I just don't know anymore.. || Stormfur

_{Met trage pootstappen stapte Strawberry langs de rivier, haar staart was met een plofje op de grond gevallen en sleepte nu over de grond heen. Ze was moe, heel erg moe. Moe van het de hele tijd haar eigen rug in de gaten te moeten houden. Ze kon niet meer, ze was mentaal uitgeput. Ze wist niet wie ze van haar clan nog moest vertrouwen en wie ze niet meer kon vertrouwen,. Ze had haar geheim bijna aan Timefall verteld, maar toen was Twirlfang weer opgedoken en had er een stokje voor gestoken... Waar zou Twirlfang haar nog meer in de gaten houden? Zou Twirlfang haar willen vermoorden? Een misselijkmakende angst vulde haar lichaam en ze plofte vlak bij de stapstenen neer. Ze kon nog net droge snikken binnen houden. Ze was zo moe...}

Met geruisloze stapjes wandelde Stormfur over de harde aarde die de bodem van het bos vormde. Hij was vrij dicht bij de rivier, omdat hij eigenlijk van plan was te gaan vissen. Ondertussen had hij toch een muisje gevangen, en hij had gewoon zijn prooi meegenomen. Hoe groter de stapel kon zijn, hoe beter, toch? Nouja, hij wilde natuurlijk niet opscheppen en enorm veel meenemen. Een gewone hoeveelheid was goed.

Hij bereikte de rivier, en zag een bekende poes zitten. Opgewekt en verbaasd versnelde hij zijn pas, maar bleef abrupt staan aan de andere kant van de rivier. Strawberry leek bedroefd, dus zou hij voorzichtig aan moeten komen. Of zou hij eerst moeten roepen? Nee, hij zou gewoon rustig aankomen. Met kleine sprongen kwam hij de rivier over, maar niet verder. Hij bleef zitten op de laatste steen, zodat hij niet in het ThunderClan territory kwam. "Strawberry?" Miauwde hij voorzichtig, met een zachte, bezorgde stem.

De poes zei zijn naam, ze leek verbaasd te zijn, niet gek. "Is er iets?" Vroeg ze vervolgens. Stormfur schudde zijn kop en lachte even. "Dat kan ik beter aan jou vragen, je lijkt zo ongelukkig..." Thet truth, hij kon niet tegen ongelukkige katten. Hij kon niemand verdriet zien hebben zonder er iets aan te doen, maar hij wist nog steeds niet of dat juist goed of slecht was, het lag er meer aan in welke positie hij stond en om wie het ging, toch? Nouja, het ging nu dus om Strawberry, en ook al was zij van een andere Clan, ze had niks verkeerds tegen hem gezegd of iets verkeerds gedaan. Dat was dus een van de redenen waarom hij naar haar toe was gekomen.

De poes weigerde hem iets te vertellen, maar dat lag niet in haar poten. Ze mocht hem net zo goed alles vertellen, hij had het sowieso niet in zich iets door te vertellen, dan wisten anderen dat hij om ging met een ThunderClan poes. Hij zou het zelfs Feathertail (Word nog gezocht) niet vertellen. Hij dacht even na, ze mocht het niet vertellen. "Wat gebeurt er dan als je het verteld?" Hij klonk nieuwsgierig, maar toch verafschuwend. Strawberry mocht iets niet vertellen, van iemand. Dat betekende dat ze onder druk werd gezet, iets wat totaal niet in zijn hoofd op kwam om bij Strawberry uit te halen. Aan de andere kant maakte het hem ook wel nieuwsgierig, maar hij wilde niet dat deze poes iets overkwam, zij had niks gedaan.

Strawberry vertelde dat als ze het zou vertellen, ze vermoord zou worden. Dit maakte Stormfur een beetje nijdig. Hij zag dat Strawberry begon te schokken en zette een stap op het ThunderClan territory. Dit voelde slecht, maar tegelijkertijd moest hij het ook wel doen. Zij waren vrienden, tenminste, zo voelde het. Hij drukte zijn lichaam tegen de hare en staarde voor zich uit. "Ik heb wel duidelijk iets gehoord, en ik zou je dolgraag bescherming willen bieden... Maar dat gaat moeilijk, Strawberry." Het klonk nadenkend en zacht. Hoe kon hij Strawberry beschermen wanneer zij in het kamp was, en als zij in het territorium was, en hij was bij haar, dan zou zijn geur toch ergens achterblijven. Hier, bij de grens, was dat niet zo'n probleem, maar dieper in het territorium wel. En dan zou hij zichzelf, zijn Clan en ThunderClan in gevaar brengen.

Hij beet op zijn lip toen Strawberry haar volgende woorden uitsprak. "Je wil je hier niet in moeien... Echt niet... Ik heb zelf ook fouten gemaakt." Stormfur schudde zijn kop. Hij wilde dit weigeren, hij wilde Strawberry hoe dan ook beschermen. "Wat jij ook misdaan mag hebben, je hebt mij nooit iets misdaan. Vertel me gewoon wat er aan de hand is, we lossen het samen wel op." Hier begon zijn bemoedigende preek, maar eindigde net zo snel als dat hij gekomen was. Tranen rolde over de wangen van Strawberry, daar kon hij dus echt niet tegen. "Strawberry... Niet huilen, kop op." Hij suste haar met een aantal likken over haar kop. "Vertel me je probleem, niemand zal het horen. Desnoods gaan we ergens anders heen." Miauwde hij tussen de likken door. Was het dan zo erg? Hij kon het trouwens ook niet weten, als er niks uit Strawberry te halen was. Maar hij zou hoe dan ook zijn leven op het spel zetten als die van Strawberry, of iemand anders ook op het spel stonden.

"Het is mijn eigen schuld... Ik ben niet loyaal geweest" Waren de woorden van Strawberry. Stormfur keek verbaasd, zij niet loyaal geweest? "Ik heb mijn tante opgezocht in de rogue plaatsen terwijl ze verbannen was... Maar nu is ze vermoord. Het maakt ook allemaal niks meer uit." Het was zo sneu om Strawberry zo te zien. "Kop op, Strawberry.." Hij begon weer sussend te likken. "Gecondoleerd met je tante.." Miauwde hij zacht. Even dacht hij dat dat niet het grootste probleem van haar was, maar dat zette hij meteen uit zijn hoofd. Hij sloot zijn amberkleurige ogen even om geluiden op te vangen, maar hoorde niks behalve het geluid van fluitende vogels en andere dieren. "Het is niet jou schuld dat ze er niet meer is, waarschijnlijk was het gewoon een andere rogue of een kat van de Elite..." Hij probeerde Strawberry niet zichzelf de schuld ervan te geven, omdat dat hoogstwaarschijnlijk ook niet zo was. Zij had haar tante toch niet vermoord?

Strawberry schudde haar hoofd toen ze zijn woorden opving. "N-nee... H-het was geen Rogue. Ook geen Elite..." Zei ze. De grijze kater keek haar verbaasd aan. "E-en van mijn c-c-clangen-noten had me ge-gevolgd... H-het was een Th-thunderclanner..." Hij verstijfde, had hij dat nou goed gehoord? Het duurde even tot het tot hem door was gedrongen, maar daarna praatte hij op een veel zachtere toon op dit gebied. "W-wat vreselijk voor je..." Hij slikte. Wat nou als diegene achter Strawberry aan ging, wat kon hij dan doen? Hij kon haar niet elke dag spreken, dat zou te risicovol zijn. "Moet hij iets van je?" Fluisterde hij zacht, terwijl hij even om zich heen keek. Wat nou als die kat haar elke seconde volgde, dan stond haar leven sowieso op het spel, en het zijne automatisch dus ook. "Strawberry, als je je onveilig voelt of iets kwijt wilt, ik ben er altijd voor je, hier." Suste hij. Hij wilde haar graag vaker spreken, maar als die kat achter haar aan zat, zou dat moeilijk zijn. Er moest toch een manier zijn om dit op te lossen..?

De toon van Stormfur werd steeds zachter toen hij sprak. "W-Wat vreselijk voor je." Met tranen in haar ogen knikte Strawberry. Het was ook vreselijk. Ze wist niet goed wat ze ermee moest. Ze voelde zich eenzaam in haar clan. Bang. "Moet hij iets van je?" Fluisterde Stormfur zijn volgende vraag. Eventjes aarzelde Strawberry duidelijk, maar toen knikte ze zachtjes. "Hij duikt telkens op als ik met clangenoten praat... En.. en hij heeft me bedreigd." Fluisterde ze zachtjes op een radeloze toon. "Strawberry, als je je onveilig voelt of iets kwijt wilt, ik ben er altijd voor je, hier." Miauwde de kater vervolgens op sussende toon. Voorzichtig keek Strawberry op en schudde ze haar kop zachtjes. "Als ik... Ik weet niet.." Mompelde ze zachtjes, "Ik vind het leuk om je te spreken... M-maar wat als híj erachter komt..." Ze liet haar kop hangen. "Ik wil je niet in gevaar brengen"

"Hij duikt telkens op als ik met clangenoten praat... En.. en hij heeft me bedreigd." Vertelde Strawberry. Stormfur verstijfde, dat ging wel echt te ver. "Ik vind het leuk om je te spreken... M-maar wat als híj erachter komt..." Strawberry's kop hing. Stormfur likte haar troostend. "Dat komt hij niet, daar zorg ik wel voor." Suste hij. Zij blik stond vol medelijden, hij stelde zich voor in haar situatie, doodsbang in je eigen Clan, gruwelijk. "Ik wil je niet in gevaar brengen" Miauwde ze zacht. Stormfur knikte, hij begreep het wel. Hij zou een vriend of vriendin ook niet in gevaar willen brengen bij zo'n situatie, maar hij moest Strawberry wel beschermen, dat was gewoon zijn plicht als vriend. "Strawberry, maak je maar geen zorgen, hij is heus wel slim genoeg om je niet aan te vallen." Miauwde hij. "Bovendien, ik zal je zo veel mogelijk beschermen als ik kan, hoe dan ook." De zelfverzekerde toon in zijn stem moest Strawberry ervan overtuigen dat ze hem echt niet in gevaar had gebracht of kon brengen. Spijtig voor haar, het was een Clangenoot. Ze zouden wel een oplossing vinden. "Weet iemand van je Clan het?" Vroeg hij zacht. Misschien had de poes het wel met een goede vriendin of een ander familielid besproken, maar als die kat haar overal volgde als er iemand mee ging...

"Hoe weet je dat zeker..." Vroeg ze. "Hij was slim genoeg om mijn tante te vellen." Stormfur knikte en staarde in de verte. "Papa is dood, mama is dood, Lotusleaf is dood, nu is Desolate ook dood. Ik ben de laatste die over is..." Miauwde de poes. Stormfur beet op zijn lip, het was echt verschrikkelijk. Ze had bijna niemand meer, en aan vrienden komen was ook moeilijker met die stalker. "Strawberry, ik durf te wedden dat als jij er ineens niet meer bent, dat echt opvalt bij iedereen in ThunderClan." Zei hij zelfverzekerd. Hij stond op. "Die stalker van jou, weet niet wat hem te wachten staat als hij jou iets doet." Siste hij pissig. Hij zwiepte met zijn staart. "Zal het je lukken om het tegen een paar vertrouwde vrienden te kunnen zeggen, zonder dat hij er achter komt? Dat zal jou veiliger maken, en mij gerust stellen." Hij zuchtte en ging weer zitten. "Ik wil gewoon niet dat jou iets overkomt..." Miauwde hij zacht. Hij sloot even zijn ogen en miauwde zacht. "Zou je het vervelend vinden als ik het tegen mijn zus vertel? Zij zal het begrijpen en ik zorg er voor dat niemand anders het te weten komt, ze is geen roddelaar." Hij keek haar vragend aan. Haar blauwe ogen waren vochtig, het was gewoon zo'n vervelende situatie. Hij wilde er gewoon alles aan doen om Strawberry niet in gevaar te brengen...