I'll let you see what I am worth || Ivyleaf

Vecht training dus. Daar was Thrushpaw wel voor in. Hij zette een grijns rond zijn lippen, en voor hij Ivyleaf besloot te volgen zocht hij het kamp nog even af naar Ashpaw waarna hij de apprentice gemeen en uitdagend aan keek. Heerlijk. Thrushpaw wende zijn blik af en volgde Ivyleaf het kamp uit. Thrushpaw keek zijn mentor aan met natuurlijk de gewone leergierige apprentice blik. "Vecht training dus. Welke vecht technieken gaan we beoefenen?" Vroeg Thrushpaw met een leergierige grijns. Vecht training was zijn favoriete onderdeel, maar van welke apprentice niet? Thrushpaw keek Ivyleaf afwachtend aan. Hij was wel blij dat hij nu tenminste zijn éigen mentor had, en die niet hoefde te delen met een mislukte haarbal.

OOC: Ivyleaf||

_{Haar blik was nog steeds woest, en ook al had ze zelf het besef er niet van, zelfs haar houding straalde een kwade sfeer uit. "Vecht training dus. Welke vecht technieken gaan we beoefenen?" Ze vertraagde haar passen niet, en keek hem ook niet aan toen ze die vraag beantwoordde. "Ik wil zien hoe goed je reageert op verrassing aanvallen." Sprak ze ietwat kortaf, waarna ze haar oren in haar nek legde en plots abrupt halt hield. "Show me what you got." Kwam er snijdend uit haar mond, toen ze haar plots omdraaide en hem met ingetrokken klauwen besprong. Ze wist grip te vinden op zijn rug, en zette haar poten zo dat het onmogelijk was voor Thrushpaw om zich om te draaien. Ook haar gewicht zou te zwaar voor hem zijn, dus zou hij daar iets op moeten vinden. Zijzelf moest dat vroeger ook, aangezien ze moest leren omgaan met haar beperkte grootte.}

Ivyleaf was overduidelijk kwaad. Misschien ook wel begrijpelijk, het was niet echt gebruikelijk dat mentor en apprentice afstand namen van elkaar. Maar het maakte Thrushpaw niks uit, het trok allemaal wel weer bij. "Ik wil zien hoe goed je reageert op verrassing aanvallen." Ivyleaf had de worden gezegd terwijl ze gewoon door liep, en hem niet eens aan keek. Maar dat Ivyleaf zo deed, maakte hem niks uit. "Oké dan," beantwoordde hij. Ivyleaf stopte abrupt met lopen. "Show me what you got." Thrushpaw keek naar Ivyleaf en zette zich schrap. Ivyleaf draaide zich om en besprong hem met ingetrokken klauwen. Ja die aanval was verrassend. Thrushpaw zakte door zijn poten door het gewicht die Ivyleaf had. Hij probeerde zich om te draaiden wat niet lukte. Zich zelf omhoog drukken had ook niet veel zien. Ivyleaf was een volwassen volgroeide poes. En Thrushpaw had zijn zevende moon nog niet eens bereikt. Toen besloot Thrushpaw meer kracht in zijn achterpoten te zetten. Dat wou misschien wel helpen. Het lukte om wat van de grond te komen, en vrijwel meteen week hij naar links waar door hij zich zelf toch wel wist te bevrijden, maar hij wist, in de tijd dat hij vast had gezeten had hij allang dood gebeten kunnen zijn. Thrushpaw draaide zich soepel en snel om - wat liet zijn dat hij snel en lenig was, en schoot zelf toen tegen de flank van Ivyleaf aan.

.

_{De zet van Thrushpaw was slim, maar kwam vaak voor. Nog voordat de kater er in slaagde haar omver te duwen, schoot ze de lucht in zodat de apprentice niet in staat was haar omver te beuken. Hierna kwam ze weer terecht op al haar vier pootjes en liet ze haar nekharen weer dalen. "Goed gevochten." Miauwde ze. "Maar je moest daarnet iets sneller zijn, als ik een vijandelijke Warrior was had ik je allang kunnen doodbijten." Ze wierp een furieuze blik op hem, waarna ze haar mond weer opende. "Onthoud dat." Ze zwiepte twee keer met haar staart waarna ze even een zucht slaakte.}

De zet van Thrushpaw mislukte, en hij wist Ivyleaf niet omver te krijgen, wat eigenlijk wel logisch was, gezien de verschillen qua ervaring, en de verschillen qua grootte. "Goed gevochten." Thrushpaw keek Ivyleaf aan met een triomfantelijke blik. Complimenten waren altijd welkom. Maar na complimenten kwamen altijd nog de dingen die hij fout had gedaan. "Maar je moest daarnet iets sneller zijn, als ik een vijandelijke Warrior was had ik je allang kunnen doodbijten." Thrushpaw knikte. "Enkel ging dat nogal moeilijk met jouw grote lijf," sprak hij met een grijns. Het was niet gemeen bedoeld, maar wat plagerig. "Onthoud dat." Sprak Ivyleaf. "Oké," knikte Thrushpaw. Thrushpaw had zijn zintuigen op scherp, wie weet kwam er weer een verrassingsaanval.

"Je weet, je zult harde en moeilijke trainingen krijgen. Ik wil laten zien aan Ashpaw, ook wel zwakkeling genoemd, wat hij mist," siste Ivyleaf hem toe. Thrushpaw zette een grijns op. "Klinkt goed," stemde ze in terwijl hij met zijn staart zwaaide. "En jij zult naar mij luisteren, en sterker worden dan die haarbal." Thrushpaw knikte, al vond hij zelf dat hij al sterker was, maar nog sterker worden vond hij prima, alles om die Ashpaw een lesje te leren. "Wat je nu ook al bent." Thrushpaw grijnsde breder en hief zijn kop op. "Dat dacht ik," murmelde hij. Beter om te veel zelfvertrouwen te hebben dan geen, want zo kon je anderen nog wel eens dieper de grond in boren om hun juist onzeker te maken. Thrushpaw hield zijn zintuigen op scherp, wat maar goed was ook, want Ivyleaf sprong al met ontblote nagels op hem af. Hardere trainingen, eh? Hij dook in elkaar en schoot zo onder de sprong van Ivyleaf door, wat hem verbaasde dat het ook nog eens goed ging. Daarna stond hij recht op en schoot hij in een halve draai op Ivyleaf af, ook zijn nagels half ontbloot. Zijn bedoeling was om op haar schouders terecht te komen.

Het ontwijken van Ivyleaf ging feilloos, enkel ging zijn tegen aanval mis, Ivyleaf kon 'm te makkelijk ontwijken. Geïrriteerd belande Thrushpaw weer op zijn poten. "Denk je soms dat als ik een vijand was, ik je met open armen ontvang? Sneller zijn!" Siste Ivyleaf hem toe. Thrushpaw wachtte niet op een terug aanval van Ivyleaf, maar sprong vrijwel meteen, dit keer met al zijn snelheid op Ivyleaf af, in plaats van op haar schouders had hij dit keer het op haar poten gemunt en sloeg hij met zijn rechter voorpoot tegen de linker voorpoot gevolgd door de rechter voorpoot van Ivyleaf aan.

Toen Thrushpaw zijn aanval had gericht op de poten van Ivyleaf sprong hij bij d'r weg. Hij keek over zijn schouder en zag dat Ivyleaf op de grond gevallen was. Het was hem dus gelukt om de voorpoten van Ivyleaf weg te slaan. Triomfantelijk hees hij zijn kop op. Hij was ook een snelle leerling, vertel hem hoe en wat, hij hij deed het, niet altijd even perfect, dan was het enkel een kwestie van zijn neus op de fouten drukken. En dan probeerde hij het op nieuw. "G-goed zo." Thrushpaw grijnsde toen hij op merkte dat Ivyleaf hijgde. "Kun je me zeggen wat je nu al hebt geleerd?" Sprak Ivyleaf. Thrushpaw knikte. "Laat nooit zien waar je je aanval op heb gericht, zo dat je je tegen stander kan verassen," begon hij. "Wees snel, denk snel, aarzel niet," vervolgde hij toen. [b]"En nooit te lang wachten met een aanval," vervolgde hij. Hij keek naar Ivyleaf en wachtte af. Stiekem hoopte hij nu dat hij echt tegen haar moest vechten, en dan ook klappen terug kon verwachten zodat hij kon laten zien hoe hij ontweek, en wat zijn aanval technieken waren.