Shaymin rook de lucht van de zon. Haar groenen ogen felden op ze was jong maar sterk klaar voor een aanval en anderen te kunnen vermoorden maar dat kon ze niet. ze stond al op vier poten en ze liep door haar ogen keken dwars door de zand berg heen. eigelijk vanaf haar geboorte had ze al littekens maar ze was op zoek naar vragen en antworden die waarscheinlijk niemand wist waarom ben ik hier, waarom leef ik, heeft mijn fammilie mij veraden en achter gelaten en een zaam in de bloodclan gelecht of had het een andere reden. Ze schudden haar kop en kreeg een glimlach maar algauw vedween die door de vieze geur. Ze liep gewoon door het werd sterker en sterker tot ze het Donder pad zag maar ze rende er over heen bijna was ze plat door een monster en de tweebenige riep naar haar: 'stomme rot kat!!' Shaymin keek op van de onverwachtende antword ze deed niks alleen leven wat haar niks scheelden of toch wel ze was verdoemd in haar leven door wat door haar zelf. Shaymin zuchte en keek naar de grond ze wilden helpen maar zo kon niks alleen maar doelloos zijn.........