Getting into trouble~

Onderwerp: Getting into trouble~ di 19 maa 2013 - 22:06

Het gras is altijd groener aan de andere kant van de heuvel. Dat was ook zo voor Frostkit. Hij vond dan ook dat hij maar eens dat groenere gras moest gaan bekijken. Was de Warriors den echt zoveel groter dan de nursery? Hij zou erachter gaan komen. Hij verveelde zich de laatste tijd nogal in het kamp, de rusteloze maan voordat je eindelijk een apprentice kon worden was daar. Hij sloop voorzichtig de Warrior den in en keek met een grijns heen en weer. Wat was het groot! De den zag er ook nogal leeg uit, dat was ook een leuke bonus voor de kleine kitten. Voorzichtig klom hij over de rand van een nest en liet hij zich erin vallen. Hij fronste even, tot zijn verbazing lag het nest niet lekker. Het was veel ruwer dan zijn nest. Maar veel tijd om dat te beoordelen had hij niet. Een donkere schaduw viel over hem heen en geschrokken sprong hij overeind in het nest. Zijn vacht piekte alle kanten uit van schrik. "M-monster." Siste hij geschrokken tegen de schaduw, zich niet beseffende dat het waarschijnlijk een Warrior was.

Onderwerp: Re: Getting into trouble~ wo 20 maa 2013 - 0:01

Words; xx || Tags; xx || Notes; xx

Die verdovende pijn in al zijn ledematen. Die pijn die erger zou worden zodra hij zijn spieren zou proberen aan te spannen, het merendeel was al aangespannen. Waar hij de spierpijn aan te danken had was een raadsel, dat waarschijnlijk ook nooit opgelost zou worden. Misschien had hij te lang stil gelegen, wie weet. Hij kon Brindlepool om raad vragen… Maar hij viel de poes liever niet lastig, ze had vast wel betere dingen te doen dan naar zijn onnozele pijntjes te kijken – dat had ze trouwens vroeger ook wel genoeg gedaan. Ergens vroeg hij zich soms wel eens af of dat ze het door had gehad, dat zou best gênant zijn geweest.
Wat geritsel trok de kater uit zijn gedachtes, zorgde ervoor dat hij zijn spieren ietwat aanspande zodat hij zijn kop kon opheffen. Dat was gek… Er was niks. En toch bleef het geluid. Langzaam stond hij op en trok hij met zijn oren, om vervolgens geruisloos naar de plek te lopen – of ja, half sluipend – waar het geluid vandaan kwam. Al snel kreeg hij de kleine zwarte… Pluizebol in zicht. Een kitten, die zich waarschijnlijk had laten overnemen door zijn nieuwsgierigheid.
“M-Monster.”
Het duurde een tijdje voordat hij realiseerde dat die benaming voor hem was bedoeld. ‘Pardon?’ miauwde hij met een lacherige ondertoon in zijn stem, ‘Ik weet dat ik niet moeders mooiste ben als ik pas ben opgestaan, maar die benaming is wel ietwat extreem.’ Rustig ging hij zitten zodat hij zijn achterbenen weer wat rust kon gunnen. ‘Maar vertel mij eens, waar is je moeder? Hoort zij je niet in het oog te houden?’ Zijn blik ging even over het kamp heen, maar er was nergens een Queen te zien. Uiteindelijk kwam zijn blik weer terecht op de kitten waarvan hij de naam niet wist… Nee, hij was niet echt bekend met alle kits: kende alle katten meestal pas vanaf apprentice en dan tot leader.

_{OOC; Zelfs als het niet voor mij was, had ik alsnog gepost.
Nee, zo bad-ass ben ik niet =w=...}

"You never know what you have until its gone... gone...gone..."

Onderwerp: Re: Getting into trouble~ wo 20 maa 2013 - 0:11

Zijn ogen moesten wennen aan het half duister dan de den, nog heel erg wennen zelfs. Hij fronste zachtjes en vernauwde zijn ogen nog wat meer. Toen pas kreeg het jonge katertje in zijn blikveld dat hij tegen een Warrior aan het spreken was... Oeps! Wat een enorme blunder. De ogen van Frostkit werden zo rond als de volle maan, terwijl hij wanhopig zijn jonge hersentjes brak op zoek naar manieren om zijn eer nog te 'herstellen'. 'U... Bent niet zo lelijk hoor..." Mompelde Frostkit zachtjes, waarna hij schrok van zijn eigen woorden. "Ik bedoel, u bent totaal niet lelijk!" Een krampachtige grijns verscheen op zijn lippen, maar die verdween en verwaterde iets toen de Warrior over een moeder begon. Waarom moest iedereen daar altijd naar vragen? Hij had toch ondertussen al wel vaak genoeg uitgelegd dat hij geen moeder had? Nou ja, hij had er wel een, maar hij wist niet welke poes uit de clan. Hij haalde dus maar zijn schouders op en toverde weer een grijns tevoorschijn. "Dat weet niemand." Besloot hij, "Behalve zijzelf." Misschien een cryptisch antwoord. Maar voor Frostkit was het antwoord meer dan logisch.

Onderwerp: Re: Getting into trouble~ wo 20 maa 2013 - 18:48

Words; xx || Tags; xx || Notes; xx

Misschien had hij zijn vacht beter eerst eventjes kunnen uitschudden voordat hij op de kitten was afgelopen, want om het nu te doen… Nja, het was niet dat het iets super vreemds was: maar het was wel een tikje vreemd als je het ineens zonder enige goede reden deed – en hij wist zeker dat de kleine kater niet zou weten waarom hij het zou doen. Niet omdat hij zo jong was, menig warrior zou het ook niet snappen, dus liet hij het maar voor wat het was.
Een warme glimlach was zijn enige reactie op de woorden van de kleine kit, hij snapte wel hoe hij zich moest voelen. Probeerde de schade te herstellen, maar maakte het daardoor eigenlijk juist erger. Het was flauw om er nog wat over te zeggen, wie weet zou hij de ander dadelijk zo overstuur maken dat hij een fatale error kreeg. Om het zo maar eventjes te noemen.

Zijn glimlach verdween bij het horen van het antwoord op zijn vraag. ‘Het spijt me,’ miauwde hij langzaam. Eventjes zweeg hij, waarna hij besloot dat het misschien beter was om van onderwerp te veranderen. Misschien zou de zwarte kater het niet eens doorhebben, want hij kwam tot nu toe wel over als een kat met een korte concentratie – maar hij kon het heel goed mis hebben.
‘Wat doe je hier eigenlijk, als ik het vragen mag?’ besloot hij maar te vragen, ‘Want veel avonturen kun je hier niet echt beleven, het enige wat je hier zult vinden zijn slapende katten. Voor echte “monsters” moet je buiten het kamp zijn -’ en hij kapte zijn zin af. Dat had hij beter niet kunnen zeggen, misschien zou hij de kitten nu hebben aangespoord om het kamp uit te gaan, iets wat verboden was zonder toezicht.

"You never know what you have until its gone... gone...gone..."

Onderwerp: Re: Getting into trouble~ wo 20 maa 2013 - 18:57

Frostkit zat nog steeds parmantig met zijn achterste in een van de nesten van de den en leek eigenlijk vergeten te zijn dat hij daar uberhaupt zat. Zijn focus lag totaal op de Warrior voor hem, want dat was natuurlijk veel interessanter dan een stoffig, prikkeling nest. Zijn kopje tipte echter vragend scheef toen de Warrior zijn excuses aan hem aanbood. "Waarom zeg je sorry?" Vroeg de kitten verbaasd, waarna hij bijna beledigd vervolgde, "Daisysong is een goede moeder hoor," Hij stakmzijnnzwarte borstkas met dat ene witte vlekje fier naar voren toen hij zijn 'mama' verdedigde. Want ondanks dat ze zijn pleegmoeder was, was Frostkit vreselijk dol op Daisysong.
Frostkit rolde eventjes op zijn rug en keek Quietwind vanuit deze nieuwe optiek aan. Hij moest er wel even aan wennen om de Warrior op de kop te zien, want dan zag hij er toch wel anders uit. "Ik heb geen monsters buiten het kamp gezien." Miauwde Frostkit beslist. "Spottedleaf ook niet toen ze mee ging." Hij snor de vrolijk en rolde weer op zijn poten. "Ze heeft me wel laten zien hoe je moet jagen!" Snor de hij trots.

Onderwerp: Re: Getting into trouble~ wo 20 maa 2013 - 19:14

Rustig hief hij een poot op zodat hij deze een langzaam schoon kon gaan likken, nu hij toch geen plannen had kon hij net zo goed gelijk wat aan zijn vacht doen – daarbij verwachtte hij ook niet dat de kitten snel weg zou gaan. Alle kits werkten wat dat betreft net als kleefkruid, ze bleven plakken en het was haast onmogelijk om ze van je af te krijgen.
Hij keek op bij het horen van de vraag. Waarom hij sorry zei… Zijn mondhoeken krulden omhoog. ‘Dat zal je begrijpen als je ouder bent,’ miauwde hij enkel gevolgd door een knipoog. Wie was hij om de zorgeloosheid van een kitten te ontnemen? Hij wou dat hij nog zo kon denken, zo simpel. ‘En dat geloof ik graag,’ miauwde hij oprecht bij het horen over de opmerking over Daisysong. Hij kende de poes niet persoonlijk, alleen haar naam en uiterlijk – maar wie kon nou beter weten of ze een goede moeder was dan een kitten die werd grootgebracht door de poes zelf?

Hij verving zijn poot en begon de ander te wassen. ‘Maar,’ begon hij toen hij eventjes stopte met likken, ‘Monsters zijn er ook niet altijd, meestal zijn ze er ook pas in de nacht.’ Hij moest echt stoppen met dit gedoe, dadelijk rende de kitten gewoon spontaan het kamp uit opzoek naar een monster. En dat was dus niet de bedoeling.
Met grote ogen keek hij op bij het horen van zijn verder woorden. ‘Heb je al leren jagen?’ miauwde hij verrast, ‘Dat zou ik wel graag willen zien. Wat dacht je van een demonstratie?’ Was vast ook een prima manier om de kitten af te leidden van mogelijke ideeën die hij bij hem had doen laten opkomen. Hij moest echt wat beter op zijn woorden gaan letten tegenover kits.

OOC; Zo c:

"You never know what you have until its gone... gone...gone..."

Onderwerp: Re: Getting into trouble~ wo 20 maa 2013 - 19:24

Frostkit liet zichzelf wat verveeld over de rand van het nest hangen, terwijl hij zijn pupillen naar boven draaide om de beweging en van Quietwind nog wel te kunnen volgen. Want zeg nou zelf, die waren hoogst interessant. Een klagelijke jammerklacht ontsnapte uit zijn mond toen Quietwind zei dat hij het wel zou begrijpen als hij ouder werd. Dan pas? Hij wilde het nu weten! Hij was oud genoeg. "Maar ik ben heel oud," Probeerde Frostkit, "Kijk maar hoe groot ik ben, en ik mag al bijna apprentice worden!" Hij probeerde een zo overtuigend mogelijke grijns op zijn gelaat te zetten, maar heel erg overtuigend was het niet.
Met grote ogen luisterde Frostkit nu naar de woorden van Quietwind, zijn blauwe kijkers glinsterden van opwinding, zelfs in het halfduister. "Dus dan moet ik dus eigenlijk als het donker is het kamp uitgaan?" Concludeerde de kitten verbaasd. "Maar dat mag toch niet eens?" Miauwde hij vervolgens met een bedenkelijke frons. Maar dit onderwerp was alweer snel vergeten. "Ik ben er nog niet zo heel erg goed in." Gaf de kitten kleintjes toe. "Ik viel telkens op mijn gezicht. en dat deed toch wel een heel klein beetje zeer." Maar hierna stak hij zijn borstkas weer trots naar voren, "Maar ik kan het dus wel een beetje."

Onderwerp: Re: Getting into trouble~ wo 20 maa 2013 - 22:07

_{Een typische reactie van de kant van de zwarte kitten volgde: een protest. Een kinderlijk protest, dat ervoor zorgde dat zijn mondhoeken nog wat meer omhoog krulden. Nee, hij had niet echt iets met kittens zelf, meer met het feit dat ze zo onschuldig en onwetend waren. Sommige katten die zelfs al warriors waren hadden die eigenschappen ook, dus in principe kon je niet zeggen dat hij dol was op kittens. Meer een fan was van die bepaalde karakter aspecten.
‘Oud zijn heeft niet enkel en alleen met lengte te maken,’ merkte hij op. Stiekem had het ergens ook niks met leeftijd te maken, maar dat liet hij maar achterwegen. Het was niet zijn bedoeling om de kitten hoofdpijn te veroorzaken met zijn moeilijke gedachtegangen. ‘Daarbij hebben oudere katten een stuk meer geduld, dus laten we het zo zeggen: wanneer jij geduldig bent, komt het antwoord vanzelf. Je moet het niet willen weten, het moet gewoon komen. Volg je me nog?’ Dit was ook weer een van de redenen dat hij liever niet met kittens praatte: hij was altijd bang dat ze hem niet snapten en uiteindelijk gewoon bang voor hem werden omdat hij altijd zo moeilijk moest doen.

Gelukkig was hij op het idee gekomen om van onderwerp te veranderen en werkte dit plan ook nog eens. Anders had hij een groot probleem gehad, echter moest hij wel zeggen dat de kitten erg slim was. Deze wist dat het verboden was om het kamp uit te gaan in de nacht – of ja, voor hem althans – de meesten zouden allang hardop hun plan hebben uitgesproken over hoe ze het kamp uit zouden sluipen in de eerst volgende nacht.
Met een bescheiden glimlach luisterde hij naar de beschrijving van de kitten. ‘Iedereen moet het jagen leren, met vallen en opstaan – in jouw geval dan letterlijk, maar zo was het ook een beetje bij mij hoor.’ Hij keek eventjes weg, leek na te denken. ‘Zou je me eens willen laten zien wat je precies deed tijdens het oefenen?’ Nee, hij had er geen moeite mee om de kitten een paar stuurlijnen te geven om zijn jacht technieken te verbeteren. Hij had immers gezegd dat hij spoedig apprentice zou worden, dus kon het vast geen kwaad.}

"You never know what you have until its gone... gone...gone..."

Onderwerp: Re: Getting into trouble~ wo 20 maa 2013 - 22:36

Met nog een lichte pruillip op zijn donkere gelaat, keek Frostkit omhoog naar de Warrior voor hem. De kater had mooie blauwe ogen, nog blauwer dan de zijne. Frostkit had zijn ogen wel eens bestudeerd in de reflectie van een plas water en geconcludeerd dat deze ook blauw gekleurd waren. Maar een stuk lichter dan de ogen van de warrior voor hem. Van wie hij overigens de naam nog steeds niet wist. Dat was toch even balen. Maar daar zou hij snel genoeg achter komen, mits de Warrior niet zulke lange verhalen ophing over mysterieuze dingen zoals 'als je ouder bent...'. Frostkit deed zijn uiterste best om het verhaal van Quietwind te begrijpen. Maar erg veel bakte hij er niet van, dat gaf hij eerlijk toe. Aan zichzelf dan, want toen Quietwind hem vroeg of hij het nog volgde, knikte hij driftig van ja. "Ja, ik snap het nog." Miauwde hij met een licht mismaakte trots. Hij wilde niet toegeven dat hij iets niet meer snapte. Dat vond hij gewoonweg niet leuk.
‘Iedereen moet het jagen leren, met vallen en opstaan – in jouw geval dan letterlijk, maar zo was het ook een beetje bij mij hoor.’ Hij keek eventjes weg, leek na te denken. ‘Zou je me eens willen laten zien wat je precies deed tijdens het oefenen?’ Met grote ogen luisterde Frostkit en knikte. "Vallen en opstaan, klinkt logisch." Besloot de kitten uiteindelijk. Hij was ondertussen vergeten dat hij zachtjes moest doen in de Warriors den, omdat er misschien katten sliepen. Voorzichtig en onhandig klauterde hij het nest uit en plofte hij half op de grond neer. 'Poten ver uit elkaar neer zetten, ik zette ze te dicht bij elkaar.' Schoot er door het koppie van het katertje heen en hij probeerde dan ook zijn poten lekker ver uit elkaar te zetten. Zijn jachthouding was al wat beter geworden door de tips van Spottedleaf, maar zijn houding was nog steeds zo onhandig als een das op drie poten en erg uit balans.

Onderwerp: Re: Getting into trouble~ do 21 maa 2013 - 20:13

_{Nee, hij had dus echt niet het gevoel dat de kitten hem snapte. De neigingen om er opnieuw naar te vragen in de vorm van: weet je het zeker, waren groot – maar hij hield zich in. Het was duidelijk dat het katertje liever niet te lang naar al dat soort gepraat wilde luisteren. Misschien omdat hij het ergens saai vond of omdat hij geen zin had om na te denken. Of een andere reden natuurlijk, maar die zou hij zo één-twee-drie niet weten en het was ook niet nodig dus waarom moeilijk doen?
Hij knikte uiteindelijk enkel en alleen als teken dat het oké was. Hijzelf had altijd wel doorgevraagd als hij dingen niet snapte, maar niet iedereen was zoals hem. Dat had hij na ongeveer drie jaar nu ook wel door. Iedereen was anders, vast en zeker om een reden. Een goede reden, die vast ook lang en alweer ietwat onduidelijk zou zijn: dus daar moest hij in zijn gedachtes ook niet op ingaan. Hij moest focussen op die kitten.

Met een onderdrukte glimlach keek hij toe hoe het katertje uit het nest kroop – ietwat onhandig misschien, maar oké – en vervolgens een sluippositie aannam. Of ja: dat moest het vast en zeker voorstellen en het kwam tot op zekere hoogte ook in de buurt. Echter waren er, zoals verwacht, nog een paar punten die echt overduidelijk beter konden. Ach, het was nog een kitten dus het werd hem met gemak vergeven. Zelfs een jonge apprentice zou het nog vergeven worden.
‘Oké, dat ziet er al goed uit,’ miauwde hij, terwijl hij de ander nog wat beter bekeek, ‘Maar hoe voel je je, qua je evenwicht?’ Hij zweeg eventjes, gunde de kitten de tijd om de vraag te verwerken en ook een antwoord te vinden. ‘Je poten kun je moeilijk nog verder uit elkaar zetten, want dan lig je dadelijk plat op de grond. Ga eens na, wat is je nog meer gegeven om dit probleem op te lossen?’ Het antwoord was natuurlijk zijn staart, deze zou zijn evenwicht vast weer een stuk verbeteren. Het was belangrijk om op de hoogte te zijn van al je ledematen en hun functies: des te gemakkelijker kon je problemen zoals dat oplossen.}

"You never know what you have until its gone... gone...gone..."

Onderwerp: Re: Getting into trouble~ vr 22 maa 2013 - 12:49

De jachthouding voelde nog steeds oncomfortabel aan voor de kleine, zwarte pluizenbal. Toch hield hij een blik van concentratie de positie vast, hoe erg zijn jonge spieren begonnen met protesteren tegen het lichamelijk geweld. Zijn kittenpootjes waren deze houdingen helemaal niet gewend en dat kon hij merken. Al kon hij nog niet zo goed interpreteren wat zijn lichaam wilde, hij wist dat het niet goed was. Zijn buik'spieren' waren nog ongetrained en zijn buik schuurde dus ongemakkelijk iets over de grond. Gelukkig kwam Quietwind hem afleiden, want anders was hij door zijn pootjes gezakt als hij zichzelf nog langer in deze houding forceerde.
‘Oké, dat ziet er al goed uit,’ Miauwde de Warrior, ‘Maar hoe voel je je, qua je evenwicht?’ Vroeg deze vervolgens. Frostkit vertrok zijn gezicht iets. "Ik voel me alsof ik elk moment kan gaan omvallen." Miauwde de kitten klagelijk. "En mijn buik begint pijn te doen." Mompelde hij er vervolgens ietwat mistroostig achteraan."Je poten kun je moeilijk nog verder uit elkaar zetten, want dan lig je dadelijk plat op de grond. Ga eens na, wat is je nog meer gegeven om dit probleem op te lossen?" Vroeg Quietwind. Een peinzende frons verscheen op Frostkit's donkere gelaat en hij verloor zijn concentratie terwijl hij dacht. Dat maakte dat hij zijn evenwicht verloor en geschrokken op zijn buik viel. Hij jammerde zachtjes, "Ik kan het niet. Ik weet het antwoord ook niet." Een nukkige gelaatsuitdrukking verscheen op Frostkit's gezicht. Waarom moest Quietwind van die moeilijke vragen stellen?

Onderwerp: Re: Getting into trouble~ vr 22 maa 2013 - 17:39

_{Hij kon zich nog zijn eigen training herinneren, toen hij voor het eerst leerde om te jagen. Gelukkig voor hem was hij geprezen met een goede bouw voor het sluipen, zijn slanke postuur en lange poten maakten hem het maar wat makkelijk. De kitten voor hem was daarin tegen nogal klein, dus die zou het vast moeilijker hebben met deze techniek. Ooit zou hij het wel leren, maar het had tijd op en gezien het feit dat hij het vallen en opstaan zegje logisch vond klinken zou hij het zich vast wel realiseren.
Het katertje had pijn aan zijn buik? Dat kwam waarschijnlijk door het feit dat zijn spieren het niet gewend waren, hij had niet echt pijn gehad – maar was het soort kat die begon te trillen bij het aanspannen van spieren die hij normaal niet zoveel gebruikte. Tegenwoordig had hij er geen last meer van, maar als hij een kitten was geweest waarschijnlijk nog wel. ‘Maak je geen zorgen over die pijn,’ miauwde hij rustig, ‘Jouw lichaam is dit niet gewend, er is gewenning voor nodig. Hoe vaker je het doet, hoe minder pijnlijk het zal worden totdat je op een gegeven moment niks meer zult voelen.’ Kortom: oefening baart kunst.
Er kwam een ietwat zorgelijke glimlach op zijn gelaat. Hijzelf had die frustratie nooit ervaren als apprentice, noch kitten – maar begreep het wel. Hij draaide zich een kwartslag en tikte met het puntje van zijn staart de neus van de kitten aan. ‘Wil je dat ik het voor doe en dat je dan kijkt, het antwoord kunt zoeken.’ Daarbij had hij nu ook al een kleine hint gegeven, maar oké. En misschien bleek de kitten net zoals hem te zijn: een visuele leerder.}

"You never know what you have until its gone... gone...gone..."

Onderwerp: Re: Getting into trouble~ za 23 maa 2013 - 14:51

Frostkit trok een wenkbrauw op door de woorden van Quietwind en draaide zijn kop om naar de Warrior, die hoog boven hem uittorende, "Gewonning?" Miauwde hij vragend, meteen het woord al verkeerd uit sprekende terwijl hij het vroeg. Hij hield zijn kopje vragend scheef en keek de Warrior voor hem onbegrijpend aan. Je kon het hem niet kwalijk nemen, hij was nog maar een kitten, die woordenschat moest nog groeien die zich in het koppie van het jonkie vormde. Ondanks dat alles, was hij zeker altijd erg trots en blij als hij weer een nieuw woordje leerde, want dat zag hij als een nieuwe stap richting 'groot zijn'. En als er iets was, wat Frostkit graag wilde, dan was het wel opgroeien.
Plotseling kwam de staart van Quietwind dichtbij, en ook maar steeds dichterbij. Met een lichte frons trok Frostkit zijn kopje terug en probeerde hij het pluizige aanhangsel te vermijden, maar uiteindelijk kietelden de haren van Quietwind's staart toch aan zijn gevoelige neusje. Hij niesde zachtjes als respons en wreef ietwat beledigd met zijn pootje over zijn neusje heen. Maar pas toen besefte hij wat Quietwind gezegd had en sprong hij enthousiast overeind alsof hij een pijl was die met een boog was afgeschoten. De kitten dartel de rond Quietwind's poten en spon opgewonden. "Ga je het voordoen? Toe Quietwind, tooeee," Smeekte de zwarte kitten enthousiast

Onderwerp: Re: Getting into trouble~ za 23 maa 2013 - 21:02

_{Een laag grinnikgeluid kwam over zijn lippen bij het horen van de kitten. De uitspraak was niet goed en het was duidelijk dat deze niet wist wat het woord betekende – gewoon omdat het op een vragende toon werd gezegd. ‘Gewenning,’ sprak hij het woord opnieuw uit, legde de nadruk op de e in het midden. ‘Als je iets vaak doet, wordt je er ook steeds beter in: mede omdat je de manier waarop het moet steeds beter leert kennen.’ Het feit dat je spieren aan de druk gewend raakten liet hij maar achterwegen, dat zou waarschijnlijk wat te hoog gegrepen zijn. ‘Dat gedeelte van dingen beter leren kennen heet gewenning,’ sloot hij zijn uitleg af, hopende dat het duidelijk was.
De overvloed aan enthousiasme van de kitten overviel hem een beetje. Met grote ogen en een glimlach die aangaf dat hij niet zo goed wist wat hij ervan moest vinden keek hij naar de kit. Dat iemand zo graag een voorbeeld kon willen, verwachtte hij dat er echt iets spectaculairs zou gebeuren? Het was immers maar een simpele sluip houding. Langzaam sloot hij zijn ogen en liet even een neutrale gezichtsuitdrukking op zijn gelaat komen, waarna hij weer een grijns op zijn gelaat toverde; zijn ogen opende en zijn blik op de kit richtte. ‘Verwacht geen explosies of zo,’ merkte hij op als grapje, maar het leek wel alsof de kit verwachtte dat er allemaal spectaculaire dingen gingen komen.
Hij draaide zich een kwartslag, zodat de ander hem van de zijkant kon bekijken. Langzaam zakte hij door zijn poten, strekte eentje voor zich uit. Een van zijn achterpoten ging naar achter. Zijn kaak liep evenredig aan zijn uitgestrekte voorpoot en zijn oren stonden fier naar voren. Zijn staart hing laag boven de grond, zijn haren raakte deze nog net niet, net als de haren van zijn buik. ‘Als je gaat sluipen zal je je ook voort moeten kunnen bewegen, het is de kunst om je balans te behouden,’ miauwde hij, ‘Wat denk je dat er nu voor zorgt dat ik nog niet omgevallen ben?’ Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar de kitten, om te peilen hoe ver hij was met zijn denk proces.}

"You never know what you have until its gone... gone...gone..."

Onderwerp: Re: Getting into trouble~ do 4 apr 2013 - 22:29

Een beetje duizelend van de stroom woorden die op hem afkwam, luisterde Frostkit naar het verhaal van Quietwind. Hij vertelde zo... veel! ‘Gewenning,’ sprak hij het woord opnieuw uit, legde de nadruk op de e in het midden. Frostkit had het woord blijkbaar al meteen verkeerd uitgesproken. Oeps, foutje van hem. ‘Als je iets vaak doet, wordt je er ook steeds beter in: mede omdat je de manier waarop het moet steeds beter leert kennen.’ Frostkit knikte heftig, maar er iets van snappen? Dat deed hij eigenlijk niet. Het ging zijn kinderlijke brein nog wat te boven. Maar, hij had ook een zekere jeugdige trots, trots die hem niet toestond dat hij toe zou geven dat hij iets niet snapte. ‘Dat gedeelte van dingen beter leren kennen heet gewenning,’ Miauwde Quietwind, zijn verhaal beëindigende. Frostkit was hier stiekem wel blij mee... Maar hij hield braaf zijn mondje dicht.
Want, er stonden interessantere onderwerpen aan de horizon! Oefenen met jagen enzo. Dat kon hij nou wel gebruiken, dat was in zijn ogen ook nuttiger dan dingen zoals gewonning. ‘Als je gaat sluipen zal je je ook voort moeten kunnen bewegen, het is de kunst om je balans te behouden,’ miauwde hij, Frostkit luisterde aandachtig naar zijn woorden. ‘Wat denk je dat er nu voor zorgt dat ik nog niet omgevallen ben?’ Met een zekere concentratie stapte Frostkit een paar stapjes dichter naar de kater toe en bekeek de houding aandachtig. Hij was echt goed aan het kijken en aan het bestuderen, maar hij was gewoonweg nog te jong om een echt superieur probleem oplossend vermogen te hebben, of een idee van balans. Daarom riep het katertje dus ook prompt en vrolijk uit: "Je poten!" Hij hield een zekere, trotse blik in zijn ogen, een blik van vrolijke trots omdat hij zeker was dat hij gelijk had.

Onderwerp: Re: Getting into trouble~ za 6 apr 2013 - 0:04

_{Ergens vroeg hij zich nog steeds af of dat de kitten ook maar iets van zijn woorden begreep. Misschien was dat de reden dat hij maar een apprentice had gehad in zijn hele leven en dan had hij de training van deze ook nog niet eens zelfstandig afgemaakt – eigenlijk had hij nooit meer wat gehoord van die kleine kater. Best zonde. Als jonge warrior had hij zo uitgekeken naar dat moment dat hij zijn kennis mocht delen met een ander, zodat deze het kon toepassen en later misschien weer kon doorgeven. Helaas had het tot nu toe niet zo mogen zijn.
Een warme glimlach sierde zijn snoet toen hij zag hoe de kleine zwarte kitten hem bestuurde, zijn houding uitgebreid bekeek. Natuurlijk vroeg hij zich af wat er nou allemaal in het kopje van de kleine omging, maar hij kon geen gedachtes lezen. Echter zag het er wel naar uit dat hij daadwerkelijk iets probeerde te vinden, er wellicht toch wel een beetje over nadacht. Uiteindelijk volgde er ook een antwoord… Een antwoord waardoor hij een frons op zijn gelaat kreeg, maar de glimlach bleef half staan. ‘N-’ even dacht hij na, waarna hij zijn mond weer opende, ‘Gedeeltelijk, maar dat is niet alles – wel goed opgemerkt trouwens. Ik zal het je wat gemakkelijker maken om het volgende onderdeel te vinden.’ Als de ene manier niet werkte, dan probeerde je een andere. Zo simpel was het.
Hij bracht zijn poten in beweging, zette zijn voor en achterpoten nu parallel aan elkaar. Zoals de kitten eerst ook een sluiphouding had aangenomen – echter dan wel met een paar minuscule verschillen erin, maar het grootste verschil bleef toch echt wel zijn staart. ‘Wat helpt me momenteel nog meer – op mijn poten na – om mijn balans te behouden?’ Hij draaide zijn kop een beetje zodat hij zijdelings naar de kitten kon kijken, deze weer kon bekijken tijdens zijn mogelijke denkproces.}

"You never know what you have until its gone... gone...gone..."

Onderwerp: Re: Getting into trouble~ do 11 apr 2013 - 21:52

Frostkit was nog altijd erg trots op zijn deductie. Hij had het toch hélemaal zelf uitgevonden wat Quietwind in balans hield. Hij wachtte dan ook op een beloning, prijzende woorden dat hij het zo goed had uitgevonden. Want daar deed hij het toch voor. De kater wilde erg graag in de prijzen vallen, zich goed voelen en trots kunnen zijn op zichzelf. Hij probeerde dit op deze manieren te bereiken, want stiekem was hij onzeker met zichzelf. Maar door zijn toch al prille, charmante karakter, kon hij dit onbewust al erg verbergen. Maar het compliment kwam niet. Hij had het zelfs maar gedeeltelijk goed! Teleurgesteld gingen zijn kolenzwarte oortjes hangen. "Oh..." Murmelde het katertje zachtjes. Maar hij liet zich er niet door uit het veld slaan. Want met hernieuwde vastberadenheid ging hij verder aan zijn studie.
Hier kreeg hij alleen niet de kans voor. Want Quietwind begon een andere pose aan te nemen. Eventjes stapte Frostkit achteruit, in de war door deze nieuwe houding. Maar als nel schoot het katertje in de lach. Een diepe, vrolijke lach, eentje die je buikje pijn liet doen en je liet hikken van plezier. "D-dat ziet er h-heel vreemd uit," Lachte hij, al hikkend. Hij had geen besef dat hij enkele minuten daarvoor nog precies dezelfde houding aangenomen had. Kinderlijke onschuld kon je dat noemen. Maar hierna begon hij weer met hernieuwde moed aan zijn studie. "Err..." Mompelde hij. "Je... Staart?" Probeerde hij uiteindelijk maar.

Onderwerp: Re: Getting into trouble~ za 13 apr 2013 - 1:02

_{Enkel het feit dat hij ietwat ingehouden overkwam wat complimentjes betreft gaf al aan dat hij misschien niet echt de beste mentor ooit zou zijn, laat staan worden. Natuurlijk boorde hij niet gauw iemand de grond in, maar een echt groots compliment kon je ook niet van hem verwachten. Meer de neutrale kant, deels met een reden natuurlijk. Hooghartigheid kon eruit voorkomen en hoewel dat ook deels goed was, was het voor het grootste gedeelte een nare eigenschap. Je overschatte jezelf te snel en dat kon leidden tot onnodige fouten, fouten die gemakkelijk voorkomen hadden kunnen worden.
Zijn mondhoeken werden lichtjes omhoog getrokken tot een bescheiden glimlach bij het horen van de lach van het katertje. Oké, hij moest toegeven dat het er waarschijnlijk ietwat komisch uitzag. Een warrior van zijn leeftijd en met zijn ervaring hoorde niet zo’n amateuristische houding aan te nemen, maar ja: als het de kleine zou helpen met het inzien van een cruciaal iets had hij het er wel voor over. Daarbij trok hij zich vrij weinig aan van de meningen van anderen en deze konden hem vast wel vergeven als ze de zwarte kitten zagen.
De glimlach werd groter bij het horen van het antwoord, waarna hij overeind kwam en zijn voorpoten even strekte. Om zonder enige goede opwarming gelijk zo’n onnatuurlijke – voor hem nu dan – houding aan te nemen was niet zo’n slim idee achteraf. ‘Dat heb je helemaal goed,’ miauwde hij, waarna hij recht ging staan en naar het katertje keek, ‘Alles heeft zo zijn of haar bijdrage. Ze mogen dus niet vergeten worden, want ze kunnen een groot verschil maken.’ Even zweeg hij, leek na te denken. ‘Waarom probeer je het niet nog eens? Nu ook met je staart erbij.’}

"You never know what you have until its gone... gone...gone..."

Onderwerp: Re: Getting into trouble~ za 13 apr 2013 - 14:56

Nogmaals bekeek Frostkit kritisch de houding van Quietwind. De ondeugende neiging om de kater om te duwen was stiekem verschrikkelijk groot. Maar hij kon het niet maken. Hij was er ten eerste niet sterk genoeg voor, maar ten tweede werd de kater dan waarschijnlijk boos. Er was toch nog een greintje gezond verstand in het zwarte koppie van de kater, een greintje verstand dat zei dat hij niet warriors om moest gaan duwen als ze hem iets probeerde te leren.
Hij sprong iets achteruit toen Quietwind zijn poten trekte en overeind kwam. Met grote, blauwe ogen volgde hij de bewegingen van de kater. Had hij het weer fout? Had Quietwind het opgegeven? Maar uiteindelijk kreeg hij een complimentje. Een complimentje! Een brede glimlach verscheen op zijn gelaat en zijn ogen lichtten weer op. "Echt waar?" Miauwde hij ademloos, "Was het de staart? Maar waarom dan? Waarom de staart?" Vroeg hij, meteen weer enthousiast rakende zonder dat hij het door had. Nee, deze kater kon van 0 tot 100 in slechts een paar seconde.
Pas toen hij begreep dat Quietwind wilde dat hij het zelf ging doen, liet hij zich weer in zijn jachthouding zakken. Hij begon er al fatsoenlijker uit te zien, maar het leek nog nergens op. Een curieuze bijkomstigheid was toch zeker dat, naast de bijeengeknepen uitdrukking op zijn smoel, zijn staart wild heen en weer zwiepte. Frostkit was duidelijk nog bezig met uitzoeken wat er nou eigenlijk moest gebeuren met dit pluizig aanhangsel. Maar uiteindelijk viel hij om, omdat hij zijn balans wel heel erg verstoorde. Gapend stapte het katertje op en liet zich opnieuw in de houding zakken.

Onderwerp: Re: Getting into trouble~