{{ Going out tonight || Shrewleap - Later more

Klaar wakker lag de jonge apprentice in de apprentices den. Iedereen om hem heen hadden hun ogen gesloten. Maar de zijne waren open. Het was al dik na moonhigh. Maar hij sliep nog steeds niet. Alle katten waren nu gewoon terug in hun nest. De nacht jacht patrouille was zeker al een poosje terug. Thrushpaw hees zich zelf overeind. Hij was veelte druk om te slapen. Maybe a advanture on my own. Een evil grijnsje kwam rond zijn lippen te staan. No one will miss me if I go now, dacht hij vervolgens. Thrushpaw hees zich zelf overeind en staarde naar buiten. Er was nog één kat wakker. En hij besefte dat dat zijn moeder was. Hij vernauwde zijn ogen. Ag, als hij snel ging en sluipend kwam hij heus wel het kamp uit. En dan zal Shrewleap hem vast niet zien. Hoopte hij. Hij sloop zachtjes de apprentices den uit en sloop richting het stuk waar katten vaak naar toe gingen om hun behoefte te doen. Nog voor hij het kamp verliet staarde hij nog even over zijn schouder, hij wist het niet zeker, maar had zijn moeder hem nou gezien? Thrushpaw bleef niet langer staan en stond al snel op en verliet het kamp.

Één maar uit het kamp zette hij vaart richting het Thunderpath waar andere katten niet snel naar hem zouden zoeken mocht hij gesnapt zijn. Voor Dawn zou hij wel weer terug in het kamp zijn, tenminste dat was zijn bedoeling. Toen hij bij Thunderpath kwam merkte hij op dat het Thunderpath heel stil was. Hij versmalde zijn ogen en staarde naar de over kant, stiekem was hij toch wel nieuwsgierig. Hij bleef even nadenkend staan. Thunderclan zou vast en zeker ook gewoon allemaal in hun nesten liggen, leek hem. Hij aarzelde nog heel even en toen nam nieuwsgierig hem helemaal in beslag. Hij zette eerst zijn rechter voor poot op de koude kille Thunderpath gevolgd door zijn linker en zo ging hij veder tot hij aan de andere kant was. Hij snoof de vieze lucht van Thunderclan op en ging dieper het woud in. Hij besefte dat de grond de bomen en de sfeer hier helemaal anders was. En hij voelde zich er toch wel ongemakkelijk bij, maar hij bleef door lopen. En toen zag hij een konijn... Hunting on others territoriy was one of the most strictly rules of the Warrior Code! Maar op dit moment gaf hij er niks om. Hij zakte in een sluip houding en ging op het konijn af. Het konijn was dik, heel dik, maar voedzaam. Hij zette af met zijn achter poten, maar hij was te vroeg, hij rende rende, sprong weer, raakte net nog de achterpoot van het konijn waar bloed uit los kwam. Hij bleef door rennen maar botste tegen een boom aan. Geen konijn dus. Hij sloot voor een moment zijn ogen, maar die schoten open toen hij geluid achter zich hoorde. Hij draaide zijn kop om en zijn oren gingen in zijn nek. No rabbit, but a big problem...

Eerst Shrewleap, later eventueel nog een Thunderclan kat MAX 2!

Voor de rest van de nacht moest ze daar zitten. Shrew had voor een van de weinige keren de taak gekregen om de wacht te houden in het kamp. Toch zou er waarschijnlijk niets gebeuren, aangezien de andere Clans erg rustig waren. Voor Rogues en BloodClan katten hoefde ShadowClan niet bang te zijn, aangezien die nooit hier durfden te komen. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht en een plotselinge beweging trok haar aandacht. Uit de Apprentice Den verscheen de vorm van Thrushpaw, haar enige zoon. Nieuwsgierig bleven haar groene ogen hem volgen, maar hij ging alleen de tunnel binnen waar de katten zich ontdeden van hun lasten. Gerustgesteld keerde ze weer terug naar haar taak.

Na een aardig lange tijd was de jonge Apprentice nog steeds niet terug gekeerd. Zorgelijk verliet Shrew haar plek en trippelde de tunnel binnen. Toen ze zag dat hij hier niet was, zag ze de geheime uitgang van de tunnel. Hij was ontsnapt. Zonder na te denken wurmde ze zich door het gat en volgde zijn geurspoor. Haar poten raakten de grond nauwelijks, terwijl ze zich over allerlei voorwerpen manoeuvreerden. En toen zag ze waar de kater naartoe was gegaan. De vieze geur van het Thunderpath bereikte haar neus en het grommende geluid van een aankomend monster trilde in haar oren. Snel dook ze weg om niet plat gestampt te worden. "Wat haalt hij in zijn kop?" Gromde Shrew tegen zichzelf en stak het pad snel over. Gelukkig was de voorsprong van Thrushpaw erg verkleind en was zijn geur erg vers. Ook rook ze de smaakmakende geur van een konijn, maar dat leidde haar niet af van haar echte doel. Want haar moederinstinct was aangewakkerd. Ze bevond zich nu op het ThunderClan gebied en ze konden beide zo aangevallen worden door een nachtpatrouille. En toen hoorde ze geritsel en een doffe knal. Shrew duwde zichzelf door de struiken en zag haar kitten daar. Woedend stapte ze op hem af, haar blik strak op de tabby gericht. "THRUSHKIT!" Gromde ze en legde nadruk op zijn achtervoegsel. Waarom moest hij zich nou zo kinderlijk gedragen? "Wat denk jij hier te doen?" Zonde Reninge sympathie pakte ze hem op bij zijn nekvel en zette hem weer neer op de grond. Gelukkig was hij nog niet zo oud, want nu kon ze hem gewoon nog oppakken. Wachtend op een antwoord ging ze voor hem staan, haar oren tegen haar nek aangedrukt.

De klap die hij had gevoeld toen hij tegen de boom aan was geknald was toch best wel pijnlijk geweest en had hem even uit evenwicht gehaald. De jonge apprentice schudde met zijn kop terwijl hij verward om zich heen keek. Hij zag nog net hoe het konijn een hoop bloed druppels achter liet en weg huppelde tussen het struik gewas. Dit kon nog wel eens een probleem veroorzaken bij de eerst volgende Gathering, gezien de kater een konijn had verwond en zelf hard genoeg tegen een boom aan was geknald om die helemaal naar Shadowclan te laten ruiken. Brokenstar zou hem geheid op zijn dak geven.
Hij draaide zich vrijwel meteen om toen hij geluid achter zich hoorde, en de geur van Shrewleap, zijn moeder. Hij dook in elkaar en zijn oortjes gingen in zijn nek. De woedende uitstraling die zijn moeder droeg was onmisbaar en gaf hem een koude rilling over zijn ruggen graat. Zijn moeder was nooit echt boos op hem geweest tot zo ver hij zich kon herinneren. Enkel was zijn moeder niet blij geweest op de dag dat hij als kitten het kamp uit was geglipt. "THRUSHKIT!" Hoorde hij de grom van zijn moeder. Wait! She said Kit! Hij schudde met zijn kop en kuchte als of hij niet al in genoeg problemen zat. "Je bedoeld: THRUSHPAW" Het laatste kwam er net zo boos, alleen dan met een geinig toontje er onder, uit. "Wat denk jij hier te doen?" Vroeg zijn moeder ferm. Zijn moeder pakte hem bij zijn nek vel en een protesterend piepje verliet zijn bek. "Mam! Ik ben geen kitten meer!" Gromde hij protesterend. "Maar..." Ging hij veder. "Ik ben hier gekomen door dat ik was gaan slaapwandelen, want mn lichaam en geest is nog te wakker om ook maar even in slaap te vallen," sprak hij onserieus. De lome grijns was onmisbaar op zijn gezicht, en hij wist dat zijn moeder niet blij zou zijn met zijn ongehoorzame gedrag en simpele houding.

Thrushkit kuchte toen hij merkte dat zijn naam verkeerd was uitgesproken en Shrew wierp hem een vernietigende blik toe. Hij stond nu niet in de positie om beledigd te zijn. "Je bedoelt: THRUSHPAW" Shrew keek hem nog steeds woedend aan, als hij zo door zou gaan zou ze hem straks een flinke straf geven. Toch ontsnapte er nog steeds een Pietje uit zijn bek toen hij werd opgepakt. Nee, dat zou een kitten nooit doen. "Mam! Ik ben geen kitten meer!" Voor haar zou hij wel een kitten blijven. "Je gedraagt je wel als een kitten." Zei Shrew streng tegen Thrushpaw. "Maar.. Ik ben hier gekomen doordat ik was gaan slaapwandelen, want mijn lichaam en geest zijn nog te wakker om ook maar even in slaap te vallen," Behalve het feit dat Shrew hem zelf uit het kamp had zien komen, geloofde ze gemaal helemaal niet door die stomme grijns op zijn gezicht. Als een soort dreiging deed Shrew snel een pas dichterbij, terwijl ze hem nog steeds kwaad aankeek. "Houd me niet voor de gek, ik heb je zelf uit het kamp zien komen." En toen besefte ze dat streng zijn misschien niet zou werken. "Ach, maar als jij zo ongehoorzaam wilt zijn mag je hier wel blijven. Kijk alleen uit voor de moordlustige BloodClan katten die zo'n kitten wel aankunnen." Shrew draaide zich om en verdween door een laag struiken. Ze had geen idee of Thrushpaw dat zou geloven, maar hij was nog jong.

Zijn moeder was het gevolgd het Thunderclan territorium in, en had hem daar dan dus ook betrapt. Shrewleap had hem bij zijn nek op getild en Thrushpaw had toen uit geroepen dat hij geen kitten meer was. "Je gedraagt je wel als een kitten." Thrushpaw versmalde eigenwijs zijn ogen. "Grm..." Wist hij enkel uit te brengen. Zeggen dat het niet zo was had toch geen nut, want ouders hadden áltijd gelijk. Thrushpaw ging nogal luchtig en simpel met de situatie om, en dat stond Shrewleap helemaal niet aan. Maar Thrushpaw zag dat niet, tot dat zijn moeder een soort van dreigend dichter naar hem toe kwam. Thrushpaw kromp duidelijk in één met zijn oren in zijn nek gedrukt. "Houd me niet voor de gek, ik heb je zelf uit het kamp zien komen." Thrushpaw wiebelde nerveus met zijn oortjes. "Oh..." Murmelde hij. "Ach, maar als jij zo ongehoorzaam wilt zijn mag je hier wel blijven. Kijk alleen uit voor de moordlustige BloodClan katten die zo'n kitten wel aankunnen." Waarna zijn moeder vrijwel meteen om draaide en Thrushpaw haar zonder twijfelen volgde. "Maar mam, dit is Thunderclan territorium, geen Bloodclan territorium, dus zullen ze hier ook wel niet zijn, althans, net zo veel kans dat ze hier zijn als op Shadowclan territorium, en tenslotte, de warriors in Shadowclan zeggen zelf dat Thunderclan katten lafbekken zijn, en alles met praatjes proberen op te lossen," sprak hij met zijn kop hoog terwijl zijn heldere oogjes op zijn moeder gericht waren.

"En wie zou dat nou weer gezegd hebben? Je moet niet alles geloven, elke Clan is speciaal op z'n eigen manier. En heb je ooit gehoord van Fireheart, die was ooit een Kittypet en toch heeft hij het tot Deputy gemaakt. En nee, ThunderClan katten zijn geen Kittypet liefhebbers, ze zijn bijna net zoals wij. Dus als ik je nog iets hoor zeggen over 'laffe' katten in de ThunderClan, dan zal ik je wel even voorstellen aan wat Warriors die je het tegendeel zullen bewijzen." Thrushpaw snoof honend. "Je klinkt bijna als een warrior die zelf een Thunderclan kat zou willen zijn," murmelde hij onder zijn adem, achteraf hoopte hij dat zijn moeder hem niet gehoord had, dat kon nog wel eens voor problemen zorgen, en dat was nog wel het laatste waar hij trek in had. "En over Fireheart, en de andere kittypets. Volgens mij hoort het bij de warrior code dat wij clan katten geen interesse mogen hebben in kittypets, voor je het weet stikt het woud van de kittypets en bestaan er helemaal geen volbloed warriors meer door dat er kittypet bloed door heen stroomt," sprak hij, wetend dat het een bestaand feit was. "Fireheart is een uitzondering, maar ik durf te wedden dat hij maar al te graag zijn kittypet familie op zoekt," snoof hij.

Toen drong er sterke Thunderclan geur zijn neus gaten binnen. Een vloekende, blazende, vijandige, chagrijnige poes kwam op hun afgestapt, en Thrushpaw hield zijn adem in om niet in lachen uit te barsten. "Zou ik vriendelijk mogen vragen, wat jullie op het ThunderClan territorium uitvreten," vroeg de poes. "We wouden net weer vertrekken hoor, jullie territorium is toch super saai," miauwde hij luchtig. "Hallo, Shrewleap." Blies de poes. "Ik hoop dat jullie weten dat dit het ThunderClan gebied is, en dat ook respecteren." Vroeg de poes. Thrushpaw trok zijn wenkbrauw op. "Volgens mij had je dat ons al duidelijk gemaakt," sprak hij koeltjes. Hij had wel zin in iets van een gevecht of zo, maar dat zou zijn moeder hem, wel weer ontnemen.