Hi daddy! [&Stormfrost]

Onderwerp: Hi daddy! [&Stormfrost] za 27 apr 2013 - 20:30

_{Langzaam kwam een klein grijswit katertje omhoog naast zijn moeder. Hij wist dat zij nog lag te slapen, net zoals de rest van zijn familie. Zijn vader sliep niet bij hem maar de jonge kater wist precies wie hij was. Zodra hij op zijn poten stond bleef hij even staan om iets uit te rusten. Zodra hij weer genoeg energie had sloop hij naar buiten, onderweg per ongelijk op een aantal staarten van de queens stappend. Gelukkig namen ze het hem niet kwalijk, hij was tenslotte nog maar een klein kitten. Eenmaal buiten snoof hij de lucht op en lachtte heel even. Hij vond het buiten wel leuk, maar dit was de eerste keer dat hij alleen buiten de den stond. Zijn moeder vond het waarschijnlijk niet goed maar hij wilde ook een beetje verkennen.
Langzaam zette hij een paar stappen naar voren en keek weer om zich heen. Zonder zijn moeder naast hem leek het kamp best wel groot. Heel voorzichtig liep hij verder naar voren en zag daar de plek die zijn moeder had beschreven als de prooistapel. Het zou vast niet erg zijn als hij daar een kijkje zou nemen. Voorzichtig liep hij verder maar lette niet zo heel erg op. Zijn ogen waaren voornamelijk gericht op zijn pootjes, hopend dat die sterk genoeg waren. Maar daardoor had hij niet door waar hij precies liep en zonder dat het de bedoeling was liep hij tegen een andere kat op. Als resultaat daarvan viel hij achterover en kwam met een plofje op de grond terecht. ''Oeff..'' Mompelde hij zacht en duwde zich weer met wat moeite omhoog. ''Sorry, ik lette niet zo heel erg goed op.'' Zei hij met respect, maar zodra hij opkeek begon hij een beetje te lachen maar ook werd hij nerveus. ''Oh.. hallo pappa.'' Zei hij en schuifelde wat met zijn pootje over de grond}

terugkomend van de nachtpatrouille keerde Stormfrost nog een laatste keer achter zich om. De wind blies in zijn ogen, maar hield ze open. In de nacht hadden ze een vossengeur gevonden en gevolgd. Het liep uiteindelijk dood, maar hij vertrouwde het niet. Toch ging hij het kamp in nadat zijn ongeduldige mede-warriors naar hem riep. De leader van de patrouille zou het melden. Mooi, had hij meer tijd om een muis te pakken en rustig te kunnen eten mijn zijn vrienden. Al was hij een grote kater, hij pakte meestal de kleine leftovers. Hij zette zich altijd op te tweede plaats, wat de andere ook zeggen.
De muis was verdwenen in zijn mond. Hij stapte naar de Warrior Den, nestelde zich in een mosbed die hij had opgeëist en begon te slapen.

Een kleine klap trok hem uit zijn droomloze slaap. Naast hem lag een kleine kitten die zich snel herstelde en zijn excuses aanbood. 'haha, jij bent echt een troublesome cat.' Sprak hij zachtjes zodat hij de andere niet wakker zou maken.''Oh.. hallo pappa.'' Zei hij en schuifelde wat met zijn pootje over de grond. 'Nou vertel maar eens wat je uit de Nursery doet. Je weet dat je niet zonder toestemming de Nursery uit mag.' Hij kon het hem niet kwalijk nemen. Iedere kitten doet dit soort dingen minstend een keer, voordat ze het om hun donder krijgen en te bang zijn om het nog een keer te doen. Langzaam stond hij op en liep de Den uit, zijn zoon volgde hem als een puppie.(powerplay i dont care) Zijn zoon was opvallend klein, maar dat maakte niet veel uit. Hij was wat vatbaarder dan de andere, maar dat zou vast wel veranderen. ' Oke, wat wil je gaan doen? Kleine donder!' Hij plaagde hem door zijn grote poot over Battlekit zijn hooft te laten ploffen en hen onderuit duwde, wel gentle ofcourse.

Hij wist niet of zijn vader boos zou worden en niet. Hopelijk niet, want hij was eigenlijk alleen maar nieuwsgierig. Hij was nooit alleen buiten de nursery geweest en op zich was het wel spannend maar voor hem vermoeiend. Voortaan zou hij het ook niet meer doen, maar dat kwam dan wel. Nu zat hij opeens bij zijn vader met een stomme blik op zijn gezichtje. . 'haha, jij bent echt een troublesome cat.' Het katertje wiebelde een beetje met zijn oren en boog even zijn kopje. 'Nou vertel maar eens wat je uit de Nursery doet. Je weet dat je niet zonder toestemming de Nursery uit mag.' Vroeg de kater en voordat het jonge katje antwoord kon geven stond zijn vader op en liep de den uit. Met moeite stond het jonge katertje zelf ook op en liep achter de veel grotere kater aan. ''Nou, ik was eigenlijk een beetje nieuwsgierig. Maar ik beloof dat ik het niet meer zal doen!'' Zei het jonge katertje en keek op naar zijn vader. Als hij ouder was en warrior wilde hij net zoals zijn vader zijn. Dat was een ding dat hij zonder twijfel zeker wist. ' Oke, wat wil je gaan doen? Kleine donder!' Zei zijn vader en gaf hem een duwtje. Hoewel dat kleine duwtje genoeg was om hem helemaal om te laten rollen. Hij was nu eenmaal niet sterk genoeg om stevig op zijn pootjes te staan. ''Zeg pappa, ik wil sterk worden net zoals de rest!'' Zei het jonge katertje terwijl hij zich weer langzaam omhoog duwde. het kostte hem veel kracht maar hij was vastberaden om niet zo snel op te geven. ''Ik wel net zoals jou een grote en sterke warrior worden. Maar dat gaat zeker nooit lukken.'' het laatste klonk een beetje triest omdat hij wist dat het waar was. Hij was zwakker dan de rest en niet zo'n klein beetje ook.
spoken

Lightkit

There once was a girl who couldn't stand the world

Het was nu enkele dagen geleden geweest dat de calico kitten voor het eerst haar grasgroene oogjes had geopend. En ja hoor, ze liepen haar aan te staren, net als Light altijd al gevoeld had. Verhalen van haar vader over zijn moeder had ze vaak genoeg al moeten aanhoren. Leek ze dan echt zoveel op deze 'Dreamheart' Het boeide haar eigenlijk nieteens zo. Ze had niets met de poes te maken, iedereen vergeleek haar nu al steeds met de Queen die manen geleden vermoord werd door een kat met de naam Icy so what, wat had zij er mee te maken? Haar leven was enkele weken bezig en meteen al leek het alsof er een last van honderd ton op haar kleine gevlekte shouders lag. Alsof zij daar zin in had.

Met een zuchtje kwam ze omhoog en probeerde zich een weg door het donker te vinden. Lekkere opdracht, het lukte haar absoluut niet tot er iets van een lichtstraal op een grijs bolletje viel dat uit de nursery kroop en een grijns gleed over de calico kitten haar lippen. Battlekit was in probleeemeeeen!

Inplaats van haar mama het meteen te vertellen besloot Lightkit dat het vele malen komischer was om Battlekit midden in het kamp voor gek te zetten en dus sloop ze langs haar siblings door de schaduwen de nursery uit.

Het licht dat de zon afstraalde was vel en Light moest haar groene oogjes samenknijpen maar al gouw had ze haar idiote broertje gevonden. En het kon ook niet in een betere omstandigheid. De kater waar haar broertje hopeloos als hij was tegenop was gebotst was niemand minder dan hun o zo lieve pappie.

Tevreden hief Lightkit haar staart hoog en hief ze haaf hoofdje vier op haar hals. Bijna huppelend kwam ze aanlopen nog net de laatste woorden van Battlekit horen en hem een por geven van achteren in zijn buik. "Papa!" Riep ze zoetjes uit en duwde haar calico hoofdje tegen zijn poot. "Mama is heel boos op Battlekit. Ze zegt dat ze niet meer voor hem wil zorgen omdat hij een stomme stofbal is die haar regels negeert. Ik moest dat aan Opa Stormstar doorgeven wil jij met mij mee gaan naar opa Stormstar of oma Mousefur?" Het leugentje gleed soepel en snel over haar lippen en de bijna heilige blik op haar gezichtje verradde niets van hoe stuk ze zich lachte van binnen. Wedde dat Battlekit ging janken!

Onderwerp: Re: Hi daddy! [&Stormfrost]