:: He's coming! ::

Met kleine, geruisloze stapjes wandelde de kater voort. Af en toe hield hij zijn snuit vlak boven de grond, om eventueel de geur van prooi op te vangen. Zo joeg de kater, hij had zelf nooit van zijn ouders geleerd hoe hij met behulp van zijn klauwen op levende wezens moest jagen. Hij zocht altijd de begraven prooi van de boskatten. Hij moest echter wel goed opletten, als een van de Rivier katten hem opmerkte... Was hij de pineut. De katten hadden zijn ouders ook al weg gejaagd, maar ze hadden hem nog niet ontdekt. Hij had een hol, gegraven door zijn familie, diep het Rivier katten territorium in. Er waren weinig plaatsen waar hij echt veilig was voor die katten, maar zijn hol was nog niet ontdekt. Altijd moest hij voorzichtig wegkomen, zodat zijn hol ook niet ontdekt werd. Elke dag was hetzelfde; veilig van zijn hol wegkomen, zoeken naar prooi en ontkomen aan de Rivierkatten. De Valteria mocht weten waarom. Een zucht rolde over zijn lippen, geen prooi vandaag.

Na nog een tijdje verder hebben gezocht had hij nog niks gevonden en het was al ongeveer middag. Honger knaagde aan hem terwijl hij door sjokte. Hij snoof even om te ruiken of er een Rivierkat in de buurt was. Waarschijnlijk was hem vandaag ongeluk gestuurd, er was een Rivierkat gevaarlijk dichtbij. En door een aantal verwondingen, van doornstruiken en verzwakkingen van weinig tot niet eten, kwam hij niet snel vooruit. Hij hinkte zo snel als hij kon van de open plaats af, maar hij voelde gewoon dat de kat van zijn pad af was geweken.

+Arcticlight
-Shard is trouwens wat ouder dan dat hij er op zijn setje uitziet. Hij is ongeveer 12 Moons of ouder x3

"Wat doe jij in het riverclan gebied, Rogue?" De RiverCat sprak tegen hem! Nu moest hij wel ingrijpen en abrupt stond hij stil, waarna hij zich omdraaide. Hij maakte een jankend geluid en dook ineen. "M..Mijn hol is.. Hier ergens." Hij huiverde, had hij zich nou verraden? Hij krabbelde langzaam overeind en deed een stap naar achteren. "G.. Geen ruziezoeker, oké?" Zijn stem beefde en telkens als hij in de ogen van de RiverCat keek huiverde hij. "Vos niet gemeen tegen kat, hij banger." Hij probeerde het wat meer in het kats te doen, hij dacht namelijk dat hij een andere taal sprak dan kats. Het klonk dus nogal vreemd. Shard deed een aantal stappen opzij terwijl zijn blik de kat vast bleef houden, misschien kon hij wel ontsnappen en snel in veiligheid komen. Maar wat nou als de kat sneller was en zijn hol ontdekte?

De kat leek gewoon zijn taal te spreken, vreemd. Met vernauwde ogen keek Shard hem aan. "Kalm aan, ik doe je geen pijn." Had de kater gesproken. Hij leek echter zoekend nadat de jongere kater zijn woorden had gedeeld. Waarom zocht hij, waarom leek hij verbaasd? Die katten waren best vreemd, als hij eerlijk moest zijn. Het zou wel aan hem liggen, omdat hij ze niet kende, maar dit was vreemd. "Ik moet je vragen om dit gebied meteen te verlaten," Vervolgde de kater. "Bij de rogueplekken is genoeg plaats voor jou, dit gebied is voor Riverclan en niet voor rogues." Wat? Bij allemaal zwerfkatten gaan zitten? Die je elk moment uit je hol konden sleuren en verscheuren? Bovendien, zat hij hier met een reden. Shard stond op en keek de kater aan. "Dat kan ik niet, ik wacht op mijn familie en bovendien ben ik geen zwerfkat of rogue, wat jij bedoeld." Gromde hij. Hij zwiepte nijdig met zijn staart, hoe durfde een RiverCat hem weg te sturen? Na al die lange jaren hadden ze hem niet opgemerkt, dus waarom zou hij nu ineens moeten vertrekken? Hij kon op die 'rogue plaats' waarschijnlijk ook geen begraven prooi vinden, omdat daar minder te vangen was en al die zwerfkatten alles meteen voor zichzelf namen en alles opvraten.