You? Again? {THRUSHPAW}

Thrushpaw liep richting de prooi stapel met zijn kop laag. Hij had honger, maar ook weer niet. Zijn buik deed pijn. Hij zuchtte. De prooi stapel was toch wel vrij leeg voor een doorsnee Greenleaf dag. Tenslotte, Rushspirit hield er niet van als katten niks deden in het kamp, dus was het beter als hij gewoon bezig ging met dingen zoals elke apprentice deed. Hij wist niet wat 'i van Rushspirit moest denken, hij was... Die kater was wel sterk, stoer, en machtig, maar iets in zijn binnenste vertrouwde hem niet al leader. Iets in hem wou hem niet eens als leader.

Hij liep het kamp uit het territorium van Shadowclan in, hij snoof de lucht op, op zoek naar een geur die hem naar prooi zou leiden. Maar dat gebeurde niet. In plaats daarvan drong de geur van zijn mede apprentice Ashpaw zijn neus gaten in. Die kater mocht hem niet, maar dat maakte hem niks uit. Misschien was hij gewoon jaloers omdat Ivyleaf trots op hem was geweest. Hij grinnikte. Hij volgde de geur van Ashpaw, eens zien wat er van komen ging als hij hem wist te vinden.

Het duurde niet lang of hij zag de as grijze apprentice. Hij zag hoe Ashpaw een mees besloop en het dier even later besprong en ving. "Goed gevangen!" Sprak hij uit terwijl hij met een lome grijns op de apprentice af liep. "Én? Blij om me te zien, matey?" Vroeg hij met een tikkeltje uitdagende grijns. Hij wist dat de apprentice hem niet mocht, en daar maakte hij gebruik van. Vond hij alleen maar leuk.

"Goed gevangen," prees hij de kater waarvan hij wist dat hij hem niet mocht. Zijn probleem, niet die van Thrushpaw zelf, tenminste, dat was de manier waar op hij dacht. "Én? Blij om me te zien, matey?" Vroeg hij een tikkeltje honend, wetend dat Ashpaw het niet fijn vond. "Waarom ben jij niet bij je mama, kit? Volgens mij mag jij nog niet eens uit het kamp." Thrushpaw liet een spottend lachje horen. "Oh? En nu verwacht je zeker dat ik naar jóu luister?" Vroeg hij nog even honend als daar net. "Blijf gewoon bij me uit de buurt, anders kan ik nog wat vervelender worden." Bij die laatste woorden moet Thrushpaw lachen. "Oehh, klinkt uitdagend, houd ik wel van," sprak hij uitdagend terwijl hij met zijn lange tabby grijs/bruine staart zwiepte. Thrushpaw snoof de lucht op en keek hem een tikkeltje arrogant aan, "besides, ik mag gaan en staan waar ik wil," sprak hij nonchalant terwijl hij hem afwachtend aan keek. Zal Ashpaw hem echt aanvallen? He'd like to see him try.

Hij wist niet waarom, maar hij vond het grappig hoe Ashpaw tegen over hem deed, die hele irritatie, die vijandigheid, op de een of andere manier gaf dat hem een kick, en dat maakte het leuk. Ashpaw gaf geen reactie meer op zijn woorden, en pakte zijn meesje op waarna hij op stond en zich om draaide. Thrushpaw vernauwde zijn ogen en keek de apprentice even aan. "Dus, nu look je weg, Kittypet?" Daagde hij hem uit terwijl hij op stond en achter Ashpaw aan liep. "Jij bent al deze hostiliteit begonnen, en nu loop je weg, bange kittypet," vervolgde hij om hem nog een trap na te geven. Thrushpaw bleef de apprentice achter na lopen, en een gemene uitdagende grijns bleef op zijn gezicht.

Met een gemene grijns liep hij achter Ashpaw aan, en probeerde hij een gevoelige snaar te raken, en voor zijn gevoel kwam hij steeds dichter bij, dat was duidelijk te zien aan de houding die Ashpaw aan hield. Ashpaw stopte met lopen en draaide zich om waarna hij zijn meesje op de grond liet vallen en er aarde over heen schoof. Thrushpaw hees zijn kop op en keek Ashpaw recht aan in de ogen. "Let op je woorden, moederskindje." Siste Ashpaw. Thrushpaw grinnikte. "Oh? Volgens mij heb ik een gevoelige snaar geraakt, is t niet?" Grinnikte hij op een gemene uitdagende toon terwijl hij het waagde op een stap dichter bij te doen en zich zelf nog wat groter op te stellen.

Thrushpaw was een snelle leerling, tijdens zijn eerste training had hij meteen een raaf weten te vangen. Vervolgens waren alle trainingen snel gegaan. Hij had al wat vecht dingen geoefend, en die waren toch wel prima verlopen, even als wanneer hij geen trainingen had, dan ging hij schaduw vechten of oefenen op prooi dieren. Maar dit keer moest hij dus echt vechten, tegen een clan genoot die hij een beetje had aan gebrand. Al hoe wel, Ashpaw was begonnen, niet hij, als Ashpaw gewoon niet zo'n jaloers kreng was geweest, had Thrushpaw nooit zo gemeen hoeven te doen. Ashpaw viel aan, en Thrushpaw was toch best wel verrast van zijn actie. De klap tegen zijn kop brandde even, en even later zag hij wat bloed op de grond vallen. Thrushpaw ontblote zijn tanden. "Oeh, vechten huh? Prima?" Thrushpaw sprong naar achteren waarbij hij meteen naar voren schoot, een mooie actie die prima verrast aan kon komen, gezien de meeste katten zo iets niet van zo'n jonge apprentice zouden verwachten.

De tevredenheid in de ogen van Ashpaw liet hem zijn lip op trekken. Thrushpaw sprong met een sis naar achteren waarna hij in een flits op Ashpaw afsprong om hem wat uit balans te brengen, en hem te laten schrikken. Ashpaw leek niet blij te zijn met zijn actie. Ashpaw stoof op Thrushpaw af, maar in plaats van hem bespringen ging hij voor bij hem. Thrushpaw vernauwde zijn ogen. Een aanval van achteren, huh? Thrushpaw deed opzettelijk een stap naar achteren waarna hij naar achteren trapte met zijn poten waarna hij zich vervolgens in een sprong om draaide en met zijn poot richting de kop van Ashpaw klauwde. Zijn ogen stonden vol vermaak, een gevecht, eindelijk.

Thrushpaw voelde hoe Ashpaw zijn rug aanviel. Verschillende klauwen gingen over zijn rug heen, en hij voelde dat wel degelijk. Een pijnlijke strijd kreet verliet zijn bek terwijl hij zich op zijn rug liet vallen. Hij draaide zich vrijwel meteen en soepel om waarna hij Ashpaw meteen aan viel met een razende blik in zijn blauw/grijze ogen. Hij liet zijn klauw meerdere keren over de buik van de apprentice heen gaan waarna hij zijn bek om zijn voor poot heen plaatste en kei hard beet. Hij wist dat als dit lukte dit vreselijke pijn moest doen, en dat gunde hij deze kater maar al te graag. En dan te bedenken dat Thrushpaw best vrienden met deze kater had willen zijn!