I smell a fox [Cinderflame]

Hij liep kalm het kamp uit. Het was een normale dag geweest. Hij had zijn apprentice getraind, nou wilde hij nog even gaan jagen. Er stond een halve maan aan de hemel. Het was helder, waardoor het redelijk licht bleef. Niet dat Freemind niet kon zien in het donker, maar ach het maakte het altijd makkelijker. Hij nam de geuren van zijn omgeving in zich op, tot zijn aandacht getrokken werd door de geur van muis. Niet ver van hem vandaan, dus dat kwam goed uit. Hij zakte door zijn poten en sloop in de richting van de muis. Het was een mollige muis, die zich dik gegeten had aan nootjes. Er trok een grijnsje om de lippen van de kater terwijl hij op het diertje afsloop. Dat zou een goede maaltijd zijn. Hij sprong op en lande boven op de muis, die hij met één beet doodmaakte. Het dier was veel te dik om snel weg te kunnen rennen, dus dat was een makkie voor Freemind. Hij begroef de prooi en liep verder. Hij rook nog een muis die hij ook ving. Daarna ving hij de geur van een vogel op. Het dier zat een eindje van hem af in de bladeren te pikken. Hij zakte opnieuw door zijn poten en sloop op de vogel af. Ook dit dier had hem te laat door, waardoor hij de derde prooi op rij kon begraven. Dit ging lekker zo, maar hij begon dorst te krijgen. Hij was niet zo ver meer bij little creek vandaan. Hij bracht zijn lichaam weer in beweging en liep naar little creek toe. Hij dronk gulzig wat van het water. Toen hij een andere Shadowclan kat rook, even spande hij zijn spieren, maar toen rook hij dat het een poes was. Hij ontspande zich weer en draaide zich naar de geur toe. Daarna spande hij opnieuw zijn spieren. Hij rook nog iets anders, de geur van een vos. “Cinderflame,” riep hij geschrokken. Want hij had al geroken dat zei het was, maar ook dat de vos vlakbij was. “Pas op!” hij rende in de richting van waar hij Cinderflame geroken had. De vos wilde waarschijnlijk ook drinken, maar hij was opgeschrikt door hun. Hij wist dat vossen nog wel eens aan wilden vallen en ze waren helemaal gevaarlijk voor kittens. Dat dier moest hier dus zeker weg, alleen eerst moest hij kijken of de vos niet bij Cinderflame in de buurt was.

[&Cinderflame]

Met rustige, matige pasjes stapte de grijze warrior door haar vertrouwde territorium. Het was al laat en het maanlicht scheen door het woud. Haar oranje ogen leken oranje lichtjes die haar pad verlichtten. Er waren vele geuren die in haar neus binnenkwamen, zowel van prooi als van andere ShadowClan katten. Het was een heldere New-Leaf nacht, een die er al in geen tijden meer was geweest. Er waren weinig of geen wolken en de maan verlichtte de duistere hemel. Cinderflame bewoog zich met elegante passen vooruit, op zoek naar een prooigeur dat sterk genoeg was, zodat ze niet te ver moest gaan lopen. Haar grijze vacht leek een schaduw door de duistere nacht heen. Maar in de plaats van een sterke prooi geur te vinden, kwam er een geur van een andere warrior haar neus binnen. Rustig trippelde ze met het geurspoor mee. Maar tot haar ergernis, was er nog een andere geur, eentje dat haar minder aanstond. Het was de geur van een vos, maar die leek op het eerste zicht niet heel sterk, dus ging ze gewoon door. 'Cinderflame!' hoorde de grijze poes een stem zeggen. 'Pas op!' Cinderflame zag hoe Freemind op haar kwam lopen. Dan pas had de ShadowClan poes door hoe veel dat de vossengeur was genaderd. Een glimp van angst stond te lezen in haar ogen toen ze rond om zich keek om de vos te kunnen zien. 'Hallo Freemind' miauwde ze terwijl haar blik in het rond schoot.

Hij knikte haar even toe ter begroeting. “Hallo Cinderflame,” zei hij toen. Hij keek geconcentreerd om zich heen. Hij wist dat de vos ergens in de buurt was, alleen de precieze plek kon hij niet bepalen. Aangezien de vos uit de wind liep. “Waar zit dat rot beest,” siste hij gefrustreerd. Gelukkig was de vos nog niet bij Cinderflame geweest, alleen dat maakte de situatie nog niet minder gevaarlijk. Misschien had de vos wel jongen en dan waren ze meestal nog agressiever. Zijn oren bewogen gespannen en hij blies zacht. Toen hoorde hij iets, een zacht geluid ergens in de bosjes naast hem. Hij draaide zich met een ruk om terwijl hij twee ogen zag blinken in het duister. “Daar dus,” vervolgde hij een beetje zinloos. Dat had Cinderflame vast ook al door. De vos sprong uit de bosjes klaar om hen aan te vallen. Freemind reageerde instinctief. Hij dacht er niet bij na. De haren op zijn vel gingen overeind staan en hij sloeg zijn nagels uit. Hij zette zich af en sprong boven op de vos. Om zijn nagels in de rug van het dier te boren. Hij blies vijandig. Daardoor zou hij de vos wel even afleiden, maar hij wist dat hij dat niet lang vol zou houden. De vos begon zich in allerlei bochten te wringen om hem van zich af te krijgen. Hij bleef stug vasthouden, maar hij begon wel grip te verliezen.

Freemind begroette Cinderflame eerst met een knikje waarna hij 'Hallo Cinderflame' miauwde. In de ogen van de grijze poes was nog steeds een glimp van angst te lezen. Ze had al eens een vos ontmoet, en dat was gelukkig goed afgelopen. Maar ze wist prima hoe gevaarlijk de oranje kleurige dieren konden zijn. 'Waar zit dat rotbeest?' Siste Freemind dan. Cinderflame keek om zich heen, ze wilde niet dat het dier hen zou aanvallen zonder dat de katten hem nog maar hadden gezien. 'Daar dus' miaude de kater dan. Cinderflame volgde zijn blik en zag dan de twee zwarte oogjes fonkelen. Vanuit haar oranje kleurige ogen zag ze hoe het dier naderde. Freemind sprong op het dier zijn rug, de grijze poes keek toe, ze wilde bij springen maar wist niet hoe. Pas als ze zag dat de ShadowClan kater zijn grip op het dier begon te verliezen, zag Cinderflame haar kans en sprong ze met een lenige sprong op de hals van de vos. Haar klauwen waren uitgestrekt zodat die in zijn nek boorden. Een beetje bloed sijpelde er uit zijn hals toen de vos terug begon de springen. Cinderflame werd van het dier af gegooid en belande maar net op haar poten. Even trippelde ze van poot naar poot, maar na een aantal ogenblikken als ze terug haar evenwicht had gevonden sprong ze terug op naar het dier. 'Stom beest' siste ze door haar witte tanden heen. Ze zou Freemind dit zeker niet alleen laten afmaken, als er iets met hem zou gebeuren, zou Cinderflame zich er de rest van haar leven schuldig over kunnen voelen. Maar als ze de tweede keer op de vos af sprong voelde ze dat het oranje dier veel rustiger was door de verwondingen die de katten het hadden aangebracht.

Hij werd van de rug van de vos afgeslingerd net op het moment dat Cinderflame naar de hals van het dier sprong. Hij kwam op zijn poten terecht, maar gleed door. Snel boorde hij zijn nagels in de grond om zichzelf tot stilstand te brengen. Hij sprong weer op de vos af en greep een van de achterpoten van het beest. Hij boorde zijn tanden diep in het vlees en gaf een ruk aan de poot van de vos. Alleen dit keer was hij niet snel genoeg om de tanden van de vos te ontwijken. Hij voelde hoe de vos zijn tanden in zijn zij boorde. Hij liet sidderend van woede los. Hij negeerde de wond, waar hij wat bloed uit voelde sijpelen. Daar keek hij later wel naar. Alleen ze hadden de vos ook toegetakeld en het beest begon langzamer te worden. Voor Freemind het moment om naar Cinderflame te kijken. “We moeten hem uit het territorium jagen,” Hij maakte een dreigende beweging naar de voorpoten van de vos waardoor deze een stap achteruit deed. Hij grijnsde dreigend naar de vos. “scheer hier weg,” de woede klonk nog steeds in zijn stem door.

Onderwerp: Re: I smell a fox [Cinderflame]