I was stupid... | Cherrypaw |

_{Zijn maag draaide om bij het betreden van het ThunderClan territorium. Dit deed hem denken aan zijn oude vriendin, Cherrypaw. Hij had haar laten zitten voor Beautysoul (toen nog Beautypaw), de meest gruwelijke keuze ooit. Natuurlijk overkwam het hem weer dat Beautysoul vreemd ging en nu kittens verwachte van een of andere kat. Het was haar keuze geweest en hij had het aanvaard, en zo was hij vertrokken uit de handen van RiverClan. Hij wilde haar niet meer zien, ruiken of ook zelfs aan haar denken. Hij wilde haar verafschuwen en haar voor altijd vergeten. Terwijl zijn gedachten weer afweken naar Cherrypaw, dacht hij aan de ontmoeting, lang geleden, toen hij nog een Apprentice was. Ze hadden allebei op eigen grond gestaan, met de rivier tussen hen in. Een glimlach versierde zijn gezicht toen hij aan dat moment dacht, het moment dat Beautypaw hem écht niks meer kon schelen. Darksoul zuchtte, Cherrypaw zal nu wel al een Warrior zijn en waarschijnlijk een partner hebben, dat kon gewoon niet anders. Misschien had ze zelfs al wel een nestje. Hoe het ook met haar ging, nu hij op ThunderClan gebied was, moest hij haar opzoeken om hun vriendschap weer op te bouwen. Hij moest zijn excuses aanbieden en zich diep schamen omdat hij voor Beautysoul had gekozen en niet voor haar, en hij deed niks anders dan dat...}

Ze keek even naar achter toen ze het Thunderclan kamp verliet, maar richtte nadien haar gele/amberkleurige blik weer op het pad waarop ze liep. Nog altijd was ze een apprentice, nog altijd was ze er niet achter gekomen wat haar warrior naam zou worden. Maar zoveel maakte het haar niet uit, het apprentice leven viel best nog wel mee, en daarbij; Ze had nu ook nog eens véél minder verantwoordelijkheden. Wanneer ze een warrior werd, zouden haar taken verdubbelen, zou ze veel meer moeten doen dan dat ze nu moest doen. Een zucht verliet haar lichaam en tegelijkertijd versnelde ze haar passen wat. Pas toen ze ergens in de buurt verse prooi rook, hield ze abrupt halt. Zonder nog enig geluid te maken sloop ze verder over de grond en spiedde ze met haar felle ogen door de struiken heen, en spotte ze een vette grijze muis. Bingo, dacht ze in haarzelf en begon zachtjes met haar achterpoten te trappelen. Niet veel later schoot ze in de lucht en landde ze behendig voor de muis, en haakte ze met één van haar voorpoten het diertje vast aan haar nagel. Het was opslag dood... Een trotse glimlach sierde haar gezicht toen ze er wat aarde overheen schopte. Cherrypaw zou het diertje later in de dag wel weer komen ophalen. Net toen ze van plan was verder te lopen hield ze voor de tweede keer op een rij geschrokken, abrupt halt. Een zeer bekende geur reikte haar neusgaten, en het duurde niet lang of ze wist er een naam bij te plaatsen. Darkpaw! Zonder nog te bewegen bleef ze alsof ze versteend was stilstaan, kijkend naar het zwarte gestalte dat niet ver van haar vandaan stond.

_{Hij knipperde twee keer verbaasd en opgewekt bij het zien van Cherrypaw. Hij deed een aantal stappen dichterbij en dacht een aantal dingen bij zichzelf. Hij was écht slecht in keuzes maken, was hij zo blind geweest? "Cherrypaw..." Miauwde hij zacht, en een beetje schor. Zijn snorharen trilde en zijn staart was gestopt met zwiepen bij het zien van de poes. Ze was een prachtige lapjespoes, kleurrijker dan die grauwe Beautysoul. Darksoul kon wel janken van stomheid en verdriet. Hij had nooit geweten dat hij deze poes zo erg gemist had. Zij was altijd de enige geweest die naar hem had geluisterd, en hij naar haar. "O, Cherrypaw..." Hij zuchtte en deed nog een paar stappen naar voren, zodat hij bijna een staartlengte van haar af stond. Zijn ogen waren vochtig, maar er rolde geen traan over zijn wang. Haar warme kleuren ontdooide zijn bevroren hart en vele emoties schoten door hem heen, daarom had hij geen tijd om tranen te laten rollen. "Hoe kon ik haar nou kiezen boven jou?" Miauwde hij bijna onverstaanbaar.}

Cherrypaw wist haar ogen niet meer te sluiten van verbazing. Ze was geschokt, omdat ze het zwarte gestalte van iemand die ze vroeger graag had, weer zag. Diegene die haar hart vroeger had gebroken en haar had achtergelaten omdat hij iemand anders blijkbaar beter vond. Een sidderende zucht verliet haar lichaam toen de kater nog maar één staartlengte van haar vandaan stond. “I-ik... Waarom heb je me achtergelaten?” Vroeg ze bijna onhoorbaar op een droevige toon nadat de kater aan haar vroeg waarom hij voor iemand anders had gekozen. Alles voelde raar aan, het hele territorium die ze normaal uit haar broekzak kende, voelde nu aan als een totaal onbekend, nieuw gebied. En dat kwam allemaal door één persoon, één kater; Darkpaw. Ze schudde zachtjes haar hoofd waardoor er enkele kleine gevormde tranen alle kanten opvlogen. “W-waarom...” Jammerde ze nog een keertje toen ze hem in zijn blauwe ogen aankeek. Maar misschien voelde het raar aan omdat Darkpaw waarschijnlijk dacht dat ze nog altijd van hem hield, iets wat dus helaas niet waar was. Maar dat was toch geen probleem? Behalve wanneer Darkpaw er achter vroeg, dan wel. Echter kon ze er zelf niks aan doen, hij had maar niet moeten sollen met haar gevoelens die twee manen geleden. Maar het kon ook zijn dat ze haar liefde voor hem niet meer voelde omdat haar gevoelens voor hem overmanteld werden door verdriet? Cherrypaw sloot haar ogen even en slok de krop die zich had gevormd in haar keel door, waarna ze haar gele/amberkleurige ogen weer opende. Wat had Darkpaw hier eigenlijk te zoeken? Hij stond op verboden terein! Schuldgevoelens tegenover haar eigen Clan borrelde omhoog in haar maag toen ze hem weer aankeek, recht in zijn felle blauwe ogen. Was het nu de bedoeling dat ze hem moest wegjagen? Wat was zijn redenen eigenlijk om Thunderclan grond te bewandelen? Hij was een Riverclanner, en dus verbrak hij de warrior code op dit moment. Er gleed nog een keer een zucht uit haar mond, maar deze keer was het een onbenoembare zucht, zelf niet wetende wat ze nu moest doen.

_{Zijn gevoelens bestonden nu alleen nog maar uit verdriet, stomheid en verwarring. “I-ik... Waarom heb je me achtergelaten?” Bij deze woorden rolde de eerste traan over zijn wang en beet hij even op zijn lip. Hij kon het gewoon niet aanzien, hij had haar zoveel pijn gedaan en hij was er zelf niet eens gelukkig van geworden. Het had zijn leven alleen maar vergald. “W-waarom...” Hij kon haar alleen nog maar aankijken, alsof hij zijn tong was verloren. Hij kon het gewoon niet langer. Hij maakte een kleine sprint naar Cherrypaw en omhelsde haar zover katten dat konden. "Cherrypaw, het spijt me zo.." Fluisterde hij zacht in haar oor. Natuurlijk wilde ze het hem niet vergeven, maar hij wilde haar gewoon niet meer loslaten, niet weer... "O, Cherrypaw... Hoe kan ik dit ooit goed maken..." Hij raspte even zachtjes met zijn tong over haar schouder en ging voor haar zitten, zijn ogen vochtiger dan ooit. Hij wist niks meer te zeggen, hij wilde gewoon dat alles goed was en zij allebei weer gelukkig konden worden. Natuurlijk wist hij niet wat de status van Cherrypaw nu was, verdrietig, ja. Maar wat nou als ze gelukkig was in haar Clan, probleemloos? Niet zoals hem, in ieder geval. Hij wilde zijn hart luchten bij haar, zoals ze altijd bij elkaar hadden gedaan. Hij wilde gewoon alles vertellen wat er intussen was gebeurt en hoe een stomme idioot hij was geweest, maar hij wist niet of dat iets oploste. Hij had haar verlaten, voor Beautysoul, die hem weer verraden had en zo was hij alleen komen te staan, in een poging tot zelfmoord.}

Cherrypaw. schreef:: Haar maag verkrampte een beetje toen Darkpaw niets anders meer deed dan haar aankijken. Het maakte haar onzeker, niet wetend wat te doen of te zeggen. Pas toen de kater naar voor sprong om haar te omhelzen schoot er iets van angst door haar lichaam heen, angst voor het gedacht hem weer te verliezen. "Cherrypaw, het spijt me zo.." Fluisterde de zwarte kater zacht in haar oor, waardoor ze een paar tellen beefde. Ze begon te trillen op haar poten en leek de kracht niet meer te hebben om nog recht te blijven staan. "O, Cherrypaw... Hoe kan ik dit ooit goed maken..." De aanraking die Darkpaw maakte door met zijn tong over haar schouder te raspen deed haar even opkijken. Ze nam een stap naar achteren en vouwde haar oren in zijn richting, plots de moed weer gevonden te hebben om hem aan te spreken. "H-het geeft niet..." Sprak ze half onverstaanbaar en sloeg haar blik weer neer op de grond. Het geeft niet? Wat zeg ik nou... Hij, hij heeft me dit allemaal aangedaan, dacht ze vloekend in haarzelf maar liet het niet merken dat ze eigenlijk het omgekeerde wilde zeggen van wat ze zonet had beaamd. Haar staart begon ietwat nerveus van links naar rechts te zwiepen, maar bleef wel laag over de grond zweven. "Maar vertel me nu maar... waar je al die tijd was, en wat je deed." Miauwde ze op zo'n zelfverzekerde toon als ze maar kon, waarna ze hem weer aankeek en op haar lip beet.

_{"H-het geeft niet..." Bij deze woorden schudde hij zijn kop. "Het maakt wel iets uit." Miauwde hij zacht, terwijl hij zijn kop diep beschaamd naar zijn poten liet wijzen. Hij keek echter weer op bij het horen van Cherrypaw's stem. "Maar vertel me nu maar... waar je al die tijd was, en wat je deed." Darksoul begon wat dingen op te sommen in zijn hoofd. "Ik leefde in het territorium van RiverClan," Eigenlijk wilde hij die tijd niet meer ter sprake brengen. In die tijd leek hij wel bezeten door Dark Forest katten. In zijn blik was dat nu dus ook te lezen, dat hij die tijd verafschuwd. "Ik was 'bezeten', zo zullen we het maar noemen." Een kleine uitleg, zodat Cherrypaw niet bang van hem zou worden. Het was voor hem erg moeilijk om dit terug te halen, dat was ook te merken. "Beautypaw had me verteld dat ze verliefd was op een andere kater, en zo had ik mijn relatie met haar verbroken en was ik erg boos. Later, bij de Gathering, wilde ik met haar praten. Helaas was zij druk bezig met Oddpaw, toen nog. Dat maakte me eigenlijk bozer, en zo was ik toch op haar afgestapt. Dat had ik beter niet kunnen doen, omdat ik te nijdig was. Stormstar kwam erbij, om me te kalmeren. Ik had hem, in mijn toestand, uitgescholden..." Zijn adem stokte een beetje. "Ik was weg gegaan en heb een lange tijd niks van me laten horen, ik was na gaan denken over wat ik gedaan had. Pogingen tot moord, Leader uitgescholden en noem maar op..." Hij slikte even. "Nadat ik dat alles op een rijtje had gezet, wist ik dat ik nooit meer normaal geaccepteerd zou worden in RiverClan. Ik deed een poging tot zelfmoord, maar ik werd gered door Beautysoul. Toen ik genezen was, besloot ik weg te gaan. Helaas kwam ik Beautysoul weer tegen, ik heb het haar verteld. Zij vertelde mij dat ze niet wilde dat ik ging, omdat ze zwanger was van Oddeye..." Hij beet op zijn lip voor hij doorging. "Ik heb haar vaarwel gewenst en ben vertrokken, tot hier. Ik wilde jou ook nog iets wensen... Ik wilde dat onze vriendschap weer op de rails kwam.." Hij zuchtte en plofte neer op de grond. Hij staarde naar de lucht en liet een traan over zijn wang rollen, zijn verleden had ook met de situatie van toen te maken. Zijn woede was gewoon lost gebarsten, maar nu had hij geen woede meer... Hij had alles stil gelegd. "Weet je... Cherrypaw." Hij keek haar weer aan. "Toen ik nogal in een dip zat met Beautypaw, had ik jou ontmoet... En nu pas weet ik, dat ik verliefd was geworden op jou en dat ik daarom niks meer wilde beginnen met Beautysoul."}

Héél nieuwsgierig was ze niet naar de dingen die hij had gedaan. Want eigenlijk had ze al de redenen gekregen waarom hij haar in de steek had gelaten: Blijkbaar was er een andere poes die hem meer interesseerde toen. En als Darkpaw dacht dat ze dat zomaar zou accepteren, dan had hij het goed mis. Ze mocht zich misschien wel voordoen als een kattin die vaak goed gezind was, en een hart van goud had, kwetste je haar, dan zou je kwetsende woorden terug ontvangen. Maar helaas was ze zonet een fout begaan door te zeggen dat het niets uitmaakte, terwijl ze binnenin aan het afbrokkelen was, en dat kwam allemaal door de kater die het niet kon laten haar weer op te zoeken. Was ze twee manen geleden dan niet goed genoeg voor hem geweest? Was ze twee manen geleden zoveel minder dan nu? Wat had ze toen niet, wat ze nu wel had? Waarom beaamde de kater nù pas wat hij voor haar voelde? Kwam het omdat die ene poes, die blijkbaar de naam Beautypaw had, meer in huis had dan Cherrypaw? Ze wist het niet, en dat zou voor haar een groot raadsel blijven, zelfs wanneer Darkpaw daarover uitleg zou geven zou ze hem niet snappen. Op het gebied van elkaars gevoelens kwetsen, of zeggen dat je iemand hield, was ze zeer slecht. Of te wel had ze de pit en de lef gewoon niet om te zeggen wat ze van de andere vond, of te wel had diegene zo'n diep gat in haar leven geboord dat ze het hem gewoon niet meer kon vergeven.

Ze liet het verhaal van Darkpaw nog een keer afspelen in haar hoofd en wist de zucht die uit haar bek gleed niet te onderdrukken. Als ze alles op een rijtje zette kwam ze alleen maar uit op dezelfde conclusie: Beautypaw was in die tijd naar het schijnt beter dan Cherrypaw. En nu kwam hij met smekende pootjes bij Cherry terug, vragende om vergiffenis? Ze kon nog niet echt beslissen over een antwoord, een antwoord op de vraag of ze hem weer als vriend zou accepteren of niet. Momenteel wou ze er nog niet over nadenken, wou ze alleen alles rustig tot haar door laten dringen, aangezien ze nu er totaal niets van snapte. Hij kon evengoed in de Riverclan zijn gebleven en een nieuw leven startten, want hij wist toch dat hij de regels zou overtreden zou hij Cherrypaw blijven opzoeken? En, als hij een rogue werd, dan zou Cherrypaw degene zijn die de regels aan het overtreden was, aangezien ze keer op keer aardig tegen een rogue sprak. Niet dat daar iets mis mee was, ze wou gewoonweg niet dat er iemand van de Thunderclan haar zou beginnen te wantrouwen, waardoor er waarschijnlijk meerdere katten dat ook begonnen te doen. Als ze eerlijk haar mening over de meeste van haar Clan moest geven, of toch over het trekje dat bijna iedereen had: Ze waren roddelaars. Ze verspreidde vuile roddels over eender wie merkte ze iets raars aan die kat op. Dus nee, dat risico wou ze liever niet nemen.

Pas na een doodse stilte keek ze de zwarte kater wiens ogen een blauwe kleur hadden weer aan, met een verwachtingsvolle blik in haar amberkleurige ogen. Dit was het moment... Nu zou ze moeten zeggen wat ze had besloten, aangezien ze sowieso geen helder hoofd meer zou hebben zou ze er nog langer mee wachten met haar antwoord te geven. Cherrypaw zou zich niet meer kunnen concentreren tijdens haar trainingen, en zou dag én dacht wakker liggen, piekerend over het feit dat ze Darkpaw liet wachten. De Thunderclan poes nam nog een hap zuurstof, voordat ze begon met het bekend maken van haar antwoord. "Darkpaw... Ik... ik denk dat het beter is dat we elkaar niet meer zien, het is beter voor jou én voor mij. We zouden elkaar alleen maar in de problemen helpen, zouden onze Clans er achter komen. We hadden vroeger gewoon geluk dat ze ons nooit hadden gezien," Miauwde ze, zonder plaats overlatende voor tegenspraak. "Je zult altijd een goede kennis van me blijven, en natuurlijk kunnen we op de gatherings met elkaar praten, maar niet meer zoals... niet meer zoals nu, of zoals vroeger." Ze liet haar oren hangen en nam enkele stappen naar achter, wachtende op de woedende woorden die Darkpaw haar waarschijnlijk zou toewerpen...

_{Een lange tijd brachten de katten zwijgend voort, tot Cherrypaw haar antwoord uitsprak. "Darkpaw... Ik... ik denk dat het beter is dat we elkaar niet meer zien, het is beter voor jou én voor mij. We zouden elkaar alleen maar in de problemen helpen, zouden onze Clans er achter komen. We hadden vroeger gewoon geluk dat ze ons nooit hadden gezien," Zijn oren en staart hingen en zijn blauwe ogen waren enorm vochtig. "Je zult altijd een goede kennis van me blijven, en natuurlijk kunnen we op de gatherings met elkaar praten, maar niet meer zoals... niet meer zoals nu, of zoals vroeger." Krak, dat was 'm. Er kon dus nog een schepje bovenop. Een traan wrong zich naar buiten terwijl Darksoul zijn hoofd liet hangen en de traan met een korte val op de grond plensde. Dit duurde enkele seconde, en de kater keek Cherrypaw weer aan. "Ik zal altijd terug komen voor jou, Cherrypaw. Hoe ver ik ook van je vandaan ben." Hij was nooit van plan geweest terug te komen naar dit alles, maar als Cherrypaw het wilde, dan keerde hij telkens weer terug voor de volle maan op kwam, of dat nou dagen, weken of zelfs maanden zou duren. Hij knikte en slaakte een zucht. "Tot ziens, Cherrypaw. Tot de volgende volle maan." Hij keek haar nog even aan, voor hij langs haar heen liep. Ze had nu nog de kans iets te zeggen, anders was hij weg en kon ze het pas vertellen op de volgende Gathering, als hij dan nog leefde. Er loerde altijd gevaar buiten Clan territoria, dus misschien zou hij na de eerste dag al vermoord of uitgehongerd zijn. Maar dat maakte hem nu helemaal niks meer uit. Hij draaide zich nog één keer om. "Ik wens je alle geluk in de wereld, Cherrypaw, echt waar." Hij draaide zich om en verdween in de struiken, waarna hij nog even stil bleef staan om een stil afscheid van dit alles te nemen en vervolgens in een sprint weg te gaan.

-Darksoul, out.}

Onderwerp: Re: I was stupid... | Cherrypaw |