{Littlepaw} Time for your checkup

S

TARCLAN SPOKE

THEY GAVE ME THIS GODDAMN FATE

❚ STATUS Normal
❚ COMPANY Littlepaw
❚ NOTES Now playing || Dead man's dreams /John5

"Starclan, they play with cats' fates like a kit plays with a helpless moth, slowly tearing its wings off and leaving it to die in agony." -Smokebreath

Langzaam hees Smokebreath zich omhoog uit zijn mosnest en schudde hij de kleine plukken mos uit zijn pels. Met zijn voorpoot wreef hij de slaap uit zijn ogen en bromde hij wat zachtjes. Weer een nieuwe dag vol planten en kruiden. Weer een nieuwe dag gehoorzaam de hond van Starclan spelen. Hij rekte zich eventjes uit en keek naar een kleiner nest aan de andere kant van de den. Littlepaw, een katje dat nu al een tijdje in de medicine cat den verbleef. Birchpaw zou 't vast niet erg vinden, dat gezelschap, maar hijzelf moest er niet bepaald veel van hebben. Toch bleef hij zijn taken plichtsgetrouw doen. Hij had nou eenmaal een klap ontvangen van Goldenpelt's dood en dat kon niemand hem kwalijk nemen. Zwijgend stapte hij dieper de den in en haalde wat jenever bessen tevoorschijn. Deze waren om katten te laten aansterken en om buikpijn te bestrijden. Voor nu zou de eerste functie volstaan, aangezien de jonge apprentice weer op krachten moest komen. Hij nam het takje met bessen voorzichtig tussen z'n kaken en zette het naast Littlepaw neer. "Wakker worden. Het is tijd om op te staan." Bromde de kater.

"Wakker worden. Het is tijd om op te staan." Een tikkeltje slaapdronken hees ze haarzelf overeind en keek ze de kater mokkig aan. Waarom moest hij haar perse zo vroeg wakker maken? Mocht ze niet uitslapen dan? Smokebreath zelf was volgens haar ook nog niet zo lang wakker, aan zijn slechte humeur toch te zien. Of het gewoonweg zijn personaliteit was dat zo slecht was, wist ze niet. En eerlijk gezegd maakte dat haar momenteel niets uit. "Wanneer kan ik eindelijk beginnen te trainen?" Vroeg ze hees en keek walgend naar het takje bessen dat naast haar stond. Als er iets was dat ze haatte, dan waren het kruiden wel. Katten waren vleeseters, geen herbivoren, toch? Met haar olijfgroene ogen keek ze de donker gekleurde kater vragend aan, al was ze er al helemaal van overtuigd dat het de bedoeling was dat ze de bessen opat.

S

TARCLAN SPOKE

THEY GAVE ME THIS GODDAMN FATE

❚ STATUS Normal
❚ COMPANY Littlepaw
❚ NOTES Now playing || Misery loves my company// Three Days Grace

"Starclan, they play with cats' fates like a kit plays with a helpless moth, slowly tearing its wings off and leaving it to die in agony." -Smokebreath

Niet bepaald onder de indruk, keek Smokebreath naar de kleine kattin voor zijn poten. Hij had op z'n minst wat tegenstand verwacht of tenminste een vraag. En raad eens, hij kreeg die ook nog. "Wanneer kan ik eindelijk beginnen te trainen?" Vroeg de poes aan hem. Het was niet dat hij die vraag niet verwacht had, dus hij antwoordde kalmpjes. "Als je weer beter bent. En dat gebeurt sneller als je deze kruiden op eet." Mompelde de kater terwijl hij het takje een duwtje gaf met zijn poot. "Heb je een beetje geslapen? Hoe meer rust je neemt, hoe sneller je weer op de been bent." Miauwde de kater terwijl hij zijn blik weer even op de lucht richtte. "Hoe meer rust je neemt, hoe meer je je lichaam de kans geeft om zichzelf te herstellen." Hij praatte zijn mentor na, die had dit ook wel eens gezegd. Voor hemzelf hadden de woorden niet zo heel erg veel betekenis.

Er zweefde een verveelde en argwanende blik rond in haar ogen. De verveeldheid kwam doordat ze helemaal niks kon aanvangen in de Medicine cat's den, en het argwanen... Tja, ze at nou eenmaal het liefste vlees in plaats van kruiden. "Als je weer beter bent. En dat gebeurt sneller als je deze kruiden op eet." Ze keek hem even twijfelend aan, maar bracht haar kopje vervolgens toch dichter in de buurt van de kruiden. "Heb je een beetje geslapen? Hoe meer rust je neemt, hoe sneller je weer op de been bent." Met tegenzin verorberde ze de kruiden, en keek ze de kater aan terwijl ze haar ogen samen kneep. "Ik heb kunnen slapen totdat jij me wekte." Miauwde de poes waarna ze haar overeind hees en haar staart over haar poten heen sloeg. "Hoe meer rust je neemt, hoe meer je je lichaam de kans geeft om zichzelf te herstellen." Vervolgde de kater genaamd Smokebreath. "En hoe meer rust ik neem, hoe meer ik trainingen mis." Bracht ze er tegen in en liet haar olijfgroene blik rusten op enkele hoopjes bladeren die netjes geordend stonden in de den.

S

TARCLAN SPOKE

THEY GAVE ME THIS GODDAMN FATE

❚ STATUS Normal
❚ COMPANY Littlepaw
❚ NOTES Now playing || Misery loves my company// Three Days Grace

"Starclan, they play with cats' fates like a kit plays with a helpless moth, slowly tearing its wings off and leaving it to die in agony." -Smokebreath

"Ik heb kunnen slapen totdat jij me wekte." Miauwde het grijze poesje voor hem. Smokebreath trok eventjes zijn wenkbrauw op, bedoelde ze dat beledigend of wat? Uiteindelijk besloot hij haar het voordeel van de twijfel te geven en besloot dat ze maar een simpel feitje vertelde. "Dat is goed," Concludeerde de kater, "Dat betekent dat het de goede kant op gaat." Hij krulde zijn pluizige staart om zijn voorpoten heen. "En hoe meer rust ik neem, hoe meer ik trainingen mis." Miauwde de poes. Dit keer besloot Smokebreath dat ze wel degelijk rebels was en vernauwde zijn ogen iets. "Als je te vroeg begint met trainen, zit je een paar dagen later weer ziek in deze den. Dan ben je verder van huis en ik neem aan dat je daar geen zin in hebt." Miauwde hij kordaat, geen ruimte overlatende voor tegenspraak. "Maar als je je er goed genoeg voor voelt, mag je over twee zonnen cyclussen een rondje met je mentor door het territorium. Nog geen verdere training en niet te ver, je moet je lichaam niet teveel uitputten. Maar ik denk dat frisse lucht van buiten het kamp wel goed voor je is." De kater vernauwde zijn ogen opnieuw. "Kun je die verantwoordelijkheid aan, denk je?"

Terwijl ze haar borstkas een ruwe lik gunde bleef ze met haar groene oogjes de kater strak aankijken, niet van plan om hem één seconde uit het oog te verliezen. "Dat is goed," Concludeerde de donker gekleurde kater die voor haar stond. Ze hield haar kopje vragend schuin, maar besloot dan toch maar dat het slimmer zou zijn dat ze nu eventjes niks zei. "Dat betekent dat het de goede kant op gaat." De grijze poes knikte rustig en liet een gaap uit haar bek ontsnappen. Ze vond het wel raar, maar snapte het wel. Ook al leek het te zijn dat ze een domme poes was, Littlepaw was iemand die snel dingen bijleerde. Vaak onthield ze alles wanneer ze iets bijleerde, alsnog betekende dat niet dat ze een fotografisch geheugen had. "Als je te vroeg begint met trainen, zit je een paar dagen later weer ziek in deze den. Dan ben je verder van huis en ik neem aan dat je daar geen zin in hebt." Miauwde hij kordaat, geen ruimte overlatende voor tegenspraak. "Maar als je je er goed genoeg voor voelt, mag je over twee zonnen cyclussen een rondje met je mentor door het territorium. Nog geen verdere training en niet te ver, je moet je lichaam niet teveel uitputten. Maar ik denk dat frisse lucht van buiten het kamp wel goed voor je is." Nieuwe energie raasde door haar aderen heen en algauw sprong ze recht. "Kun je die verantwoordelijkheid aan, denk je?" Wild knikte het jonge poesje en hield ze haar staart speels in de lucht gehouden. "Natuurlijk!" Antwoordde ze opgewekt.

S

TARCLAN SPOKE

THEY GAVE ME THIS GODDAMN FATE

❚ STATUS Normal
❚ COMPANY Littlepaw
❚ NOTES Now playing || Misery loves my company// Three Days Grace

"Starclan, they play with cats' fates like a kit plays with a helpless moth, slowly tearing its wings off and leaving it to die in agony." -Smokebreath

De apprentice reageerde zoals Smokebreath verwachtte dat ze ging reageren. Vol enthousiasme en blijheid. De kater fronste eventjes. "Dit is wat ik bedoel met je te druk maken," Wees hij haar rustig terecht, zonder boze toon of iets dergelijks. "Als je trouwens een bedrukt gevoel op je borstkas begint te voelen, of heel erg moe wordt, wil ik dat je onmiddellijk terug komt naar de medicine cat den." Hij grijnsde eventjes zwakjes, als teken dat hij Littlepaw's enthousiasme best wel begreep. Maar hij moest eventjes zijn medicijnkat riedeltje afdraaien, hoe vervelend het ook was. Haar gezondheid was nog altijd zijn verantwoordelijkheid. "Maar goed, ga je mentor dan maar zoeken en begin aan je ronde. Maar vergeet niet wat ik je heb uitgelegd." Bij de laatste woorden verlaagde zijn stem naar een bijna dreigende zware toon, maar nog steeds met licht dezelfde grijns, want hij bedoelde het helemaal niet zo heel erg dreigend.