The first training [Leopardpaw+Ariana]

Runner
Met een vreselijk humeurige snoet bewoog een cream kleurige kater zich over het uitgedroogde veld. Hij vond het een droge newleaf dit jaar, en dat betekende vast dat het seizoen wat er op volgde, vol met hitte en onweer zou zijn. Hij haatte die drukkende lucht. Maar waar Runner nu even mee bezig was, waren het de twee kleine haarballen Ariana en Leopardpaw. Hij had met ze afgesproken op het Roque territory, waar het lekker rustig was. Runner herinnerde zich nog zijn training door de witte poes Destinyscar. Hij had een fazant gezien, en die eerste indruk was enorm geweest. En nu was het al zo ver dat hij zelf kleintjes moest leren vechten enzevoort. Hij raakte er een beetje emotioneel van, maar dat vond hij voor domme mousebrains. Hij hield halt bij een grote kuil zand, met struikjes en een boom eromheen. Verder wilde hij niet. Een roque tegen het lijf lopen was niet zo handig op een eerste training. Hij hief zijn kop op, en liet een zware miauw horen. Dat zouden ze wel merken, als ze teminste in de buurt waren. Hij speurde ongeduldig de schrale omgeving af, of hij een van de twee kon zien.
The fast killer

๑ L E O P A R D P A W ๑

Haar ogen waren gesloten en ze was ver van deze wereld verwijderd. Er klonk een rustige vriendelijke stem in haar droom die haar vertelde dat ze het juiste deed. Van wie de stem was wist ze niet. Alleen dat de stem warm en behaaglijk was. Toen ze wakker werd keek ze versuft op en haar gifgroene ogen keken rond in de schuur. Ze had vandaag haar eerste training met Runner, haar mentor. Ze stond op en schudde zich uit. Ze rekte zich eens goed uit en trippelde toen naar buiten. Naar het Rogue Territory. Daar hadden ze afgesproken met elkaar. Haar oren draaiden naar voren terwijl ze de schuur verliet en haar weg vervolgde. Ze hoorde een zware miauw en versnelde haar tempo nog iets. Daar in de verte zag ze de roomkleurige kater al zitten. Een klein glimlachje verscheen op haar gezicht en het laatste stuk versnelde ze haar tempo nog iets meer. Toen ze bij Runner aankwam ging ze rustig zitten. 'I've come to train Runner' zei ze eerbiedig. Want tsja, zo'n kater verdiende zeker respect omdat hij jongere katten trainde. En respect verdiende je als je een Bloodclan krijger was. Ze glimlachte een beetje onzeker en bewoog met het puntje van haar staart. Haar gifgroene ogen stonden nieuwschierig op de kater gericht. Benieuwd wat ze zouden gaan doen.

Runner
In de verte kwam een gestreept poesje aangedraafd, en Runner zuchtte tevreden. Gelukkig kwam er nog iemand opdagen. ''I've come to train Runner.'' Klonk het eerbiedig, terwijl Leopardpaw ging zitten. Erg beleefd, dat was wel prettig. Runner dacht dat hij zo'n agressieve kleine vlooienbaal zou zijn, waar sommige andere bloodclan katten over praatten. ''Fijn, fijn. Dan gaan we maar meteen beginnen he?'' Miauwde hij tevreden. De jonge appretice glimlachte, en twee groene oogjes keken hem doordringend aan. ''Kom, we gaan eens een wandelingetje maken. Misschien vinden we nog wel wat prooi.'' Hij stond op, en gaf een zwiepje met zijn staart, om te laten zien dat ze gingen lopen. Op de een of andere manier vond hij Leopardpaw op hem lijken, toen hij ook nog een appretice was. Net zo netjes, leergierig, en vriendelijk kijkend. Hij schudde zijn kop inzichzelf. Nu leek hij net zo'n ouwe kat die terug dacht aan zijn jonge jaren, en dan ging klagen over zijn rugpijn, stijve poten en pijnlijke spieren. Hij maakte zich wakker uit zijn dagdroom, en draaide zijn kop om naar Leopardpaw. ''Het ligt wel aan jou of we lunch vinden. We gaan niet zo ver van deze plek, anders kan Ariana ons niet meer vinden als ze aankomt.'' Hij grijnsde aardig. ''Dus wat ruik je nu? Ik heb trouwens gemerkt dat hier honden zijn geweest. Zijn ze er nu nog, en hoeveel waren het er?'' Hij stelde nu veel vragen, dus ze konden lekker aan de slag. Trainen vond hij inmiddels een eitje.
The fast killer

๑ L E O P A R D P A W ๑

Haar begroeting werd zeer op prijs gesteld door de kater. Ze keek even bedachtzaam toen ze hoorde dat hij de andere leerling nog niet had gezien. Waar was dat stuk vossenstront nu weer? Ze schudde haar kop en knikte. Wandelen? Ze had wel iets actievers in gedachte toen ze naast Runner trippelde. 'Runner? Wy walk when we can run? You're name is Runner right?' zei ze grappend. Toch bleef ze in hetzelfde tempo lopen als Runner en ze zag hem wegzinken in gedachten. Ze bleef doorlopen en liet hem in zijn gedachtes wegzinken. Ze keek verbaasd naar hem toen ze hoorde dat zij de Lunch mocht bepalen. Ze grimaste kort en stopte om te ruiken. Ze opende haar bek om de geur op te drinken en dacht kort na. 'There were two dogs. But their scent is old. I guess a day ago or so. I would love to take their teeth for my feet' zei ze en haar ogen begonnen duister te glimmen. Ja, dat leek haar wel was. Mooi nieuwe nageltjes en dan op jacht. Ze opende haar bek om nog meer geuren op te snuiven en verstijfde. Haar oren draaiden alert heen en weer en heel langzaam draaide ze zichzelf om. De wind was van voor hen gekomen. Daar achter haar stond een hond. 'Runner. We have a problem. Dog' zei ze en slikte. Hoe kon ze deze hond aan? Het was geen grote labrador maar toch een hondje. Ze zette haar nekharen overeind en gromde dreigend naar de hond. Runner moest ook meehelpen. Misschien sloeg het beest dan op de vlucht...

Runner
Aan de voetstapjes achter hem te horen, liep Leopardpaw achter hem aan.''Runner? Wy walk when we can run? You're name is Runner right?'' De jonge leerling zei het als een grapje, en Runner lachte droogjes. Zijn naam betekende inderdaad renner, maar daar had hij nu geen zin in. ''There were two dogs. But their scent is old. I guess a day ago or so. I would love to take their teeth for my feet.'' Runner keek even achterom, en snoof nog een keer. ''Dat klopt. Het waren er twee, die stomme tweebenen laten ze hier loslopen. Enne..'' Hij keek even in de twee oogjes van Leopardpaw die kwaadaardig donker begonnen te glimmen. Hij kreeg er de koude rillingen van. ''Ik betwijfel het alleen of we hondentanden kunnen krijgen als die mormels weg zijn.'' Bij het woord mormels gromde hij diep vanbinnen. Deze appretice wilde dus hondentanden voor aan haar nagels? Runner wist zeker dat de grootste niet op haar klauwen pasten, die nog redelijk klein waren. Maar daar kwam later verandering in. Opeens blies de wind zijn gezicht in, en hij kneep zijn ogen samen van de scherpe bries. Hij hoorde iets. ''Runner. We have a problem. Dog.'' Alert draaide hij de richting in van de vlooienbaal. Leopardpaw had hem meteen in de gaten gekregen, en hij niet. In een woord: schaam jezelf, mentor. De appretice had het goeie voorbeeld gegeven. De hond was middelmatig met lengte, en hij had een wit krullende vacht. Een poedel? Vast ontsnapt. Leopardpaw gromde met haar haren omhoog naar het vervelende dier, en Runner blies zich enorm op, met zijn pluizige borst dapper omhoog geheven, terwijl hij agressief miauwde. ''Als hij zo niet weggaat, jonkie, dan vallen we hem aan. Misschien krijg je toch nog een tand.'' Fluisterde hij zachtjes naar zijn appretice. De hond blafte verontwaardigt, en begon naar voren te springen, en voorzichtig naar de katten te happen. ''Nu!'' Grauwend sprong Runner naarvoren, midden op de kop van de pluizige hond. Hij zette zijn nagels uit, en begon vastgeklampt aan de kop het voorhoofd te bewerken. De hond gromde woedend, en sprong op en neer, om de kat van zich af te krijgen. Maar een bloodclan kat laat niet los. De poedel beet hard in Runners staart, en met een grauw viel de kat van zijn kop af, om zich daarna op de rug van de hond te stortten, die continu beet en probeerde te rollen. ''Leopardpaw, leidt hem af, of help! Doe wat voor je hondentanden!'' Gilde hij met een boze ondertoon in zijn stem, terwijl hij tegen de hond trapte. Hij bedoelde het niet naar tegen zijn appretice, maar als een chagerijnig tweebeen mormel zijn dag wilde verpesten, kon hij dat krijgen ook.
The fast killer.

๑ L E O P A R D P A W ๑

Haar blik stond ijskoud en Runner zag er ergens bang uit bij het zien van haar blik. Runner zag de hond later dan zij en het verbaasde haar ergens. Ze blies zichzelf nog verder op en haar dikke vacht stond recht overeind, net als haar staart. Dit was haar kans op haar eerste hondentanden. Runner sprong naarvoren en riep dat ze de hond moest afleiden. Ze sprong naar de hond toe met haar nagels ontbloot, haar nagels schraapte over de neus van de hond die het uitschreeuwde van de pijn. Ze opende haar bek en klemde haar tanden om de luchtpijp van de hond. De hond zou niet lang meer leven. Toen ze merkte dat de hond moeilijker begon te ademen volhardde ze erin. Runner bleef ook vasthouden. Wel, dat was nog eens een eerste training!
Toen de hond omviel en zijn laatste adem uitblies bleef ze nog even vasthouden. Die hondentanden in die bek waren voor haar. Een opgefokt gesis verliet haar bek. "He is dead Runner" zei ze kortaf. Ze liet de hond los en haalde nogmaals uit met haar nagels. Dit beest zou zijn tweebeners nooit meer zien. Een kwaadaardige lach kwam uit haar bek en ze wachtte tot ze de hoektanden kreeg van Runner.

Runner
Hij had had niet zo goed verwacht dat zijn appretice zo sterk was. Terwijl hij als een vleermuis aan de rug van de hond hing, was Leopardpaw naar de keek van de poedel gesprongen, en had haar kaken rond de nek van het dier gezet. Runner voelde de hond steeds moeilijker ademen, en liet zich uiteindelijk van hem afvallen, toen de aanvaller met een bons omviel. "He is dead Runner" Met zijn mond open, keek Runner heen en weer naar de appretice en de gestorven hond. Er klonk een kwaadaardig lachje. ''Wow. Je presteert beter dan ik ooit verwacht had. Je verdiend ze. Maar niet omdoen, dat regelt icy nog wel.'' Gromde hij beteuterd, maar deels ook trots. Voorzichtig stapte hij naar de hond toe. Hij bekeek de bekraste hond even. ''Wacht eens even..'' Siste hij binnendsmonds. Afkeurend liep hij een rondje om de hond, terwijl hij hem bestudeerde. Met een frons keek hij op naar Leopardpaw. ''Hij leeft nog, hoewel hij op het randje van dood door verstikking staat..'' Hij wilde nog meer zeggen, maar werd een beetje opgeschrikt door een woedende tweebeen, die aangemarcheerd kwam. Hij brulde onverstaanbare tweebeen woorden. Runner verstond er een aantal, die had hij vaker gehoord. Door al die boze tweebenen die hem achterna gezeten hadden, kende hij al kleine zinnetjes, hoewel de rest vreemd geloei was. ''Rotkatten..weg..wat hebben jullie gedaan..'' En een paar woorden die niet voor herhaling vatbaar waren. Runner gaf een knipoog naar Leopardpaw, en sprong voor de tweebeen. Hij blies zich enorm op, zodat zijn vacht alle kanten uit stond, zijn staart dik was, en zijn mond dreigend open stond, klaar om te bijten. De tweebeen deinsde een beetje achteruit. Runner draaide zich om, gooide met zijn achterpoten wat losse aarde van de grond, en gaf nog een krab tegen de bewusteloze hond. Onverschillig trippelde hij weg. Hij wenkte met zijn staart, dat Leopardpaw mee moest komen. ''Ze zijn het niet eens waard meer. Goed gedaan, Leopardpaw.'' De verbaasde hondentweebeen bleef zo te horen bij zijn half dooie viervoeter, aan alle baby geluidjes die hij tegen het beest maakte.
The fast killer.

๑ L E O P A R D P A W ๑

Runner bleek uiterst onder de indruk van haar. Trots zwiepte ze met haar staart en glimlachte ze breed. Icy zou het regelen? Haar best. Met een zwiep van haar staart wilde ze de tanden uit de bek gaan halen tot Runner haar tegenhield. Ze verstijfde en keek hem aan. Hij leefde nog? Woest schudde ze haar kop. Dat kón gewoonweg niet. Echt niet. Nijdig blies ze naar de hond en toen de tweebeen kwam deinsde ze achteruit. Runner echter blies zichzelf op en de tweebeen leek bang. Ze imiteerde Runner precies en grauwde dreigend. Toen Runner aangaf dat het erop zat deed ze een pootstap naar achteruit. Toen trippelde ze achter Runner aan waar dat ook heen mocht zijn. 'Runner? Are we going on a hunting patrol?' vroeg ze met een glimlach op haar lippen. Ja, ze had zin in een dikke merel of een eekhoorn. Net wat er voor haar poten zou komen. Ze verdween samen met haar mentor de stuiken in en bleef afwachtend naast hem dribbelen. Runner was een kater die ze zo langzaamaan wel begon te mogen.

Runner
''Runner? Are we going on a hunting patrol?'' De jonge mentor had nog geen twee stappen gelopen, of de stem van Leopardpaw klonk alweer. Afwachtend liep ze naast hem. Runner dacht even na. ''Wel een goed idee. Daar vlakbij is een klein bos, misschien is daar wel wat de vangen.'' Gromde hij. Nooit te stoppen, die appretice's. Daar was hij inmiddels wel achter. Opeens schoot hem wat te binnen. ''Leopardpaw, we gaan er heen, maar wel op je hoede zijn. Er leven dieren die NIET uit ons territorium komen. Zoals dassen. Het wordt nu avond, dus uilen vliegen er ook. En nog meer beesten.'' Hij knikte naar het donkere bos wat erg opviel in de vroege schemering. ''We zijn hier langer gebleven dan ik dacht.'' Murmelde hij er droogjes achteraan. Hij schudde zich uit zijn gedachtes, en sprintte richting het woud. En nu eens kijken of Leopardpaw hem bij kon houden. ''Wie er als eerst is!'' Miauwde hij vroliijker. De oude bomen doemden steeds dichterbij op, en ze leken erg dreigend. Maar daar kon een Bloodclan kat wel tegen. Hij en zijn clangenoten horen de dreiging zelf te zijn.
The fast killer.

Onderwerp: Re: The first training [Leopardpaw+Ariana]