Someone to talk to

Onderwerp: Someone to talk to vr 29 maa 2013 - 22:03

Heel langzaam kwam de zon op. De rood-oranje kleur reflecteerde in Cindersmoke's goudkleurige ogen. Het was net ochtend geworden, en het was de eerste keer dat hij dit zo had meegemaakt. Hij had een lastige tijd achter de rug, vond hij zelf. Hij zat niet helemaal lekker in zijn vel, hoewel hij nog maar 15 manen oud was. Hij had Honeyspots al een tijdje niet meer gesproken, en ook dat baarde hem zorgen. Hij miste haar aanwezigheid, haar vrolijkheid en over het algemeen gewoon alles van haar. Al wist hij bijna zeker dat er geen andere kater was, toch baalde hij ervan dat hij haar al zo lang niet meer had gesproken. Die nacht was hij uit de den geslopen, hij had Honeyspots voorzichtig laten slapen en was naar de rivier gelopen. Het was niet al te koud, aangezien of een heerlijke nacht in greenleaf. Hij was daar gaan liggen en had daar nagedacht over van alles en nog wat. Het stromende water heeft hem altijd al gekalmeerd, gewoon het gevoel dat het altijd maar door bleef stromen, wat er maar gebeurde. Het was net als het leven. Als er iemand dood was, ging je eigen leven door. Je kon het niet op pauze zetten, hoe graag je het soms ook zou willen. Hij had een veilig gevoel gehad bij die gedachte, alsof zijn ouders zijn gedachten hoorden en het met hem eens waren. Hij had gewild dat ze hier nog waren geweest, dat ze zijn partner hadden kunnen ontmoeten, en waarschijnlijk over een paar manen zelfs hun kleinkinderen. Ook de ouders van Honeyspots zouden dit missen, aangezien ze beide in hetzelfde schuitje zaten. Het was best triest dat de kittens zonder opa's en oma's zouden opgroeien, maar het was nou eenmaal niet anders. Hij en Honey zouden enorm veel van hen houden en hen enorm goed beschermen en veel liefde geven. Omdat ze natuurlijk verder niet echt iemand hadden om op terug te vallen. De zon was inmiddels wat meer geel gekleurd. Het begon middag te worden, hij voelde het aan de stijgende temperatuur. Hij had behoefte om te praten met iemand, Lightpaw of misschien Stormstar. Gewoon om even zijn verhaal kwijt te kunnen. Even zijn verstand op nul zetten en opnieuw beginnen, zonder al die herinneringen en gedachten. Misschien was een gesprek met Honeyspots ook wel een goed idee, gewoon om weer even tijd door te brengen samen, net zoals vroeger. Hij keek naar het water en hoorde voetstappen achter zich, die steeds maar harder klonken. Hij wachtte rustig af, er was dus wel iemand om mee te praten..

+ H O N E Y S P O T S

Onderwerp: Re: Someone to talk to do 18 apr 2013 - 12:13

_{Honeyspots rolde om in haar mosnest om wakker te worden van de koude plek naast haar. Op de plek waar Cindersmoke normaal lag, was het nu koud. Waakzaam opende ze haar ogen en realiseerde ze zich dat ze in de kraamkamer lag. Ze had Covekit meegenomen een paar dagen geleden en was zonder pardon bij haar gekropen in de kraamkamer. Ze had Cindersmoke achter gelaten en eigenlijk vrij weinig aandacht meer besteed aan hem waar ze nu de volle lading spijt van voelde. Heel rustig kwam ze omhoog en sprong ze de kraamkamer uit. Ze liep op de krijgers den af en stak haar kop naar binnen. Het mosnest die normaal voor haar en Cindersmoke bedoelt was, was leeg. Op momenten als dit wilde ze hem altijd achterna, ook al was het heel rationeel dat hij gewoon vroeg op was gestaan om te gaan jagen of wat. Maar Honeyspots plakte aan hem vast als honing aan een bijenkorf. Sinds een paar dagen geleden voelde ze zich ook om geen gegronde reden hoe ze sneller moe werd. Maar dat was ook vrij normaal aangezien ze al haar energie in de jonge Covekit had gestoken. Daar ging ze vanuit dat het daar door kwam tenminste. Haar baby blauwe ogen zochten naar de lucht die een mooie oranje gloed verspreidde. Het was nog vroeg- vroeg genoeg om haar partner op te zoeken.

Het duurde enorm lang voor ze hem eindelijk gevonden had. Honeyspots was herhaaldelijk gestopt en vroeg zich dan af of hij haar wel bij zich wilde hebben. Tenslotte had ze hem vrijwel zo maar aan zijn lot overgelaten. Oké, ze waren volwassene die perfect om zich zelf konden leven maar ze voelde zich schuldig. Heel schuldig. Hij verdiende dit niet. Om haar eigen geweten te sussen was ze dus gaan jagen maar telkens als ze hem wilde opsporen kwam er wel iets tussen waardoor ze terug naar het kamp moest. Maar nu had ze hem gevonden. Eindelijk. Voor de rivier, dicht bij de rivieroever zat een zwart witte gestalte. Cindersmoke. Ze hield haar adem even in omdat het er zo perfect uit zag. De stralen van de middag zon schenen op zijn vacht en de rivier kabbelde haast vredig voor hem langs. Vogels floten. Als ze niet beter wist zou ze zeggen dat dit allemaal nep was. Ze liep op hem af maar eindigde uiteindelijk in rennen toen ze besefte hoe erg ze zijn aanwezigheid gemist had. Onbeschaamd duwde ze zich tegen hem aan zonder waarschuwing en begon ze hard te knorren. Ergens in haar achter hoofd sprak haar geweten haar streng toe. Dat als hij nu boos op haar was dat haar eigen schuld was en dat ze beter eerst haar excuses aan kon bieden in plaats van meteen op hem afstormen en hem te ‘omhelzen’. Honeyspots spon door maar wachtte wel gespannen af wat zijn reactie zou zijn.}

Onderwerp: Re: Someone to talk to zo 21 apr 2013 - 13:37

De voetstappen kwamen bij elke seconde dichterbij. Iets wat hij eigenlijk totaal niet erg vond. Hij had echt even iemand nodig om mee te praten. Het liefst iemand die hij echt vertrouwde, zoals zijn geweldige partner Honeyspots of de wijze Stormstar. Het duurde dan ook niet lang voordat hij een bekende geur rook. Nog altijd niet omkijkend hoorde hij de voetstappen versnellen. Zijn blik bleef rusten op het water, de stroming die nog altijd hetzelfde was. Ineens voelde hij de vacht van Honeyspots tegen hem aan, zonder enige aanleiding hiervoor. Hij schrok een beetje, maar liet dit niet merken. Een knorrend geluid kwam uit haar mond. Ze bleef maar spinnen net alsof ze zelf niet durfde te praten. De poes die hem wat opener heeft gemaakt durfde niet meer te praten. Het was de omgekeerde wereld. Het leek wel alsof Honeyspots echt niet boos op hem was, maar dat gevoel verdween niet. Ze was een bloedmooie poes, die alle katers zo om haar vinger zou kunnen winden, maar toch koos ze voor hem. Dat kon gewoon niet. Ze waren beste vrienden sinds het moment dat ze elkaar leerden kennen, maar toch voelde het niet zo. Het leek gewoon nog altijd zo onwerkelijk. Voorzichtig duwde hij haar een beetje van zich af. Hij liet een zucht zijn mond ontsnappen. Hij probeerde moed te verzamelen om het onderwerp op te brengen in het gesprek. Na nog een zucht ging hij recht voor haar zitten. Hij keek diep in haar babyblauwe ogen, zonder te staren. “Honeyspots..” begon hij wat aarzelend. “We zijn al een redelijk lange tijd samen, we hebben al enorm veel meegemaakt en hebben het zelfs al gehad over kittens.. Maar ik weet het gewoon niet meer. Wil jij me wel aan je zijde? Je bent namelijk zo bloedmooi dat je elke kater zo voor je kan winnen. En uit al die katers kies je mij..” Zijn stem was vol emotie. Hij wendde zijn kop af. Hij durfde haar nu niet meer aan te kijken. Er was geen beschrijving voor wat er nu door hem heen ging. Straks vond ze dat hij een enorme loser was en gingen ze uit elkaar. En dat was niet wat hij wilde. Hij keek nog een keer naar Honeyspots en keek toen weer naar de grond. Hij ging zitten en sloeg zijn staart om zijn poten. Hij wist niet wat hij nu moest doen.

Onderwerp: Re: Someone to talk to zo 21 apr 2013 - 17:05

_{Het moment dat Cindersmoke zich afwendde en haar lichtjes van zich afduwde, wat veel zachter en voorzichtiger werd gedaan dan Honeyspots verdiende, voelde ze haar adem stokken. Haar partner zuchtte waardoor het toch al groeiende schuldgevoel mogelijk nog groter werd. Ze beet op haar lip en weerhield zich er van om in paniek te raken ook al bonsde haar hart als een vluchtend konijn in haar ribbenkast. Toen draaide hij zich naar haam om en keek hij haar recht aan. Ze kon het niet meer aan en wendde haar eigen blik af. Beschaamd en doodsbang. Toen ze hem nogmaals hoorde zuchten was het gedaan en begon de eerste traan zich te vormen in zijn ooghoek. ‘Honeyspots’ Hoorde ze Cindersmoke beginnen. Ze wilde het niet horen. Die toon was typisch voor hem. Ze wilde de waarheid niet horen ook al wist ze dat Cindersmoke niet het typ was dat iets voor haar achter zou houden. Niet iets zoals dit. ‘We zijn al een redelijk lange tijd samen, we hebben al enorm veel meegemaakt en hebben het zelfs al gehad over kittens.. Maar ik weet het gewoon niet meer. Wil jij me wel aan je zijde? Je bent namelijk zo bloedmooi dat je elke kater zo voor je kan winnen. En uit al die katers kies je mij..’ Verassing en verbazing was niet het juiste woord. Met een geschokte uitdrukking op haar gelaat staarde Honeyspots Cindersmoke weer recht aan. Zonder onafgebrokenheden. Nu was het zijn beurt om weg te kijken. Stilletjes liet ze deze woorden tot zich inzinken en met een uitdrukkingsloze uitdrukking wist ze niet heel snel hoe ze hier juist op moest reageren. ”Komt het door dat ik meteen bij Covekit ben ingetrokken zonder jou ook maar één keer aan te kijken of- te overleggen?” Vroeg ze met een dikke stem van emotie en ze voelde haar binnenste samentrekken. Natuurlijk kwam het daar door. Waarom twijfelde Cindersmoke toch aan zichzelf? Zij was toch de aanleiding, of niet soms? Plotseling boos op hem voor geen reden in het speciaal keek ze naar haar poten en zweeg ze. ”Want als dat het geval is- dan.. dan ..” Vervolgde ze. Wanhopig zoekend naar de juiste woorden. ”Nou dan ben je heel stom.” Zei ze niet echt overtuigend en op een kinderlijke toon. Ze herstelde zichzelf een beetje door haar poot een paar vlugge likken te geven maar haar ogen spraken boekdelen.

It hurts, but I’m not about to give you up
Though broken, my heart still beats, it will not stop, stop.}

Onderwerp: Re: Someone to talk to zo 21 apr 2013 - 18:48

De uitdrukking op Honeyspots' gezicht sprak boekdelen. Het leek alsof ze verbaasd of verrast was. Een ander woord kwam niet in zijn hoofd op. Zijn hoofd was leeg, er ging van alles door hem heen, maar echt niets drong tot hem door. Hij voelde zich leeg, alsof hij alleen een omhulsel was, zonder enige inhoud. Haar ogen staarden hem aan, waardoor hij zijn kop bleef afwenden. Haar gezicht was gewoon uitdrukkingloos, en hij had hetzelfde gevoel. Net alsof hij een robot was die maar gewoon deed wat hem te doen stond. Hij kon dit gewoon niet voor haar achterhouden, daarom had hij het verteld. Maar langzaamaan begon hij meer en meer te twijfelen aan zijn beslissing. Hoe had hij dit gewoon kunnen zeggen? De laatste tijd hadden ze zo weinig gepraat.. En de laatste keer dat ze elkaar zagen had ze een kitten bij zich, genaamd Covekit. Ze had het meegenomen als pleegkitten. Zonder te overleggen met hem. Hij wist gewoon niet wat hij ervan moest denken. Misschien dacht ze gewoon dat het over was tussen hen. Maar dat wilde hij helemaal niet! Hij miste de gezelligheid, de lange gesprekken die ze met elkaar hadden.. Hij keek naar het water, zijn ogen net zo leeg als hij zichzelf voelde. Eerst overleden zijn ouders, dan ontmoet hij Honeyspots met wie hij alles van zijn leven had gedeeld en nu wist hij het allemaal niet meer. Alsof alles in een klap weg was. Ineens hoorde hij haar stem spreken. “Komt het door dat ik meteen bij Covekit ben ingetrokken zonder jou ook maar één keer aan te kijken of- te overleggen?” Hij keek even naar de beeldschone poes, een lege blik. Hij wilde zijn emoties niet meer tonen op dit moment. Hij kropte alles op, zoals een echte kater deed. Zoals zijn vader altijd had gedaan als hij iets pijnlijks had meegemaakt. Algauw gleed zijn blik weer naar het water. Zijn hoofd tolde, hij wilde dit gesprek niet hebben. Een traan verscheen in zijn ooghoek. Na even kort gezwegen te hebben vervolgde ze haar verhaal. “Want als dat het geval is- dan.. dan..” miauwde ze wat wanhopig. Ineens had hij er spijt van dat hij erover begonnen was. Hij durfde haar niet eens meer aan te kijken, zoveel medelijden had hij met haar. Haar wanhopige stemmetje maakte hem bang. “Nou dan ben je heel stom,” eindigde ze haar zin met een kinderlijke stem. Het klonk niet echt overtuigend en daar was hij redelijk blij mee. Straks had ze het echt gemeend. Opnieuw probeerde hij een glimp van haar ogen op te vangen, en die spraken boekdelen. Hij slikte, waardoor de traan over zijn wang rolde. Hij wilde iets zeggen, maar er kwam niets uit zijn mond. Hij draaide zich nog even om naar het water, om te bedenken wat hij wilde zeggen. Hij had niet zo snel een weerwoord, zoals Honeyspots altijd had. Hij zuchtte. “Het is niet.. Het is niet jouw schuld, maar het ligt aan mij. Ik dacht dat je niet meer van me hield. We hebben al zolang niets gedaan met z'n tweeën.. Ik mis je gewoon. Het lijkt alsof ik je kwijtraak. Mijn hoofd draait overuren om te denken over hoe het allemaal verder moet. Ik heb het gevoel alsof ik mezelf kwijtraak,” sprak hij toen, een beetje wanhopig. Nog een traan rolde naar beneden. Zijn ogen stonden nog altijd leeg, want het was nog steeds hoe hij zich voelde.

Onderwerp: Re: Someone to talk to zo 21 apr 2013 - 19:13

_{Honeyspots voelde af en toe de blik van Cindersmoke naar haar toe gaan. Het prikte. Maar ze keek niet meer. Toen uiteindelijk ze hem weer hoorde spreken klonk het niet zoals ze gewend was. Het klonk gebroken. Hierdoor keek ze voor een tel op en zag een traan over zijn wang rollen. ‘Het is niet.. Het is niet jouw schuld, maar het ligt aan mij. Ik dacht dat je niet meer van me hield. We hebben al zolang niets gedaan met z'n tweeën.. Ik mis je gewoon. Het lijkt alsof ik je kwijtraak. Mijn hoofd draait overuren om te denken over hoe het allemaal verder moet. Ik heb het gevoel alsof ik mezelf kwijtraak’ Zwijgend staarde ze hem aan. Met stomheid geslagen. Dacht hij nu werkelijk dat ze niet meer van hem hield alleen maar omdat ze veel taken had? En Covekit. Honeyspots knipperde heel langzaam alsof ze in slow motion bewoog en voelde toen een hele, tedere glimlach over haar gelaat trekken. Met een droge snik grinnikte ze toen. ”Oh Cindersmoke ..” Meteen was ze opgelucht. Dus het lág niet aan haar. Met een hele diepe, opluchtende zucht kwam ze omhoog en duwde ze met haar wang tegen de zijne aan zodat ze hem een kopje gaf en tegelijkertijd zijn traan wegveegde. Ze keek hem weer recht aan toen ze een stapje achteruit had gedaan. ”Dat ik minder tijd met je doorbreng wil niet zeggen dat ik je niet meer wilt. We hebben ook taken en helaas kan ik die niet altijd met jou delen- al moet ik toegeven dat het me spijt van Covekit. Ik had moeten overleggen..” Veranderde ze plots van onderwerp en ze keek beschaamd naar de grond. Desondanks ging ze moedig verder. ”als je daar om boos of teleurgesteld was kan ik dat begrijpen.. ik was weer eens een kind. Ik moet niet vergeten dat beslissingen die zo groot zijn niet meer alleen gemaakt kunnen worden”. Met diezelfde glimlach op haar gelaat sloot ze haar ogen toen ze giechelde. Wat was dit grappig. Op het moment dat ze doorhad dat het niet meer haar schuld was- leek alles opeens veel grappiger.

It hurts, but I’m not about to give you up
Though broken, my heart still beats, it will not stop, stop.}

Onderwerp: Re: Someone to talk to di 23 apr 2013 - 19:37

Hij werd een tijdje aangestaard. Hij sloeg zijn blik naar de grond, hij was beschaamd. Hij was iets te eerlijk geweest tegen haar, en misschien had hij nu gewoon alles verpest. Hij zag een klein, lieveheersbeestje lopen, gevolgd door een iets grotere. Het leek alsof ze een paar vormden, net als hij en Honeyspots. Had Starclan het wel goed voorspeld? Nee, dat kon hij niet denken, Starclan wist wat het deed, dat had nooit iets fout. Heel stiekem keek hij even op, om haar reactie opnieuw te peilen. Ze leek over het staren heen te zijn, haar ogen langzaam knipperend. Hij wist niet wat hij er van moest denken, hij kon niet anders dan zwijgend afwachten. Ineens verscheen er een tedere glimlach op het gezicht van zijn partner, alsof ze het totaal niet erg vond. Er klonk een droge snik, gevolgd door gegrinnik. Hij keek op, met een verbaasde blik op zijn smoel geplakt. Zou ze hem nu uitlachen of ..? “Oh Cindersmoke ..” klonk het toen, met een opgeluchte stem. Hij keek haar aan, zoals hij haar had aangekeken de eerste keer dat ze elkaar ontmoeten. Hij snapte het niet echt. Een diepe, opluchtende zucht was een seconde later hoorbaar. Het duurde ook niet lang voordat hij haar vacht weer tegen de zijne voelde. Het was dus toch goed, een kleine, schaapachtige glimlach verscheen. Toen voelde hij haar kop tegen de hare, net zoals altijd. Ze had zijn traan dus toch wel gezien, en die veegde ze toen ook meteen weg. Net toen hij weer aan haar aanwezigheid gewend was deed ze een stapje terug, haar gezicht weer serieus. “Dat ik minder tijd met je doorbreng wil niet zeggen dat ik je niet meer wilt. We hebben ook taken en helaas kan ik die niet altijd met jou delen- al moet ik toegeven dat het me spijt van Covekit. Ik had moeten overleggen,” mauwde ze. Hij keek haar aan, en knikte zwijgend. Hij kon het nog niet opbrengen om iets te zeggen. “als je daar om boos of teleurgesteld was kan ik dat begrijpen.. ik was weer eens een kind. Ik moet niet vergeten dat beslissingen die zo groot zijn niet meer alleen gemaakt kunnen worden.” Haar stem klonk moedig, net alsof ook zij het niet durfde te zeggen. Ze waren ook zo anders.. Honeyspots was een stuk moediger in haar gedrag, maar in gesprekken iets minder. En hij was precies het tegenovergestelde. Maar ze vulden elkaar goed aan, dat moest hij toegeven. Een giechel wekte hem uit zijn gedachten. Zonder dat hij het wilde, verscheen een brede glimlach op zijn gezicht. “Maar Honeyspots, ik weet dat je het goed bedoelde. Het zou ook niet goed zijn op het poesje aan haar lot over te laten. Ik moet er alleen nog wel aan wennen. Maar dan hoef ik niet zo lang te wennen als onze echte kittens ooit komen,” zei hij met een veelbetekenende blik. Hij wilde echt haar schuldgevoel wegnemen. Toen ging stapte hij naar haar toe en ging naast haar zitten.

Sorry voor de kortheid ;s.

Onderwerp: Re: Someone to talk to