Sadly, live isn't so easy {OPEN}

_{"Petal," zei Hawkscream uiteindelijk, de stilte doorbrekend. Hij schraapte zijn keel. "I-ik," begon hij. Hij haalde even diep adem en ging steviger staan. "Petal, ik denk dat ik een soort gevoelens voor je heb ontwikkeld die je niet in normale vriendschappen ziet. Ik bedoel, we hebben samen zoveel meegemaakt en zelfs door strenge tijden wist je mijn vriend te blijven. Dat waardeer ik zeer, dus.." Hij schudde zijn kop. Petalcloud hield haar adem in. Ze had al een vermoeden wat hij ging zeggen. "Ik denk dat ik verliefd op je ben." Bam. Hij keek haar met een smekende blik aan. Petalcloud wist even niks te zeggen. 'Ik... wacht... heel even...' stamelde ze. Ze probeerde haar ademhaling weer rustig te krijgen en sloot haar ogen. Het moest heel even tot haar doordringen wat hij had gezegd. In gedachten probeerde ze de kluwen emoties te ontwarren en haar gedachten netjes op een rijtje te zetten. Ze dacht aan de dag dat ze vrienden waren geworden. Ze hadden samen gespeeld in de sneeuw, Hawkpaw en zij, toen ook nog Petalpaw. Aan die tijd een paar manen later, die ze voor zichzelf de afstandelijke periode had genoemd. Toen was zij nog een apprentice geweest en Hawk een warrior. Daarna was die verschrikkelijke dag dat Hawkscream... ze wilde er niet eens aan denken. Ze herinnerde zich haar tirade tegen hem. "Egoïst! Hoe kun je zomaar je hele clan in de steek laten!" Haar stem werd luider en luide terwijl ze doorraasde, maar nu werd hij weer zachter. 'Hoe kun je míj in de steek laten...'

En nu... had ze het wel goed verstaan? Ik denk dat ik verliefd op je ben... Oh StarClan, als dit een of andere flauwe grap was. Maar het was geen grap, dat wist ze zeker. Hawk was niet zo. Het was echt. 'Hoe kun je míj in de steek laten...' En ze wist het. Haar mondhoeken krulden omhoog in een enorme glimlach. Als hij echt al haar gevoelens uitdrukte, moest hij nu aan de zijkanten van haar gezicht uitsteken. Ze besefte nu pas wat ze al langer had gevoeld. Ze had het noiit zo opgemerkt. Ze hád geweten dat ze van hem hield, maar dacht dat de gevoelens die ze had puur vriendschappelijk waren. Nu dronk het tot haar door dat het niet alleen dat was... 'Ik houd denk ik ook van jou,' antwoordde ze zacht, op fluistertoon, en ze opende haar ogen.}

'Ik... wacht... heel even...' Waren de woorden die als eerste haar mond verlieten. Nerveus zwiepte Hawk een keer met zijn staart. Was het niet de bedoeling dat zij nu iets zou zeggen? Wat als ze niet dezelfde gevoelens had als hij voor haar? Al deze gedachten raasden door zijn kop en hij kon ze niet zomaar negeren. Het duurde even voordat er weer beweging kwam in de Warrior voor hem. Hij verwachtte een hele ongemakkelijke reactie met woorden die hem meer pijn zouden doen dan de klauwen van een kat. Hij zette zich schrap en drukte zijn poten in het nog natte gras. En toen zag hij het. Langzaamaan verscheen er een grote glimlach op het gezicht, en hij werd steeds groter. Even vergat hij die onzekere gevoelens die hem altijd teisterden en voelde hij zich échte gelukkig. 'Ik houd denk ik ook van jou,' Ze opende haar mooie groen getinte ogen en bij die woorden drukte Hawk zijn kopje tegen dat van haar. Hij voelde zich weer gelukkig, iets wat hij al lang niet meer had gevoeld. "Ik beloof dat ik je nooit in de steek zal laten," Hij trok zijn kopje weer terug en keek Petal direct in haar ogen aan. "Je maakt me écht gelukkig hiermee."

_{Hawkscream drukte zijn kop tegen de hare en ze gaf hem een lik over zijn oor. "Ik beloof dat ik je nooit in de steek zal laten," zei de kater terwijl hij zijn kop weer terugtrok. Petalcloud voelde een golf van geluk door zich heen trekken, waardoor ze bijna tranen in haar ogen kreeg en haar lach nog groter werd. Hawkscream, haar lieve Hawkscream, keek haar aan en in zijn gouden ogen zag ze haar eigen blijdschap weerspiegeld. "Je maakt me écht gelukkig hiermee," zei hij tegen haar. Petalcloud zette een stap naar hem toe en wreef met haar wang langs die van hem. 'Jij mij nog meer,' fluisterde ze zacht in zijn oor. Ze kon bijna niet geloven wat er zojuist was gebeurd. Opeens was leek alles bijzonder: het groene gras, de ruisende rivier, het getjilp van de mussen. Petalcloud sloot haar ogen. Ze voelde Hawks vacht en ze rook zijn geur en ze hoopte dat het nooit normaal zou worden, maar altijd even bijzonder zou blijven.}