Morningcloud trippelde door het bos, de zon scheen tussen de wolken door en verlichte haar gestippelde vacht. Ze was niet op jacht of patrouile, ze was gewoon aan het wandelen in het bos. Natuurlijk zou ze wel wat prooi meenemen voor de clan, maar het was niet de voornaamste reden dat ze in het bos was. De geur van adders vertelde haar dat ze naar de slangenrotsen was gelopen. Morningcloud deinste achteruit toen een van de geschubde dieren uit een spleet tussen de rotsen gleed en uitdagend tegen haar siste. De poes zette haar geelbruine vacht op en blies naar de slang. Ze bleef nog even staan en trippelde verder, naar het donderpad. De scherpe geur vulde haar neusgaten en ze nieste om het eruit te krijgen, gebrul van voorbijrazende monsters vulde haar oren en het leek haar verstandiger om verder van het donderpad af te lopen. Naarmate ze zich verder van het donderpad verwijderde, nam de geur af. Morningcloud nam diep adem, ze haatte het donderpad: het is een van de stomste verzinsels van tweebenen die ze ooit was tegengekomen. De jonge warrior zwiepte geirriteerd met haar staart naar het donderpad voordat ze verder liep, in de richting van fourtrees. Dichter bij fourtrees sprong ze in een boom om de herrie van het donderpad achter zich te laten. De geur van een merel liet haar over de takken sluipen tot ze het zwarte vogeltje in het zicht kreeg. Ze spande haar spieren, klaar voor de sprong. Een luidde kreet van pijn galmde door het bos. Morningcloud schrok en viel bijna uit de boom. Ze liet zich meteen uit de boom glijden en stormde tussen de varens naar de plaats waar de kreet vandaan kwam. De scherpe geur van het donderpad drong haar neus weer binnen maar ze was te afgelijd door de schreeuw om er op te letten. Pas toen het gras onder haar poten plaats nam voor hard steen, zag ze de kleine gestalte op het donderpad liggen. Morningcloud herkende Graypaw, en spurtte naar hem toe. Ze boog zich over hem heen, Graypaw? vroeg ze bezorgt. Geen reactie. Het lawaai en de toenemende stank gaf aan dat er nog een monster aankwam. Morningcloud greep Graypaw bij zijn nekvel en sleurde hem het donderpad af. Graypaw?! vroeg ze nog een keer toen ze aan de rand van het donderpad was. Ze pakte hem opniew vast en schudde hem zachtjes door elkaar. Zijn flank rees en daalde, waaruit ze opmaakte dat hij nog leefde. Wat moet ik nu doen? Vroeg ze zich af.