What makes a mother happy[Tak, Zim & kits]

Hopemind gaf de kits een voor een een zachte lik en sloot haar ogen. Ze was een paar seconden helemaal weg van de wereld, toen ze werd afgeleid door een zeer bekende geur. Ze opende haar ogen en snoof beter. Een das! Ze stond op, doodsangst stond te lezen in haar ogen. Die beesten hadden haar ouders vermoord, en dit keer zou ze terugvechten! Ze liep sluw naar buiten en zag tussen de struiken twee dassenogen glinsteren. 'Oh nee, niks daarvan!' gromde de witte poes en sprong op de das af. Ze ontblootte haar nagels en gaf het beest een ruwe mep. De das hapte naar haar maar ze gaf hem nog een mep, waarna de das grauwend wegliep. Dit keer gaf hij wel erg snel op en Hopemind was niet ernstig gewond geraakt. Puffend liep ze snel terug en ging bij de kits liggen. Ze gaf ieder kleintje weer een liefdevolle lik. Ze zou sterven voor deze jongen, niemand zou aan ze komen, zelfs geen stinkende, oude das!