Outside, I look dark, inside, I am dark (Leonardo)

Het was nacht. De maan stond als een scherpe sikkel aan de hemel. Een koel briesje waaide op en doorkliefde de warmte. Hate strekte zich uit. Hij had een hele tijd gezeten en zijn poten moesten nodig gestrekt worden. Hij stond op en liep naar een boom in een Twoleg-tuin stond. Daar klauwde hij in tot hij er genoeg van had. Hate keek naar het bos. Onwillekeurig dacht hij aan de Clankatten. Stomme idioten! Daar ben je niet vrij! dacht hij. Hij sprong op een hekje en bleef zitten wachten.

Links van Hate brak een takje. Hate spitste zijn oren en luisterde gespannen. Zou zijn wachten niet voor niets zijn geweest? Hij sprong van het hek en sloop naar een donkere plek in de Twoleg-tuin. Daar bleef hij zitten wachten, kijkend naar de plaats waar het takje was gebroken.

Leonardo lag in een boom te slapen van de slapenloze nachten die hij had, zijn donkere blauwen ogen opende hij zag de prachtige maan die zijn ogen verblinden van schoonheid. Leonardo schudden zich uit en zijn ogen straalden nieuwschrierigheid uit. Hij hoorden iets in een boom springen. Hij sprong met een lichte sprong de boom uit. Hij begon de lucht te proeven hij rook de frisse lucht, hij wilden dat hij iets kon doen voor zijn clan wat hij niet kon. Leonardo renden keihard door het gras sprong over een hek en dook onder een bosje door, het was gewoon geweldig hij had zo'n geweldig gevoel hij straalden van blijdschap en liep over een takje heen en liet zich in het warme gras liggen en heet maan licht over zijn gezicht glijden, hij staarden naar de sterren en zei 'in de nacht kan je niet voor altijd verbergen het gevoel is eindeloos het blijft je achter na gaan, je kan je eigen verhaal niet ontlopen het blijft door gaan tot het leven stopt.' Leonardo's ogen keeken een zwarte kat aan die hij opmerkte en deed net alsof hij hem niet zag en sprak: 'dezen wereld is prachtig maar niet alleen in de schadow het leven brand in de zon zonder de maan zullen we weg branden zoals iedereen maar als we met ze allen met een clan zijn kunnen we alles aan.' Leonardo bleef liggen en staarden de kater aan en zei 'maar er is een punt als de zon onder was....' Leonardo bleef kijken naar de maan en zei kalm toen hij hem aan keek 'kom naast me liggen en dan gaan we samen genietten van het prachtige leven waar we zijn beland niet alleen oorlog maar ook blijdschap en vriendschap.' Leonardo legden ze staart weg en bleef de kater aan kijken en sprak 'wat is jouw naam? mijn naam is leonardo maar noem me maar Leo' Hij staarden veder naar de maan en de sterren.

`Kom naast me liggen en dan kunnen we samen genieten van een prachtig leven waar we in zijn beland. Met niet alleen oorlog maar ook blijdschap en vriendschap,' zei Leonardo. `Wat is jouw naam? Noem mij maar Leo,' vervolgde hij. Hate keek de andere kater ijzig aan. `Wat kom je doen?' vroeg hij. Hij bestudeerde de zwarte kat tegenover hem. `En als je zo nodig wilt weten, ik ben Hate. En nee, ik kom niet bij je liggen om deze vreugdeloze nacht met jou te delen! Want er is geen vreugde!' snauwde hij. Hij begon nu al een hekel te krijgen aan deze kater. `Ga weg,' zei hij langzaam. Hate keek woedend uit zijn ogen. Als hij hier nog langer blijft... Ik doe hem wat! dacht hij. Hij trok zijn klauwen in en uit de zachte grond.

Leonardo keek de kater aan. `Wat kom je doen?' vroeg hate. Leonardo's ogen blinkte even en sprak 'leven net als jij'. `En als je zo nodig wilt weten, ik ben Hate. En nee, ik kom niet bij je liggen om deze vreugdeloze nacht met jou te delen! Want er is geen vreugde!' snauwde hate `Ga weg,' zei hij. Leonardo staarden hem aan en vroeg 'overal is er vreugeden de nacht is vredig en vreugden maar je ziet dat niet en je denkt er kennerlijk niet bij na'Leonardo stopte even en ging weer veder, 'hier boven is de Starclan waar allen dooien leven wees goed voor je leven anders ben je dood en heb je niks meer, maak er nu iets van of ga veder wat je aan het doen was, ik verspil me tijd met een klooi jo als jij.' Leonardo sloot zijn ogen had een glimlach en zwiepte over duidelijk met zijn staart. Hij deed zijn ogen open en dacht aan de blijdschap.......

'Overal is er vreugde. De nacht is vredig en vol vreugde, maar je ziet dat niet en je denkt er kennerlijk niet bij na,' zei Leonardo. Hij stopte even en ging weer verder 'Hier boven is de StarClan waar alleen doden leven. Wees goed voor je leven ,anders ben je dood en heb je niks meer. Maak er nu iets van of ga verder wat je aan het doen was, ik verspil me tijd met een kloojo als jij.' Hate keek de kat aan. Hij voelde echt de drang om de kat aan te vliegen. Maar hij hield zich in bedwang. `Goed, ik ga! Maar als je denkt dat je van me af bent heb je het mis!' riep hij hem na terwijl hij hard wegrende. Als die gek nou maar niet achter mij aan komt! dacht Hate. Zijn poten brachten hem bij een grote Twoleg-tuin. Hij sprong over de lage struik die het bos met de tuin scheidde en liep naar de plas water die er in lag. Rustig begon hij er uit te drinken. Hij was boos, ja. En de drang van vechten was erg. Maar hij hield zich in bedwang. Nee, niet nu. Dat is niet verstandig, dacht hij.