Is there a reason to be who you are?

_{» Voorzichtig, zodat ze niet al te veel natte pootjes zou krijgen, wandelde een silveren tabby kattin langs het kleine meer heen. Ze kwam hier vaak, zeker op de warme dagen zoals deze. Het leven was vredig, de andere clans hadden net zoveel last van de warmte als Windclan had. Al hadden zij gelukkig wel het geluk dat ze op een open veld gevestigd waren, waardoor er altijd wel een briesje te vangen was.
De kattin zetten zichzelf neer bij het meertje en boog haar nek om er van te kunnen drinken. Echt veel actiefs had ze vandaag nog niet gedaan. De warmte zorgde ervoor dat ze zich lui voelde, waardoor ze zich minder makkelijk kon richten op het jagen. Het was haar lievelings bezigsheid, daar niet van, maar het wilde vandaag gewoon niet echt. Daarom was Innerfrost er maar weer alleen op uitgetrokken. Zoals ze meestal deed als ze zich niet goed voelde.

Haar oren draaide zich naar achter toe, toen ze opkeek omdat ze een geluid hoorde. Haar snorharen trilde terwijl ze er achter probeerde te komen wie er op haar afkwam. Nog voordat ze zich omdraaide, had ze al een beeld in d'r hoofd van de kater die ze zou gaan zien. "Quietwind," sprak ze zachtjes, terwijl ze hem niet recht aan durfde te kijken. Vervloekte nieuwsgierigheid ook.

[&Quietwind]«}

Words; 344 || Tags; Innerfrost || Notes; xx

Met lichte pootstappen bewoog de kater zich voort. Zijn slanke gestalte baande zich moeilijk een weg door het territorium. Tijdens het lopen dacht hij na over waar hij naartoe zou gaan. Het was in een korte tijd al behoorlijk warm geworden, dus een plek waar hij wat verkoeling kon vinden was wel een goede keus. Nu was de vraag: wat voor soort verkoeling zocht hij? Erge dorst had hij op het moment niet, maar een beetje. Dat zou wel erger kunnen worden als de tijd verstreek, dus misschien was het toch wel slim om eerst wat te gaan drinken.
Na nog eventjes na te hebben gedacht over de meest logische beslissing sloeg hij af en besloot hij toch maar om wat te gaan drinken. Liever het zekere voor het onzekere, niet dat er echt een kans was dat hij zou uitdrogen of zo – maar alsnog, het was fijner als hij gewoon aan een stuk door kon jagen. Hij had nog steeds behoefte om eens goed te jagen, zonder interrupties, want tegenwoordig scheen dat nogal vaak te gebeuren.

En de kans dat het nu ook weer zou gebeuren werd ineens een stuk groter toen hij een zilverkleurig gestalte zag bij de small lake. Naarmate hij dichterbij kwam kon hij pas een conclusie trekken over wie het was, want er waren wel meer zilverkleurige katten in de wereld en hij kon haar dus meer herkennen aan haar bouw. ‘Hallo, Innerfrost,’ begroette hij haar, na het horen van haar… Was het eigenlijk wel een begroeting? Hij wist het niet, maar het deed er niet echt toe.
Hij liep langs haar, maar dat betekende niet dat hij haar houding niet had gezien. Om er echt een opmerking over te maken was niet echt wijs, dus deed hij dat ook maar niet. Eenmaal bij de waterkant zakte hij door zijn poten en maakte aanstalten om te gaan drinken. ‘Het is erg warm, nietwaar?’ merkte hij op, keek haar hierbij niet aan want na het uitspreken van die vraag begon hij rustig wat water op te lepelen met zijn tong.

_{OOC; Well, I dunno. Derp.}