Hunting in the evening [Creamypaw]

_{Zijn bruine ogen staarden voor zich uit. Het was avond geworden en de jonge apprentice was nog aar net het kamp uit geraakt. Hij had vandaag eigenlijk niets gedaan, maar toch leek het of dat de dag maar bleef duren. Binnen in zich baalde de kater er wel een beetje van dat hij nog steeds geen mentor toegewezen had gekregen. Nog even zuchtte hij diep en liep dan door, hij probeerde zijn gedachten op de jacht te zetten. Kestrelpaw vond het altijd leuk om iets te kunnen vangen en dan in het kamp aan te komen, zodat de andere katten ook eens konden zien, dat je niet perse een mentor nodig hebt om te kunnen jagen. De laatste dagen was het warmer geworden, de sneeuw was gesmolten en je kon terug normaal slapen zonder wakker te worden van de verschrikkelijke kou. Kestrelpaw stak zijn neus in de lucht en ademde diep in, in de hoop om de geur van prooi te binnen te krijgen. Maar in de plaats daarvan, rook hij de geur van een andere Riverclan apprentice, en een zwakke geur van een vos. De kater slikte bij het denken dat er hier een tijdje geleden een vos had gelopen. Hij had al veel verhalen over die dieren gehoord, maar er was niets positiefs bij. Het was allemaal van vossen die katten hadden vermoord, van vossen die achter katten aanrenden, en ten slotte van katten die met een vos hadden gevochten, maar hem hadden kunnen afschudden. Kestrelpaw probeerde zijn gedachten te verzetten en liep in de richting van de geur van de kat. De geur was hem wel bekend, maar niet extreem bekend. Als de jonge RiverClan kater iets dichter in de buurt was gekomen, bedacht hij zich, dat de geur waarschijnlijk van Creamypaw was, hij had die apprentice wel al eens gezien in het kamp, maar nooit echt mee gesproken. Maar heel zeker was hij nog niet, aan een kalm tempo trippelde Kestrelpaw verder. Opeens hoorde hij een zacht geritsel, "Hallo" miauwde hij, nog steeds niet zeker van wie er precies was.

[Creamypaw]}

Zijn blik gleed over de katten in het kamp. Hij gaapte kort en schudde even zijn kop. Het was een beetje een luie dag voor hem geweest. Rebelvoice had het te druk gehad om met hem te gaan trainen en alle taken werden al gedaan door andere apprentices. Hij was wel even het kamp uit geweest om wat prooi te vangen, maar dat was zonder succes geweest. De enige prooi, een jong konijn, die was hem ontsnapt. Jagen ging nog steeds niet perfect, maar het ging wel steeds beter. Daar was hij eigenlijk wel trots op. Hij voelde zich eigenlijk schuldig dat hij vandaag niks nuttigs had kunnen doen. Hij was het liefste altijd nuttig bezig, dan wist hij zeker dat hij iets goeds deed voor de clan. Nou was dat niet het geval geweest en hij keek even naar de uitgang. Hij zou nog kunnen gaan jagen? Hij krabbelde overeind, eigenlijk was dat best wel een goed idee. Dan had hij tenminste nog iets gedaan die dag. Hij schudde zijn crèmekleurige vacht uit en trippelde naar de kampuitgang. “Ik ga nog even jagen,” zei hij toen hij langs een warrior liep. Dan wisten ze tenminste waar hij uithing, de warrior zou het wel doorgeven. Het was nog niet zo heel laat, dus hij mocht vast nog wel even gaan jagen. Hij liep het kamp uit en deed zijn bek open om de geuren van zijn omgeving in zich op te kunnen nemen, maar hij rook nog niks bijzonders. Dus liep hij verder richting de bomen en de rivier. Er lag een rustige glimlach om zijn lippen en een kalme blik in zijn lichtblauwe ogen terwijl hij door het rivierterritorium liep.
Na een tijdje gelopen te hebben, pikte hij een geur op. Het was de geur van een andere apprentice, een rivierclan geur. Hij groef in zijn geheugen en bedacht toen dat het Kestrelpaw was. Hij liep zijn kant op, misschien konden ze wel samen gaan jagen. Hij wist anders ook niet wat de andere apprentice nog buiten het kamp deed. Hij kon zich voorstellen dat hij ook wilde jagen. De glimlach om zijn lippen werd nog breder toen Kestrelpaw hem begroette. Hij liep de bosjes uit, zodat hij voor de andere apprentice kwam te staan. “Hallo Kestrelpaw,” zei hij vrolijk. “Hoe is het met jou? Wilde je gaan jagen?” Hij ging zitten terwijl hij zijn staart op zijn achterpoten legde.

Words:401
Mood: Happy
Company: Kestrelpaw

_{Rustig wachtte Kestrelpaw om te kijken of dat hij gelijk had, en dat het wel werkelijk Creamypaw was. Dan zag de jonge kater het cream kleurige lichaam dat bekend maakte dat het zoals hij effectief dacht, Creamypaw was. 'Hallo Kestrelpaw' miauwde de kater vrolijk. 'Hoe is het met jou? Wilde je gaan jagen?' vervolgde hij waarna Creamypaw ging zitten en zijn staart over zijn poten legde. 'Met mij gaat ook alles goed en met jou? begon Kestrelpaw. Hij ging ook zitten en ging dan verder. 'Ja, het was de bedoeling om nog een beetje te jagen, was je dat ook van plan?' vroeg hij vriendelijk. Terwijl hij wachtte op het antwoord van de cream kleurige kater, weken de gedachten van de appentice af naar he geweldig het moest zijn om warrior te zijn. Je kon zomaar alles doen, maar nu hij apprentice was, mocht hij het kamp niet altijd verlaten, en als hij weg ging, was het beter om het te melden. Het was niet noodzakelijk, maar het was wel beter. 'Heb jij eigenlijk een mentor?' vroeg de gevlekte kater. Kestrelpaw dacht van wel, dat hij Creamypaw al eens uit het kamp had zien gaan met een warrior die hem leide, maar hij was er niet zeker van. Zijn bruine ogen gleden over de oppervlakte om er zeker van te zijn dat er geen prooi rond hem in de buurt was, het zou stom zijn om een prooidier te missen die maar een aantal vossenlengte's van hem weg was.

Sorry voor het late antwoord...}

Hij glimlachte toen Kestrelpaw zei dat het goed met hem ging. “Dat is fijn om te horen,” je kon horen dat hij dat ook echt meende. “Met mij gaat het ook goed,” ging hij verder. “Alleen ik voelde me vandaag een beetje nutteloos, dus ik wilde mezelf nog even nuttig maken.” Er kwam een grijnsje om zijn lippen. Hij knikte toen Kestrelpaw vroeg of het ook zijn plan was om nog wat te jagen. “Ja, het leek mij de beste manier om me vandaag nog even nuttig te maken,” er stond een vrolijke blik in zijn lichtblauwe ogen te lezen terwijl hij dat zei. Hij was in een goede bui, wat steeds meer het geval was. Hij leerde zich steeds beter ontspannen en plezier maken. Hij sprong overeind. “Zullen we anders samen jagen? Dat is altijd gezelliger als alleen,” hij glimlachte enthousiast naar de andere apprentice. 'Heb jij eigenlijk een mentor?' Hij knikte en keek Kestrelpaw aan. “Ja, Rebelvoice is mijn mentor. Heb jij nog geen mentor?” Hij wist wie Kestrelpaw was, maar hij kende hem verder niet zo goed. Dus hij kon zich ook niet herinneren of Kestrelpaw nou wel of geen mentor had. Hij deed zijn zijn bek een stukje open toen een geur zijn zintuigen prikkelde. Hij rook konijn. Meteen begonnen zijn ogen opgewonden te fonkelen. “Ik ruik konijn,” zei hij tegen Kestrelpaw. “Nog wel een eindje weg, maar heb je zin om samen te gaan?” Hij knikte in de richting van waar de geur vandaan kwam.

Words:250
Mood: Happy
Company: Kestrelpaw

_{'Dat is fijn om te horen' zei Creamypaw nadat Kestrelpaw had gezegd dat het goed met hem ging. 'Met mij gaat ook alles goed' ging de cream kleurige kater verder. 'Alleen ik voelde me vandaag een beetje nutteloos, dus ik wilde mezelf nog even nuttig maken.' zei de jonge kater dan nog. Op Kestrelpaw zijn vraag of dat hij ook nog zou gaan jagen, had Creamypaw met een knikje zijn vraag beantwoord dat hij dat ook nog zou gaan doen. 'Ja, Rebelvoice is mijn mentor. Heb jij nog geen mentor?' Eventjes keek Kestrelpaw Creamypaw geamuseerd aan met zijn bruine ogen. 'Nee, ik heb nog geen mentor' Kestrelpaw keek rustig in het rond om te zien of dat er geen andere warriors of apprentice's naar hen toe kwamen. 'Ik ruik konijn.' miauwde Creamypaw met fonkelende ogen. Kestrelpaw stak zijn neus een beetje hoger in de lucht, en kon daar ook de geur van een prooi ruiken. 'Nog wel een einde weg maar heb je zin om samen te gaan?' vroeg Creamypaw dan. Kestrelpaw keek hem aan met een glimlach en zei dan: 'Ja, het lijkt me tof' de kater stond recht en zette een aantal stappen in de richting van de geur. Hij keek eens achter zich of dat de andere kater met hem mee kwam. 'Wat doe je dan eigenlijk allemaal tijdens een training met je mentor?' vroeg Kestrelpaw nieuwsgierig aan de kater als hij rustig aan het stappen was in de richting van het konijn.

Vage post....}

Hij keek Kestrelpaw vriendelijk aan. “Ik hoop dat jij ook snel een mentor zal krijgen Kestrelpaw,” hij glimlachte naar hem. “Of wil je liever geen mentor?” hij kon zich dat niet voorstellen, maar het kon natuurlijk. Misschien waren er katten die liever geen mentor hadden. Hij grinnikte toen Kestrelpaw zei dat het hem tof leek om samen met hem te jagen. “Leuk,” vervolgde hij vrolijk. Hij sprong overeind en schudde even zijn crèmekleurige vacht uit. Daarna begon hij in de richting van de geur te lopen. Waarbij zijn oren oplettend bewogen, zodat hij niks zou missen. 'Wat doe je dan eigenlijk allemaal tijdens een training met je mentor?' Er verscheen een enthousiaste fonkeling in zijn ogen. “Ik heb alle plekjes in het territorium verkend, zwemmen, jachttechnieken voor wouddieren en vissen, vechttechnieken en nog wat eigen manieren van Rebelvoice,” vertelde hij met een opgewonden stem. “Het is echt heel erg leuk en leerzaam,” ging hij verder. Hij stond stil toen ze in de buurt van het konijn kwamen. Hij dempte zijn stem. “Zal ik deze vangen en jij de volgende?” vroeg hij toen zacht. Hij zakte in sluiphouding en likte even langs zijn lippen. Zijn houding werd geconcentreerd, net als de blik in zijn ogen. Al wachtte hij wat Kestrelpaw wilde.

Words:210
Mood: Happy
Company: Kestrelpaw

_{'Ik hoop dat jij ook snel een mentor zal krijgen Kestrelpaw' miauwde Creamypaw nadat de RiverClan apprentice had gezegd dat hij nog geen mentor had. 'Of wil je liever geen mentor?' miauwde Creamypaw dan nog. Kestrelpaw keek even op, hij dacht even na, welke apprentice wou er nu geen mentor.... Misschien van de Bloodclan katten die gemeen waren en niets liever deden dan vechten. Hoe meer Kestrelpaw erover dacht, hoe meer hij geërgerd werd door de katten. Maar om even van onderwerp te veranderen van onderwerp, had Kestrelpaw gevraagd of de kater misschien zin had om mee te gaan jagen. 'Leuk' antwoordde de cream kleurige kater. Maar ergens was Kesrelpaw nog steeds nieuwsgierig over de trainingen en alles wat er rond gebeurden, dus vroeg hij Creamypaw wat ze zoal deden op een training. 'Ik heb alle plekjes in het territorium verkend, zwemmen, jachttechnieken voor woud dieren en vissen, vechttechnieken en nog wat eigen manieren van Rebelvoice.' begon hij. 'Het is echt heel leuk en leerzaam' miauwde hij erachter aan. 'Hoe meer ik er zo over hoor, hoe leuker het me lijkt.' miauwde Kestrelpaw vriendelijk en enthousiast. 'Ik hoop dat ik snel een mentor krijg, het zal wel niet zo lang meer gaan duren, altans dat denk ik' Dan pas kreeg Kestrelpaw door, hoe er een konijn in de buurt kwam. 'Zal ik deze vangen en jij de volgende?' vroeg Creamypaw met gedempte stem. 'Ja, voor mij is dat goed hoor.' antwoordde de gevlekte kater fluisterend. De jonge kater hield de cream kleurige kater goed in de gaten, hier kon hij nog een boel van opsteken, gewoon door goed te kijken.}

Hij glimlachte naar Kestrelpaw toen de apprentice zei dat trainingen hem leuk leken en dat hij hoopte dat hij snel een mentor kreeg. “Dat hoop ik ook echt voor jou Kestrelpaw,” je kon horen dat hij het ook echt meende. Hij mocht deze apprentice wel en dat straalde hij ook uit. Misschien konden ze wel vrienden worden. Hij hoopte van wel. Toen ze bij het konijn in de buurt kwamen dempte hij zijn stem. Hij knikte toen Kestrelpaw zei dat het goed was. “Oké,” fluisterde hij zacht. Hij balanceerde zijn gewicht op zijn vier poten om zo min mogelijk geluid te maken. Hij hield zijn staart hoog voor de beste balans en bracht zijn lichaam weer in beweging. Hij sloop stil op het konijn af terwijl hij zijn oren spitste. In zijn ooghoek zag hij het hol van het konijn. Hij zou echt snel moeten zijn om hem te vangen. Het dier kreeg hem door toen hij er vlak bij was. Snel bracht hij zijn gewicht op zijn achterpoten en sprong op. Het konijn had zich al omgedraaid om weg te rennen, maar was net iets te laat. Creamypaw sloeg zijn nagels uit en boorde die in de rug van het konijn. Hij beet het konijn snel dood, voordat andere prooi het geluid op zouden merken. Hij trok zijn nagels weer in en stapte van het konijn af, met een brede grijns om zijn lippen. “Dat was één,” zei hij vrolijk terwijl hij omkeek naar Kestrelpaw. Hij pakte het konijn op en begroef het een eindje verderop. Daarna liep hij terug naar Kestrelpaw. Ze waren in de buurt van de rivier gekomen, waardoor een sterke geur van vis en waterrat te ruiken was. “Zullen we bij de rivier gaan jagen?” vroeg hij toen aan de andere apprentice.

Words:297
Mood: Happy
Company: Kestrelpaw

Onderwerp: Re: Hunting in the evening [Creamypaw]