Cry! (purplestorm and Scytheshade and the kits alone)

Snakekit's zicht werd troebel bij het horen van zijn vaders woorden. 'Zo kwam je trouwens niet echt over!' zei hij op een soort bestraffende toon, maar zijn verdriet erin klonk sterker. Toen hij zijn vader om zich heen voelde liggen, klonk er een licht gesnor. Bij het horen van zijn vaders volgende woorden, werd zijn gezichtsveld nog troebeler. Hij geloofde niet dat zijn vader dit zei. 'Natuurlijk vergeef ik het je! Ik dacht alleen dat je me niet meer wou, omdat ik totaal anders ben dan jouw verwachtingen,' zei Snakekit. 'Ik ben lief en kwetsbaar, jij bent evil. Ik doe goede dingen, jij vaak slechte dingen. Jij vermoordt alle prooi bloedaardig en ik vermoord ze op een normale manier. Er zitten echt zoveel verschillen tussen ons. En wat zou mama wel niet denken van mij? Ik wil gerust aan jullie verwachtingen voldoen, maar ik kan mezelf gewoon niet vinden in boosheid, moord en evil,' vertelde Snakekit en tranen dropen over zijn wangen. 'Ik vind mezelf niks waard voor jullie als ik jou niet klein blij maken, papa.'

Snakekit´s worden staken in hem. "Ik was ook zoals jij geweest als het noodlot niet had toegeslagen, ik zal je het vertellen, dat is ook de reden waarom ik al die kittens meeneem. Ik was nog jong toen mijn moeder mij had verlaten, vermoord door tweebenen, achter gelaten door mijn vader, ik was door hem alleen gelaten. Ik zat nog steeds bij de schaduwclan alleen geen queen wou mij hebben en ik zwierf nog net overleven rond over ons gebied, dat maakte mij anders. Bruut, geweldadig, hoe ik nu meestal ben. Daarvoor was ik net als jij. Maar het erge is dat ik jouw behandeld heb net zoals mijn vader toen der tijd. Jij bent veel waard en je zal me zoiezo trots maken al ben je gemeen. We zijn misschien anders maar ik blijf je vader en blijf van je houden." Hij krulde zijn staart om Snakekit heen en gaf hem een lik over zijn voorhoofd. "Sorry voor wat ik je heb aangedaan."

"Omdat hij dat niet is, hij is zwak en huilt met slappelingen. Hij is in mijn ogen, niet mijn zoon." Scytheshade keek teleurgestelt, Darkkit knikte alleen. Darkkit zag dat Snakekit weg rende, en Haar ''nieuwe'' vader rende achter hem aan, Dakkit kroop tegen Purplestorm aan, 'Wat zou er gebeuren?' Piepte ze. Ze hoorde gemurmel van veraf, wat was daar aan de hand, wat speelde daar zich af! Was het een moord? Wat was het, de geur van verdriet rook goed, nu werd ze ongerust en rende er naar toe. Het katertje en haar Adoptievader lagen daar zamen, en Snakekit huilde, de harde kille blik, die zei mocht, was uit de ogen verdwenen en keken nu als een vader die lief aardig en zo was. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg ze. Wat is hier aan de hand? Wat gebeurd er nou allemaal, allemaal zin het verlies van mijn moeder is eht totaal gedramatiseerd bij hun, en ik, ik jank niet om mijn moeder... Dacht ze in zich zelf. Ze liep naar hun toe en ging er bij zitten, afenote gleed er een spontane lik over haar nieuwe vader en over de kitten. Als of ze bloed veranden waren.

Snakekit hoorde zijn vaders woorden en had medelijden met zijn vader. Hij drukte zich tegen zijn vader aan. Deze kans kreeg hij niet gauw meer. Toen hij zijn vaders woorden hoorde, vond hij zijn vader meteen weer lief en in zijn hoofd trokken alle rottige opmerkingen die hij zijn vader had horen zeggen in gedachten terug. 'Ik vergeef het je. Je kunt er tenslotte niks aan doen. Ik wou dat ik je kon veranderen. Ik wou dat ik je hart anders kon maken, papa,' zei Snakekit en hij keek zijn vader aan. Hij had al wijze woorden voor een kleine kitten. Hij zag de andere poes, maar schonk er geen aandacht aan. Haar blik was spottend, maar dat kon hem nauwelijks schelen. Hij snoof zijn vaders geur. Hij vond het fijn om te ruiken. Morgen zou waarschijnlijk alles anders zijn. Zijn vader zou hem gewoon niet accepteren zoals anders en hij zou rottige gedachten hebben, maar dit gevoel, ook al was het maar even, was fijn om te weten. Snakekit wist dat als zijn vader zei dat hij nooit meer zo zou doen, dat het toch niet nageleefd werd. Dat kon ook niet anders. Ze hadden hem verandert en hij bleef ook zo. Niks kon dat veranderen. Of wel soms?

'Ik vergeef het je. Je kunt er tenslotte niks aan doen. Ik wou dat ik je kon veranderen. Ik wou dat ik je hart anders kon maken, papa,' Zei Snakekit. Darkkit was erbij gekomen. Scytheshade voelde zijn gevoelens strijden, sterk zijn voor de een of begrip met de ander. "Snakekit, alleen leven en dood kunnen het hart veranderen, en toen jij, je broertje en je zusje waren geboren was mijn hart al veranderd. Als je de harde Scytheshade ziet, denk maar na dat de goede kant er is om jouw te helpen." Scytheshade gaf een kopje aan Snakekit en een aan Darkkit. "Ons gezien is niet volledig verenigd in bloed alleen ookal ben ik soms hard soms vriendelijk 1 ding weet ik zeker. Op famillie kun je vertrouwen." Scytheshade gaf ze beide een lik. Hij rilde even en dacht even een schim te zien in zijn ooghoek maar het was niks. Of het was gewoon verbeelding.

Purplestorm stopte al nadat ze maar twee konijnlentes hat gelopen. Een bekende stem hield haar poten vast aan de grond. Snel legde ze de kit op de grond naast haar poten. Ze kon Scytheshade nog goed zien, en daar vlak bij kwam een van haar kits tevoorschijn uit de shaduwen. Het was Snakekit, de zwart witte kater. Purplestorm draaide zich netjes om richting de twee katers. Nadat Snakekit iets vroeg aan Darkkit, kreeg hij weer een antwoord. Maar het pakte niet goed uit. Ze snauwde en siste vijandig naar elkaar, Purplestorm wou ingrijpen, maar kreeg er daar niet de kans op. Shytheshade deed ook niks, terwijl ze eigelijk dacht dat het hem wel zou lukken om de kits uit elkaar te halen voordat het fout of zou lopen. Maar een zin zorgde dat haar oren gespitst werden en haar gedachte werdt gevult. 'Omdat ik niet goed genoeg ben,' En Snakekit verdween uit de ogen van zijn moeder. Ze wou erachterna gaan, maar iets hield haar tegen. En het was niet de stem van Shytheshade die iets verluisterde in de kleine oor van de kit. Ze kon het niet horen, en blijkbaar ging het haar ook niet zoveel aan, toch? Ze mocht het in ieder geval niet horen. Al snel was de zwarte kater met albino ogen achter Snakekit aangerend. Purplestorm en Darkkit bleven alleen achter. Purplestorm hoorde het geluid uit de keel van darkkit niet. Uiteindelijk besloot ze naar hun toe te gaan om te kijken of allen goed ging. Daar verderop lag Snakekit tegen Scytheshade aangeplakt, een warm gevoel stroomde door haar lichaam. Zo ziet ze het liefst scytheshade, bij de kits. Maar zij wist niet of het was omdat hij het wilde of dat hij haar blij wou maken. De grijze poes met een wit plukje op haar borst liep er netjes heen en ging naast haar partner zitten. Ze lag ook tegen Darkkit aan die er ook bij kwam. Ze likte het kopje van de poes schoon gevolgd door haar hele lichaam. 'Sorry dat ik dit gebeure moet verstoren, maar we moeten straks wel voordat de avondpatrouille moet beginnen terug zijn in het kamp. Ik heb Raindrop beloofd dat ik dan de kits in de gaten zal houden.' Miauwde ze met een spinnend geluidje ertussen door terwijl ze de kit nog steeds waste.

ps Sorry randrop, je kwam even ter sprake X3
pps Oeps foutje Darkie X3 heb het veranderd wink

[Je bedoelt Darkkit]

purplestorm was er bij gaan zitten tegen Darkkit aan, en de rest natuurlijk, Darkkit liet ene duidelijk gespint horen, en viel is slaap, het kwam door haar eigen vermoeid hijt, en de warmte van haar nieuwe gezin voelde vijn.
Een zwarte poes liep langs een groot gad, ze keek er in en zag twee katten. Wie waren het? Al gauw verdwenen ze, toen zach ze een kitten met haar oorjtes laag, 'MAMAA!!' De zwarte kater bleef, het was geen stel, het was iets anders... De droom waar Darkkit zich nu in bezitten was iets waar ze ook over na dacht, maar ze bleef nog slapen. Lekker tussen haar nieuwe gezin....

(ooke weinig inspiratie)

'Sorry dat ik dit gebeure moet verstoren, maar we moeten straks wel voordat de avondpatrouille moet beginnen terug zijn in het kamp. Ik heb Raindrop beloofd dat ik dan de kits in de gaten zal houden.' zei Purplestorm nadat ze erbij was gekomen. Darkkit was kennelijk in slaap gevallen. "Okay, laten we maar gaan. Ik heb vanochtend een patrouile gedaan dus ik ga mee naar de Nursery, als Purplestorm het goed vind tenminste." Misschien was ze nog steeds boos. Scytheshade keek naar Darkkit en duwde tegen haar aan. "Wakker worden, we gaan weg van hier, we gaan naar ons kamp." zei hij zacht en duwde nogmaals zijn neus tegen haar hoofdje om haatr zacht wakker te schudden. Scytheshade gaf even een likje aan Darkkit en zei in gedachten ´sorry kleintje voor wat ik je heb aangedaan´ en ging weer door met zachtjes wakker schudden.

Zijn moeder kwam, de onbekende kitten sliep en de fijne warmte en geur van zijn vader ging weg. Wat Snakekit al dacht. Al die loze woorden van daarnet, waren ongemeend. Hij zou weer de teleurstellende zoon zijn, vanaf morgen. Misschien zat het vanavond nog even in zijn vaders hoofd, maar daarna niet meer. Hoe kon hij het ook denken? Hij had gewoon niet geboren moeten worden. Hij was een last. Een teleurstellende last. Waarom was hij ook zo opvallend geweest? De koude die om zijn lichaam was gesloten, was zo heerlijk geweest. Zijn vader had hem eruit gehaald, uit die heerlijke greep. Waarom? Wat zou het nog kunnen schelen om te leven? Het enige wat hij kon worden, is een krijger, die de Clan diende. Misschien dat hij een mooie poes aan zijn zijde kreeg en ook kits kreeg, maar wat dan nog? Hij werd niets meer. Hij werd naast een teleurstellend hoopje die probeerde om zijn vader trots te maken, niks meer. Dat wisten zijn vader en hij maar al te goed. Snakekit besefte het en zijn vader ook. Alleen... Zijn vader verstopte het voor zijn moeder. Snakekit knikte een keer en stond toen op. Zijn moeder had ervoor gezorgd dat de innige omhelzing verdween, die van zijn vader. Misschien kon ze er niet tegen, of vond ze hem ook niks waard. Wat had hij hier nog? Hij liep alvast vooruit. Misschien hield zijn moeder meer van de andere kits dan van hem. Misschien was hij gewoon een fout, die meegeteld was in de buik van zijn moeder. Misschien had hij ergens anders moeten uitkomen, maar was dat toch niet gebeurd. Misschien... Nee... Hij wou graag weg. Hij wou naar een andere Clan. Hij wou hier niet zijn. Niet bij zijn vader en niet bij zijn moeder. Ook al was zijn vader lief voor hem, het was toch maar voor een dag. En het zou zijn vader vast niet eens opvallen. Vanavond... Hij zou vannacht naar de DonderClangrens gaan. Of naar de WindClan. Ja, die WindClan. Dat waren pas vriendelijke katten. Hij wou bij een Clan zijn die hem niet bekritiseerde. Het kon hem niks meer schelen. Hij zou vannacht, als zijn vader sliep, richting WindClangrens gaan. Daar zou hij misschien wel geaccepteerd worden.

Darkkit voelde dat er tegen haar aan gestoten werd, ze hoorde niet precies wat er gezegd werd maar ze opende haar oogjes, 'Huh?'... Darkkit voelde ene likje over haar kopje, Wankelent stond ze op en keek naar de groote kater op, 'kamp?' Was alles dat ze vroeg. Darkkit zag dat het katertje in gedachten was verzonken, maar ze zei niks, die zal wel weer wat in z'n kopje hebben gehaalt. Ze keek op naar haar vader en moeder, haar nieuwe ouders! Ze liet een klein gaapje zien en rekte zich nog even uit. Daarna maakte ze zich klaar voor ene loopje, 'Hoe ver lopen is het?' Zei ze. Ze liet nog een gaapje zien. Ze was duidelijk heel moe van alles, maar het maakte haar niks meer uit, nu wouw ze alles goed doen! 'Zijn er ook regels? Hoe werkt het allemaal in zo'n kamp?' Vroeg ze geïntreseerd, het was ook helemaal goed te zien dat ze trouw zal bijven aan alles, en geen domme, naja supper domme dingen in haar kop zalde halen, al was het ook te zien dat ze wel is een paar dingen in haar kop zalde halen.

Purplestorm knikte bij het antwword van Scytheshade die ermee eens was. Ze vond het wel goed als hij langs de Nursery ging. Ze stomd langzaam op zodat Darkkit niet zou omvallen, als ze teminste nog niet wakker was. Nadat ze stevig op haar grijze poten stond bukte ze met hara nek naar de kit toe om hem wakker te maken met haar natte neus. Nadat de kit reageerde, hief Purplestorm haar hoofd weer. Al gou begon ze achter Snakekit en Scytheshade te lopen. Ze liep naast de andere groote kater. 'Zijn er ook regels? Hoe werkt het allemaal in zo'n kamp?' Purplestorm gaf geen antwoord, haar blik bleef staren nara haar eigen biologische zoon. Er was iets met hem, zelf wist ze niet wat. 'Ik-ze draaide haar hoofd richting Darkkit- denk dat Scytheshade daar antwoord op wil zeggen. Ik moet even naar Snakekit toe.' Met huppende stappen ging ze naar de kit toe die voorop liep. Toen ze naast hem liep, liet ze haar pas verminderren. 'Is er iets Snakekit?' Vroeg ze aardig.

Sorry een beetje klein.
Hat veel grootere gemaakt, klikte op het verkeerde knopje.poef hij was weg.....----___----

Purple storm beantwoorde eerst niet, maar Darkkit keek ook gewoon even rond. Darkkit merkte dat ze alleen maar naar zijn zoon keek. 'Ik-ze draaide haar hoofd richting Darkkit- denk dat Scytheshade daar antwoord op wil zeggen. Ik moet even naar Snakekit toe.' Darkkit knikte, 'oke'. Toen trippelde ze naar Snakekit. 'Is er iets Snakekit?' Hoorde Darkkit Purplestorm zeggen tegen Snakekit. Darkkit trippelde nu naast Scytshade, en keek naar hem. 'Wat is er nu met Snake kit?' Vroeg ze.