Prey running everywhere! [& Graystripe]

_{Zijn kop schoot even verbaasd omhoog, toen zijn broer wegstoof na de woorden, 'We zullen wel zien waar we uitkomen', maar al snel sprintte hij achter de kater aan. Langzaam kwam hij dichterbij, 'Pas maar op hoor, of ik ga nog op jou jagen' grapte hij en met een krachtige sprong, sprong hij op Gray, zijn nagels natuurlijk ingetrokken. Samen rolde ze een eindje over het territorium en net voordat ze tegen een boom zouden knallen, sprong Time recht. 'Hey' sprak hij lachend en ging even zitten. Hij draaide zijn hoofd even van links naar rechts en zei toen, 'Oke, zullen we maar beginnen dan? Nu met Newleaf zit er meer dan genoeg prooi in het territorium, welke geen van allen kunnen wachten om gevangen te worden!' Zijn oren stonden vrolijk overeind en even luisterde hij of hij iets hoorde...

[Voorgaande topic]}

Het duurde niet lang of Graystripe hoorde zijn broer die hem achtervolgde. Een grijns stond op zijn gelaat geschreven toen de gevlekte kater weer begon te spreken. 'Pas maar op hoor, of ik ga nog op jou jagen' Vlak nadat Timefall dat had gezegd voelde hij het gewicht van de kater die op hem sprong. Geschrokken rolde hij samen met zijn broer over het territorium van de Thunderclan, maar kwam na een tijdje weer tot stilstand. Nog steeds een tikkeltje verbaasd schudde hij de bladeren en het zand uit zijn lange pels, en keek Graystripe de kater die hem had besprongen rustig aan. 'Hey' Ook een origineel woord om te zeggen nadat je iemand had aangevallen, en samen met hem verder rolde. Graystripe spitste zijn oren naar voren en gunde zijn borstkas een ruwe lik. 'Oke, zullen we maar beginnen dan? Nu met Newleaf zit er meer dan genoeg prooi in het territorium, welke geen van allen kunnen wachten om gevangen te worden!' De grijns op zijn gezicht verscheen weer, en veranderde niet veel later in een vrolijke lach. Niet ver van hem zag hij een eekhoorn knagen aan enkele besjes. Instinctief liet de langharige grijze kater zich zakken tot hij in een sluiphouding terecht kwam, en sloop hij met ruime passen richting het roodbruine diertje. Eenmaal Graystripe nog maar twee vossenlengtes verwijderd stond van het prooidier, begon hij te trappelen met zijn achterpoten en zette hij zich af. Met een snelle sprong landde hij op het beest, en ontnam Graystripe het leven van het diertje dat onder hem aan het worstelen was om weer vrij te komen algauw met een simpele beet. Neutraal liep hij weer naar zijn broer toe, en liet hij de eekhoorn vallen voor de poten van de gevlekte kater. "Laat me maar eens zien wat jij kan." Miauwde hij met één van zijn mondhoeken naar boven getrokken.