Hello, Mother :.

Innerghost liep door het Shadowclan territorium. Ze was weer drachtig, en haar buik was aardig opgezwollen, dit kon wel een van haar laatste dagen zijn als warrior, want dan zal ze weer Queen worden en verhuizen naar de Nursery. Enkel wist ze dat wanneer haar kittens hun ogen open hadden, een beetje gegroeid waren, en normaal konden praten vrijwel direct apprentices zouden worden, te jong dus. Want ze konden dan niet rustig verder groeien en hun spieren ontwikkelen zodat ze echt klaar zouden zijn voor trainingen. Maar nee, hun nieuwe leader dacht daar dus anders over. Kittens die zullen sterven tijdens hun trainingen zijn gewoon zwak, stellen niks voor, en waren het niet waard om warriors te zijn van Shadowclan. Innerghost stak haar nagels kwaad in de grond terwijl ze naar haar poten staarde en een keer heftig met haar staart zwaaide. Ze begreep niet hoe katten respect voor dat misbaksel konden hebben. Een zucht rolde over haar lippen waarna ze verder ging. Innerghost liep rustig verder, met haar kop ergens anders, ze zou zo wel rustig jagen. "Hallo, moeder." Innerghost keek op en zag haar zoon zich omdraaien met een brede, maar toch kille grijns op zijn snoet. Innerghost grijnsde terug naar haar zoon. Hij zag er sterk uit, een echte Shadowclan warrior. "Brokenpaw," groette ze haar zoon terug op een kalme neutrale toon. Ondanks dat haar zoon een bruine tabby was, leek hij toch op haar. De bouw, gespierd en krachtig, de ogen, kil en ijs blauw, de manier van denken en doen, exact zoals Innerghost was. Alleen was hij de mannelijke versie, en een stuk ruiger. Ze wist dat wanneer deze jonge kat warrior was, dat indringers op shadowclan territorium hem beter maar niet tegen konden komen. Want Innerghost kon nu al zien dat deze kat niet snel genade zou tonen. "Wat brengt jou hier?" Vroeg haar zoon. "Wat denk je, mijn zoon. Jagen," sprak ze kalm. Innerghost zwaaide met haar lange zwarte staart en besefte dat ze hem nog wat te vertellen had. Het was haar bedoeling geweest om het deze avond te vertellen, samen met de rest van haar nest, maar nu leek haar ook wel geschikt. "En nu ik je toch aan tref. Ik heb wat te vertellen," sprak ze terwijl ze haar zoon naar zich toe wenkte.

OOC: T was niet mijn bedoeling zo'n grote post te maken x3

Die emotieloze blik in de ogen van haar zoon die op haar gericht was deed haar niks, zo was haar zoon gewoon, en daar kon ze prima mee leven. Ze was blij dat haar kits niet van die mama-liefhebbende types waren. Natuurlijk een hechte band prima, maar Innerghost vond het maar niks als ze om de nek heen werd gesprongen elk moment dat ze een kitten van haar tegen zou komen. "En nu ik je toch aan tref. Ik heb wat te vertellen," sprak Innerghost terwijl ze op haar zoon neer keek terwijl ze zat. "Wat?" Kwam uit het bekje van Brokenpaw. "Je krijgt er wat siblings bij," sprak ze direct waar het op stond. Ze ging er niet een hele verhaal om heen draaien, het helemaal prachtig praten, want eigenlijk was het maar een drama in deze tijd. Rushstar verpeste heel de Shadowclan, en het kon nog eens de dood worden van haar kittens die op komst waren. Dus ze ging het niet mooi praten, natuurlijk, leuk nieuwe kittens, maar het was misschien beter geweest als Rushstar niet aan de macht was geweest.

"Je weet toch wel.. dat dat hun dood kan betekenen?" Sprak Brokenkit. Een zucht rolde over de lippen van Innerghost en ze knikte langzaam. "Enkel wist ik dat nog niet toen ik er aan begon," zuchtte ze terwijl ze haar nagels in de grond stak. "Rushspirit, ik bedoel Rushstar, zal ze apprentice maken als ze te jong zijn.. wat als ze te zwak zijn?" Innerghost keek haar zoon aan, hij kon dan koel en vaak zat emotieloos zijn, hij had wel een hart voor zijn familie, en dat waardeerde Innerghost erg. "Ik kan alleen maar hopen dat het goed komt, wat gebeurd is is gebeurd. Jammer genoeg is er geen knopje die terug gaat de tijd in," murmelde ze. "Ik zal mijn best doen om ze te beschermen, moeder, Rushstar zal niet hun dood betekenen." Innerghost glimlachte toen haar zoon dat zei. Ze boog naar voren en gaf haar zoon een lik over zijn kop. "En daar heb ik alle vertrouwen in," sprak ze. "Je bent een sterke kater, Brokenpaw, als je dat maar weet. En ik ben trots op je," miauwde ze.