Nieuwsgierig

Voorzichtig, bruine poot voor bruine poot stapte Foxpaw langs de stroom. Water spetterde op zijn rode vacht, maar dat was hij wel gewend, hij vond het zelfs prettig. Hij hield van water. Het gras voelde vochtig en koel aan onder zijn pootkussentjes terwijl de zon warm op zijn vacht scheen. Ja, het was tegenstrijdig maar het voelde heerlijk. Hij was er vandaag al vroeg op uit gegaan, uit nieuwsgierigheid? Misschien. Hij had vaak horen praten over de waterval, dat het water naar beneden klaterde en dat je soms een regenboog kon zien. Nou, dat wou hij met zijn eigen blauwe ogen zien. Hij sprong over een steen heen en eindelijk was hij er, het water klaterde met geweld naar beneden en spatte uiteen in miljoenen druppels op de stenen daaronder. Met grote ogen keek Foxpaw naar het tafreel, het was inderdaad zoals hem verteld was, het WAS prachtig, alleen was er geen regenboog. Achja, niks aan te doen? Zijn pluizige staart, waarnaar hij vernoemd was, krulde zich rond zijn voorpoten terwijl hij ging zitten. Hij hield zijn kop iets scheef en keek nieuwsgierig naar het water. Zou er nog een regenboog komen? Een vis sprong omhoog uit het water. Enthousiast klauwde hij ernaar, maar het enige waar hij naar klauwde was lucht. De vis landde met een plons in het water, het water sloeg in zijn gezicht. Hij spuwde wat water uit, oke, 1 - 0 voor de vis. Hij boog zich naar voren en keek in het water, wie weet was de vis er nog en kon hij er 1 - 1 van maken? Nee, geen zilverige schimmen meer, de vis had zich al uit de voeten gemaakt. 'Lafaard,' mompelde Foxpaw tegen het water waar nu al geen vis meer was.

Lightpaw was weer is lekker op stap, ze was net klaar met haar training, en wouw nu lekker relaxen bij de waterval. Het vochtige gras kietelde onder haar poten. Ze keek om haar heeng en leusterde naar de mooie geleuden van de natuur, in het season nieuw blad was alles mooi, de prooi was minder schaars, ondanks dat de Tweebenen nu graag zelf in ons teratorium gingen jagen. Toen hoorde ze een kat mompelen, 'Lafaard'. Aha, er was nog een kat, ze snufelde de geur op, het was die nieuwe leerling, even oud als haar, Foxpaw. 'Hoi, Foxpaw, alles oke?' Zei Lightpaw grijnsend. Haar witte vacht glinsterde in de stralen van de vele zon, En haar geele oren poten en staart vielen nu heel erg op. Lightpaw glimlachde vriendelijk naar hem.

Foxpaw's pluizige staart zwiepte heen en weer terwijl hij nieuwsgierig naar geconcentreerd in het water staarde. Ondanks dat het water een beetje schuimde en opspatte dankzij de waterval, kon hij de kleine gladde kiezels in de bodem zien zitten, glad gepolijst door de eeuwige stroom. Hij zag vanalles, kleine wieren, zelfs een enkele slak. Maar geen vis meer, klaarblijkelijk had hij ze allemaal weggejaagd. Voorzichtig stak hij zijn pootje in het water, hij wou de slak opscheppen. Hij boog nog iets verder naar voren, maar de slak bleek dieper te zitten dan dat hij dacht, hij kon er niet bij. De vacht plakje rond zijn poot en zwijgend begon hij het droog te likken, jammer dan, slakken smaakten toch vies. Als kitten had een andere kitten hem eens een slak laten eten, hij rilde eventjes bij die gedachten, dat was een eens maar nooit meer situatie, hij had toen gedacht dat de vieze smaak nooit meer uit zijn mond zou komen. Dat was gelukkig wel gelukt, maar alsnog, het was geen fijne herinnering. Hij hoorde bladeren achter zich ritselen en hij spitste zijn oren, zijn pluizige kop draaide zich om. Daar was Lightpaw, een andere apprentice, ongeveer even oud als hij als hij het goed had onthouden. Foxpaw draaide zich nu helemaal om en krulde zijn pluizige staart rond zijn voorpoten. Kleine druppeltjes water hingen aan zijn vacht, hij schudde zich ook eventjes zachtjes uit. 'Hoi, Foxpaw, alles oke?' Vroeg Lightpaw aan hem. 'Ja hoor, en met jou?' Reageerde hij rustig. Hij likte zijn voorpoot nog eventjes droog en zette hem daarna neer in het vochtige gras, niet de slimste zet. Nu was zijn poot alweer nat, maarja, waar had hij hem anders moeten neerzetten?

Beetlewhisker liep naar de waterval toe. Hij was er al best vaak geweest, maar alleen maar omdat het er zo mooi was. Na een tijdje lopen hoorde hij het geluid van de waterval. De stroom water die vanaf de rotsen naar beneden vielen en daar weer verdwenen in water of op de stenen vielen. Het geluid gaf hem een soort van rust. Hij wist niet goed wat hij ervan moest denken, maar het gaf hem op de een of andere manier toch een beetje een rustgevend gevoel. Hij merkte dat hij stil was gaan staan terwijl hij naar het geluid luisterde, maar als hij de waterval wilde zien moest hij toch echt verdergaan. Hij begon weer een poot voor zich te zetten en zo liep hij door tot hij nu ook het water kon zien en het geluid van de waterval sterker was geworden. Behalve het geluid van de waterval hoorde hij ook nog iets anders. Althans dat dacht hij. Hij spitste zijn oren om het geluid op te vangen en merkte dat het de stemmen van katten waren. Hij snoof de lucht op en rook de geur van twee apprentices. Foxpaw en Lightpaw als hij het goed had. Hij liep door naar de richting waarvan hij dacht dat de apprentices waren. Het duurde niet lang voor hij de twee apprentices zag. Hij liep rustig naar hun toe. "Hallo, Foxpaw en Lightpaw." Zei hij en liep langs hun heen naar het water toe. Hij boog zijn hoofd naar het water toe en begon te drinken. Het water was verkoelend en het gaf hem een fijn gevoel. Hij staarde naar het water en zocht voor een vis. Misschien zou hij dan nog wat hebben om straks mee terug te nemen naar de clan, maar hij had geen geluk. Er kwam geen vis voorbij zwemmen. Rustig hief hij zijn kop weer op en ging zitten. Hij bleef een tijdje naar het water staren tot hij bijna zeker wist dat er geen vis meer zou komen. Hij stond op en draaide zich om en liep naar de apprentices toe. "Er is vandaag niet veel vis." Zei hij toen hij bij de apprentices kwam. Hij vond het aan de ene kant wel jammer. Hij had graag wat vissen gevangen, maar dat zat er niet in. Misschien had hij wat later meer geluk of misschien zou het de hele dag niks worden, maar daar zou hij wel achter komen over een tijdje. Nu had hij nog niet echt zin om weer opnieuw een lange tijd op een vis te gaan zitten wachten, dus wachtte hij op een reactie van een van de apprentices.

'Hoi, Foxpaw, alles oke?' Vroeg Lightpaw aan hem. 'Ja hoor, en met jou?' Reageerde hij rustig. 'Oow ja hoor, wat doe je?' Vroeg lightpaw. Lightpaw glmlachde naar hem, toen hoorde ze weer geritstel en ze hoorde vervolgens, "Hallo, Foxpaw en Lightpaw." HEt was beetjewishker, een krijgs kat. Lightpaw boog respectvol haar kop zoals haar geleerd was. 'Hoi, Beetlewishker' Zei Lightpaw, ze keek de apprentice en de krijgers kat aan. Toen keek ze naar het water, het golvde hartstike mooi, en de water val was ok mooi, ze was hier pas voor de tweede keer, en het bleef mooi. Lightpaw keek naar de Krijger hij liep naar het water en dronk wat toen wouw hij een vis vangen, maar er was niks, toen zei hij, "Er is vandaag niet veel vis." Lightpaw knikte, 'Hoe komt dat?' Vroeg ze. Ze wist dat er een iets was waar door, of dat gelde alleen voor de rivier, maar ze wist het niet. Ze keek naar de lucht die mooi blauw was, toen hoorde ze geritsel, een eekhoorn? Ze ging in jacht houdin en probeerde het te vangen, onhandig sprong ze, mislukt! 'Waarom lukt het me niet' Zei Lightpaw teleur gestelt. Ze liep terug en ging zitte, ze halde de stukjes gras tussen haar nagels en keek toen weer naar de twee katten.

Foxpaw spitste zijn oren toen Beetlewhisker tussen de struiken vandaan kwam. Hij voelde zich weer klein in het bijzijn van de veel grotere warrior. Hij boog zijn kop naar hem, 'Goedemiddag Beetlewhisker' Miauwde Foxpaw beleefd, waarom zou hij ruzie zoeken? Hij was liever beleefd, dat zou hem later veel meer op brengen. Niet dat hij veel na dacht over de toekomst. Hij wou genieten van zijn leven. Hij keek naar Beetlewhisker, benieuwd wat hij zou gaan doen. Zou hij hen op hun donder geven dat ze het kamp uit waren? Hij was er uit geslopen zonder toestemming van een warrior.. Oeps.. Zat hij in de problemen? Hij besloot zich stil te houden, hopelijk zou er dan niks gebeuren. Hij wiebelde dus eventjes nerveus met zijn oren en keek naar zijn voorpoten. Kleine druppeltjes water van de waterval hingen aan zijn snorharen, langzaam gleden ze naar beneden. Om vervolgens weer op zijn voorpoten neer te tikken. Hij spitste zijn oren toen Beetlewhisker wat zei. 'Er is vandaag niet veel vis.' Miauwde Beetlewhisker. Foxpaw's oren werden warm en hij bloosde onder zijn vacht. Hij liet zijn oren hangen en keek in het water, de vissen waren er nog steeds niet, 'Volgens mij heb ik de vissen weggejaagd..' Miauwde hij ongelukkig en liet zijn oren nog verder hangen. Hij keek naar zijn voorpoten en spitste alleen eventjes zijn oren toen Lightpaw iets zei. Ze had blijkbaar een poging gedaan tot jagen, net zoals hij toe net. Was het bij haar ook op niks uitgedraaid? Hij had niet opgelet, hij wist het niet. Dus hij hield zijn mond maar.

Beetlewhisker wachtte rustig op een reactie van de apprentices. Hij wist niet of zij wel wisten hoe dat kwam, maar dat maakte voor hem niet veel uit. "Hoe komt dat?" Vroeg Lightpaw. Hij kon geen reactie geven, want hij wist het niet. Er konden namelijk verschillende dingen gebeurd zijn, maar welke kon hij niet zeggen. "Volgens mij heb ik de vissen weggejaagd.." Miauwde Foxpaw toen. Beetlewhisker keek hem even aan. Dat kon wel eens gebeuren als je aan het jagen was, maar dan zou je toch echt niet alle vissen weg kunnen jagen, maar het was de enige verklaring en dat zou betekenen dat de vissen wel weer terug zouden komen als ze merkten dat er niks meer gebeurde. "Foxpaw dat kan gebeuren. De vissen komen vast wel weer terug." Probeerde hij de apprentice gerust te stellen. Hij had het beter misschien niet kunnen zeggen, want nu had Foxpaw waarschijnlijk een slecht gevoel. Hij zag dat Lightpaw probeerde iets te vangen. Ze was al in een sluiphouding gegaan en was naar de plek toegesprongen, maar ze had het blijkbaar niet te pakken. "Waarom lukt het me niet" Zei ze toen teleurgesteld. Beetlewhisker keek even naar haar. Het was waarschijnlijk gewoon pech geweest dat ze de prooi niet had kunnen vangen. Ze sprong misschien te laat of raakte uit balans. Er waren allemaal dingen mogelijk, maar hij stond een beetje te ver weg om het goed gezien te kunnen hebben. "Jammer dat je het niet gevangen hebt. Waarschijnlijk gaat het de volgende keer beter." Zei hij. Hij hoopte dat het de volgende keer ook echt beter zou gaan, want anders zou ze misschien denken dat ze nooit meer iets zou kunnen vangen. Ze was natuurlijk ook een apprentice en ze moest nog dingen leren, maar als je het maar bleef proberen zou het ooit wel een keer lukken. Alleen de tijd die het duurt is bij iedereen verschillend. Hij keek de twee apprentices aan en wachtte op hun antwoorden. Hij wist niet hoe ze zouden reageren, maar hij zou er wel achter komen. Misschien vonden ze het wel helemaal niet fijn wat hij had gezegd, maar dat wist hij niet en hij wilde er eigenlijk ook niet aan denken voor hij het antwoord van de apprentices zou hebben.

'Volgens mij heb ik de vissen weggejaagd..' Miauwde Foxpaw, Lightpaw keek hem aan. 'Niet leuk' Zei ze op kitten achtige toon met een grijns, Lekker slim, zou Beetlewishker leuk vinden, de vissen zijn al schaars door de Tweebeners als ze het goed begerepen hadden. "Foxpaw dat kan gebeuren. De vissen komen vast wel weer terug." Zei Beetlewishker tegen Foxpaw. Niet wat ze verwachte maar oke. 'Waar kunnen de vissen heeng gegaan zijn?' Lightpaw wachte even op antwoord en klom toen naar boven bij de water val. Dat was gevaarlijk,maar dat boeide haar niks, gevaar zoeken was leuk!

Foxpaw staarde nog steeds naar zijn poten, zich rottig voelende en zich diep schamend. Hij schoof zijn poten iets naar elkaar toe van nervositeit. Zijn nekharen waren iets gerezen, zou de warrior boos op hem zijn?.. Beetlewhisker was een vriendelijke warrior, maar wie weet kon hij ook wel boos worden. Foxpaw slikte eventjes iets weg, Beetlewhisker begon te spreken. 'Foxpaw dat kan gebeuren. De vissen komen vast wel weer terug.' Miauwde Beetlewhisker naar hem. De woorden luchten hem op, misschien had hij het toch niet totaal fout gedaan? Zijn oren rezen iets omhoog en zijn kop ook, om Beetlewhisker aan te kijken, maar toen merkte hij wat dat Lightpaw op kittenachtige toon tegen hem had gesproken, 'Niet leuk,' Had ze gezegd, doordat hij naar zijn poten had gekeken, had hij haar grijns niet gezien. Foxpaw's oren gingen weer in zijn nek, zie je wel! Hij had het verknald! Hij sprong op zijn poten en sprintte weg, voordat Beetlewhisker alsnog boos werd, weg van mogelijke minachtende blikken. Foxpaw had angst, angst om dingen verkeerd te doen. Deze had hij altijd al gehad. Hij wou niks verkeerd doen! Maar door die constante angst ging dat keer op keer mis. Hij duwde zich door de struiken heen, takken bleven in zijn vacht haken maar hij bleef door gaan, zijn poten trommelden over de zachte ondergrond, tot hij uiteindelijk hijgend tot stilstand kwam. Hij zat nu op een kleine open plek. Hij krulde zich op en kneep zijn ogen dicht.

Foxpaw rende plotseling weg, Lightpaw zei niks en rende achter hem aan. 'Hé, kom op hé' Zei ze. Foxpaw was snel en ze haalde hem moeilijk in. Alle geuren van prooi die er rond hingen leide haar af, maar ze hielt zich zterk en rende achter Foxpaw aan, 'Sorry dat ik wat fouts heb gezecht!' Al wist Lightpaw het niet precies, toen schoot het haar tebinnen, Niet leuk Lightpaw schudde met haar kop. Onee dat heeft hij toch neit al te letterlijk genomen! 'Wacht even!' Riep Lightpaw. Ze hoopte dat hij stopte en het haar leit uit leggen.
Ooo het was neit mijn bedoeling, waarom nemen zomige katten alles zo sireus? Dacht Lightpaw in zich zelf. Ze maakte katten niet graag van streek of zo. Lightpaw werd moe en vertraagde haar pas, 'Kom... Alsjeblieft?'...

(Sorry voor korte post)
[Sorry voor late reactie]