{Open}Take a look

Bravesoul werd die morgen wakker in op zijn nest. Hij stond op en rekte zich uit. Vandaag zou hij alleen op pad gaan. Ergens heengaan waar niet veel katten kwamen. Hij greens en rekte zich opnieuw uit. Hij zette een paar passen naar voren en schudde zijn kop. Toen trippelde hij de den uit. Zijn ogen knipperden tegen het felle zonlicht. Hij greens eventjes, weer een mooie dag. Ja, hij genoot echt van het leven. Hij trippelde naar de prooistapel en viste er een muisje uit. Snel at hij het op en wierp de botjes in de struiken. Hij keek even naar het kamp die nu echt begon te leven. Queens lieten hun kittens in het kamp spelen, apprentices vormden groepjes om te gaan eten, warriors verdeelden de taken voor vandaag, de eerste patrouille kwam terug en er vertrok er weer een. Hij greens en trippelde het kamp uit. Bravesoul snoof de geuren van RiverClan op, heerlijk. Hij greens en begon te lopen. Waarom ging hij niet naar de Gorge? Wie weet waren er nog brutale WindClanners in de buurt. Maar misschien ook niet, wie zou het zeggen. Hij greens en trippelde in de richting van de grens. Zo vaak was hij hier nog niet geweest, en zo vaak had hij ook nog geen WindClan kat gemeet.

~Het liefst een WindClanner~

_{Vandaag was het de grote dag. De dag om het territorium te verdedigen. Althans, dat was Desertpaw van plan. Ze had gehoord van een waterval, die heel wat levens weggenomen had, dus het was de moeite om te gaan kijken. Aan de overkant van de diepe klif scheen het riverclan territorium te zijn. Nog spannender. Als er een durfde te komen, dan kon hij of zij zich voorbereiden op een klap die hem helemaal naar het shadowclan terriorium zal slaan. Fantaserend stapte Desertpaw verder over het droge gras onder haar pootkussentjes.Gebulder trok haar aandacht, en ze richtte haar bruine kopje naar de plek waar het gerochel vandaan kwam. Zonder dat ze het had gemerkt was ze een heel eind gelopen. Nieuwschierig maar voorzichtig sloop ze die richting in. Ze schrok van een meters diepe kloof, die vanonder gevuld was met wild stromend water, en een onrustig bulderende waterval. Ze stapte naar de rand, en keek benieuwd naar onderen. Ze geloofde nu opeens wel de verhalen over de duivelse stroming van de rivier. Onder de rand waar ze stond, was een richeltje. Zou ze het durven. Met al haar zintuigen op scherp, en pure concentratie kroop ze naarbeneden, tot ze in elkaar gekrompen op het smalle richeltje zat. Het was een spectaculaire plek. Ze speurde met haar ameren ogen de omgeving af. Haar haren gingen recht overeind staan, en ze struikelde bijna van de richel af, toen ze een langharige kat aan de overkant zag. Ze rook een rare lucht. Dit moest een riverclan kat zijn. Een kater. Doordat Desertpaw zo ondermaats was, leek de kat wel enorm, zelfs van ver weg. Ze raapte haar moedt bij elkaar, en haalde diep adem. ''Hey! Wat doe je daar?!'' Het klonk niet erg overtuigend. Ze zou haar grens eens even verdedigen, dat was zeker. In gemeen zijn was ze slecht, maar territoriale grenzen waren volgens de clans belangrijk. Door de zomerwarmte en de spanning kreeg ze het nog warmer dan eerst. Het zag er best flauw uit. Een appretice met haar mond open van de hitte op een richel boven een gevaarlijke rivier. En een vijand tegenover haar. Het leek net zo'n avonturen verhaal.}