√Hunting in the sun√ [Horsepaw]

Het was een zonnige dag. De lucht was strak blauw en de temperatuur was aangenaam. Dat vonden de vogels ook, die hun zang door het gebied lieten klinken. Een jong vogeltje zat op de grond wormen te pikken. Nog te naïef om echt goed op te letten. Daarom had het vogeltje het niet door dat er achter hem een hongerige apprentice zijn kant op sloop. Scarredpaw was iets door zijn poten gezakt terwijl hij zijn staart hoog hield voor evenwicht. Hij maakte geen geluid en kwam steeds dichter bij de vogel. Het probleem met vogels was dat ze konden vliegen. Ze moesten je daarom echt niet doorhebben, of je moest heel snel zijn. Alleen het tweede draaide meestal uit op een mislukking. Hij was nog een meter van de vogel verwijderd toen hij zijn achterpoten onder zich bracht en afzette. Hij sprong boven op de vogel, voordat deze weg kon vliegen. Met een snelle beet, beet hij het diertje dood. Meteen verscheen er een zelfvoldane uitdrukking op zijn gezicht. Vogels waren niet makkelijk te vangen, tenminste dat vond hij zelf. Dus hij was altijd heel blij als het hem wel gelukt was. Hij pakte de vogel op en begroef de prooi bij een boom. Daarna keek hij de vlakte over, in de verte lag het kamp. Niet zichtbaar van buitenaf, maar hij wist precies waar het lag. Niet zo gek hij was daar geboren en opgegroeid. Hij wist dat hij meestal niet veel prooi mee naar huis bracht, maar daar kon hij niks aan doen. Alleen als hij met meer katten was, dan wist hij meer te vangen. Dat lag aan de tijd, de tikkende tijdbom in zijn binnenste. De angst waar hij alleen maar last van had als hij alleen was. Hij ging even zitten en likte zijn borst en poten schoon. Hij was nou nog niet zo’n hele tijd weg, dus hij kon het angstgevoel nog terugdringen. Hij zou proberen om nog wat te vangen.

Hij deed zijn bek open om de geuren van zijn omgeving in zich op te nemen, maar hij rook geen prooidieren vlak bij. Hij wilde net verder lopen toen hij iets achter zich hoorde. Hij draaide zich met een ruk om. Hij had diegene niet geroken, omdat ze uit de wind liep. Hij ontspande weer toen de geur van windclan zijn neus binnen drong. “Je liet me schrikken,” zei hij terwijl hij weer ging zitten. Hij sloeg zijn staart om zijn middel en spitste zijn oren. Benieuwd wie er naar hem toe kwam.

[&Horsepaw]

√Hunting in the sun√ [Horsepaw] Scarredpawo

~Topics~: