Lie awake in bed at night...

_{Lie awake in bed at night
To think about your life
Do you want to be different?
Try to let go of the truth
The battles of your youth
'Cause this is just a game

It's a beautiful lie, a perfect denial
Such a beautiful lie to believe in...
That makes me, it makes me... sick..}

Nogmaals rolde Strawberry zich om in haar nest en krulde haar staart om zich heen. Ze kneep haar ogen even dicht en rolde zich vervolgens weer om. Het was verdomd vervelend om niet te kunnen slapen en Strawberry was zich daar op dit moment pijnlijk bewust van. De poes zuchtte zachtjes en hief zich uiteindelijk maar op uit haar nest. Nou goed dan, de slapeloosheid won het van haar wil om te slapen. Dan ging ze maar even buiten de den zitten. Als ze zo door bleef rollen, zou ze namelijk de clan immers wakker houden en daar wilde ze zich ook niet schuldig aan maken. De poes rekte zich eventjes bescheiden uit en ging uiteindelijk voor de warriors den zitten. Ze rilde eventjes toen de nachtkoude lucht door haar pels woei, maar ze kon het wel hebben.

_{Later wist hij niet meer hoe het kwam dat hij wakker werd midden in de nacht. Hij opende zijn ogen, en bemerkte dat hij op de koude stenen lag, en niet in zijn warme bed van mos. Hij zuchte en stond op. De kou was helemaal in zijn lijf getrokken, en hij moest eerst weer warm worden. Zachtjes kroop hij weer tussen het mos, en probeerde in slaap te komen. Dat bleek knap lastig, want nu leek alles om hem heen koud. Na een tijdje hoorde hij iemand anders rondlopen. Hij keek op, en zag dat het de poes Strawberry was. Hij praatte niet veel met haar, en soms keek ze zo ongelukkig dat hij het niet eens durfde. Zou zij ook niet kunnen slapen? Kestrelwing stond op, en rekte zich uit. Hij had toch wel genoeg slaap gehad. Met een heel klein, zeldzaam glimlachje, liep hij de poes achterna. Af en toe had hij nog best wel behoefte aan gezelschap. Strawberry rekte zich bescheiden uit en ging voor de Warriors Den zitten. Voorzichtig, om haar niet aan het schrikken te maken, ging hij naast haar zitten, en snoof de geuren van die nacht op. "Kon jij ook niet slapen?" vroeg hij vriendelijk.}

Langzaam zonk Strawberry weg in eindeloze gedachten. De stroom van hersenspinsels en bedenkzels waren over het algemeen vervuld van angst, maar ook van verwarring. De dreiging van Twirlfang was veel te reëel, de dood van haar tante Desolate was veel te pijnlijk, maar bovenal, de onthulling van Stormfur was... verwarrend. Ze was niet goed wat ze ermee moest. Maar ondertussen was de poes zo ver weg in haar wakkere dromenwereld, dat ze niet door had dat een andere kat naar haar toe kwam. Ze schokte eventjes ietse en keek op. Wie weet was het Twirlfang... Maar tot haar grote opluchting was het een andere, oudere Warrior. Ze had als het goed is niks van hem te vrezen. "Goedenavond," Miauwde ze schuchter, "Ja... Ik kon de slaap niet vatten." Miauwde ze uiteindelijk maar. Hierna viel ze stil, want wat ze kon zeggen wist ze niet goed. Sociaal was ze nooit zo heel erg sterk geweest, maar dat werd er ook niet veel beter op.

_{De poes schrok een beetje, waarschijnlijk was ze in gedachten verzonken geweest. "Goedenavond." miauwde de poes tegen hem. Kestrelwing knikte naar haar, en sloeg zijn staart rond zijn poten. Het witte puntje erin leek haast licht te geven in de donkere nacht. "Ja... Ik kon de slaap niet vatten." ging de poes uiteindelijk verder. Hij fronste, hij was de naam van de poes even kwijt. "Wat is jouw naam ook alweer?" vroeg hij de jonge poes. Vlakbij schoot een muis onder een struik. Hij knikte even ter verontschuldiging, en sprong in de struik. Hij merkte dat hij de muis niet eens had geraakt, maar waarschijnlijk was deze zo hard geschrokken dat hij een hartaanval had gekregen. Met de muis in zijn bekje liep hij terug, en legde zijn kleine prooi op de grond. "Heb je misschien honger?" vroeg hij beleefd. Het leek hem niet zo aardig om een prooi op te vreten waar een misschien wel hongerige poes bij zat.}

Strawberry's witte pels aftekeningen lieten haar toch fel afsteken tegen de duisternis van de nacht. Als er nog maar een klein beetje licht was, was ze al te zien. Meestal vond ze dit niet zo erg... Maar nu ze zich de laatste weken zo onveilig voelde, vond ze het toch alles behalve prettig. "Wat is jouw naam ook alweer?" Vroeg de kater aan haar. Strawberry deed haar mond al open om te antwoorden, maar de kater was bezig met weglopen. Verbaasd knipperde ze met haar ogen en fronste ze. Wat was dat nou ineens? Maar toen kwam hij toch terug met een muis. "Strawberry is de naam," Miauwde ze zachtjes en aarzelend, "Als je dat nog relevant vindt.." Kwam er nog zachter achteraan. Zijn aanbod sloeg ze echter beleefd af. "Nee dank u, ik heb niet zo'n honger." En het was nog niet eens gelogen. Ze voelde zich misselijk, absoluut niet hongerig.

_{"Strawberry is de naam," zei de poes toen hij weer terug kwam. "Als je dat nog relevant vindt.." voegde Strawberry daar aan toe. Kestrelwing keek haar een beetje verbaasd aan. "Hoezo dan?" vroeg hij voorzichtig. "Mijn naam is Kestrelwing." vervolgde hij, met een klein lachje. De muis dankte ze af met een klein 'nee dank u, ik heb niet zo'n honger' en hij nam haar dat niet kwalijk. "Echt niet? Oke dan, vindt je het erg als ik wel even wat eet? vroeg hij, en probeerde niet op zijn knorrende maag te letten. Hij keek even naar Strawberry. Ze was een knappe poes met een wit met bruine vacht, en mooie blauwe ogen. Met een zucht dacht hij aan Squirelflight. Hij had haar al zo lang niet gezien, en hij wilde nog steeds niet geloven dat ze er met een ander vandoor was gegaan. Hopelijk werd deze poes hier wel gelukkig.}

"Hoezo dan?" Vroeg de kater voorzichtig. Strawberry haalde haar schouders op. "Ik weet niet, omdat je de muis ging vangen denk ik." Miauwde ze voorzichtig. Ze voelde zich plotseling wat ongemakkelijk. "Aangenaam Kestrelwing." Miauwde ze vervolgens eerlijk. "Echt niet? Oke dan, vindt je het erg als ik wel even wat eet?" Vroeg de kater aan haar. Een beetje verbaasd keek ze hem aan. "Waarom zou ik dat erg vinden?" Vroeg ze voorzichtig. Blijkbaar hadden ze allebei nog wat moeite met beleefde voorzichtigheid, want echt uitbundig was het gesprek tot nu toe niet. "Tast toe," Miauwde ze vervolgens, om haar eerdere woorden bij te staan. Ze voelde zich klein in vergelijking met de kater naast haar. Hij was al best oud en had waarschijnlijk al veel meegemaakt...

"Aangenaam Kestrelwing." miauwde de poes. Hij knikte vriendelijk. "Ook aangenaam kennis te maken met jouw Strawberry." hij keek naar de maan. Deze gaf niet zo veel licht doordat er een wolk voor geschoven was. De poes keek hem een beetje verbaasd aan toen hij vroeg of hij mocht eten. "Waarom zou ik dat erg vinden?" beantwoordde Strawberry met een wedervraag. Hij haalde lichtelijk zijn schouders op. "Ik vind het vaak niet zo fijn als ik zelf honger heb, en een ander heeft een prooi die hij voor mijn neus op zit te eten." hij likte even het puntje van zijn staart schoon, want er zat wat modder op. Het gesprek was nog niet echt op gang gekomen, maar waarschijnlijk hadden ze allebij last van hetzelfde, dat ze eerst nog wat voorzichtig waren. Maar Kestrelwing was ook niet echt lange, goede gesprekken gewend. "Tast toe," zei Strawberry tegen hem. Dankbaar begon hij aan zijn verse prooi. Deze was toch wel erg mager om op de prooistapel te gooien, en een warrior hoefde niet te verhongeren omdat een prooi dan perse aan de clan moest worden geschonken. Al snel was het op, en even voelde hij zich schuldig dat hij niet verder had aangedrongen of Strawberry echt niks hoefde. "De prooistapel ligt dit seizoen behoorlijk vol." merkte hij op, om de stilte te verbreken.

"Ook aangenaam kennis te maken met jouw Strawberry." Miauwde de zwart witte kater. De snowshoe poes knikte zachtjes als respons op deze woorden. "Insgelijks," Miauwde ze zachtjes. Ze krulde haar staart om haar pootjes heen om nog een beetje warmte te behouden. Ondanks dat het groenblad was, was het 's nachts nog niet warm. En sowieso, Strawberry's pels was niet zo dik. "Ik vind het vaak niet zo fijn als ik zelf honger heb, en een ander heeft een prooi die hij voor mijn neus op zit te eten." Miauwde Kestrelwing vervolgens op haar latere woorden. Strawberry haalde haar schouders iets op. "Ik zei toch dat ik geen honger had?" Herinnerde ze hem vriendelijk en een klein beetje ongemakkelijk. "Als ik wel honger had, kon ik er inderdaad in komen." Miauwde ze vervolgens met een schouder ophaal. Ze richtte haar blik op de prooistapel en glimlachte warm. "Gelukkig is de prooistapel vol ja, bladkaal was een vermoeiend seizoen." Miauwde ze.

Toen Strawberry zei dat ze geen honger had, draaiden Kestrelwings oortjes vrolijk naar voren. Een koud briesje deed hem even rillen. Hij had net als Strawberry, ook geen dikke vacht meer. "Als ik wel honger had, kon ik er inderdaad in komen." zei de poes met een kleine schouder ophaal . Kestrelwing keek haar even aan in haar blauwe ogen. Strawberry keek naar de prooistapel, en hij volgde haar blik langzaam. De poes glimlachte warm."Gelukkig is de prooistapel vol ja, bladkaal was een vermoeiend seizoen." antwoordde ze op zijn opmerking. Kestrelwing knikte. "Zeker, er was bijna geen prooi te vinden. De andere jaren was het minder naar prooi zoeken dan deze keer." wist hij uit ervaring. Ineens had hij een idee. Als ze nou eens gingen jagen? s' Nachts was het altijd spannender, en hij had het al een tijd niet meer gedaan. "Zullen we wat gaan jagen? Dan zijn we straks al klaar met onze plichten voor de clan." stelde hij voor, en keek haar lichtjes nieuwsgierig aan.

_{Geruisloos ademde ze de koele nachtlucht in. Ergens was het verkwikkend en rustgevend tegelijk. Ze moest ervan glimlachen, maar ook moeite doen om niet in gedachten weg te zinken. "Zeker, er was bijna geen prooi te vinden. De andere jaren was het minder naar prooi zoeken dan deze keer." De stem van Kestrelwing deed haar opschrikken uit haar gedachten. Ze knikte zachtjes, "Zou best wel kunnen.." Miauwde ze aarzelend. Zijzelf had haar eerste bladkaal doorstaan als hele kleine kitten. En de tweede pas als warrior. Ze wist het niet goed... "Zullen we wat gaan jagen? Dan zijn we straks al klaar met onze plichten voor de clan." Vroeg de kater vervolgens. Opnieuw aarzelde Strawberry, maar uiteindelijk gaf ze toe. "Oké, is prima. Maar weet je zeker dat het verstandig is?" De laatste zin kwam er maar aarzelend uit.}

Strawberry aarzelde even, en Kestrelwing glimlachte haar bemoedigend toe. "Oke, is prima. Maar weet je zeker dat het verstandig is?" zei de poes weer aarzelend. Vanbinnen lichtelijk verrast, bedacht hij een antwoord. "Natuurlijk. Als we maar in ons eigen gebied blijven, kan er niets gebeuren toch?" sprak hij bemoedigend. Hij zelf had ook geen zin om in andere gebieden rond te dwalen, zeker niet in het Shadowclan territorium... "Zullen we gaan?" vroeg hij, maar besefte direct dat het niet zo aardig moest hebben geklonken. "Als je nog wilt, tenminste." voegde hij er snel aan toe. Vlakbij floot een vogeltje, en na enig zoeken viel Kestrelwings blik op een jong vinkje. Het jonge vogeltje hipte over een tak, en liet Strawberry en hij van haar riedeltjes genieten. Vlakbij schoot een eekhoorn weg met wat beukennootjes tussen haar pootjes geklemd, waar ze vervolgens naast het vinkje op begon te knagen. Heel even leek hij de wereld om zich heen zijn te vergeten, terwijl hij naar hen keek. Maar na een paar seconden keek hij weer naar Strawberry, afwachtend wat de jonge knappe poes te zeggen had.

Strawberry schuifelde eventjes wat nerveus met haar poten en keek omhoog naar de kater. Ze vond het donker nooit prettig. Ze zag dan bijna nooit wat en dat maakte haar zenuwachtig. Ze kon natuurlijk vertrouwen op haar andere zintuigen, maar dat haalde niet weg dat ze sowieso niks meer zag. "Natuurlijk. Als we maar in ons eigen gebied blijven, kan er niets gebeuren toch?" Miauwde de kater, met een lichtelijk verbaasde uitdrukking. Strawberry glimlachte wat schaapachtig, "Ja, dat is waar," Miauwde ze toegeeflijk, terwijl ze zich omhoog hees uit haar zittende positie. Haar poten voelden stijfjes aan van het de hele tijd in dezelfde houding zitten, maar de spieren kwamen al wel los. "Het spijt me, dat had ik kunnen weten." Miauwde ze vervolgens, als aanvulling op haar vorige woorden. Ze knikte zachtjes als reactie op haar volgende woorden. "Ja, we kunnen maar beter gaan. De morgenstond neemt 't goud in de mond." Miauwde ze, terwijl ze zichzelf omhoog hees en naar de kampuitgang liep.

Strawberry glimlachte schaapachtig naar hem. "Ja, dat is waar." zei de poes toegeeflijk, en Kestrelwing glimlachte blij. Hij volgde het voorbeeld van Strawberry en stond ook op. Even rekte hij zich uit, en likte zijn poot. "Het spijt me, dat had ik kunnen weten." ging de poes verder. Verrast en verbaasd keek hij snel de andere kant op, zodat ze zijn uitdrukking niet zag. "Dat maakt toch niet uit." zei hij vriendelijk, en keek even in het rond. Waar zouden ze heen gaan? "Ja, we kunnen maar beter gaan. De morgenstond neemt 't goud in de mond." miauwde de poes, en ze liep naar de kampuitgang. Kestrelwing knikte bevestigend. "Je hebt helemaal gelijk!" grijnsde hij, en liep haar achterna. "Waar zullen we heen gaan? Het maakt mij niet zo hee veel uit, eigenlijk." zei hij tegen Strawberry, en keek haar vriendelijk aan.

De koele nachtlucht bracht een gigantische hoeveelheid geuren mee, zowel vers als oud. Zwijgend liet Strawberry het allemaal over zich heen komen, genietende van de geuren die haar zintuigen overspoelden. Ze onderscheiden hoefde nog niet eens op dit moment, ze kon sowieso al genieten van hoe ze zich op dit moment voelde. "Je hebt helemaal gelijk!" grijnsde Kestrelwing, en liep haar achterna. "Waar zullen we heen gaan? Het maakt mij niet zo hee veel uit, eigenlijk." Miauwde hij vervolgens. Strawberry keek eventjes over haar schouders heen, haar ogen helder en blauw. "Mij maakt het ook niet zoveel uit." Bekende ze uiteindelijk. "Wat mij betreft mag jij kiezen."

(Mag ik meedoen? Zo niet verwijder ik de post.)
Dawnheart opende langzaam haar ogen, slaperig zag ze het warrior den, en hoordde katten langzaam ademhalen. De poes herrinerde zich haar nachtmerrie die ze zo juist had gehad. Ze trilde even, maar ging daarna weer rustig doen. Ze stond langzaam op en rekte zich even uit. Snel likte ze nog even haar vacht een paar keer, en krulde zich weer op. De warrior poes sloot haar ogen, maar ze kon niet slapen. Ze was en bleef wakker. Ze liep naar buiten om nog even van de nacht te genieten, beter dan niet kunnen slapen. Dan kon ze haar energie kwijt, en tegelijk nuttig zijn voor de clan. Om te jagen bijvoorbeeld. Dat deed ze wel vaker als ze niet kon slapen. Ze kon ook het kamp bewaken maar dat was nogal saai, of een nachtpatrouille doen. Ze zag 2 katten praten. Een poes, en een kater. Strawberry hete de poes, dat was een witte poes met bruin achtige vlekken, en blauwe ogen. Het was moeilijk te beschrijven, vond dawnheart. Ze keek naar de ander. Krestelwing, hete de kater. Volgensmij, al die namen waren moeilijk te onthouden. Krestel was een zwart witte kater met geel-oranje achtige ogen, zag dawnheart. Ze liep er maar op af, de twee konden ook niet slapen. Of zo leek het in ieder geval. Misschien wouden ze mee jagen. 'Hey, konden jullie ook niet slapen?' Vroeg ze en ging bij ze zitten, en krulde haar staart rond haar poten. 'Ik ga zometeen even jagen, misschien dat ik daarna kan slapen.. Ze wachtte nu even op het antwoord. Geduldig, en keek even naar de maan. Toen weer naar de katten. Wat zouden ze zeggen?

Onderwerp: Re: Lie awake in bed at night...