Is there someone? (Open)

Onderwerp: Is there someone? (Open) di 12 maa 2013 - 18:05

De lapjespoes zat op de vensterbank en keek verlangend naar buiten. Ze miauwde zachtjes en sprong van de vensterbank. Lichtvoetig trippelde ze naar de voordeur en sloop zachtjes door de kattenluik naar buiten. Vrolijk wandelde ze door het voortuintje en snoof de bloemengeur op. Even wiebelde ze zenuwachtig met haar oren terwijl ze naar het donderpad voor haar keek. Ze was niet vaak uit huis gegaan. Onzeker huppelde ze de straat in en snoof de zure lucht van de tweebeenmonsters in. Ze kreeg de kriebels van die lucht. Met haar kop in de lucht liep ze verder, totdat ze stopte. De ambere ogen van de lapjeskat keken zenuwachtig naar de overkant van het donderpad. Ze wou oversteken, maar was het wel veilig genoeg? Ze dook ineen toen een paar monsters voorbij vlogen. Toen het een beetje rustiger werd stond Cryara op, strekte haar poten uit en keek nog even goed of er écht geen monster meer kwam. Ze ontspande zich toen ze zag dat het veilig was en zo snel mogelijk stak ze over, zonder te merken dat de grond onder haar poten trilden. Een monster vloog voorbij en raakte Cryara nét niet. Met grote angstige ogen holde de poes naar de stoep aan de overkant en hijgde uitgeput toen ze er eindelijk was. Ze begreep die monsters niet, wat wilden ze bereiken met die ruige gedoe? Ze wierp een kwade blik op het donderpad en liep een steegje in, geen idee waar ze nu precies naartoe liep. Plotseling stond ze stil van een beweging. Cryara keek om zich heen, om te ontdekken waar dat geluid vandaan kwam. ‘W- wie is daar?’ vroeg ze luid, wachtend op een antwoord.

Sparklez opende zijn ogen en lag in zijn zachte blauwe mand. Hij stond gelijk op met vreselijke honger. Hij rende gelijk de trap af de keuken in naar z'n etensbakje. Nee he! De zwarte kat zag dat er het ander soort eten in lag dat hij niet luste. Zijn tweebeenbaasjes waren soms weg voor een kwart maan. (vakantie maar dat weten katten vast niet). En er kwam dan altijd een andere tweebeen die hem voedsel gaf die hij niet erg lekker vond. Meer deed de tweebeen niet. Hij zuchtte, en liep naar buiten. Hij snuifde de groenblad lucht op en toen hij vogeltjes rook kreeg hij alleen maar meer honger! Maar de vogels waren in de lucht aan het vliegen niet erg hoog maar toch hoog genoeg dat sparklez er niet bij kon. Hij liep naar het eind van de straat een steegje in en deed zijn kop in een ronde hoge bak waar tweebenen soms dingen in gooien die ze niet nodig hebben. Soms lag er nog wel wat te eten bij. Hij vond een rauwe vis en nam hem in zijn bek. Sparklez had ooit wel eens eerder vis gehad. Van een vriendin die hem ook jagen leerde. Hij nam de vis in zijn bek en sprong van de rare ronde bak af. 'W-wie is daar?' vroeg een stem. Hij legde zijn vis even weg en snuifde de lucht op. Er was nog een kittypet in de buurt. Spark nam de vis weer in zijn bek en liep op een lapjes kat af. 'Hallo.' miauwde hij en legde de vis even neer om dat te miauwen. 'Ik ben sparklez. Woon jij hier ergens ook?'

Ze ontspande zich toen ze zag dat het geluid van een ongevaarlijke kat kwam. 'Hallo.' zei de kater. 'Ik ben sparklez. Woon jij hier ergens ook?' Ze aarzelde even maar begon toen te spreken. 'Ja, eh... Ik woon hier een paar straten verderop...' De poes wierp even een blik achterom. 'Ik.. ik ben Cryara.' Waarom deed ze zo klunzig, hij was toch ook een kat, net als zij? Ze keek even naar de vis, die de kater had meegenomen. De snoof de heerlijke geur van voedsel op, de brokjes die ze thuis kreeg gaf haar alleen maar een droge mond. Bij het zien van de vis begon ze trek te krijgen, maar daar probeerde ze niks van te laten merken. Ze vond het maar onbeleefd. 'En... Waar woon jij?' vroeg ze maar zachtjes, terwijl ze Sparklez nieuwsgierig aankeek .

'Ja, ehh ik woon hier een paar straten verderop.' de poes leek te stotteren, wat er was wist sparklez niet. 'Ik..ik ben cryara.' miauwde de poes toen die dus cryara. 'Een mooie leuke orginele naam, die heb ik nog niet eerder gehoord.' miauwde sparklez vriendelijk. 'En.. waar woon jij?' vroeg Cryara. 'Zes tweebeennesten verderop.' antwoordde hij en drie seconden keek hij even naar zijn huis, dan draaide hij zich weer om naar Cryara. 'Als je van vis houd wil ik deze wel met je delen.' miauwde hij, spark wist dat hij dan meer honger had maar een vriendin leerde haar een beetje jagen, bovendien was het leuker om te delen, en eerlijk. Nu kon Cryara ook proeven hoe lekker vis was.

'Een mooie leuke orginele naam, die heb ik nog niet eerder gehoord.' miauwde Sparklez. Cryara voelde zich gevleid door deze compliment. 'En.. waar woon jij?'vroeg ze.'Zes tweebeennesten verderop.' zei de kater en Cryara volgde zijn blik, naar zijn tweebeennest. 'Als je van vis houd wil ik deze wel met je delen.' zei hij toen. Cryara keek hem een seconde ongelovig aan, maar hij leek het te menen. 'Wou.. Dankje, Sparklez' zei ze dankbaar en het water liep haar in de mond toen ze de vis zag. Ze wou een hap van de vis nemen, maar ze aarzelde. Uiteindelijk durfde ze zich naar de vis toe te buigen en een klein hapje te nemen. Niet lang daarna nam ze een groter hapje. 'Hmmm...' murmelde ze. De vis was heerlijk, zoiets verukkelijkst had ze nooit eerder geproefd. Ze slikte de restjes door en likte haar kaken af. 'Oh, dat was heerlijk...'zei ze.

Cyara was erg verlegen, maar toch een aardige poes, vond sparklez.
'Hmmm.' zei Cryara. Ze leek de vis wel lekker te vinden. Sparklez begon er ook van te eten. Uiteindelijk was de vis helemaal op. 'Oh, dat was heerlijk!' miauwde ze.
'Vindt ik ook. Een vriendin van me is een Rogue kat, zo'n kat die alleen woont in de natuur. Ze jaagt voor haarzelf, en ze heeft mij het geleerd.' vertelde sparklez aan Cryara. Hij genoot even van het greenleaf weer. Een twoleg liep langs het steegje maar zag de katten niet, en af en toe kwam er een monster voorbij. 'Wie zijn jou Twolegbaasjes eigenlijks? Ik heb alleen een mannetjestwoleg en vrouwtjestwoleg die niet zo veel met me doen.' miauwde hij. Hem boeide het niet zo veel als de twolegs niet veel met hem deden. Zo hield hij zijn stoere kat tijger ding, maar had hij toch gratis eten drinken en aandacht. Spark wachtte nieuwsgierig op het antwoord van de jonge lapjespoes.

'Vindt ik ook. Een vriendin van me is een Rogue kat, zo'n kat die alleen woont in de natuur. Ze jaagt voor haarzelf, en ze heeft mij het geleerd.'Haar ogen werden groot van bewondering. 'Ken jij echt zo iemand? Wauw...' murmelde ze. Ze trok even met haar oor toen er een twoleg langs liep. 'Wie zijn jou Twolegbaasjes eigenlijks? Ik heb alleen een mannetjestwoleg en vrouwtjestwoleg die niet zo veel met me doen.' Cryara haalde haar schouders op. 'Ik woon samen met een vrouwtjestwoleg. Ze geeft me ontzettend veel aandacht en liefde.' Ze glimlachte bij de gedachte toen de oude vrouw haar had opgehaald van het asiel. Ze hadden meteen een klik gehad en Cryara had zich meteen thuisgevoeld bij haar. Ze knipperde met haar ogen en keek Sparklez toen aan. Er viel een ongemakkelijke stilte, waar ze zo'n hekel aan had.

'Ken jij echt zo iemand? Wauw...' murmelde de poes. Spark vond het nogal raar, hij had zelfs een Bloodclan kat ofzo ontmoet. En nog wel vele anderen. Maar deze poes had dat dus nog nooit gehad, dus vondt ze het nogal bijzonder. Cryara antwoordde op Sparklez vraag, dus de kater luisterde. 'Ik woon samen met een vrouwtjestwoleg, Ze geeft me ontzettend veel aandacht en liefde.' Nadat de poes dat had gemiauwt wist Sparklez niets te zeggen, en Cryara ook niet. Er kwamen wolken voor de zon, dat vond sparklez wel jammer. Genieten van groenblad was zijn favoriette ding om te doen. Het leek of Cryara de stilte niet echt leuk vond, dus sparklez zocht naar iets om te zeggen. Voor hij de kans kreeg zag hij een schaduw van een kleine tweebeen. Hij zag gelijk een tweebeenmeisje staan. 'Hee kijk 2 poesjes!' zei de stem van het tweebeenmeisje. Als sparklez het kon verstaan en terug kon praten zou hij zeggen dat hij een kater was. Twee andere tweebeenmeisjes, ongeveer even oud, kwamen op de katten af. 'Kom mee we nemen ze mee naar huis!' zei die. Sparklez verstond er niets van, maar keek wel vreemd op toen de tweebenen op Cryara en Sparklez af kwamen..

- Sorry ben inspiratieloos.. -

Ze werd afgeleid door een geluid. Voor ze het wist stonden er twee tweebenen voor haar en Sparklez. 'Kom mee we nemen ze mee naar huis!' hoorde ze een ander tweebeen zeggen en meteen stond ze op met een angstige blik op Sparklez. 'Kom mee, voor ze ons te pakken krijgen!' riep ze, draaide zich snel om en rende het steegje uit. Ze keek achterom om te zien of Spark achter haar aankwam. Toen ze het steegje uitwas stopte ze, omdat ze bij een donderpad kwam. Ze keek even om zich heen en toen ze zag dat het veilig was rende ze naar de overkant. Hier zouden de tweebenen haar niet kunnen bereiken, door die wilde monsters die voorbij vlogen. 'Sparklez, kom je!' riep ze bezorgd en keek naar de overkant.

Sparklez zag hoe Cryara wilde vluchten voor de tweebenen. Sparklez rende erachteraan. Cryara was behoorlijk snel, ook al kon Sparklez haar toch wel bij houden. Die tweebenen waren toch sloom, dacht Sparklez. Al snel stonden de katten aan de rand van het donderpad. Er ging een monster langs, maar verder niets. De kittypets kregen kun kans. Ze renden er onder. De stenen van het donderpad voelden niet erg koud, logisch, de zon scheen er de hele dag op. 'Sparklez, kom je?!' riep Cryara bezorgt. Omdat zij al aan de kant stond en sparklez nog op het donderpad. Waarom stopte ik? Dacht sparklez maar meer tijd had hij niet om te denken. 'Ik kom al!' riep hij en rende het donderpad af, een langzaam, dun monster dat geen lawaai maakte(fiets) kwam rustig langs met een tweebeen erop. Sparklez ontsnapte daar gelukkig wel aan. Hij keek om naar de overkant. Er raceden nog de normale monsters langs, de tweebenen moesten lang wachten. Een groot monster, heel groot,(vrachtwagen) kwam er langs en de tweebenen waren niet meer te zien: en zij konden Sparklez en Cryara dus ook niet zien.
'Kom mee!' riep sparklez. Hij rende naar een ander steegje en verstopte zich daar. 'Hier kunnen ze ons niet meer zien.' miauwde hij naar cryara. De tweebenen zouden niet weten dat ze daar zaten, want ze zouden niet kunnen zien waar ze heen vluchten.

'Ik kom al!' zei Sparklez en rende het donderpad op en Cryara wachtte gespannen af tot hij de overkant had bereikt. Eindelijk stond de kater naast haar, terwijl er monsters voorbij raasden. Ze bleef kijken tot ze de tweebenen niet meer kon zien. Een reusachtig monster kwam langs en Cryara stond meteen op. 'Kom mee!' riep Sparklez en rende een ander steegje in. Met een laatste blik op het donderpad volgde de lapjespoes hem en trippelde de vertrouwde steegje in, waar ze dagelijks doorheen liep. 'Hier kunnen ze ons niet meer zien.' zei Sparklez en Cryara knikte instemmend. Haar ogen gleden naar de groene tuinhekje. Sparklez wist niet dat achter het hekje haar thuis was. 'Kijk,' zei ze en zwiepte met haar staart naar de hek. 'Daar woon ik...'

Onderwerp: Re: Is there someone? (Open)