Hush.

Onderwerp: Hush. za 9 feb 2013 - 21:29

_{Opnieuw was ze het kamp weer eens uit geslopen, het leek een gewoonte te worden. Zelfs het onheilspellende weer kon haar niet tegenhouden. En ondanks dat ze het niet fijn vond om te doen, had ze er achteraf nooit spijt van. Dus daarom bleef ze het doen. En zo verkeerd kon het ook toch niet zijn? Zolang ze maar in het kamp territorium bleef. Als kitten was het: blijf binnen de grenzen van het kamp - en als apprentice was het dus: blijf binnen de grenzen van het territorium. Of ja, zo dacht zij erover. Simpel zat. Hoewel ze tegenwoordig wel erg vaak een twist gaf aan bepaalde regels, gewoon zodat ze zich er niet zo slecht over zou gaan voelen. En het werkte ook nog eens, maar dat was typisch Hollypaw: iedereen kon haar dingen wijsmaken. Zelfs zijzelf.
Het was al redelijk donker, maar omdat het gemakkelijker was om in de avond het kamp uit te slapen en vroeg in de ochtend terug te komen was dit haar vaste ritme geworden. Daarbij hielp haar zwarte vacht haar in het donker qua camouflage. Alleen haar ogen waren meestal goed te zien in het begin en wanneer de ogen van de ander pas echt goed op haar begonnen te focussen zouden de contouren van haar lichaam pas zichtbaar worden en dan alsnog niet helemaal goed, gezien het feit dat ze nogal een dikke en redelijk lange vacht had.

Een glimlach sierde haar lippen wanneer ze een bepaald beeld in haar vizier kreeg. Het geluid van het stromende water drong haar oren in. De Sunningrocks. Ze kreeg nooit de kans om ze te bezoeken als de zon erop scheen, maar zo was het ook erg leuk om erop te liggen. En daarbij kon ze misschien wel een muisje vinden om op te jagen en eventueel mee spelen. Blij trippelde ze naar de stenen toe. Tijd om haar sprongen wat te oefenen.
Rustig klom ze op een steen, eerst ging ze eventjes liggen, rolde ze op haar rug en schoof een beetje met haar rug over de steen. Ze had jeuk, dus waarom niet. Daarbij was dit ook een manier om haar geur te verspreidden, dus ergens ook een half automatisme. Ze rolde weer op haar buik en kwam overeind. Schudde eventjes wat stof van haar vacht en keek toen op. Springen. Ja.
Ze zette zich af en reek met haar voorpoten naar een hogere steen. Haar klauwen maakten een krassend geluid en met haar achterpoten probeerde ze zichzelf nog omhoog de duwen. Oké, ze hing er nu een beetje onhandig bij. Maar het zou allemaal wel goed komen. Uiteindelijk wist ze hogerop te komen. Trots draaide ze zich om. Dat was nog best wel goed gegaan. Ze zakte door haar voorpoten en sprong weer naar beneden. Er was bijna geluid te horen toen ze het harde oppervlak van de steen raakte met haar poten, maar toch nog wel een zacht tik geluidje voor ieder pootje. Het kon beter. Ze draaide zich weer om, wilde weer omhoog springen maar hoorde iets. Ze verstijfde, draaide haar oren naar achter om te checken of ze het zich niet verbeeldde. Vervolgens draaide ze ook haar hoofd en keek ze over haar schouder. Er was iemand… Niet alleen voelde ze het, ze hoorde het ook. Ze wist het zeker: ze was niet alleen.

OOC; Eerst Glidingpaw en Brightpaw, daarna mogen er van mij wel anderen komen. Dun care really o3o
Hoe meer zielen, hoe meer vreugd ;D}

Onderwerp: Re: Hush. za 9 feb 2013 - 22:39

_{Zijn witte pootjes volgenden matig op elkaar terwijl zijn groenachtige ogen de vlakte afspeurden op zoek naar prooi. Lichte zonnestralen schenen op zijn rug terwijl hij rustig door het vertrouwde ThunderClan territorium liep. Een zacht briesje blies door zijn korte vacht geen terwijl hij zijn best deed om de geur van een prooidier te vinden. Als de apprentice een eindje verder was, vulde zijn neus zich met een boel verschillende geuren. De ene was die van een andere ThunderClan apprentice, die nog redelijk vers was. De andere was van een konijn, die rook ook nog vers, en de andere was van een vos. Die was minder vers, maar het was wel nog duidelijk te ruiken. Zonder er verder bij na te denken ging Glidingpaw achter de prooi geur aan. De geur leidde verder het bos in. Zonder er verder over na te denken ging hij het bos verder in, tot hij het diertje zag zitten. De kater ging dichter tegen de grond en stapte met lenige, kleine pasjes verder. Als hij dicht genoeg genaderd was, ging hij nog dichter tegen de grond en vertraagde zijn tempo. Als hij dan nog een stuk dichter was, zette hij zich af, en met een sierlijke sprong kwam hij neer op het konijn.

Snel groef Glidingpaw een kuiltje en liet vervolgens het konijn daarin glijden. Vervolgens gooide hij er een beetje aarde over, en liep daarna terug door. De geur van de apprentice was ondertussen ook sterker geworden, en die van de vos was zo goed als niet meer te ruiken. Even dacht hij na over wat hij zou doen, maar besloot dan om naar de apprentice toe te gaan. Als hij dichterbij was, was de geur sterk genoeg om te weten dat het waarschijnlijk Hollypaw was, een zware poes. Na een tijdje, zag hij Hollypaw in beeld verschijnen. 'Hallo Hollypaw' miauwde de kater vriendelijk. Zijn groene ogen keken haar vriendelijk aan.

Sorry, ik moet nog inkomen met Glidingpaw, het is al een tijd geleden dat ik met hem heb gepost}

Onderwerp: Re: Hush. zo 10 feb 2013 - 21:21

_{Beelden gingen door haar kop heen. De kille ogen van haar vorige mentor terwijl ze achterom had gekeken. De warme witte vacht tegen haar vacht aan toen ze veder waren gegaan. Het veilige gevoel die hij haar had gegeven. De hechte echte vriendschap die ze had gevoeld. Of meer. De blik toen Polarbear haar had gered van een vos, en zij hem. Brightpaw staarde naar de lucht die tussen gaten in het bladerdak te zien waren. Witte schapen wolkjes die rond vaarde in de lucht. Maar toch voelde ze zich anders. Onrustig en bang. Ze had telkens het gevoel met waar ze ook keek, als het ook maar een beetje donker was, dat Darkfire haar opwachtte om er een einde aan te maken. Een einde aan het bestaan van Brightpaw. Een koude rilling gleed over haar ruggen graat. Ze haatte de kater. De kater had haar moeder vermoord. Haar bloed eigen moeder. De poes die er altijd voor haar was geweest. Winterstorm. Een zucht rolde over haar lippen terwijl ze veder liep, niet wetend waar haar poten haar naar toe zouden brengen. Maar die vraag werd al snel bevestigd toen de bomen om haar heen verdwenen en rotsen er voor in de plaats kwamen. De zon scheen er op, en liet de rotsen een mooi lichte tint krijgen. Het duurde ook niet lang voor ze stemmen hoorde. 'Hallo Hollypaw,' hoorde ze de bekende stem zeggen. En als snel kwam Glidingpaw en Hollypaw, haar nichtje, in beeld. Brightpaw glimlachte en liep naar hun toe. "Héé, Glidingpaw, Hollypaw," snorde ze vriendelijk tegen haar den genoten. Ze zwiepte met haar lange gevlekte staart terwijl ze naar de twee apprentices keek, afwachtend naar wat ze te zeggen hadden.}

Onderwerp: Re: Hush. zo 10 feb 2013 - 21:46

_{Zodra ze zeker wist dat er iemand anders was, maakte ze zich wat kleiner. Haar oren zakten naar beneden en ze bloosde onder haar vacht. O jee, wat als iemand haar had gezien? Want uiterst goed was ze ook niet bezig geweest. Elegantie maakte haar niets uit, want dat was ze ook niet om mee te beginnen, maar in wat voor bochten ze zich allemaal had gewrongen om op die ene steen te komen… Het was gênant: dat ze niet eens fatsoenlijk ergens op kon springen. En misschien had iemand anders haar wel gezien, zou hij of zij het misschien wel door vertellen en zou ze voor altijd voor gek staan. Hollypaw: de apprentice die niet eens goed kon springen.
Niet te betwijfelen over het feit dat als het een warrior was ze flink in de problemen zat, want in die ogen van warriors bleef het nog steeds een overtreding van de regels. Als apprentice mocht je niet zomaar het kamp uit en dat was nu wel zo… Dus ze zou dan ook nog eens straf krijgen. En daar had ze niet echt zin in, ze hielp anderen ook wel uit zichzelf: daar was echt geen straf voor nodig. Straf was enkel goed voor arrogante apprentices: dat ze eens leerden om respect te hebben voor de katten om zich heen. Maar Hollypaw had eerder teveel respect voor anderen.

Toen een mede apprentices zich eindelijk prijsgaf voor haar ogen slaakte ze opgelucht een zucht. ‘Hoi, hoi,’ miauwde ze terug, de opluchting duidelijk te horen in haar stem en te zien in haar houding. Rustig liet ze haar achterste zakken totdat deze de grond aanraakte. Ze tilde haar voorpoot op en begon deze rustig te likken, gewoon omdat ze niks beters te doen had. Vreemde tik: begon altijd zichzelf te likken wanneer ze aan het bedenken was over wat ze nou precies wilde gaan zeggen tegen de ander.
Ze had zich net iets bedacht, keek op en opende haar mond – maar ze kreeg niet de kans om wat te zeggen. Iemand was haar voor, niet met een vraag maar met een begroeting. Ze keek om en spotte zo Brightpaw al snel. ‘Brightpaw!’ miauwde ze opgetogen. Ze ging dan niet zo heel erg veel om met al haar familie leden, maar ze hield wel zielsveel van ze. Allemaal, een voor een evenveel. Ze stond op en trippelde al snel op haar nicht af. ‘Wat brengt jou hier?’ grijnsde ze, bleef vervolgens stilstaan en draaide zich een beetje om. ‘En die vraag is ook bedoeld voor jou, trouwens,’ miauwde ze ietwat hakkerig tegen Glidingpaw. Het was niet haar bedoeling geweest om hem te vergeten. Half. Maar ja, ze was nou eenmaal kleine Hollypaw en dat zei op zich wel genoeg.

OOC; En jullie verdraaien mijn openingspost een beetje o3o...
En Holly is socially... Niet perse awkward. Maar gewoon. Ja.}

Onderwerp: Re: Hush. di 12 feb 2013 - 22:02

_{'Hoi Hoi' miauwde Hollypaw opgelucht terug waarna ze ging zitten. De jonge kater volgde haar voorbeeld en ging ook zitten. Rustig dacht hij na over wat hij eigenlijk allemaal wist over de zwarte poes. Na even een paar ogenblikken na te denken, bedacht hij zich dat hij met moeite iets wist van haar. Als Glidingpaw zijn aandacht terug liet vallen op Hollypaw, viel het hem op dat ze aan haar poot was beginnen likken. Zijn groene ogen rusten op de zwarte vacht. Ineens zag hij hoe ze opsprong en achter zijn rug weg trippelde. 'Brightpaw!' miauwde Hollypaw dan. Haar stem klonk opgetogen. Glidingpaw glimlachte toen Brightpaw miauwde 'Héé, Glidingpaw, Hollypaw' Zonder de kans te hebben om een begroeting te miauwen aan de poes, vroeg Hollypaw al: 'Wat brengt jou hier?' Door haar blik die op Brightpaw was gericht, was de vraag waarschijnlijk ook aan haar gericht. De zwarte ThunderClan poes draaide zich een beetje om en richtte haar blik dan op hem 'En die vraag is trouwens ook voor jou bedoeld.' Dan nam Glidingpaw zijn kans, en gaf een knikje naar Brightpaw dat bedoeld was als begroeting. 'Wel, ik was op jacht toen jou geur mijn neus binnen kwam. Het was de bedoeling om eens te komen kijken wat er hier was.' begon hij. 'En jij Hollypaw?' miauwde hij er nog snel achteraan. Zijn groene blik op de twee katten gericht.

Vage post, ik hoop dat je er iets mee kan}

Onderwerp: Re: Hush.