:: You know my problem? ::

Haar turquoise blik gleed over het kamp, vele katten waren bezig met hun dagelijkse dingen, net als zijzelf. Ze keek rustig rond, met het gevoel dus niet bekeken te worden. Haar moeder was toevallig op jacht dit moment en met haar vader had ze geen contact, net als met haar siblings. Toch had ze een aantal dagen geleden een moeilijk gesprek gevoerd met Littlepaw, omdat ze wist dat ze iets mankeerde. Verder was de laatste keer dat ze haar siblings had aangekeken de Ceremony geweest. Dit maakte haar niet enorm veel uit, net of zij ook naar haar uitkeken.

Het vermaakte haar toch wel, om naar de dagelijkse dingen te kijken. Katten kwamen terug van de jacht, mentoren praatten elkaar bij, kittens speelde voor de Nursery en Apprentices zonde voor hun Den. Het waren de kleine en dagelijkse dingen waardoor de Clan zijn stand hield en zijn vriendschappen behield.

Frozenpaw had net een muisje gegeten toen er een poes op haar af kwam. Het was Shrewleap, de Deputy van de Clan. Frozenpaw knikte respectvol naar de poes en glimlachte vriendelijk. Shrewleap was een goede vriendin van Innerghost, zoals ze zich kon herinneren, bovendien mocht Frozenpaw haar graag.

+Shrewleap

Strak keek ze uit over de open plek, haar kopje hoog opgeheven. ShadowClan zag er weer goed uit, veel Apprentices en gezonde Warriors. De nieuwe Medicine cat, Smokebreath, deed zijn werk goed, en de tragische dood van Goldenpelt was alweer deels vergeten. Godenpelt was nooit echt fantastisch geweest in haar werk, tenminste dat vond Shrew, want ze had de poes nooit echt dingen zien doen. Iets waar ze een hekel aan had. De poes had een hoge rang gekregen en dan verwaarloosde ze die. Shrew schudde haar kop en deed een paar passen naar voren. De zon scheen op haar zwart witte pels en opeens zag ze twee ogen die naar haar keken. Shrew draaide haar kop en ze zag een van de kittens van Innerghost, de poes die zo vroeg jongen had gekregen. Toch was deze kitten goed opgevoed, door de respectvolle begroeting. "Gegroet, Frozenpaw, waarom ben je niet aan het trainen met je Mentor?" Vroeg Shrew direct en ging bij de Apprentice staan. Ze wilde niet dat er straks allemaal Apprentices in het kamp zouden blijven, de Clan moest in beweging blijven.

"Gegroet, Frozenpaw, waarom ben je niet aan het trainen met je Mentor?" Vroeg Shrewleap. Frozenpaw dacht even na, hoe moest ze haar antwoord nou weer uitbeelden? Weer zo'n moeilijke vraag! Frozenpaw wees met haar snuit naar de Warriors Den en schudde haar kop, Wolftail had haar niet mee het kamp uit genomen. Hij had haar wel belooft binnenkort het territorium te verkennen. De pikzwarte poes, die bijzonder veel op haar moeder leek, keek Shrewleap vragend aan. Ze dacht dat Innerghost het wel al met haar had besproken, dat ze niks kon zeggen. Frozenpaw trilde ongemakkelijk met haar snorharen en keek Shrewleap vragend aan.

Het was raar om geen antwoord te horen, Shrew keek de poes verward aan. Waarom moest ze nou via die hints uitbeelden wat ze ook gewoon kon zeggen. Eerst dacht ze dat de Apprentice een grapje met haar uithaalde. Het beviel haar niet. De poes richtte haar snuit naar de Warriors Den en schudde toen haar kop. Oh ja. Wolftail was haar Mentor geweest. Even voelde Shrew een rilling van woede over haar rug glijden, maar die liet ze snel verdwijnen. "Zal ik je dan maar even mee naar buiten nemen? Het is beter dan niets doen, toch?" Vroeg ze toen maar. Het zou haar gedachten van de kater afleiden en dan zou hij waarschijnlijk eindelijk nadenken over de taken die hij verwaarloosde in zijn Clan. Shrew stond op, maar wachtte eerst op het antwoord van de poes.