Hall of Fame

Onderwerp: Hall of Fame zo 21 apr 2013 - 13:11

Zijn gifgroene ogen flikkerden fel op in het zonlicht dat over het hele gebied werd gegooid. Zijn pikzwarte vacht voelde telkens aan alsof hij twintig kilo meesleurde, maar dat kwam omdat zijn vachtkleur de warmte aantrok. Een grote misser tijdens Greenleaf dus, maar wanneer het Leafbare was wist hij er wel van te profiteren. Rustig zette hij zijn lichaam in beweging en draafde hij het ShadowClan kamp uit, zijn groene blik voor hem uit gericht. Vaak wist hij niet goed wat hij moest gaan doen. Dan ging 'ie maar ergens liggen en genieten van de zon, maar aangezien hij dat niet dagen achter elkaar kon blijven doen ging hij deze keer iets waardevols doen. Hij wou ook weer niet dat ze 'luie kater' op zijn naam stempelde. Maar ja, niet iedereen was altijd zo fit en actief. Hij liet een zucht varen en snoof even de frisse lucht op. Enkele prooigeuren drongen zijn neusgaten binnen, maar de warmte stond het niet toe dat hij ging jagen. Patrouilleren dan maar?

Join the topic~

Onderwerp: Re: Hall of Fame zo 21 apr 2013 - 18:08

Vloekend schoot een dikke houtduif letterlijk tussen Nightwing haar uitgeklapte klauwen door. De vogel die veels te dik was om zo snel te vliegen was haar ontsnapt. Haar azuur blauwe ogen stonden ongelovig maar ze herstelde meteen en rende achter haar vogel aan. Ze sprong nog liever in de rivier dan dat ze die houtduif liet gaan. Ze zat hem nu al ruim twintig minuten achterna en het was snikheet. Haar donkere vacht die als magneet werkte voor de zon maakte het haar niet gemakkelijker. Maar toen ze het gevoel kreeg alsof ze elk moment dood neer kon vallen stopte ze en vloekte ze nogmaals. Alles de Dark Forest in verwensend. Vermoeid en verslagen draaide ze om en wandelde ze in een totaal willekeurige richting. Tijd om af te koelen in de schaduwen. Toen een donkere schaduw in de verte opdoemde draaide Nightwing haar oren naar achteren. Zwijgend liep ze op hem af, rustig en vooral niet te snel door de drassige grond stappend. Toen ze binnen gehoorsafstand was liet ze een luide miauw horen en pikte ze op aan de geur op van de kater die ze herkende als Ravenclaw. Ze had hem vaker opgemerkt maar nooit hadden ze echt woorden gewisseld. Serieuze dan. ”Gegroet. Ook uitgeput van de jacht?” Gokte ze. De zon stond hoog en had een allesverzengende hittegolf meegebracht waardoor elke krijger met een gezond verstand dus nu ook niet moest gaan jagen. Ze vroeg zich nog steeds af waarom ze haar koppigheid dan toch weer de kroon deed steken.

Onderwerp: Re: Hall of Fame zo 21 apr 2013 - 18:29

Hij bleef voor een tijdje voor zich uit staren maar hierna wist hij weer tot de realiteit terug te keren en schudde hij even zijn brede kop. Nét toen hij wou verder stappen hield de stem van een vrouwelijke Krijger hem tegen. ”Gegroet. Ook uitgeput van de jacht?” De gitzwarte kater vertoonde even een scheve lach op zijn gelaat, maar daarna knikte hij nee als teken dat ze fout had gegokt. "Ik zou een Mousebrain zijn als ik in dit weer zou gaan jagen," merkte hij licht spottend op. Maar na enkele seconden na gedacht te hebben kwam hij erachter dat de poes de vraag hoogst waarschijnlijk had gesteld omdat zijzelf was gaan jagen, en nu buiten adem was. Hij haalde zijn schouders onopvallend op en deed alsof hij nog altijd van niets afwist. Wat deerde hem het dat hij de poes eigenlijk als Mousebrain had beschuldigd? Niks dus. "Nightwing, toch?" was hij het die deze keer gokte. Hij haalde even één wenkbrauw op en keek de poes die voor hem stond met een frons op zijn voorhoofd aan.

Onderwerp: Re: Hall of Fame zo 21 apr 2013 - 18:46

Nightwing keek hem strak aan toen hij totaal onschuldig haar indirect beledigde. Desondanks hield ze haar gezicht in de plooi en grinnikte ze totaal toonloos. Ze trok met haar snorharen en kantelde haar oren naar achteren. Terwijl ze naar de dunne schaduw van een dode, kale boom liep hoorde ze hoe hij haar vragend aansprak. ”Ja, Ravenclaw toch?” Kaatste ze terug en ze ging onder de dode boom zitten met haar dunne staart om haar voorpoten geslagen. Het puntje ging weer ritmisch heen en weer. Die tik ging haast onbewust. Ze merkte niet eens meer dat ze het deed. Terwijl ze langzaam weer op adem begon te komen wierp ze één vluchtige blik op de oudere kater. Hij was net zo nacht zwart als zij alleen waren zijn ogen mosgroen en die van haar azuurblauw. Hij deed haar denken aan haar eigen vader. ”Was je nog van plan om iets te gaan doen vandaag?” Vervolgde ze in een poging om een gesprek op gang te brengen.

Onderwerp: Re: Hall of Fame