze opeens de stem van Alice. Ze draaide zich om, precies op het moment dat ze de geur en het bekende snerpende geluid van de kraai hoorde. Zonder er bij na te denken, spande ze haar achterpoten, sprong omhoog en greep de overvliegende vogel met haar klauwen. Ze trok het zwarte gevogelte mee naar de grond, waar ze het met een snelle beet dode. Ze grinnikte, pakte de vogel op en liep naar Stunspore toe. "Meer geluk dan wijsheid," gaf ze eerlijk toe, terwijl ze de vogel begroef. Nu pas merkte ze dat haar schouder aan het prikken was. Ze draaide haar kop, om te zien dat er enkele rode bloeddruppeltjes in haar zwarte vacht zaten. Blijkbaar had de kraai het voor elkaar gekregen om haar met óf zijn klauwe óf zijn snavel haar te raken. Scarletwing probeerde met haar tong bij de wond te komen, maar ze haalde het net niet. "Damn," miauwde ze, meer in zichzelf dan tegen Stunspore. Ze haatte het als ze ergens niet bij kon komen.

Hij keek even op toen Scarletwing plots de lucht in sprong, en een kraai wist te vangen. Een tikkeltje onder de indruk trok hij één wenkbrauw omhoog, en kwam er een vrolijke lach op zijn gezicht te staan. "Prachtige vangst." Complimenteerde hij haar. "Meer geluk dan wijsheid," Hij schudde zijn kop en grinnikte even. "Je hebt talent, ik zou die kraai nooit hebben gevangen." Net toen hij dacht dat alles oké was, zag hij dat Scarlet bloedde, en dat ze er niet bij kon. "Damn," Hij had wel door dat het niet tegen hem bedoeld was, maar alsnog voelde hij zich schuldig. Voorzichtig liep hij naar haar toe, en likte hij de wond schoon zodat het bloeden even gestopt was. "We hebben spinrag nodig." Ook al was hij geen Medicine cat, hij had het al zo vaak gehoord dat spinrag het bloeden stopte. Iedereen wist dat, toch?

Onderwerp: Re: Never saw someone like you