Never alone [Nightpaw]

Onderwerp: Never alone [Nightpaw] vr 22 feb 2013 - 22:58

De ochtend leek steeds vroeger te komen, of ze sleep gewoon veels te laat. Dat was ook nog een mogelijkheid. Ze wist in ieder geval wel dat ze zich belabberd voelde en helemaal geen zin had om iets te gaan doen. Scarletwing geeuwde uitgebreid, terwijl ze zich uitrekte en uit de warrior den kwam gelopen. Gisternacht lag ze weer lang na maanhoog in d'r nest, waardoor het aantal uurtjes dat ze slaap had gehad steeds korter werd. Ze moest echt eens gaan leren om op tijd te gaan slapen, want dit ging ze niet lang volhouden.
Nog slaapdronken liep ze in de richting van de prooistapel en pakte er een muis uit, dat was genoeg om te eten vandaag. Echt veel honger had ze toch niet. "Je zou bij de Medicine Cat langs moeten gaan, er is iets goed mis met je," hoorde ze de bekende stem van Alice in haar oor fluisteren. Maar ze negeerde de stem en at rustig haar ontbijt op.
Er scheen een zonnetje in het kamp en dat zonnetje zorgde ervoor dat haar zwarte vacht werd opgewarmd. De warmte zorgde er echter voor dat ze zich loom begon te voelen en ze had al zo'n moeite met d'r ogen open te houden. "Eventjes kan toch geen kwaad?" mompelde ze, meer tegen zichzelf dan tegen andere. Scarletwing ging liggen, rolde zich op tot een balletje en viel terug in een lichte slaap.

"Spoken" - Thoughts - "Other cats" - "Alice"

_{Nightpaw knipperde geirriteert met haar ogen, een vroege zonnen staal scheen recht in haar gezicht. Ze was gister veel te laat gaan slapen, en was savond nog het kamp uit gegaan voor wat uit te spoken. Een diep zucht wat te horen en sloom begon ze zich op te hijsen. Haar zwart witten vacht was nog vies van de modderplas waar ze gister bijna was verdronken. Snel ging ze zitten en likten het laats klei van haar vacht af. Ze hoede niet veel werk te doen aan haar koste pootjes, want ze was niet groter geworden. Er klonk een roep van een mentor van uit het kamp, een van de Apprentices die bij haar sliepen ging naar buiten. Ze herkenden haar nog van de ceremonie ze was ook net als haar zelf Apprentice geworden op die dag. Nightpaw volgden met haar ogen hoe ze naar buiten draafde op weg naar naar mentor. De poes was al veel groter dan haar, en soms voelde ze haar daar door een beetje min al had ze wel een te gek mentor en mocht ze meer dan eerst. Ze rekten haar uit en sprong daarna op om naar de open plek te gaan voor wat te eten. Met grote passen ging ze naar de hoop toe die nog steeds niet veel goed gaf, het wat weer kouder dan eerst en dat bekenden ook minder eten. Als zei wist hoe je iets moet vangen dan zo ze het meteen doen dacht ze. Ze nam er snel een vogel uit en liep richting een zwart poes die ze nog niet eerder had gezien. Ze liet de vogel vallen, en ging er zelf bij zitten. Ze deed het zo zacht mogelijk wat dan poes naast haar lag te slapen of zonnen. Na dat ze haar eten op had wilden ze wet te gaan, maar ze besloot toch maar even te vragen wie het was. '' Hallo, volgens bij hebben wij elkaar nog niet gezien'' zei ze tewel ze snel de ander kant op keek. Ze kon van alles verachten van een ShadowClan kat, laat staan een die sliep. Maar ze kon het niet laten om het te doen.}

[d.r.e.a.m]
De sterren stonden hoog aan de hemel, naast haar zat een witte poes met opvallende blauwen ogen. Ze leken sprekend op elkaar, alleen dan tegenover gesteld. Eventjes keek Scarletwing haar vreemd aan. Ze snapte best dat ze aan 't dromen was, maar dan nog wilde ze weten wie de poes voor haar was. Ze zatennaast elkaar, tussen hen in liep een klein stroompje water. Scarletwing kon niet anders dan telkens opzij kijken naar de poes, maar de poes deed dan precies hetzelfde terug. Opeens bedacht de zwarte poes zich iets en deed haar bek open. "Jij ... ben Alice, toch?" vroeg ze, met een stameling in haar stem. De witte poes keek op en knikte. "Ik ben Alice, maar vroeger stond ik bekend als Deerleap, een Shadowclan warrior." Scarletwing keek haar aan alsof ze geschift was. "Jij was een Shadowclan warrior? Waarom zit je dan in mijn hoofd?" vroeg ze, half snauwend. Ze wist niet eens waarom ze de poes, haar alter-ego, toe snauwde. "Ik kan 't je niet uitleggen, niet nu. Ga, Scarlet, ga!" Verbaast bleef Scarletwing staan, terwijl de witte poes langzaam verdween. Wat was hier aan de hand?

[r.e.a.l.i.t.y]
Scarletwing miauwde zachtjes toen haar amberkleurige ogen open gingen. Ze kon zich nog vaag herinneren dat ze iets had gedroomd, maar het was allemaal nogal vaagjes. Hoe meer ze zich er op focuste, hoe meer dingen ze leek te verliezen. Het had dus niet veel zin om er nog meer tijd aan te besteden. Tot haar grote verbazing, zat er een apprentice voor haar neus, met een prooi. De zwarte poes had de neiging om de apprentice flink af te katten, maar het jonge ding was haar voor. ''Hallo, volgens bij hebben wij elkaar nog niet gezien'' Kon kloppen. Scarletwing was nou niet echt het meest sociale wezen in Shadowclan en bij apprentices bleef ze al helemaal uit de buurt. "Kan kloppen" snoof ze naar de wit/zwarte poes. "Scarletwing" stelde ze zichzelf daarna maar voor.

"Spoken" - Thoughts - "Other cats" - "Alice"

Onderwerp: Re: Never alone [Nightpaw]