||Spottedleaf|| How are you?

Donderwolken verduisterden het DonderClan kamp. Het was een erg kille ochtend en koude rillingen liepen over Twilightmoons' rug. Stilaan kwam de fel gele zon achter de grijze wolken tevoorschijn en probeerde deze met zachte straaltjes de pluizige, bruine vacht van de kater te verlichten. Een zacht briesje deed de kleine struiken en het groene gras, eveneens de afgevallen bladeren, heen en weer waaien. Fluitende vogels deden hem ontwaken uit zijn zalige slaap. Twilightmoon rekte zijn poten een voor een uit en strekte nadien zijn staart hoog de lucht in. Een grote gaap verliet zijn opengesperde mond. Nog erg moe en slaperig verliet hij, half wakker, de warriors den. De kater was zo te zien zeker niet te vroeg wakker, dat was duidelijk te merken aan alle katten in de verschillende formaten die het kamp overspoelden. Op een niet al te snel tempo slenterde hij met opgeheven hoofd de den uit. De WindClan warrior begroette een paar katten die hij tegen kwam wanneer hij het camp overstak. De kleine zonnestraaltjes worstelden met de grote wolken om hun toch een tikkeltje meer te kunnen vertonen. Zo hier en daar werd het al wat lichter, en dat deed de Maine Coon kater deugd! Twilightmoon tuurde even over het bevolkte gebied en zocht een leuk plaatsje waar hij zich kon plaatsen wanneer hij wat prooi ging halen. Hij zag een groepje Elders een gezellig praatje houden, maar dat was altijd saai, een stel kittens waren wat aan het speelvechten, maar daar kon hij nu toch niet bij gaan zitten? Een paar Apprentices waren op weg naar hun mentors om te gaan trainen, geen tijd voor hem dus. Even later zag de grote kat Spottedleaf, een calico poes van de WindClan. Twilight besloot dus een lekker konijntje van de prooistapel te gaan halen en een lekkere sappige merel voor haar mee te nemen. Aan een gecontroleerd tempo vertrok hij naar de stapel en nam hij in een soepele beweging wat prooi mee in zijn mond. Hij maakte een omkeer en liep naar Spottedleaf. Aangekomen maakte hij een vriendelijk knikje als groet en liet hij het konijn op de grond vallen. De vogel duwde hij zachtjes met zijn roze neusje in haar richting. "Hallo Spottedleaf. Voor het geval je mijn naam niet zou weten, ik ben Twilightmoon. Ik heb wat prooi voor je meegenomen, ik hoop dat je er blij mee bent!", zei hij vriendelijk. Hij legde zich neer naast haar en likte zijn poten even af voor hij begon aan zijn prooi. Hij wilde niet onbeleefd overkomen dus wachtte hij met eten, tot de mooie poes enige vorm reactie toonde.

I wish I could be like a bird -------------

Een gaap verliet haar mond toen ze voor haar uit staarde. Het was nog vroeg en ze hoorde het kamp rondom haar heen ontwaken. Katten ontwaakten uit hun slaap en gingen aan de slag, apprentice's liepen naar hun Mentoren, klaar voor de zware trainingen die voor de boeg lagen. Ook de Queens gaven hun kits weer te eten. Zijzelf had vandaag even vrijaf genomen. Ze voelde hoe haar buik groeide, hoe de kittens in haar buiken beetje bij beetje groter werden. Het deed haar deugd om te weten dat ze binnenkort nieuw leven op de wereld kon zetten, maar ergens voelde ze zich ook schuldig. Aangezien ze er achter was gekomen dat die kittens van een kater kwamen waarvan ze niet eens meer hield. Blowsoul, de warrior die haar zomaar in de steek had gelaten. Ze kneedde even de grond onder haar poten samen en gleed met haar roze tong over haar neusje. Hierna sloeg ze haar staart rond haar lichaam heen en wierp ze een warme blik op de katten die haar begroetten. Eentje kwam zelfs naar haar toe met wat prooi. "Hallo Spottedleaf. Voor het geval je mijn naam niet zou weten, ik ben Twilightmoon. Ik heb wat prooi voor je meegenomen, ik hoop dat je er blij mee bent!" zei hij, waardoor ze even begon te spinnen. "Bedankt Twilightmoon." sprak ze op een rustige toon, terwijl ze even haar oortjes naar voren spitste en de vogel bestudeerde die hij voor haar had meegenomen. Daarna knikte ze even naar hem, en begon ze rustig haar verse prooi te verorberen.

Met grote happen werkte ze haar prooi naar binnen. Toen ze eenmaal klaar was likte ze haar lippen nog af en begroef ze de resten van het dier onder wat zand. "Hoe gaat het met je?" besloot ze maar te zeggen toen het een tijdje stil was geweest. Spottedleaf kende de kater nog niet goed, maar je was nooit te oud om nieuwe katten te leren kennen, toch? Ze keek de bruine warrior aan met haar amberkleurige ogen en voelde hoe een zachte zomerse wind door haar vacht heen streek. Greenleaf was echt haar favoriete seizoen, omdat het dan altijd warm en vrolijk was. Er kwamen nieuwe nestjes, wat betekende nieuwe krijgers voor de Clan. Ook de ziektes verminderde tijdelijk. Maar dat betekende niet dat de Medicine cat geen werk meer had. Nog altijd kwamen katten naar haar toe met verwondingen of kwaaltjes die geen kwaad konden. Zoals zijzelf de vorige keer naar Brindlepool was gegaan met Lionroar. De kater had zijn schouder bezeerd in een gevecht met een vos. En als ze eerlijk moest zijn voelde ze zichzelf er nog altijd schuldig voor. Ze had het kunnen voorkomen, maar helaas was dat haar niet gelukt... Het hele gedoe rond Lionroar deed haar denken aan Blowsoul. Met die kater kon ze het ook zo goed vinden, maar hij had haar laten stikken. Nu was ze er niet zeker van of Lionroar dat ook niet zou doen.

Spottedleaf antwoordde zacht op zijn begroeting: 'Bedankt Twilightmoon.' Twilightmoon ontving het vriendelijke knikje van Spottedleaf die even later aan haar prooi begon. Hij volgde haar smakelijke voorbeeld en begon vol genot aan het verrukkelijke, sappige konijntje. Als de malse maaltijd was op gesmikkeld groef hij een klein kuiltje waar hij de restjes in stopte. Nadien duwde hij het putje weer dicht met zijn uitgestrekte voorpoten. Ondertussen hadden de donkere wolken plaats gemaakt voor de warme zon die op zijn dikke vacht scheen. De grote kater hijgde zacht maar best opvallend. Een opvallende stilte nam toe.
Laatste smakkende geluiden maakte de mond van Twilightmoon. Het was al een tijdje stil maar Spottedleaf verbrak de stilte: 'Hoe gaat het met je?', vroeg ze erg vriendelijk. De donker bruine kater gaf haar een respectvol knikje en vervolgde: "Natuurlijk! Alleen zit ik wat in met die vier siblings, Cornkit, Wishpaw, Duskpaw en Camomilepelt. Ik wil ze erg graag helpen want ik heb echt medelijden met ze! Maar eh, hoe zit het met jou? Is het niet spannend om moeder te worden?! Ik heb altijd al van kittens gedroomd, maar ik ben een kater...", zei Twilightmoon, opgewonden over de zwangerschap. Hij was erg nieuwsgierig en wilde super graag weten wie de gelukkige vader zou zijn, hier had de kat namelijk nog niets over gehoord. Uit beleefdheid bleef hij even wachten, hij wilde Spottedleaf wel niet overvallen met vragen, ze kenden elkaar nauwelijks. Hij zag het gezicht van de tegenover hem zittende poes even wegtrekken waardoor hij even wat nerveus werd. Zat ze ergens mee? Met een vriendelijke uitdrukking op zijn brede gezicht wachtte hij haar antwoord af.

Haar witte voetjes zette ze dicht tegen elkaar en duwde ze nadien half onder haar lichaam. De zachte wind die nog altijd tegen haar gezicht woei voelde vertrouwd en goed aan. "Natuurlijk! Alleen zit ik wat in met die vier siblings, Cornkit, Wishpaw, Duskpaw en Camomilepelt. Ik wil ze erg graag helpen want ik heb echt medelijden met ze! Maar eh, hoe zit het met jou? Is het niet spannend om moeder te worden?! Ik heb altijd al van kittens gedroomd, maar ik ben een kater..." zei hij. Heel eventjes schrok ze van de opgewektheid van de kater, maar hierna nam ze haar zachte postuur weer aan en grinnikte ze eventjes. "Jij zult je handen wel vol hebben aan die vier," grapte ze met twinkelende ogen. Vervolgens slokte ze even een hap zuurstof naar binnen, en dacht ze na over haar volgende antwoord waarop Twilightmoon waarschijnlijk aan het wachten was. Spannend vond ze het niet echt, ze was eerder gespannen, niet zeker zijnde wat ze moest doen eens de kittens er waren. Ze achtte haarzelf er gewoonweg niet goed genoeg voor. Misschien kon ze de kittens zelfs beter afstaan, en aan iemand anders geven? Ze schudde onopvallend haar kopje en bleef er maar bij dat ze beter kon afwachten, en zien wat de StarClan voor haar in petto had. "Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken... Maar ja, het zal allemaal wel goed komen zeker." miauwde ze zacht. Een schraal glimlachje sierde rond haar lippen toen ze dat had gezegd. Een leugen was het niet echt, maar het was ook weer niet de hele waarheid. Maar ze ging haar problemen nou eenmaal niet bij Jan en alleman zeggen, zo was ze niet en ging ze ook nooit worden.

Een klein blaadje dwarrelde van een boom en viel neer, vlak naast zijn uitgestrekte lichaam. Spottedleaf grinnikte even voor ze een antwoord gaf op de vraag van Twilightmoon. 'Jij zult je handen wel vol hebben aan die vier', grapte ze. Hij zag een twinkeling in haar prachtige ogen verschijnen. De grote kater knikte bevestigend en keek even rond, er was een korte stilte in het gesprek binnengedrongen. Hij zag een bedenkelijke blik op het gezicht van de naast hem liggende poes verschijnen. 'Waar zou ze aan denken? Misschien denk ze over "waar ik over aan het denken ben"... Dat zou echt wel een toppunt zijn!', dacht de WindClan kater in zijn - soms wel stomme - gedachten. De zwangere, calico gekleurde poes verbrak de stilte terwijl Twilight genoot van het heerlijke geluid van de wind die door zijn oren suisde. 'Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken... Maar ja, het zal allemaal wel goed komen zeker', miauwde ze zacht en niet al te overtuigd. Een schraal glimlachje verscheen rond haar lippen wanneer ze dat gezegd had. Een vrolijke grijns verscheen op Twilightmoon' bruinkleurig gezicht en hij sloot zijn grote ogen even. Zijn sierlijke, wit gekleurde pels, omgeven aan zijn borstkas, wapperde zacht in het briesje dat het weer wat verkoelde. De kat opende zijn groene ogen weer langzaam en hij wendde zich weer naar Spottedleaf, hij wilde het gesprek niet gaan volproppen met verschillende stiltes, daar hield hij namelijk niet zo van. "Klopt, zo'n 4 kittens voor een kater alleen is zwaar ja... En tuurlijk komt alles goed met jou en je kittens, wat zou er dan fout kunnen gaan? En als ik vragen mag: wie is de vader? Of zeg je dat liever niet...?", zette hij het gesprek hoopvol verder. Een irritante vogel vloog verleidelijk over zijn hoofd maar hij besloot het beest te vergeten en zich even op Spottedleaf te focussen, hij was namelijk al erg ver gekomen in het gesprek, naar zijn mening. Lichtelijk gespannen wachtte hij een reactie van de kattin af.

Onderwerp: Re: ||Spottedleaf|| How are you?