I don't why, but I think it was a stupid thing to do...

"Daar heb je ook weer gelijk in, we zouden inderdaad altijd nog een paar keer extra kunnen lopen. Dan blijven we wel in beweging." Een glimlach was te zien op Maskpaw's gezicht. Het was inderdaad waar wat hij zei, dan zouden ze in beweging blijven. Maar voor Cherrypaw was dat niet echt iets slecht. Dan zou haar achterpoot die gewond was niet stijf worden, zolang ze maar niet té veel liep. "Ja, maar zo erg is dat niet hé." Zelf vond ze het niet heel erg, wat Maskpaw dacht over in beweging blijven, wist ze niet.
"Ik vraag me trouwens af wat m'n warrior naam zou worden. Heb jij enig idee wat die van jou zou kunnen zijn?" Vroeg ze nieuwsgierig aan de kater, terwijl ze van onderwerp veranderde.

"Ja, maar zo erg is dat niet hé" Ze had daar wel gelijk in het maakte niet zo veel uit en het was altijd wel lekker om te lopen als het goed weer was, maar als het koud was en sneeuwde zou hij liever opgerold in zijn den willen liggen dan een aantal keer heen en weer te moeten lopen door de kou en sneeuw. "Ik vind het ook niet echt erg, tenzij er sneeuw ligt, dan blijf ik liever opgerold in mijn nest." Zei hij. "Ik vraag me trouwens af wat m'n warrior naam zou worden. Heb jij enig idee wat die van jou zou kunnen zijn?" Hij had eigenlijk niet echt een idee. Wat zou zijn volledige naam worden als hij klaar was met zijn training? Hij had echt geen idee. "Ik heb niet echt een idee, het zou van alles kunnen zijn." Zei hij. Hij had er eigenlijk ook nog niet echt over nagedacht en hij wist ook niet hoe lang het nog zou duren voor hij zijn volledige naam zou krijgen. Het zou nog heel lang kunnen duren, maar het zou zo ook nog maar kort kunnen duren.

Nu pas realiseerde Cherrypaw zich dat het best lang duurde, voordat ze warrior werd. Maar zo erg vond ze het niet, en het leven van een apprentice beviel haar wel. Je mocht meer doen dan een kitten, en als warrior mocht je inderdaad nog meer doen, maar de helft van de taken die je erbij kreeg waren lastiger dan die van een leerling. "Ik vind het ook niet echt erg, tenzij er sneeuw ligt, dan blijf ik liever opgerold in mijn nest." Ze glimlachte en keek hem instemmend aan. Dat zou zij dan ook liever doen, lekker warm in je nest liggen inplaats van hard werken. Maar het harde werk werd dan ook wel beloond. "Ik heb niet echt een idee, het zou van alles kunnen zijn." Was het antwoord van Mask op Cherry's vraag. Ze knikte en dacht even na. Zijzelf had er eigenlijk ook nog niet echt over nagedacht, het kwam gewoon plots in haar op en leek haar wel een goede vraag om te stellen aan hem. "Laten we namen kiezen voor elkaar." Sprak ze speels, het was eerder een spelletje dat beginnende apprentice's zouden spelen, maar dit leek haar het gepaste moment. En daarbij; Ze mochten toch nog genieten van hun apprentice tijd?

"Laten we namen kiezen voor elkaar." Hij knikte instemmend bij deze woorden. "Dat lijkt me wel een leuk idee." Zei hij. Alleen nu hij dat gezegd had moest hij nog aan iets gaan denken. Wat zou passen bij 'Cherry' en ook nog bij haar karakter of iets anders. "Ehm... Misschien iets van Cherryfur, Cherrytail, Cherrysong, Cherryflower of Cherryfrost." Het waren waarschijnlijk geen goede namen en het was natuurlijk niet aan hem om het te bepalen. "Ik weet niet of het goede namen zijn en ik ben ook niet degene die gaat bepalen wat je naam wordt." Zei hij toen maar. Hij was zelf wel benieuwd naar wat voor een namen Cherrypaw voor hem zou verzinnen. Vooral omdat hij er zelf nog niet over na had gedacht was hij er wel benieuwd naar. Maar ook al zou Cherrypaw een paar namen zeggen, dan zou het nog niet garanderen dat één van de namen ook uit zou komen, maar dat zou misschien wel grappig zijn.

Ze grinnikte toen Maskpaw zei dat het hem wel een leuk idee leek te zijn. Er vonkte iets van speelsheid op in haar gele ogen, maar algauw keek ze weer naar haar witte voetjes, zoekende naar enkele namen voor Maskpaw. "Ehm... Misschien iets van Cherryfur, Cherrytail, Cherrysong, Cherryflower of Cherryfrost." Ze glimlachtte naar hem en tikte even met haar staart op de grond. "Ik weet niet of het goede namen zijn en ik ben ook niet degene die gaat bepalen wat je naam wordt." "Ik vind het leuke namen hoor." Miauwde ze kalm, maar er was toch iets van vrolijkheid te horen in haar stem. "Maar goed.. Ik dacht aan Maskpelt, of Maskface. Masksoul lijkt me ook wel leuk!" Vervolgde ze, met nu de vrolijkheid beter horend dan de rustigheid. Ze tilde haar kopje weer omhoog en knipperde eventjes met haar ogen, wat meer door de zon kwam dan door iets anders.

"Ik vind het leuke namen hoor." Hij glimlachte even bij haar woorden, ook al had hij totaal geen vertrouwen gehad om namen te verzinnen, het gaf hem toch een fijn gevoel dat ze de namen leuk vond. "Maar goed.. Ik dacht Maskpelt, of Maskface. Masksoul lijkt me ook wel leuk!" Het waren inderdaad wel leuke namen. "Het zijn inderdaad leuke namen, alleen het blijft altijd een verrassing wat voor een naam je gaat krijgen." Zei hij. Hij moest het waarschijnlijk ooit zelf ook doen, iemand een naam geven, maar hij had nog geen idee of hij dat goed zou kunnen doen. Maar tegen die tijd zou hij de kat al een stuk beter kennen en waarschijnlijk zou hij zo een naam kunnen bedenken, alleen dat kon hij zich nu noch niet voorstellen. "Ik vraag me echt af hoe je bij iedere kat zou kunnen weten wat erbij past. Ik zou er zelf waarschijnlijk echt niet zeker mee zijn." Zei hij.

Ze vond dat hun gesprek best vlot verliep, er waren geen stiltes, en ook geen ruzies. Hoe goed ze met Maskpaw overweg kon deed haar denken aan haar gebroken vriendschap met Darkpaw, een kater die in de Riverclan zat. Toen ze nog jonger was waren ze elkaar eens tegengekomen, gewoon, per toeval op hetzelfde moment op dezelfde plek. Ook met hem kon ze zo goed overweg toen, en beetje bij beetje begon ze iets voor hem te voelen. Totdat de kater haar plots links liet liggen, ze wist de redenen waarom hij dat had gedaan niet eens. Toen ze daar aan dacht, het hele gebeuren van vroeger, verdween haar glimlach zonder dat ze het doorhad. Pas toen Maskpaw weer begon te praten schoot ze weer wakker uit haar gedachten. "Het zijn inderdaad leuke namen, alleen het blijft altijd een verrassing wat voor een naam je gaat krijgen." Dat klopte, je mocht zo vaak gokken als je wou, je zou nooit zeker zijn welke naam je écht zou krijgen. "Ik vraag me echt af hoe je bij iedere kat zou kunnen weten wat erbij past. Ik zou er zelf waarschijnlijk echt niet zeker mee zijn." Zei hij. "Ik ook niet, ik zou niet eens weten hoe je begint aan het verzinnen van een naam, vooral voor kittens, je kent ze nog niet, en vaak is hun vachtkleur ook nog niet duidelijk." Miauwde ze en wist weer een bescheiden lachje op haar gezicht te toveren.

"Ik ook niet, ik zou niet eens weten hoe je begint aan het verzinnen van een naam, vooral voor kittens, je kent ze nog niet, en vaak is hun vachtkleur ook nog niet duidelijk." Hij had zelf ook geen idee hoe je een naam voor een kitten kon verzinnen, maar toch leek het bijna altijd gemakkelijk voor de queens te zijn om namen aan de kittens te geven. Misschien zou het gewoon vanzelf komen, zodra de kittens geboren werden. "Ik zou ook geen idee hebben wat voor een naam te geven aan een kitten, maar misschien komt het vanzelf als je je eigen kitten zou zien." Alleen hij zou daar waarschijnlijk ook nooit de kans toe krijgen. Hij zou waarschijnlijk nooit kittens krijgen. Het was misschien beter ook als het nooit zou gebeuren, maar hij kon nooit voorspellen wat er zou gebeuren in de toekomst.

Toen ze begon over kittens kwamen enkele gedachten van zelf ooit kittens krijgen in haar op. Hoe zou het zijn? Om queen te worden, terwijl je een partner hebt die om je geeft? Ze wist het niet, maar sinds dat ze Darkpaw was verloren geloofde ze niet echt meer in ware liefde, hij had haar hart letterlijk voor eeuwig gebroken. Misschien was het inderdaad het beste geweest dat hij weg was gegaan, aangezien hun liefde sowieso verboden was volgens de warrior code. Maar ze had gehoord dat als een queen kittens kreeg, ze zelf mocht kiezen of ze vertelde wie de vader was. En ze zouden het even goed geheim kunnen houden, toch? Een brok kwam vast te zitten in haar keel maar ze liet het niet zien aan Maskpaw dat ze met iets dwars zat, zo zielig was ze niet. "Ik zou ook geen idee hebben wat voor een naam te geven aan een kitten, maar misschien komt het vanzelf als je je eigen kitten zou zien." Plots herinnerde ze zich weer dat Maskpaw nooit kittens zou mogen krijgen. Een spijtgevoel borrelde omhoog in haar maag toen ze hem schuldbewust aankeek in zijn blauwe ogen. "Sorry... Ik was even vergeten dat jij... geen kitten mag krijgen." Miauwde ze zacht, amper verstaanbaar.

"Sorry... Ik was even vergeten dat jij... geen kitten mag krijgen." Hij moest moeite doen om haar te verstaan, maar hij ving de woorden toch op. Misschien had hij het niet moeten zeggen, hij kon dan wel zelf nooit kittens krijgen, maar dat had hij al geaccepteerd toen hij de Medicine Cat apprentice werd. "Je hoeft je niet spijtig te voelen, ik heb het al geaccepteerd sinds ik er voor koos om te leren een Medicine Cat te worden." Probeerde hij haar gerust te stellen. Hij wist niks anders te zeggen. Hij had er eigenlijk ook nog niet echt over nagedacht. Natuurlijk wist hij wel wat het inhield als hij een Medicine Cat zou worden, hij zou nooit een mate of kittens kunnen krijgen. Maar hij had ook niet verwacht dat hij er ooit mee geconfronteerd zou worden. Hij had ook geen idee hoe Cherrypaw tegen kittens aankeek, misschien had ze ook al wel iemand die ze leuk vond. Alleen dat waren dingen die hij niet wist.

Of ze Maskpaw er werkelijk mee had geraakt was een groot raadsel voor haar, maar als ze kon zou ze de tijd terugdraaien zodat ze kon voorkomen dat ze over kittens begon te praten. "Je hoeft je niet spijtig te voelen, ik heb het al geaccepteerd sinds ik er voor koos om te leren een Medicine Cat te worden." Een opgeluchte zucht verliet haar bek toen ze Maskpaw dat hoorde zeggen. Haar paniekerige blik vervaagde en werd vervangen door een iets rustigere blik. "Goed dan.." Zei ze rustig en liet haar staart stoppen met het tikken op de grond. "Als je gewoon warrior zou worden is het ook niet zeker of je ooit een partner en kittens krijgt, dat is denk ik gewoon... Ik weet echt niet hoe het zou zijn." Miauwde ze nadat ze de lucht even had opgesnoven en enkele warriors zag terugkomen van de jacht.

"Goed dan.." Hij was blij dat ze het leek te accepteren wat hij zei. Het was iets waar hij zich zelf zorgen over moest maken en niet die van iemand anders. "Als je gewoon warrior zou worden is het ook niet zeker of je ooit een partner en kittens krijgt, dat is denk ik gewoon... Ik weet echt niet hoe het zou zijn." Hij kon begrijpen waarom ze niet begreep hoe het kon zijn en hij wilde ook niet dat ze nooit kittens zou krijgen. Ze zou vast wel een goede moeder zijn en dan zou het zonde zijn als ze nooit kittens zou krijgen. "Je zou vast een goede moeder zijn als je ooit met iemand kittens zou krijgen." Zei hij. Hij wist niet of hij dat had moeten zeggen, maar hij wilde het gewoon tegen haar zeggen. "En je zult vast en zeker ook wel in staat zijn om ze een naam te geven die bij ze zal passen." Het moest vast wel goed komen.

"Je zou vast een goede moeder zijn als je ooit met iemand kittens zou krijgen." Het was leuk om zoiets te horen, echter was ze er zelf niet helemaal van overtuigd. Ze hield wel van kittens, maar of ze er ook goed mee overweg kon wist ze niet. "En je zult vast en zeker ook wel in staat zijn om ze een naam te geven die bij ze zal passen." Ze lachte even en keek hem aan. Cherrypaw hoopte dat ze dat allemaal wel zou kunnen, want als al die andere Queens van alle Clans het konden, waarom zij dan niet? "En jij zult vast en zeker een goede Medicine cat worden." Miauwde ze liefjes, "Misschien wel de beste die de Thunderclan ooit heeft gekend." Vervolgde ze op een overtuigende toon. Maskpaw stond vaak paraat wanneer ze hem nodig hadden, en wist best al redelijk veel van kruiden, naar haar smaak dan toch. Dus ze had haar twijfels niet, hij zou het vast en zeker geweldig doen wanneer hij een Medicine cat werd.

"En jij zult vast en zeker een goede Medicine cat worden." Hij wist dat hij wel een goede Medicine Cat moest worden voor de clan, want anders hadden ze niks aan hem. Maar hij deed zijn best en hij hoopte dan ook dat het gewaardeerd werd. "Misschien wel de beste die de Thunderclan ooit heeft gekend." Daar was hij niet zo zeker van. Er waren vast wel andere katten die veel betere Medicine Cats waren dan hij was. Hij had dan ook nog niet zijn training voltooid en daardoor kon hij nu nooit al de beste Medicine Cat zijn, maar Cherrypaw had blijkbaar vertrouwen in hem en hij waardeerde het echt. "Dank je, ik zal mijn best doen om een goede Medicine Cat te worden." Zei hij tegen haar. Hij zou zeker zijn best doen om een goede Medicine Cat te zijn voor de clan, daar was geen twijfel over mogelijk.

"Dank je, ik zal mijn best doen om een goede Medicine Cat te worden." Zei Maskpaw. Cherrypaw bedacht zich even dat het misschien iets té was wat ze had gezegd. Maar ze zou dat wel merken aan zijn volgende reactie, hij zag er niet uit alsof hij alles kwalijk nam. "Ik denk dat mijn vacht nu wel droog genoeg is." Sprak ze plots en strekte haar lichaam eventjes uit waarna ze opstond en de kater die nog steeds zat aankeek. Als ze eerlijk moest zijn had ze nog geen zin om weg te gaan, maar wou ze nog even met hem blijven praten. Maar ze moest nog langs Lostpath, zeggen dat ze gewond was aan haar achterpoot. "Ik zie je morgen dan maar?" Ze gleed met haar gele blik over de meerdere katten die druk bezig waren, en zocht naar het gestalte van Lostpath. Echter had ze geen succes en kon ze hem niet vinden. Dan zou ze hem wel aanspreken ergens in de avond, hij zou nu waarschijnlijk druk bezig zijn.

"Ik denk dat mijn vacht nu wel droog genoeg is." Hij keek naar haar toen ze dit zei. Haar vacht zag er inderdaad weer droog uit. Hij stond ook op en strekte zijn lichaam even uit. "Ik zie je morgen dan maar?" Hij knikte bij deze vraag. "Tot morgen, waar zullen we afspreken?" Ze hadden het nog niet over een plaats gehad, maar ze konden ook gewoon uit het kamp vertrekken. Het maakte hem niet zo heel veel uit. Alleen ze hadden het misschien al eerder moeten besluiten over waar ze zouden afspreken, maar daar dacht hij nu pas aan. Hij keek naar de poes wachtend op een antwoord op zijn vraag. Het was misschien beter als ze toch maar uit het kamp zouden vertrekken. "Misschien is het beter als we toch maar gewoon uit het kamp vertrekken?" Stelde hij voor. Als Cherrypaw ergens anders naartoe wilde gaan, maakte het hem ook niet uit, maar als ze door het territorium wilden gaan, was het misschien een goed idee om het kamp als beginpunt en eindpunt te hebben.

"Tot morgen, waar zullen we afspreken?" Ze keek om, naar de Medicine cat apprentice en dacht even na. Maar voordat ze iets kon zeggen gaf Maskpaw weer een voorstel. "Misschien is het beter als we toch maar gewoon uit het kamp vertrekken?" Ze knikte glimlachend en haalde even haar schouders op. "Mij maakt het niet uit, maar vertrekken uit het kamp lijkt me het beste." Miauwde ze en zocht nadien weer naar Lostpath's rode vacht. Maar de kater leek wel spoorloos verdwenen te zijn. "Ehm... Tot morgen dan maar!" Zei ze nog als gedag tegen Maskpaw waarna ze naar de apprentice den toe hinkte, naar de plek waar meerdere mede apprentice's haar zaten op te wachten, vragend naar wat er gebeurd was met haar poot.

x Topic gedaan!