:: I think... I fell in love.. :: D A R K B L O O D

Het licht van de volle maan scheen op zijn grijze pels. Windgust voelde de aanwezigheid van alle StarClan katten die nu naar Four-Tree keken om de Gathering bij te staan. Hij was niet mee gegaan, hij wilde wachten op Darkblood. Ze hadden elkaar een lange tijd niet gezien, gek genoeg zat dat de kater echt dwars. Een zucht ontsnapte uit zijn mond. Hij was al dagenlang niet in het kamp geweest en had weinig banden met andere Clankatten. De enige poes waarmee hij echt op trok was Darkblood, en hij zou niet stil blijven staan als haar iets overkwam. Kortom, hij was verliefd, verliefd op de zwarte poes die zijn hart had gestolen toen ze was verdwenen. Hij had een aantal keren geprobeerd om haar op te zoeken, maar dat was hem nooit gelukt. De Elite had veel leden, velen hadden de hersens van een muis en dachten dat ze alles waren. Het waren, zoals de meeste Clankatten zeiden, Mousebrains. Ze waren dus niet veel waard, maar iedereen kon tegenwoordig zomaar de Clans in komen. Een groot voorbeeld was Fireheart, eens kittypet en toen Clankat. Dit was vaker gebeurd, andere katten die Fireheart waren gevolgd. Het zou pas echt te gek worden als Leaders katten uit de Elite zouden opnemen, wat bijna was gebeurd in WindClan. Windgust zuchtte, waar bleef Darkblood? Hij had gehoopt dat ze bij volle maan weer zou komen, net als eerst...

|| Mood:: Shamed||Company: Windgust||

De zwarte pootjes die bijna geruisloos over de jonge plantjes liepen, zaten onder het rode bloed. Twee beige ogen stonden gemeen en kil. En ongecrontoleerd grijnsje stond op de mond van de tengere poes. Haar naam? Darkblood. Ze was wraakzuchtig, zonder genade en hield van moord. Ondanks ze in de Thunderclan was geboren, toch was ze een echte bloodclanner. Ze had een bijna perfect leventje. Ze had lieve kittens, en Darkened. Toch dacht ze bijna elke dag nog aan Windgust. Maar dat was voorbij. Zo was het leven. Ze zou de kater nooit meer zien, maar ergens in haar bijna verduisterde hart wilde ze dat nog zielsveel. Ze had al gezegd tegen Darkened dat ze nog een keer wilde gaan. Dat kon ze net zo goed nu doen. Het was nu ook volle maan, net zoals bij hun eerste ontmoeting. Ze knikte, en sprintte zo hard ze kon richting Riverclanterritorium. Toen ze bij het riviertje was, bedacht ze zich dat hij waarschijnlijk bij Fourtree was. Ze wist niet waarom, maar ze voelde het. Ze draaide zich om, en rende naar Fourtree. Ze zat achter een boom, en keek geruisloos om de stam heen. Daar zat hij! Windgust was hier! Ze rende naar hem toe en stopte voor zijn neus. Ze legde haar kop op zijn schouder als een soort omhelzing en riep; ''Windgust! Je ben hier!'' Er liepen gelukstranen over haar wangen. Maar het erge stuk moest nog komen, ze moest hem vertellen dat ze verliefd was op Darkened...

Het lichte ruisen van de rivier weerklonk in zijn oren terwijl het maanlicht de rivier zilver deed oplichten. Het geluid van pootstappen over het gras klonk aan de andere kant van de rivier, de ThunderClan kant. ''Windgust! Je ben hier!'' Precies op het moment dat de grijze kater een stem hoorde, kwam een zwarte poes tevoorschijn die haar neus in zijn vacht verstopte. "Darkblood, ik dacht.. Dat je nooit meer zou komen..." Fluisterde hij in haar oor, terwijl hij zachtjes zijn tong over haar vacht liet strijken.

-Nog niet, af, je mag al posten als je wilt, ik denk dat ik hem niet langer ga maken x3
NOGAL FLUT DUS-

Darkblood schreef:

|| Mood:: Sad||Company: Windgust||

"Darkblood, ik dacht.. Dat je nooit meer zou komen..." Miauwde Windgust. Die stem... Wat fijn om die eindelijk weer te horen. ''Dan had je het bijna goed gedacht'' Miauwde ze met een warme blik in haar ogen. Ze slikte even, en bedacht dat ze het schokkende nieuws maar beter snel kon vertellen. ''Windgust... We... kun-nen geen liefde hebben'' Het klonk wat happerig. Er gleed een kleine traan over haar wang. ''Wind... Ik ben verliefd op een andere kater...'' Meer tranen gleden over haar wangen. ''Het spijt me'' Snotterde ze zachtjes. Ze deet een stapje achteruit, en liet verdrietig haar kop hangen. Het gevaar voor gesnapt worden kon haar nu even niks schelen. Ze was te verdrietig om na te denken.

Laat en kort

De volle maan scheen droevig neer op de twee katten terwijl Darkblood haar nieuwtjes uitdeelden. Hij grijnsde bij de eerste woorden, maar de woorden die volgden, duizelden hem als een rattenbeet. ''Wind... Ik ben verliefd op een andere kater...'' Na die woorden.. Na die woorden hoorde hij niks meer. Voor het eerst sinds tijden voelde Windgust zich emotioneel. De poes was verliefd geworden op een andere kater, hoe kon dat? Na de eerste ontmoetingen was het dikke mik tussen de twee en nu? Nu durfde Wind zijn geliefde niet meer aan te kijken. Hij staarde op naar de maan en fluisterde een aantal woorden. "Moge StarClan je pad verlichten." Waren zijn laatste woorden, die hij zacht uitsprak. Hij wierp nog een laatste blik op Darkblood en draaide zich om. Hij liet zijn staart een keer door de lucht achter zich aan glijden en sprong op een rots. Om vervolgens achter de rots te verdwijnen.

Darkblood zag vol medelijden dat Windgust heel verdrietig was geworden door haar zo te zien hard aangekomen woorden. "Moge StarClan je pad verlichten." Waren de laatste woorden die uit zijn bek kwamen. De kat liep weg, zonder nog om te kijken, en stond op de rots. Darkblood keek angstig naar hem, en riep: ''Windgust! Nee!'' Ze rende naar hem toe, maar het was te laat. Windgust was gesprongen. ''NEE!"' gilde ze, en zonder na te denken sprong ze achter hem aan. Het koude water voelde als een hel, maar ze had het zwemmen al geleerd toen ze in de Riverclan zat. Ze spartelde met een beetje adem naar Windgust, en probeerde hem naar boven te trekken. Ze werd een beetje duizelig, maar ze MOEST doorzetten. Ze kwam één seconde boven waardoor ze adem kon halen door haar neus, snel legde ze Windgust op een grote boomstam die half in het water lag. Ze zette haar nagels in de oever, en remde zo af. Ze klom er op, en rende naar Windgust. Darkblood ging naast hem liggen, zodat hij wat warmer werd, en likte hem. En kleine traan gleed over haar wang. ''Wind? Alstjeblieft leef..''

Hij moest moeite doen om zijn poten niet te doen spartelen, maar het lukte hem. Hij zakte naar de diepte van de rivier. ''NEE!" Hoorde hij wazig, ergens boven water. Zijn zicht verzwakte en hij kreeg adem tekort. Hij verloor niet lang daarna zijn bewustzijn.

Zwijgend staarde hij in de verte, waar hij zijn zus zag staan. Zij kwam van de BloodClan, maar zij was lang geleden vermoord. Vermoord door een Clanlid. Windgust was er nooit blij mee geweest dat zij BloodClan had gejoind, maar na haar dood had hij zich nooit meer gelukkig gevoeld, maar dat was veranderd toen Darkblood in zijn leven was gekomen. Nu was hij echter nog ongelukkiger dan eerst. Een traan rolde over zijn wang, terwijl hij zijn zusje op hem af zag komen. Ze was prachtig, een zilver gekleurde poes met prachtig blauwe ogen. Het deed hem nog meer verdriet. Echter, toen ze bijna bij hem was, vervaagde deze wereld.

''Alstjeblieft leef..'' Hoorde hij. Hij voelde de warmte van Darkblood tegen zich aan, hij was niet dood. Hij opende zijn ogen en keek haar aan, met een blik vol verdriet. Hij zette zijn tanden op elkaar en kneep zijn ogen pijnlijk dicht, waarna er een traan over zijn wang rolde. Hij opende zijn ogen opnieuw en keek naar de zwarte poes. "Weet je..." Begon hij zacht. "Mijn zusje kwam ook van BloodClan.. Misschien kende je haar wel." Hij keek verdrietig naar zijn poten. "Ze was BloodClan gejoind toen ze net Warrior was geworden, ik was er helemaal niet blij mee. Zij was de enige die ik had, omdat onze ouders vroeg gestorven waren." Hij keek Darkblood weer aan. "We spraken vaak af, maar op een dag zag ik haar niet. We hadden op precies dezelfde tijd en plaats afgesproken als altijd, maar ze was er niet. En daarna, ook niet en zo ging het door. Ik werd eenzamer, maar toch ging ik altijd op precies dezelfde tijd terug naar de plaats." Hij dacht even terug aan de tijd dat hij Apprentice was, vrolijk en speels. Maar als je Warrior word, komen er meestal meer problemen.. "Ik had me afgesloten van de Clan en was vaak in het territorium en daarbuiten, maar toen ik mijn zusje tegenkwam vlakbij het BloodClan territoria.. Vertelde ze me dat ze zwanger was van een kater. De kittens kwamen bijna en het schokte me erg, ik was niet blij omdat ze me niet was komen bezoeken, ik wist niet eens dat ze een relatie had. Ik had haar lang niet gesproken, daarna. Maar ik kwam haar nog een keer bezoeken. Haar kittens waren dood geboren en ze zei me dat haar partner haar achterna zat, dat hij zei dat het haar schuld was dat ze dood waren geboren. Ik vond het erg rot voor haar maar vertelde haar dat ik niet veel kon doen. Ze smeekte me haar te beschermen, maar ik weigerde." Hij keek omhoog naar de sterren voor hij zijn verhaal vervolgde. "Later kreeg ik te horen dat ze vermoord was, waarschijnlijk door die kater. Het was mijn schuld, omdat ik weigerde haar te beschermen, maar ik was zo boos geweest toen.. Maar het was mijn eigen schuld, ik had niemand meer. Ik was eenzaam, allemaal mijn eigen schuld. Tot ik op een avond jou tegenkwam, ik was weer in het territorium, de rest was naar de Gathering." Windgust slikte even. "Nadat jij weer weg was, had ik elke volle maan op die plaats gewacht waar ik jou had ontmoet." Hij glimlachte. "Maar ik was niet boos als je niet kwam opdagen, wel teleurgesteld, omdat ik verliefd was geworden. Helaas had ik weer de verkeerde beslissing genomen, ik had je het niet meteen verteld, en dit is ook mijn eigen schuld. Jij bent verliefd geworden op iemand anders, omdat jij niet wist wat ik voor jou voelde.." Hij keek naar Darkblood en glimlachte. "Maar ik ben niet boos." Hij keek op naar de sterren. "En zodra jij een aantal prachtige nieuwe levens op deze wereld hebt gezet, zal ik zeker aan je denken."

Een stroom van opluchting schoot door Darkblood heen toen Windgust zijn ogen opende, en begon te praten. "Weet je..." Miauwde hij. "Mijn zusje kwam ook van BloodClan.. Misschien kende je haar wel." Darkblood dacht na, ze had wel eens een poes ontmoet die hetzelfde gezicht had als Windgust. Ze knikte even. "Ze was BloodClan gejoind toen ze net Warrior was geworden, ik was er helemaal niet blij mee. Zij was de enige die ik had, omdat onze ouders vroeg gestorven waren." Darkblood draaide even met haar oren, want ze waren wel op Riverclanterritorium. "We spraken vaak af, maar op een dag zag ik haar niet. We hadden op precies dezelfde tijd en plaats afgesproken als altijd, maar ze was er niet. En daarna, ook niet en zo ging het door. Ik werd eenzamer, maar toch ging ik altijd op precies dezelfde tijd terug naar de plaats." Ze likte hem medelijdend over zijn voorkop. "Ik had me afgesloten van de Clan en was vaak in het territorium en daarbuiten, maar toen ik mijn zusje tegenkwam vlakbij het BloodClan territoria.. Vertelde ze me dat ze zwanger was van een kater. De kittens kwamen bijna en het schokte me erg, ik was niet blij omdat ze me niet was komen bezoeken, ik wist niet eens dat ze een relatie had. Ik had haar lang niet gesproken, daarna. Maar ik kwam haar nog een keer bezoeken. Haar kittens waren dood geboren en ze zei me dat haar partner haar achterna zat, dat hij zei dat het haar schuld was dat ze dood waren geboren. Ik vond het erg rot voor haar maar vertelde haar dat ik niet veel kon doen. Ze smeekte me haar te beschermen, maar ik weigerde." Darkblood keek hem aan, ze wist niet dat ook Windgust zoveel mee had gemaakt. "Later kreeg ik te horen dat ze vermoord was, waarschijnlijk door die kater. Het was mijn schuld, omdat ik weigerde haar te beschermen, maar ik was zo boos geweest toen.. Maar het was mijn eigen schuld, ik had niemand meer. Ik was eenzaam, allemaal mijn eigen schuld. Tot ik op een avond jou tegenkwam, ik was weer in het territorium, de rest was naar de Gathering." Darkblood glimlachte even, nadenkend over toen. "Nadat jij weer weg was, had ik elke volle maan op die plaats gewacht waar ik jou had ontmoet." Darkblood sloeg haar ogen neer. ''Oh Windgust... Het spijt me..'' Ze keek hem schuldig aan. "Maar ik was niet boos als je niet kwam opdagen, wel teleurgesteld, omdat ik verliefd was geworden. Helaas had ik weer de verkeerde beslissing genomen, ik had je het niet meteen verteld, en dit is ook mijn eigen schuld. Jij bent verliefd geworden op iemand anders, omdat jij niet wist wat ik voor jou voelde.." Darkblood keek hem diep aan. ''Ik voelde ook iets voor jou, maar het mocht niet... Ik heb me na een depressie eroverheen gezet... Maar ik dacht nog elke dag aan jou'' Ze likte hem nogmaals. "Maar ik ben niet boos." Ze keek een beetje opgelucht, en hield een gaapje binnen. "En zodra jij een aantal prachtige nieuwe levens op deze wereld hebt gezet, zal ik zeker aan je denken." Ze staarde hem lang aan, en zei toen; ''Ze zullen je kennen, en ze zullen weten hoe en wijze en lieve kater je bent. Ze zullen je als een oom zien'' Ze keek hem aan, en likte hem nogmaals.

''Ik voelde ook iets voor jou, maar het mocht niet... Ik heb me na een depressie eroverheen gezet... Maar ik dacht nog elke dag aan jou'' Vertelde Darkblood hem. Windgust knikte, hij had zelf ook de Warrior code gebroken, alleen voor haar. Het deed hem enorm pijn, niet alleen omdat zijn grote liefde er vandoor was gegaan met een ander, maar omdat hij zijn eigen Clan had verraden... ''Ze zullen je kennen, en ze zullen weten hoe en wijze en lieve kater je bent. Ze zullen je als een oom zien'' Darkblood snapte hem deels, wist hij. Maar ze wist niet alles. Windgust sloot zijn amberkleurige ogen, waardoor er een traan over zijn wang naar beneden rolde. "Darkblood," Miauwde hij bitter. Hij stond op en deed een stap naar achteren. Hij opende zijn ogen, maar zijn blik leek niet meer verdrietig. Hij keek nogal gevoelloos met een tikkeltje boosheid. "Ik heb mijn Clan verraden door ze te verlaten, ik heb de Warrior Code gebroken en ik heb mijn vrienden in de steek gelaten, voor jou."

Opeens ging Windgust staan, en Darkblood zag kwaad in zijn ogen. Ze keek hem vragend aan, toen hij begon te praten. "Darkblood," Miauwde hij bitter. Ze keek hem aan, met dezelfde vragende blik. . "Ik heb mijn Clan verraden door ze te verlaten, ik heb de Warrior Code gebroken en ik heb mijn vrienden in de steek gelaten, voor jou." Darkblood ging ook staan. "En ik moet altijd naar Riverclanterriotorium komen om jou te zien, Maar heb ik JOU ooit gezien op BLOODCLAN Territorium?'' Miauwde ze inhoudend. Om een of andere reden was ze nu heel prikkelbaar geworden, en dat zou niet goed gaan. Als dit zo door ging, zou het vette ruzie worden. Ze vernauwde haar mesblinkende ogen tot dreigende spleetjes, en zwiepte haar staart waarschuwend heen en weer. Dit zou zeker niet goed aflopen.

"En ik moet altijd naar Riverclanterriotorium komen om jou te zien, Maar heb ik JOU ooit gezien op BLOODCLAN Territorium?'' Windgust schudde zijn hoofd van niet. "De Elite heeft niet veel regeltjes en gebruikt de Warrior Code niet, maar ik wilde 'm niet verder breken." Siste hij. Hij zwiepte nijdig met zijn staart heen en weer en liet het toe dat zijn nagels uit hun hulzen kwamen. Hij boorde ze in de grond en bewerkte het. "En als je mij toch wilde dumpen, waarom had je me dan uit de rivier gevist?" Miauwde hij nonchalant, waarna hij een stap naar voren zette. Hij grauwde en zwiepte nog even met zijn staart als teken dat dit voorbij was. "Darkblood, als je echt van me had gehouden, had je geen ander genomen." Hierbij liet hij het, hij liep langs haar heen en verdween uit het zicht. Hij had zijn Clan hier achtergelaten, net als zijn gevoel.