Normaal *doe vooral mee als je zin hebt :D! kunnen we fijn oefenen!*

Blackpaw lag als een hoopje hulpeloos op de koude harde grond voor de katten die bezorgt naar hem toe waren gerend toen hij met maar één prooi , pas bij maanhoog , warrige vacht en grote snee op zijn rug terug kwam van zijn veelste lang durende jacht voor die ene prooi die hij gevangen had. De zwarte kater had heel wat uit te leggen wat er gebeurd was die hele dag dat hij op pad was geweest, zeker gezien hij fit en vrolijk het kamp verliet die ochtend, met half dicht geknepen ogen probeerde hij de pijnlijke wond op zijn rug te likken maar dat ging niet, een kreun van pijn gevolgd door een schok van zijn lichaam weerhield hem ervan om de vieze wond schoon te likken.
"Met wat rust zou hij er wel weer boven op komen" dacht hij bij zichzelf terwijl hij een lik aan zijn poot gaf om vervolgens zijn wang te wassen, maar op dit moment voelde de verzwakte kat zich hopeloos.
" Ik zal jullie maar gouw vertellen wat er gebeurd is tijdens de jacht lijkt me, het is iets wat ons alle meer dan aan gaat!" het was donker, een erg bewolkte nacht ondanks het fijne weer eerder op de dag.
Het was al lang maanhoog maar Blackpaw zag dat er overal katten uit hun holen kwamen om te kijken wat er gebeurd was.






*tips nogaltijd ook welkom natuurlijk:D maar het lijkt me vooral leuk om met meerdere het verhaal af te maken ^^ dit is een klein stukje vervolg op mijn oefening eerder *

Hawkpelt was ondertussen naar Blackpaw toe gerend om te kijken wat er nu weer aan de hand is. Blackpaw...wat heb je gedaan wat is er gebeurd? vroeg hij met een tril stemmetje en grote ogen. "Kom ik zal je naar de medicijnkat brengen, en de grote kat gebaarde naar Blackpaw of hij op zijn rug wilde omdat hij amper kon lopen met die grote bloedende wond.

Blackpaw zag Hawkpelt op hem afkomen rennen over de open plek, zijn vriend leek erg geschrokken van hoe hij eruit zag
"Zie ik er net zo verschrikkelijk uit als dat ik me voel?" dacht hij terwijl hij op keek naar de kater die hem vroeg wat er gebeurd was.
" De hond... Weetje nog dat ik vertelde dat ik van de moeder poezen had gehoord dat er een hond door het bos zou zijn sinds 2 manen? het is waar! hij loopt er echt, het is niet alleen een gerucht ik heb hem zelf gezien" vertelde Blackpaw tegen zijn vriend terwijl hij zichzelf ongemakkelijk probeerde op zijn andere zij te rollen. "Ik... ik had net een sappige muis gevangen toen..." De zwarte kater viel even stil, hij kneep zijn ogen dicht en haalde diep adem, hij vertelde hoe hij ineens de enorme druk van een enorme poot op zijn rug had gevoeld en dat toen die druk ophield en hij omkeek hij de enorm grote bruine kwijlende hond voor hem zag staan, hij was ENORM! "ik denk dat ik die snee heb opgelopen door die lompe poot van hem toen hij zijn nagels in me drukte" Zei de uitgeputte kat terwijl hij naar het niets staarde en probeerde zich groot te houden.
hij vertelde nog dat de hond opeens was weggerend en hij daarna bijna gevangen was door tweebenen maar dat hij kon ontsnappen toen een van de twee tweebenen tegen het ijzig koude kooitje trapte na dat Blackpaw zelf de naar de andere tweebeen had uitgehaald.
"De kooi ging kapot en ben zo hard als ik kon door het bos terug gerend" zei hij nog.
Hij zag hoe Hawkpelt nogsteeds met grote ogen hem aan staarde en met een trillend stemmetje zei dat hij hem naar de medicijn kat zou brengen en vroeg nog of het hoopje elende op zijn rug wilde op weg daarheen.
Blackpaw drukte zijn zwarte neus tegen de schouder van zijn vriend als bedankje en zei vervolgens "Dankjewel Hawkpelt, Ik zou graag willen dat je me erheen begeleid maar ik zou graag zelf willen proberen te lopen, ik ben immers hier ook heen terug gerend met die wond en ik laat me niet klein maken door dat kwijlende stinkende dier! dat weiger ik!" hij hees zich overeind en schudde zijn verwarde pels uit om vervolgens door de donkere bewolkte nacht samen met Hawkpelt tussen de andere clan katten door naar de medicijn kat te gaan.
Het zand voelde rug tussen zijn poten en de zwarte leerling liet zijn kop wat hangen terwijl hij liep.







(Ow oeps.. beetje lang (A) ik probeerde me wel weer in te houden ookal weet ik dat het niet nodig is maar anders ben ik bang dat het toch niet gelezen word haha)

(is niet erg ben gek op lezen haha)
Hawkpelt maakte zich ondertussen erg grote zorgen om zijn vriend maar hij hield zijn hoofd koel, hij dacht een hond in het bos..erg gevaarlijk. "Zeg Blackpaw, moeten we niet iedereen waarschuwen dat er een hond is vooral de leider van de clan , ik bedoel stel je nou eens voor dat dat stuk kraaienvoer hier op ons territorium komt en de kitten! en de moederkatten en alles! iedereen we moeten er iets aan doen" zei Hawkpelt een beetje van slag. En ik liep met mijn vriend mee naar de mecicijnkat den. Ik hoorde nog wel dat de medicijnkat aan hem vroeg wat ze moest doen maar ik dacht teveel over de hond na, en ik keek nog even naar de wond van Blackpaw..

(Oke gelukkig haha)
Hawkpelt vroeg aan Blackpaw of ze niet iedereen moesten waarschuwen, de clanleider, de kittens, de moederkatten, allemaal! het ging iedereen aan uiteindelijk! De clan moest beschermen en beschermd worden, iedereen moest er aan mee helpen! Hij hoorde hoe de bezorgde kater zich groot hield maar zich van binnen erge zorgen maakte, het was dan ook niet niks natuurlijk!
" Ik weet dat de krijgers vaker hun ronde gingen omdat ze de geruchten hadden gehoord, Maar ze nog niet zeker wisten of het echt zo was," vertelde Blackpaw terwijl ze bijna het stuk grond van de medicijn kat naderden. "ik denk dat we het nu wel helemaal zeker weten!" ging hij verder "Ik moet de clan leider vertellen over water er vandaag in het bos gebeurd is! voor de veiligheid van alle clankatten! Ik ben er nog goed vanaf gekomen maar het had totaal anders kunnen lopen"
Bij die gedachte besefte de leerling nogmaals hoe serieus en gevaarlijk het was wat er gebeurd was, onbewust begonnen de haren op zijn rug te tintellen en gingen ze recht overeind staan. Blackpaw zag dat zijn vriend nog steeds van slag was over het hele gebeuren en probeerde hem gerust te stellen met een lik over zijn kop. Op dat moment bereikte ze het hol van de medicijn kat, de geur van kruiden zweefde als een vogel over de wind hun neusjes in. De gewonde kater liep met een pijnlijk weggetrokken gezicht naar de medicijn kat die aan hem vroeg wat ze moest doen, hij keek om naar zijn vriend die dromerig met een bezorgde blik nog eens naar zijn bloederige wond keek, het kwijl van de hond kleefde hier en daar nog aan Blackpaws warrige vacht en de geur van hond was zelfs door de sterke kruiden lucht heen te ruiken. Blackpaw's glazige ogen richte zich op de medicijn kat en legde in het kort uit wat er gebeurd was, de schok op haar gezicht was te zien maar ze keek wat ze voor de zwarte gewonde kater kon doen en ging gelijk aan de slag met allerlij geurende kruiden.
Blackpaw liet zich rustig op een hoopje mos zakken zodat de medicijn kat de wond goed kon bekijken en begon al denkend over hoe hij het de clanleider en de andere katten zou gaan moeten vertellen wat er gebeurd was, zijn schouder te wassen. Op dit moment was hij alleen maar moe en wou hij dat de steken op zijn rug over waren, de leerling kneep zijn ogen dicht en probeerde ondertussen dat de medicijn kat haar geweldige best deed wat blackpaw meer dan waardeerde, wat rust te nemen.

tips:
Blackpaw. : je doet het al heel goed jij mag de rpg al in ^^
hawkpelt :Jij doet het ook supper goed maar even een tip volgens de regels moet je meer dan 5 regels schrijven kijk bij je eerste post veder is alles goed dan kan je waarscheinlijk ook de RPG in

*is blij met positief comentaar * moet alleen nogwachten tot ik geaccepteerd ben door de clan :O

Nog steeds starend naar de wond van Blackpaw zat Hawkpelt ondertussen heel erg na te denken over wat er gebeurt was. "Zal ik nu anders naar de leider toe gaan dat jij lekker even gaat uitrusten in je den? Vroeg hij aan Blackpaw en ik keek de jonge leerling met veel zorg en medelijden aan. ondertussen zat ik na te denken over de ouderen, "we moeten de ouderen en de kittens plus moeder katten beschermen de warriors en apprentices zijn nog het minst belangrijke van allemaal maar de zwakke katten die nu niet in staat zijn om zichzelf te verdedigen moeten we hoe dan ook beschermen. En toen net op dat moment had hij een geweldig idee! "Ik heb een geweldig idee ik hoop dat het lukt maar als we nou is alle warriors en apprentices erop uit sturen allemaal takken te halen en zo een hek bouwen van takken en bladeren ziet die domme kwijler ons natuurlijk nooit toch?"en hij keek Blackpaw afwachtend aan.

Blackpaw keek naar Hawkpelt die hem net vroeg " Zal ik nu anders naar de leider toe gaan dat jij lekker even gaat uitrusten in je den?" De gewonde kater zag de zorgen in de grote heldere ogen van zijn vriend, Als je dat zou willen doen heel graag, hoe eerder de andere het weten hoe beter! de clan mag niet in de problemen komen door zo'n stinkend wezen! "
Zei hij terwijl zijn staart hard heen en weer zwiepte van woede bij de gedachten aan de hond, hij zwiepte zijn staart bijna in de snuut van de medicijn kat die bijna klaar was met web aan brengen om het bloeden te stoppen. vol schaamte keek de zwarte kater naar de medicijn kat en sloot zijn ogen even, "we moeten de ouderen en de kittens plus moeder katten beschermen de warriors en apprentices zijn nog het minst belangrijke van allemaal maar de zwakke katten die nu niet in staat zijn om zichzelf te verdedigen moeten we hoe dan ook beschermen. " Hoorde de vermoeide kat zijn vriend zeggen, het was even stil en toen hoorde hij dat Hawkpelt adem haalde om wat te gaan zeggen en keek hem meteen vol afwachting aan voor wat hij ging zeggen. "Ik heb een geweldig idee ik hoop dat het lukt maar als we nou is alle warriors en apprentices erop uit sturen allemaal takken te halen en zo een hek bouwen van takken en bladeren ziet die domme kwijler ons natuurlijk nooit toch?" Blackpaw zag hoe de kater afwachtend aan keek op zijn antwoord en dacht eens goed na , het klonk als een perfect plan! maar wat als zijn reuk goed genoeg was om ons erdoorheen te ruiken? zou dat stinkende beest dan bij de clan kunnen komen? hij voelde een laatste duw van de poot van de medicijn kat en keek met zijn lip opgetrokken weg door de pijn scheut die door de zwarte kat heen vloeide. " Dat klinkt goed Hawkpelt, heel goed! maar we moeten ook bedenken wat we gaan doen als hij ons zou ruiken? zouden we mischien iets sterk geurends langs de randen moeten verzammellen zodat onze geur er niet over heen komt? of mischien struiken met prikkels voorzichtig erom heen zien te leggen dat dat mormel er niet doorheen kan al zou hij willen?" Blackpaw keek naar de bezorgde kater voor hem en probeerde uit zijn blik op te maken waar hij aan dacht, de zorgen werden zo veel groter nu het zeker was dat die kwijlebal er echt liep.

"Ik heb daar ook nog een oplossing voor"zei de gespannen kater tegen zijn vriend."Als we nou is gewoon een dood wild zwijn in een stuk van de afgrond leggen, dan ruikt die hond dat dood zwijn en hup als hij het probeerd te pakken valt hij in het ravijn en dood is de hond". Daar hebben we dan geen last meer van, dacht Hawkpelt. "Ik weet niet zeker of het gaat werken maar het valt te proberen!". zei hij tegen zijn gewonde vriend en hij zag dat Blackpaw pijn had en dus gaf hij hem een muis die hij pas gevangen had. "Hier eet op dat hoeft niemand te weten je kan nu wel wat energie gebruiken geloof ik..." en hij keek echt super bezorgt en was aan het piekeren.

"Ik heb daar ook nog een oplossing voor" vervolgende Hawkpelt en hij zag hoe de gespannen kater hem aan keek met een sprankeltje hoop in zijn ogen, Blackpaw keek met zijn hoofdje scheef en wachten met hoop tot zijn vriend verder ging met wat hij in gedachten om van het bakbeest dat het bos terroriseerde af te komen. "Als we nou is gewoon een dood wild zwijn in een stuk van de afgrond leggen, dan ruikt die hond dat dood zwijn en hup als hij het probeert te pakken valt hij in het ravijn en dood is de hond" de zwarte kater die nog wat uitgeput op de grond lag zwiepte met zijn staart terwijl hij ik gedachten was over wat de kater die bij hem was gebleven vanaf dat hij terug was gekomen van het niet zo leuke avontuur die dag net gezegd had. " Dat klinkt als een aannemelijk plan, er zullen veel katten moeten helpen om dat zwijn daar te krijgen, en het zal geen makkelijke klus zijn... maar het moet haalbaar zijn!" dacht de zwarte kat. hij vertelde terwijl hij ondertussen aan zijn poot likte om zijn oortjes te wassen dat het een haalbaar idee was, en dat het best nog wel zou kunnen werken! Hij trilde met zijn vacht van een nieuwe pijn scheut die door zijn lichaam trok, kneep zijn ogen dicht en schudde met zijn hoofd om helder na te denken. Op dat moment schoof Hawkpelt een verse muis naar de zwarte kater toe die hij pas gevangen had en zei " Hier eet op dat hoeft niemand te weten je kan nu wel wat energie gebruiken geloof ik..." de leerling zag ook hoe zijn vriend met een bezorgde blik aan het piekeren was.
Blackpaw keek met een vertederde blik naar zijn vriend en zei " Ik ben blij dat jij mijn vriend bent, dankjewel voor de muis! en het is een geweldig plan! besef even goed dat je hiermee een plan hebt bedacht wat onze clan uit gevaar kan brengen. " Hij kneep tevreden met zijn oogjes naar Hawkpelt en duwde met zijn neus tegen zijn vriend's pootje om te laten merken dat het allemaal wel goed zou komen. Blackpaw pakte de muis en snoof er eens goed aan om de heerlijke geur in zich op te nemen, hij wou het niet in een keer opschrokken maar er echt van genieten! en dat deed de leerling, hij genoot ervan alsof het zijn eerste maar was en schoon nog een stuk naar de vriendelijke kater die hem en de clan zo goed bij stond ten alle tijden. [b] " neem jij dit stuk? dat is het minste wat ik terug kan doen op dit moment, het betekend veel voor me"

Hawkpelt deed een dankbaar knikje en at het stukje op "wow das wel een hele lekkere muis"zei hij lachend tegen zijn vriend en hij wist dat het nu allemaal goed zou komen. "Ik ga even met de leider praten" zei hij vastberaden. Hij was nu zo zelfverzekerd dat hij en Blackpaw het wel allemaal voor elkaar zullen krijgen. "We zullen aan de slag gaan zodra je genezen bent Blackpaw!" zei de vriendelijke kater tegen zijn vriend en hij bedankte nog even voor de helft van de muis, dat wa namelijk wel erg vriendelijk van Blackpaw om de helft van zijn eten aan hem te geven. "Ik denk dat dit plan wel gaat werken, maar eerst met de clan plus de leider overleggen lijkt mij een goed idee zal ik anders vragen of de leider eventjes hier heen kan komen zodat jij ook deel kan nemen met het gesprek jij bent ten slotte het slachttoffer door die kwijlbek". En hij voelde de woede door zijn lijf gaan bij de gedachte wat die hond bij zijn vriend had aan gedaan...

Blackpaw zag hoe zijn vriend met een dankbaar knikje de muis aan nam, het genot over de lekkere muis was in zijn ogen af te lezen. "woow dat is wel een hele lekkere muis" zei de kater lachend tegen Blackpaw van plezier miauwde dat zijn vriend weer een beetje minder gespannen leek. de behulpzame kater vertelde vast beraden tegen Blackpaw dat hij met de leider ging praten en beide katten zagen er zelfverzekerd en vast beraden uit. de zwarte kater luisterde hoe de kater zei dat ze aan de slag zouden gaan zodra de leerling genezen zou zijn en knikte vriendelijk terug toen zijn vriend hem een knikje schonk als bedankje voor de andere helft van de heerlijk verse muis.
" je hebt het verdiend " Zei blackpaw op vriendelijke toon tegen Hawkpelt " we gaan er zeker voor zorgen dat het helemaal goed komt met de clan en we zullen laten zien dat we ons niet van het veld laten slaan door zo'n stinkend beest! "
zijn vriend vertelde hem over dat hij er van uit ging dat het plan ging werken en daar was Blackpaw het meer dan mee eens! " maar eerst met de clan plus de leider overleggen lijkt mij een goed idee zal ik anders vragen of de leider eventjes hier heen kan komen zodat jij ook deel kan nemen met het gesprek jij bent ten slotte het slachttoffer door die kwijlbek" stelde de geweldige vriend van Blackpaw voor en de leerling zag dat de blik van zijn vriend zich vulde met woede, " de haren op zijn rug en staart gingen zo te zien bij de gedachte alleen al aan dat gedrocht overeind staan." dacht Blackpaw bij zich zelf en hij probeerde Hawkpelt een beetje op zijn gemak te stellen door een poging te doen door op te staan en naar zijn eigen den te lopen. Terwijl hij zichzelf overeind hees zei de kater tegen Hawkpelt " Dat zou fijn zijn! ik wil alleen niet als een hoopje niets het gesprek met de leider bijwonen.. dus ik ga maar een poging doen tot naar de den lopen. "
Blackpaw stond inmiddels en vertrok zijn gezicht een klein beetje maar wist gelukkig snel te verbergen dat dat nog best wel pijnlijk was, " Ik loop niet zo snel als normaal, maar het belangrijkste nu is dat ik iniedergeval loop! " Vertelde hij tegen Hawkpelt. De kauw van de nacht was niet verschrikkelijk en het was goed te doen, een fris briesje ging tussen de haren van leerling en stak zijn neus in de lucht om de geur van nacht tot zich te nemen en bedacht nog eens hoe dankbaar hij wel niet was met een vriend als Hawkpelt, zonder hem zou hij waarschijnlijk niet zo zelfverzekerd hier lopen met een maag die gevuld was ondanks alles en al helemaal niet zo snel de mogelijkheid hebben om het al met de andere over die walgelijke hond te hebben. bij die gedachte keek hij naar de kater en gaf hem een kopje tegen zijn schouder

Ik keek hoe de leerling op stond, ik was nog wel verbaasd hoe snel hij dat deed maar ik zag nog wel de pijn die hij probeerde te verbergen, maar ik zei er niks over en liep met hem mee. "ik ga de leider halen"zei hij vastbesloten en knikte eventjes en rende naar de den van de lieder. Daar aangekomen zag hij de leider slapen, hij was een beetje onzeker maar hij liep erop af en sprak eventjes kort met de leider over iets, ten slotte knikte de leider en die liep met hem mee naar Blackpaw die er nog steeds uitgeput uitzag. Eenmaal aangekomen bij Blackpaw zag ik dat de leider ernstig naar de wond keek en ik voelde heel veel spanning. "Het was een hond die mijn vriend heeft gebeten Snowstar(laten we de leider eventjes zo noemen :p)"legde ik uit en ik keek bezorgt naar Blackpaw die zo te zien heel veel moeite had om zijn pijn te verbergen. de leider keek hem aan en wachte op Blackpaw's verhaal.

Ergens had Blackpaw het idee dat hawkpelt wel door had dat de leerling de pijn probeerde te verbergen, ze kende elkaar nu eenmaal zo goed. Maar zonder iets te horen van zijn vriend liep hij achter hem aan, " Ik hoop maar dat hij zich niet te veel zorgen maakt, " Dacht Blackpaw bij zichzelf.
De kater vertelde vastbesloten tegen Blackpaw dat hij de leider ging halen waarna hij een knikje gaf, De zwarte nogsteeds gewonde leerling zag een fonkje in zijn ogen wat blijk gaf van zijn vastberadenheid. Nog voor Blackpaw een knikje terug kon geven rende zijn vriend er al vandoor naar de den van hun leider, hij zag hoe het zand onder de poten van de rennende omhoog stoven en weer lichtjes neer dwarrelden naarmate hij verder was. Blackpaw Likte zijn vacht schoon en glad want hij wou niet gezien worden als zo'n stukje hopeloosheid wat er niet uit ziet door zijn leider. " Dadelijk is het zo ver, we moeten vertellen wat ons het beste plan lijkt en ik moet helaas weer helemaal ophalen wat er gebeurd is, het is laat maar dit MOET gebeuren, er MOET duidelijk zijn wat dit beest doet en dat hij er echt is " Zei Blackpaw bij zichzelf. De zwarte kater was uitgeput, maar het moest gebeuren! Niet veel later zag de leerling die zich nog eens goed en zo comfortabel mogelijk had omgedraaid zodat hij wat fijner lag , zijn vriend en de leider aan komen lopen door het donker, Het was twee keer een zwart silhouet maar aan hun loopje zag hij dat zij het waren. Tot Blackpaw's spijt zag hij de leider moeilijk en ernstig naar de wond op zijn rug keek " Hopelijk maakt de leider zich niet te veel zorgen, daar is het nu geen tijd voor altans... niet over mij maar over de hele clan daar in tegen... die gedachten en nog vele andere schoten door Blackpaw's gedachten, een ongemakkelijke spanning was te ruiken en zelfs te zien, een kitten zou het nog door hebben! opeens werd de spanning onderbroken door zijn vriend die tegen de leider sprak " Het was een hond die mijn vriend heeft gebeten snowstar"

(is goed xD ik zelf ben nog niet geaccepteerd bij een clan geloof ik en het is oefenen dus maakt niet uit hahahhaa)


En Blackpaw die nogsteeds ongemakkelijk zat te draaien om maar zo min mogelijk t voelen van de wond op zijn rug zag de bezorgdheid in zijn vriend zijn ogen, hij deed nog meer zijn best om de pijn te verbergen maar aan zijn vriend te zien werkte het niet zo goed als dat hij gehoopt had... Op dat moment keek hij naar hun leider die nog altijd gespannen en in af wachting van wat er precies gebeurd was naar de gewonde kater keek. Toen ik op jacht was gegaan en wat verder het bos in was om een gewonde muis te vangen was ik te laat om nog te ontsnappen aan een enorme poot die op mijn rug landen, het verschrikkelijke beest heeft nog op mijn vacht gekwijlt ook! nu stink ik voorlopig nog naar dat misbaksel vrees ik.... bij die gedachte ging er een rilling over de kater heen en zijn haren kwamen licht overeind, al gauw was dat veranderd want bij dat gebaar kwam er weer een steek op zijn rug! OW wat had hij een enorme haat aan dat ding wat hun bos terroriseerde! Hij vertelde wat er verder gebeurd was na de korte stilte waarbij het weer door zijn hoofd spookte wat er eerder die dag gebeurd was. Na dat hij alles verteld had en het al weer bijna richting zon hoog begon te worden begon hij tegen de leider terwijl er al verschillende vogeltjes begonnen te fluiten, Maar genoeg over mij, ik maak het goed, mede dankzij dat dappere en trouwe clan lid dat naast je staat! En Hawkpelt heeft ook nog eens een wat mij betreft heel goed plan bedacht om van dat beest af te komen. Al is het natuurlijk aan jou of jij het er mee eens bent, zodra ik weer een beetje normaal functioneer zal ik alles op alles zetten er aan mee te werken!

Hawkpelt zag dat de leider hem aan keek en een knikje gaf.."Nu jij Hawkpelt nu jou verhaal, wat is dat geweldige idee?"zei Snowstar kort af tegen hem. "Nou,"begon ik zeker."Ik heb echt een geweldig plan als we alle warriors en pprentices en alle katten die kunnen helpen nou een muur laten maken dan zijn we van dat beest af die ziet ons nooit meer natuurlijk en een paar doorntakken eromheen klaar!, en oja! een dood wild zwijn in het ravijn leggen dan ruikt dat stuk vossenstrond het zwijn en dan valt dat stuk muizenbrein in het ravijn en dood is dat stuk misbaksel nooit meer komt die kwijlerd terug Snowstar!". En hij keek de leider hoopvol aan en hij zag sterretjes en twinkelingen in de ogen van hun leider. "Wat een geweldig plan hebben jullie gemaakt Blackpaw wat hebben jullie er goed overna gedacht ik ga meteen als iedereen wakker is een meeting bij de hoge rots vast stellen! bedankt heren!" en ze gaf hun een knikje en liep naar haar den. Hawkpelt keek zijn vriend trots aan. "Het is ons gelukt Black!!!". zei hij tevreden.

(sorry! kon niet inloggen voor een heletijd, was een hoop gedoe maar ik ben terug!eindelijk! haha want miste het)
Blackpaw keek naar zijn vriend die hem trots aankeek en voelde zich daar goed bij, een warm gevoel ging door zijn nogwel altijd pijnlijke lichaam en dat verzachte de pijn wel degelijk een beetje.
"Het is ons gelukt Black!!!" Hoorde de zwarte kater, Hawkpelt zeggen.
"Ja Hawkpelt, het is ons gelukt! en het grootste gedeelte hebben we te danken aan jou daarvoor, jij was degene die het bedacht!" Hij wreef met zijn wang langs Hawkpelt zijn flanken.
"Het enige wat ons nu nog te doen staat is rust nemen en morgen de meeting afwachten" zei Blackpaw met een pijnlijke maar tegelijkertijd opgeluchte blik.
De gewonde kater voelde de wind langs zijn snorharen waaien en kneep eens met zijn ogen om het gevoel van leven wat hem deze dag bijna ontnomen was eens goed tot zich op te nemen. "We moeten maar eens gaan slapen vriend, we hebben de rust hard nodig voor de drukke dag van morgen, droom over muisjes en andere lekkere verse prooien en morgen zullen we ook vast wel een aantal lekkere prooien vangen en eten gezien iedereen zo hard zal moeten werken" Zei Blackpaw terwijl hij op zijn andere zei rolde en zijn vuile maar toch gitzwarte buik probeerde te wassen. Met een tevreden blik keek de zwarte kater nog eens naar zijn vriend, "Dankjewel Hawkpelt, dankjewel.."