I'm a angel with a shotgun

Haar amberkleurige ogen vertoonden een neutrale blik. Ze voelde zich de laatste dagen zeer levenloos, waarom wist ze niet eens. Eten deed ze ook minder, echter werd haar buik wel dikker. Hoe kwam het toch? De poes zuchtte even en versnelde nadien haar passen. Er waren nu al enkele dagen verstreken sinds dat ze Hawkscream nog eens had gezien, en als ze eerlijk moest zijn was ze blij dat ze hem niet meer had gezien. Hij gedroeg zich als een kind, al zei ze het zelf. Hij kon nog niet eens op een wijze manier dingen afhandelen. Maar tja, iedereen was anders. En ze nam Hawkscream het ook niet kwalijk. Ooit had ze hem gemogen, en er was een deel van haar dat hem nog altijd mocht. Maar dan als vrienden, als ze nog wel bevriend waren... Een zucht gleed uit haar mond en nadien hield ze halt. De poes liet zich zakken totdat ze in een zithouding terecht kwam en sloeg haar staart over haar poten heen. Waarom kon ze niet voor heel even al de slechte gedachten uit haar hoofd wissen? Al was het voor twee seconden...