Wind and dead... [Open]

Onderwerp: Wind and dead... [Open] wo 16 mei 2012 - 20:06

Met lichte stapjes trippelde de witte poes langs het meer, de hele clan had al opgemerkt dat ze verschrikkelijk veranderd was en daar was ze blij mee. Even bleef Snowleaf staan om de geur te ruiken, ze rook een oude Windclangeur en een dood konijn, er was hier een jachtpattroeille in de buurt. Snowleaf kon niet precies bepalen van hoeveel katten. Ze deed drie stappen vooruit en dtak haar neus in de lucht. De Jachtpatrouille was dichtbij. Het waren in ieder geval twee of drie katten. Met haar neus nadenkend en ruikend in de lucht stapte ze verder. Ze wist precies op welk stukje grond ze stapte. Poot voor poot liep ze geconcentreerd verder. Haar ogen glinsterde in de warme ochtendzon en haar staart zwiepte heen en weer. Ze luisterde naar het stromende water naast haar. Toen een kat haar waarschuwend riep schrok ze op en gleed ze uit. Haar poten werden de lucht in gegooit en haar kop knalde tegen de grond haar gedachten viel weg terwijl ze het stromende water in gleed. Bij dat stukje was het meestal heel glad, maar ze was uit haar concentratie geroepen. Snowleaf botste tegen een steen die uit het water stak en bleef daar hangen. Haar bewustzijn keerde langzaam terug waarna ze haar ogen opende. Al snel gingen haar ogen wijd open van angst. Ze riep om hulp en krabbelde de rots op. Het scheelde niet veel of het water ging over de rots. Opnieuw riep ze omhulp waarna een golfje haar overspoelde en ze weer uitgleed. Ze plonsde weer in het water en bleef wild met haar poten spartelen. Langzaam zakte ze het water verder in terwijl ze bleef schreeuwen. Voor haar ogen werd het zwart en duizeling ging door haar heen. Ze zkate het water langzaam in...

Open voor drie of meer katten ^^

Thornpaw zag het konijn en sloop erop af, ze had sinds gisteren niets meer gegeten en verse prooi was ook altijd welkom in de clan, behoedzaam naderde ze het konijn, haar bruingestreepte pels schitterde in de zon. Het konijn wist van niks, Thornpaw focuste zich, ging in jachthouding zitten, sprong en ….. plofte op de grond. Het konijn was weggelopen. Verward krabbelde Thornpaw overeind, aan haar kon het toch niet liggen. Het konijn moest van iets geschrokken zijn. Toen hoorde Thornpaw het, het was een schreeuw, een kat in nood. Thornpaw begon te rennen naar de richting van het geluid. Het kwam van bij het meertje. Opeens zag ze iets wit in het water, dat was toch niet…. Snowleaf!!! Thornpaw sprong behoedzaam van steen naar steen. Ze boog voorover om Snowleaf in haar nekvel te pakken. Ze kon er net niet aan. Nog een beetje…. ‘Mraaaaaaaaaauw’ Thornpaw schoof langzaam het water in. Wanhopig trappelde ze met haar poten om houvast te krijgen op de glibberige steen. Het lukte niet. Dan maar zwemmen, alleen zou ze het nog kunnen ,maar met Snowleaf in haar bek? Ze ging kopje onder en kwam naar adem snakkend weer boven. Lang zou ze het niet meer kunnen volhouden. Plots zag daar iets wat hun redding kon zijn, een houten plank, waarschijnlijk tweebeen afval. Met haar laatste krachten zwom Thornpaw naar de plank en trok Snowleaf erop. Voorlopig waren ze veilig, maar lang zouden ze hier niet meer kunnen zitten. Opeens zag ze een kat aan de oever staan. ‘Help’ riep Thornpaw, maar ze wist niet of de kat haar gehoord had.

Wishpaw zag twee katten in de rivier. Ze dacht terug aan wat een tijdje geleden was gebeurd: ze was aan het wachten op Angelpaw, toen ze in de rivier gleed. Angelpaw was net op tijd gekomen om haar te redden, maar was toen dood gegaan. Toen Wishpaw dacht aan Angelpaw stroomde hete tranen over haar gezicht. Ze zou die twee katten niet hetzelfde lot laten ondergaan als Angelpaw! Snel liep ze naar de rivier. Een witte kat lag op een stuk hout, de andere zwom er naast. Wishpaw stak haar poot uit, maar gleed weg. Met een plons viel ze in het water. Ze hield zich vast aan het stuk hout wat naast haar dreef. Verderop waren de twee katten. Snel ging Wishpaw er heen. Ze zei: `Ik wens dat wij hier levend weg komen!'

Was dat niet.... 'Wishpaw!' Thornpaw slaakte een kreet van vreugde. Eindelijk had de kat hun opgemerkt. Thornpaw zag dat de apprentice haar poot uitstak maar dan in het water viel. 'Ai...' mompelde Thornpaw toen ze haar kop afwende. Dat was haar ook overkomen toen ze Snowleaf wou redden. Toch besloot ze om terug te kijken of de kat ook niet aan het verdrinken was. Gelukkig! Wishpaw zwom behendig naar een stuk hout dat daar lag. 'Kom naar hier!' miauwde Thornpaw. Ze wist niet of de poes het had gehoord maar Wishpaw begon naar Thornpaw toe te zwemmen. 'Hey Wishpaw' sprak Thornpaw gejaagd.'We moeten Snowleaf snel op de kant trekken, ze ligt hier al veel langer dan ik. Ik denk dat ze bewusteloos is. Kan jij haar aan haar nekvel pakken? Dan trekken wij haar samen aan de kant.' Thornpaw keek de kat smekend aan. 'Alsjeblieft' mompelde ze onhoorbaar.

Wishpaw keek vanaf haar stuk hout naar Thornpaw. Het water was koud en een rilling ging over Wishpaws rug. Machteloos zag ze hoe Thornpaw en Snowleaf verder weg dreven. Wishpaw deed haar ogen dicht. Ze kon dit. Met veel moeite zwom ze naar Thornpaw. 'Hey Wishpaw' sprak Thornpaw gejaagd.'We moeten Snowleaf snel op de kant trekken, ze ligt hier al veel langer dan ik. Ik denk dat ze bewusteloos is. Kan jij haar aan haar nekvel pakken? Dan trekken wij haar samen aan de kant.' Thornpaw keek de kat smekend aan. Wishpaw knikte. Dit zou niet makkelijk worden, maar ze moest dit doen. Als ze niet op tijd kwam, gingen er wel drie Clanleden van de WindClan dood. Wishpaw bereikte Thornpaw. Ze was buiten adem en klam.

Darkblood spitste haar oortjes toen ze iets hoorden. Ze snoof de lucht op en rook een paar dingen. Angst en windclan! Nieuwsgierig kwam darkblood dichterbij. Ze keek door de bosjes en zag drie Windclankatten. Ze beschreef de situatie. Drie katten in het water. In nood. Jep ze moest maar weer eens helpen! Darkblood zuchtte en liep door de bosjes. Ze gaf een blik op het koude water, en waagde een sprong. Vol moeite zwom ze naar de katten. Een paar keer ging ze kopje onder en snakte ze naar adem. Dít zouden de Bloodclan katten nooit geloven. Een bloodclan kat die Windclankatten helpt.. Wat bezielt mij?! Dacht ze. Eindelijk bereikte ze de katten en keek ze eens goed na. Maar dat was Thornpaw! Die had ze al vaker gezien. Een aardige apprentice vond Darkblood. Ze pakte eerst Snowfal bij haar nekvel, en zwom uitgeput naar de kant. Daarna ging ze terug, en pakte met haar laatste kracht wishpaw en Thornpaw. Darkblood trok zich op aan de kant, en sleepte zich verder de oever op. Daar hijgde ze zwaar, en zakte ze door haar poten. ''De katten zijn veilig...'' Dacht ze.

Wishpaw zag hoe Darkblood in het water sprong. Kwam ze om hun te redden? Een Bloodclanner die Windclanners helpt? Dat was nog nooit gebeurd. Wishpaw zag hoe Darkblood Snowleaf bij haar nekvel pakte, en op de kant legde. Darkblood zag er uitgeput uit. En toen ze terug was nam ze Thornpaw en Wishpaw mee. `Darkblood, je bent echt geweldig,' zei Wishpaw. Ze zag hoe Darkblood zwaar hijgde en door haar poten zakte. Hou vol Darkblood! , dacht Wishpaw. Ze stond op en strompelde naar Darkblood toe. `Thornpaw, moet ik hulp gaan halen?' vroeg ze. Maar met een blik op Snowleaf wist ze het al. Er moest hulp komen. En snel ook! Anders zouden ze het alle vier niet overleven. Wishpaw rende naar het Windclancamp. Maar wat voor haar rennen was, zou voor andere katten schuifelen zijn. Vlak voor het camp viel Wishpaw neer. Ze kon niet meer. Ze was doodop. Een wind rukte op en Wishpaw begon te rillen. Ze had het zo koud! Het rillen hield niet meer op. Met haar laatste kracht liep Wishpaw het camp in. `Help! Help! Wilt iemand helpen!' riep ze. Rillend viel ze op de grond. `Help Thornpaw! Alsjeblieft! Help Snowleaf! Darkblood! Help ze! HELP ZE!' gilde ze huilend. Help hun eerst! , dacht Wishpaw. `Ze moeten geholpen worden! Bij... de ... bij de rivier,' snikte ze.

Oakclaw keek geschrokken op van haar muis. Hoorde ze nu iemand om hulp roepen? Ze wandelde naar de kamp ingang. Ze schrok zich bijna een bult toen ze Wishpaw op de grond zag liggen. "Wishpaw, wat is er?" Ze hoorde het arme poesje iets snikken. "Ik zal ze helpen. Nu meteen. Vraag aan HollyStar om hulp te halen." Oakclaw spurte over het hoogland. Toen ze naar het klein meertje rende, rook ze konijn. Haar maag knorde bij de gedachten aan eten. Spijtig liep ze door. In de verte schitterde de zon op het meer. Nog een spurtje en ze zou er zijn. Stofwolkjes dwarrelde om haar heen als ze naar het meer spurte. Hijgend kwam ze tot stilstand. Hier woei de wind het hardst. Een ijskoude rilling liep over haar ruggengraat toen ze de halfverdronken katten zagen die aan de oever van het meer lagen. "Ik ben bij jullie!", schreeuwde ze hard. Trillend van angst ging ze de rillende katten. "Nee", hijgde ze toen ze zag dat ze bijna dood waren.

Oakclaw, graag 5 volledige regels, bij mij zijn dit er niet eens 3. Hier niet op reageren, maar dit in pb te doen. - M

Nog net hoorde Wishpaw Oakclaw wat zeggen. Maar wat? Ze was te ver heen om dat te horen. Het rillen hield maar niet op! Opeens begon Wishpaw te hoesten. En dat wou ook maar niet stoppen. Beverig keek Wishpaw om zich heen. Alles deed pijn, ze lag op het randje van de dood. Als ze nu niet geholpen werd zou ze dood gaan. Dood, dat woord spookt door haar hoofd. Dood, dood, dood, dood, dood, dood, dacht Wishpaw. `NEE!' riep ze. Maar het was niet meer een schor gefluister. Niemand had haar gehoord, behalve Oakclaw. Die was de andere helpen. Dat was het belangrijkste. Maar Wishpaw had geen krachten meer om zich te bewegen. Het enigste wat ze kon doen was rillen, hoesten en wachten tot ze dood ging. Er was zelfs geen vocht meer om te huilen. Wishpaw raakte buiten bewustzijn. Als ze niet binnen een paar minuten werd gevonden, ging ze zeker dood.

Musicheart opende haar ogen erg snel toen ze iets hoorde bij de ingang van het kamp. Snel stond ze op van haar nest, rende de warrior den uit en racede naar de ingang. ''Wat is er gebeurt?'' Ze had geen tijd om de uitleg nu te horen. ''Is de medicijnkat hier? Of is die kruiden zoeken?'' vroeg ze daarna. ''We moeten iets doen!'' Ze konden de apprentice niet zo laten liggen. Ze stormde op de den van de medicijn kat af. ''Is hier iemand? Snel! Misschien gaat wishpaw wel dood!'' miauwde ze. Maar ze kreeg geen antwoord.

Oakclaw drukte haar neus in de vacht van Thornpaw. De mooie bruine poes rilde een beetje. Wat zou de medicijn kat doen?, vroeg ze zich af. Oakclaw nam aan dat de vacht droog likken het eerste is. Ze begon stevig tegen de haren in te likken. Na een tijdje droogde de haren van Thornpaw op. Thornpaw's adem was nog altijd zwakjes. Oakclaw drukte haar twee poten tegen de borst van Thornpaw. Uiteindelijk moest er water uit de mond komen. Ze besnuffelde nu Snowleaf. Ze likte Snowleaf net als Thornpaw en ook haar vacht droogde op. Een zure doordringende Bloodclan geur drong haar neus binnen. Ze trok haar lippen op in een grauw. Al snel zag ze waar de geur vandaan kwam. Een half verzopen, zwarte kat lag naast Snowleaf en Thornpaw. De zwarte poes moest hen gered hebben. Ze walgde van de stank die in golven van de Bloodclanner af kwam. Maar Oakclaw likte toch de poes droog. Oakclaw keek om zich heen. Ze greep Thornpaw haar nekvel. "Die poes is zwaarder dan ik dacht", mompelde Oakclaw terwijl ze Thornpaw mee sleurde naar het kamp. De tijd vloog voorbij. Oakclaw snorde toen ze de stekelige struiken van het kamp zag. Ze sleepte Thornpaw voort tot bij Wishpaw. Oakclaw zag Musicheart staan. Ze liet het nekvel van de bruine poes los. "Musicheart breng jij Thornpaw naar de den van de medicijn kat.", riep Oakclaw. Ze wachtte niet op een antwoord. Met een ruk draaide ze zich om. Toen zag Oakclaw een klein katje rillen. Wishpaw! Ze rende er vlug naar toe. Het arme katje was nauwelijks bij bewust zijn. Oakclaw ging naar haar zitten en boog zich eroverheen. Ze zuchtte opgelucht toen ze zag dat de flank van Wishpaw rees en daalde. Ze begon met krachtig te likken. Na een tijdje was de vacht van het poesje opgedroogt. Oakclaw sleepte voorzichtig het bundeltje naar Musicheart en zei: "Deze ook." Ze liep terug naar de plek waar de katten bijna verdronken waren. Haar flanken zwoegde van het trekken en sleuren. Zweet droop van haar voorhoofd af. Met tegenzin liep ze naar de Bloodclankat. "Ik breng je naar de grens, oké? Daar moet je het alleen doen. Als ik je naar het kamp breng scheuren ze je zowat aan flarden", murmelde ze. En ik vertrouw je niet., dacht Oakclaw. Ze pakte het zwarte nek vel en sleurde de zwarte poes naar de grens. "Zie dat ik je niet meer in ons territorium zie, begrepen. Toch bedankt om die katten te redden.", gromde ze. Oakclaw liep terug naar Snowleaf. Na een tijdje lag Snowleaf bij de ingang van het kamp. Ze legde de poes even neer. Ze schudde heftig haar kop. Daarna liep ze naar de den van de medicijn kat. Ze legde Snowleaf voorzichtig neer.

''Oké, ik breng ze wel naar de medicijnkat.'' Antwoordde Musicheart. Ze nam de twee katten mee. Het was best zwaar, maar het was voor de katten hun leven! Hopelijk was het kamp niet ver weg. De wind werd steviger, musicheart liep helemaal tegen de wind in. Maar ze bleef doorgaan. Ondertussen dat ze zo snel mogelijk probeerde te zijn dacht ze aan de rest. Wat zouden ze doen met die bloodclan kater? Darkblood ofzo werd hij genoemd. Ze richtte zich weer op het helpen van de twee apprentice's. Af en toe keek ze naar de apprentice's wishpaw en thornpaw. De bergen waren ook moeilijk op de klimmen maar uiteindelijk was het kamp eindelijk in zicht. Ze rende door de ingang van het kamp; sommige katten zagen haar en de twee gewonde apprentice's. Ze hijgde even en sprintte naar de med. cat den. Ze botste bijna tegen een warrior kater op, maar kon nog net optijd opzij vliegen. Ze kwam het hol binnen. Er waren een paar nesten voor de zieke katten. Daar legde ze de twee apprentice's op. ''Is er iemand!? Wishpaw en Thornpaw zijn gewond!'' schreeuwde ze dieper de medicine cat den in hopend op antwoord..

(laat sorry)

Onderwerp: Re: Wind and dead... [Open]