It's been a long time.

<sub>Wakker worden, jagen, patrouilleren, training, eten, slapen, wakker worden, de cirkel blijft maar door gaan. Je zou bijna zeggen dat het saai begon te worden. Timesong geeuwde terwijl hij zich uitrekte en slaperig zijn ogen probeerde open te houden. Hij sliep slecht de laatste tijd en de tijden dat hij sliep waren vol met nachtmerries en herinneren. Dingen waar hij niet over wilde nadenken, noch praten met andere. Daarnaast had hij zijn klauwen vol aan een zeer irritant klein poesje genaamd Cloudpaw die zo nodig zijn apprentice moest zijn en hem meer irriteerde dan daadwerkelijk wat opstak van zijn trainingen die hij met moeite probeerde te geven.

Maar vandaag niet, vandaag had Timesong een dag rust genomen, daarom was hij nu door het territorium aan het wandelen. Hij wilde eventjes rust hebben, eventjes geen gezeik aan zijn hoofd van dingen die hij nog moest doen. Later vandaag zou hij nog wel terug komen met een muis ofzo voor op de prooistapel, dan waren de hogere machten ook weer blij met hem, of niet, whatever.
De tabby kater verplaatste zich door het territorium en ondanks dat hij niet aan het jagen was, bleef hij wel telkens dingen oppikken, een vogel hier, een muisje daar. Hij zakte door zijn poten en sloop over de zachte grond heen, het prooidiertje leek hem niet door te hebben. Hij sprong, klemde het diertje vast en maakte het met een snelle beet dood.
Van uit het niets rook Timesong een bekende geur. "Hallo, Shrewleap," murmelde hij, met zijn bek nog vol met muis. Oeps. Snel legde hij het prooidiertje neer en knikte naar de zwart/witte poes. Van waar zou ze hem dit bezoek gunnen? "Hoe is het ermee vandaag?" vroeg hij maar, om het ijs te breken.</sub>

De dagen leken nog steeds in elkaar over te gaan. Steeds weer werd ze herinnerd aan haar ooit zo gelukkige leven met Wolftail. Bijvoorbeeld door vrolijke kittens die met elkaar speelden of een verliefd koppel bij elkaar. Meestal zuchtte Shrew dan en liep ze hoofdschuddend weg, maar toen ze langs de Nursery liep en het gepiep hoorde van jonge kittens, kon ze het gewoon niet meer volhouden. De poes snelde zo snel mogelijk uit het kamp. De wind gleed langs haar tweekleurige vacht en haar groene ogen had ze gesloten. Het maakte haar niet uit waar ze heen ging, zolang ze maar weg kwam van al die rotte koppeltjes. Zij waren gelukkig. Waarom kon zij dat niet zijn? Plotseling rook ze de bekende geur van Timesong. Shrew stopte met rennen en bleef stilstaan. Ze keek even om zich heen en zag toen een teken van de tabby. "Hallo, Shrewleap," Hoorde ze zijn stem een beetje mompelen door een muizenlijfje dat tussen zijn kaken geklemd zat. Shrew gunde hem even het beeld van een waterige glimlach, maar toen ze weer aan haar problemen dacht verdween deze weer. "Hoe is het ermee vandaag?" Ugh. Altijd deze vraag en juist op de momenten waarop ze deze niet kon beantwoorden met "Goed," of "Gaat wel,". Shrew liet een zucht uit haar mond ontsnappen toen ze ging zitten en keek de kater aan. "Nou het kan altijd beter gaan.." Mompelde ze. Ze voelde zich wel veilig bij Timesong, ook al had hij soms nog van deze kinderlijke trekjes.

[_{De tabby kater verplaatste zich door het territorium en ondanks dat hij niet aan het jagen was, bleef hij wel telkens dingen oppikken, een vogel hier, een muisje daar. Hij zakte door zijn poten en sloop over de zachte grond heen, het prooidiertje leek hem niet door te hebben. Hij sprong, klemde het diertje vast en maakte het met een snelle beet dood.
Van uit het niets rook Timesong een bekende geur. "Hallo, Shrewleap," murmelde hij, met zijn bek nog vol met muis. Oeps. Snel legde hij het prooidiertje neer en knikte naar de zwart/witte poes. Van waar zou ze hem dit bezoek gunnen? "Hoe is het ermee vandaag?" vroeg hij maar, om het ijs te breken.
De zwart/witte poes zag er niet heel erg gelukkig uit. Was er iets aan de hand tussen haar en Wolftail? Hij wist dat die twee een relatie hadden, ondanks dat hij het liever anders had gezien. Hij was er van overtuigd dat de tabby kater niet goed genoeg was voor Shrewleap en dat er veel betere katers voor haar waren binnen Shadowclan, zo niet zichzelf. Maar hij zou er niet op rekenen dat ze ooit naar hem toe zou komen, daar was hun vriendschap niet echt sterk voor. "Nou het kan altijd beter gaan.." Door de toon in haar stem, kreeg Timesong medelijden met de poes. Zou het d'r allemaal te zwaar worden? Haar relatie met Wolftail en de kittens? Hij wist het niet en zou er niet op gaan gokken.
"Is er iets, Shrewleap? Kan ik je misschien ergens bij helpen?" Voorzichtig liep hij in de richting van de poes en legde zijn staart over haar schouder heen, als teken dat ze hem kon vertrouwen. Hij zou haar niet laten vallen, nooit, zo zat hij niet in elkaar.}

Ze zag dat hij medelijden kreeg met haar, meteen kwam die knoop in haar maag weer tevoorschijn. Ze wilde geen medelijden van hem, ze wilde gewoon een fijn gesprek. Waarom moest ze toch weer haar ontevredenheid laten zien. Shrew keek weg van de tabby en richtte haar blik op een blaadje wat van een boom gevallen was. Het had zijn groene kleur weer weten te krijgen, maar was alsnog gevallen. "Is er iets, Shrewleap? Kan ik je misschien ergens bij helpen?" Ze keek op bij het geluid van zijn stem en hij kwam haar richting in. Hij legde voorzichtig zijn staart op haar schouder. Eerst schrok ze van de plotselinge actie, maar toen ze zich vermand had keek ze Timesong weer aan. "Ik weet niet zeker of je het kan verhelpen en ik wil je ook niet tot last zijn." Zuchtte ze en vermeed zijn blik weer. Misschien vond hij haar nu zielig of een zeikerd, maar als hij in haar pootstappen had gestaan zou hij wel weten waarom ze het liefste van al die emoties af wilde.[/justify]

_{"Is er iets, Shrewleap? Kan ik je misschien ergens bij helpen?" Voorzichtig liep hij in de richting van de poes en legde zijn staart over haar schouder heen, als teken dat ze hem kon vertrouwen. Hij zou haar niet laten vallen, nooit, zo zat hij niet in elkaar.
Er zat Shrewleap iets niet goed, maar hij wilde er niet al te veel druk op zetten. Hoe in Starclans naam moest hij dit gaan oplossen? Ze schrok van zijn actie, waarvan hij zelf ook lichtelijk schrok en een stap achteruit zetten. Echter had hij niet gezien dat er een wortel achter hem omhoog stak, waardoor hij met een koprol van een heuveltje af rolde. Eenmaal onderaan de heuvel kwam hij tot stilstand en wreef met zijn poot over z'n kop heen. Timesong kwam overeind en bleef een paar tellen stil staan, terwijl de wereld voor z'n ogen draaide. Dit was niet echt wat hij er van had verwacht om van een heuvel af te rollen.
Toen de wereld eenmaal weer stilstond, schudde de kater zijn hoofd en liep terug het heuveltje op. Hij ging bij Shrewleap zitten en probeerde een serieus gezicht op te houden. Maar, zoals Timesong nou eenmaal is, wilde dat niet echt lukken en schudde hij al snel van het lachen "Goed, dat zat dus níet in de planning. Sorry daarvoor," miauwde hij vrolijk, terwijl hij, al hikkend, zijn lach onder controle probeerde te houden.
"Maar goed, waar kan ik je mee helpen? Ik kan immers altijd wat proberen om je te helpen, toch?" miauwde hij vervolgens, toen hij eenmaal weer rustig was geworden.}

Blijkbaar was háár nu degene die Timesong aan het schrikken maakte. De kater zette een stap achteruit, maar struikelde over een uitstekende boomwortel. Helaas bevonden de twee zich op een soort heuvel en tuimelde de tabby naar beneden. Een kleine glimlach ontstond op het gezicht van Shrew en ze stond op. Ze wist dat er niets ernstigs met de kater aan de hand was, want zo'n grote val was het ook weer niet. De kater kwam overeind, bleef een paar tellen daar, maar schudde toen zijn kop en kwam vervolgens weer naar boven. En toen kwam die kinderlijke kant van hem weer naar boven. Hij had nog geprobeerd zijn lachen in te houden, maar blijkbaar was dit niet gelukt. Shrew lachte mee en vergat even haar problemen. "Goed, dat zat dus níet in de planning. Sorry daarvoor," Shrew schudde haar kopje om duidelijk maken dat ze het niet erg vond. Nee, hem zou ze het zeker niet kwalijk nemen. "Maar goed, waar kan ik je mee helpen? Ik kan immers altijd wat proberen om je te helpen, toch?" Shrew fronste even en keek Timesong goed aan. Zou hij het echt niet erg vinden? De twee hadden een goede band ja, maar had hij wel zin om haar gezeur aan te horen. "Well, het gaat over Wolf en mij.." Mompelde ze en keek naar haar pootjes.