{{ Count The Pawsteps You Take || Open

_{Alweer een dag of zeven had de jonge Queen door gebracht in The Nursery. Ze werd er een beetje simpel van. Haar kittens hadden tanden, en nog steeds waagde ze bij haar melk te drinken. Al ze nou geen tanden hadden gehad was het niet zo'n drama geweest. Littlekit daar in tegen... die leek nog steeds het zwakste van het stel te zijn. Maar ze had de kitten kunnen accepteren. De jonge Queen stapte door het Shadowclan territorium. Ze was wel toe aan wat actie, eens wat anders dan liggen in de Nursery in je ogen op een stel drukke spelende bolletjes vacht gericht te hebben. Ze zuchtte. Ze hield wel van ze. Maar het was gewoon tijd dat die kittens andere namen zouden krijgen, Littlekit naar Littlepaw, Fawnkit, naar Fawnpaw, Brokenkit, naar Brokenpaw, Terrorkit naar Terrorpaw, Thronkit naar Thornpaw, en Frozenkit naar Frozenpaw... Well, over die laatste twijfelde ze. Frozenkit kon niet praten, de kitten had geen woorden die ze kon gebruiken om te spreken. Innerghost zelf kon wel met de kleine kitten communiceren, dat heette moeder - kit band. Maar andere katten hadden dat niet met Frozenkit, dat logisch was. Maar dan nog.
Innerghost had niet in de gaten waar haar pootstappen haar naar toe brachten. Maar het drong al snel tot haar door toen ze de vier grote eiken die Fourtree's voorstelde in beeld kwamen. Innerghost stopte met lopen en versmalde haar cyan blauwe ogen. Ze stak haar nagels in de grond en schudde met haar kop. Lekker dan. Maar misschien kon ze hier nog wat actie door maken. Een sappig gevecht of misschien iets anders, vrienden buiten de clan zou ze nooit van haar leven maken. Maar ze moest Shadowclan nou ook weer niet in de problemen werken door een kat uit een andere can aan te vallen. Dit was niemands land, dus hier hadden ze geen reden om elkaar aan te vallen, ja, of de ander moest haar aan vallen, dan was het een ander verhaal.}

eindelijk was het zo ver, die sneeuw weg het werd warme en het verhaaltje van verliefd zijn of goed in de clan liggen begon weer voor sommigen katten. Rainbreath rekten zicht uit en stapten uit haar mosbedje uit. Ze gapten eens luid en sjokten de richting het van het kamp om haar een goede wasbeurt te geven, en misschien even samen te tongen met een van de ander katten in het kamp. Toen ze het kamp op kwam vanuit het warriorshol was het weer nog steeds niet wat ze gedacht had. 2 voslengtens van het hol ploften ze dan toch maar neer op haar kond, ze begon zicht noukeurig te wassen en begon met haar achterpoot bij haar nagels. Toen ze klaar was, zag ze niet veel katten waar ze nu echt zin in had om samen te tongen dus stond ze op en sloften ze maar de richting in van niemand land. Rainbreath had dat woord zelf verzonnen en beruikten het vaak ,natuurlijk wist ze wel dat het Fourtrees heten en dat daar geen regels waren voor sommigen katen. Ze vrong haar een weg tussen het struik gewas en kwam als snel aan bij niemand land. Waarom zou ze hier niet wat prooi vangen en dat terug naar huis nemen al was het nogal een heel stuk dat ze afgelegd had. Trots op haar idee hief ze haar kop en trippelde een stuk verder weg wat dieper het niemand land in. Ineens vingen haar bruinen oren een geluid op en ze opende haar mond om het te Kunnen ruiken. Van schrik kwam haar haren overeind staan dat is geen prooi maar een Shadowclan dacht ze. Ze sloop de richting in van de geur en natuurlijk wilden ze weer weten wie het zou kunnen zijn, zo vaak zag je hier geen ander clan katten. Ze sprong het bosje over en een eindje voor haar liep een langharigen zwarte poes, haar stank geur van de clan had ze bij maar ook de geur van moederschap. Rainbreath moest zicht schamen om niet te weten wie dat kon zijn, maar ze wist het echt niet. Stap voor stap naderden ze de poes, en haar haren had ze nog steeds omhoog staan. Tot nu toe had ze geluk dat de zwarte poes haar niet had op gemekt wat zou er gebeuren als dat wel zou was, dacht ze iets te hard. Ineens ging ze op een tak staan wat een had krakend geluid maken, Ze keek op en maken haar grote voor de ontmoeting. als je dat niet gehoord had was je echt doof, en van het idee most ze toch wel een beetje lachen.

_{Een koude wind bries waaide door haar lange zwarte vacht terwijl ze het gebied afzocht met haar cyaan blauwe ogen. Er was niet veel, ze rook wel verse prooi luchten, maar dat waren vooral eekhoorns die hoog in de bomen zaten, en Shadowclan katten klommen niet in bomen, zij zelf waren geen eekhoorns zoals de Thunderclan katten. Ze stapte wat veder Fourtree's op en keek rond, de geur van vele clan katten was nog te reuken, maar alles behalve vers - tot dat er een nieuwe wind bries rond waaide. Ze rook de verse stinkende lucht van vis... Dat moest wel Riverclan zijn. Innerghost versmalde haar cyaan blauwe ogen, en net toen ze zich om draaide hoorde ze het gekraak van een takje. Ze draaide haar zwarte kop om in de richting van het krakende takje, en al snel zag ze een kastanje bruine poes. Haar haren stonden overeind en een lachje was te zien en klein beetje te horen bij de poes vandaan. Innerghost maakte zich wat groter en trok een wenkbrauw op. "Well, wat valt er te lachen, fish-head," miauwde ze een tikkeltje grumpy. Innerghost zwiepte met haar staart en wachtte het antwoord van de poes af. Ze kon niet vragen wat de poes hier deed, dat kon de riverclan poes zelf ook aan haar vragen, tenslotte was dit niemands land, al kwamen er normaal geen Clan katten bij fourtree's wanneer er geen Gathering was.}

De zwarte poes voor haar draaide haar kop met een ruk om, Nu was het te laat om weg te gaan en geen problemen te veroorzaken. "Well, wat valt er te lachen, fish-head," miauwde ze wat grumpy tegen Rainbreath. '' Wel'' Ze keek even smerig de richting in van de zwarte poes. '' Niets wat jij kun stappen'' Miauden ze , en ze sneep haar ogen tot speeltjes. natuurlijk kon ze van alles terug zeggen maar ze hielp haar vat zoen tegen over een vreemde poes die ze niet kon. Voor haar was dit spel misschien wel irritanter dan terug praten wat ze graag zou willen. Ze ging wat ontspannender bij staan, en zuchten even. Wat ging ze doen, Ze had 2 dingen of ze draaide haar om en renden de ander kant in om vervolgens als slappeling uit gemaakt te worden, of ze zorgen dat ze groter leek dan de poes die voor haar stond. Even keek ze naar beneden, en veegde het zant weg wat voor haar poten lag op een hoopje . Tja, als er ooit katten hier waren was het als het grote vergadering was en je Normaal MOEST doen. Ze was nu alleen en was niet bang aan gelegd maar ze was ook opzoek naar moeilijk heden , ze was een goed zwemmer en goed jager geen vecht monster. Ze lied haar bruinen vacht liggen, en snorden even richting de poes. '' Je hebt kittens, ruik ik waarom ben je zo Verweg dan'' Miauwde ze wat koeler dan het eerst antwoord. Waarom moet ze dat nu vragen, wat was ze toch ook een muizenbrein .

"MAUWW...." Moony opende haar diepgroene ogen en staarde even rond. Waar was ze? Oja, bij de dierenarts natuurlijk. Ze woonde er nog niet zolang, maar ze had iedereen al heel goed leren kennen, en andersom ook. Ze strekte zich uit en gaapte. Ze herkende de miauw, hij was van Prins, de rode Maine coon die net geopereerd was. Moony gluurde uit haar kooitje, en stelde tevreden vast dat Angelica, de assistente van de dierenarts, al aan het ontbijt was begonnen. Ze wierp een blik op de klok. Half 9, nog een uur rust, want nu werden de dieren geopereerd, en om half 10 begon het spreekuur. Moony stond op en stelde vast dat die rothond ook wakker was geworden. Hij stond blaffen en te janken, om tureluurs van te worden. Angelica kwam langs en opende haar kooitje. Moony staarde haar aan. Zodra de assistente haar wou aanraken, gaf ze haar een felle tik op haar hand. "Een beetje humeurig mevrouw? Geeft niets, dat kennen we van jou hoor. Hier, een lekker Gourmetje en een verse bak water, wat zeg je me daar van?" Moony snoof de geur van vis op, het verbeterde haar humeur. Toen het kooitje weer dicht was, begon ze het op te schrokken. Het rook heerlijk. Nadat de andere dieren die er logeerden, ook wat te eten hadden gekregen, mocht Moony uit haar kooitje. Eigenwijs als ze was, wachtte ze tot de buitendeur openging. Met een klein sprongetje, kwam ze op de grond en wandelde de tuin in. Ze kwam tot de conclusie dat het best mooi weer was, en een mooie wandeling deed haar vast goed. Ze keek even naar haar staart. Zoals altijd zat de kleine krul erin, een soort knik die ze als klein katje had opgelopen. Toch had Moony de dierenarts laatst horen spreken over een behandeling die ervoor zou zorgen dat de knik verdween. Met een klein drafje, huppelde ze onder de appelboom door. Hij was nog kaal, maar er kwamen al groene blaadjes tevoorschijn. Over een tijdje vielen de appels er alweer uit. Oef... Zonder het zelf door te hebben, was Moony tegen de schutting opgelopen. Word ik dan toch oud? Nee, onzin! Daarna lette ze beter op. Algauw bereikte ze het bos. Hier ergens in de buurt moesten de clans wonen. Nee, ze wist er meer van dan de meeste kittypets. Vroeger had ze ook in het bos gewoond, samen met haar baasje, die al overleden was.

De frisse buitenlucht deed Moony goed. Ze wandelde langs kabbelende beekjes, groene bomen, zelfs een konijnenhol. Ze was al verder dan een normale dikke vette huiskat, maar ze vond de weg toch wel terug. Een groter probleem was, dat ze stemmen hoorde. Voorzichtig, zonder geluid te maken, liep ze in de richting van het geluid. Twee katten, poezen om precies te zijn, stonden tegenover elkaar bij wat vreemde bomen. Ze waren allebei nog veel te jong om verstandig te zijn, vond Moony. Toch had ze verder geen reden om uit het zicht te blijven. Met een blik die boekdelen sprak, wandelde ze naar hen toe. "Goedemorgen..."

_{Innerghost keek met haar kille koude blauwe ogen naar de Riverclan warrior. ''Wel,'' begon de warrior. Innerghost versmalde haar ogen en wachtte af. ''Niets wat jij kun stappen,'' sprak de warrior. Innerghost trok een wenkbrauw op. Stappen? "Wat is Starclans naam zou ik moeten 'stappen'?" Vroeg de op een honende toon. Innerghost vroeg zich af waarom ze hier bleef, de poes die bij haar was was enkel dom, heel dom. Gewoon een typische Riverclan kat. ''Je hebt kittens, ruik ik waarom ben je zo Verweg dan,''[/b] vroeg de poes. Innerghost keek de kat honend aan. "En wat moet je met die informatie?" Siste ze de warrior toe met een zwiep van haar staart. Een stinkende onnatuurlijk zoete lucht drong haar neus gaten binnen. [i]Kittypet ging er door haar kop heen. Ze draaide haar kop om naar de kittypet. "Goedemorgen..." Groette de kittypet hun. Innerghost trok een wenkbrauw op. De kittypet was oud, en wat deed zo'n oud beest nou hier? "Zeg oudje..." begon de zwarte warrior sissend. "Weet je wel waar je je nu bevind?" Vroeg ze vervolgens op een kille typische Shadowclan toon. "Clan territorium, om precies te zijn, Fourtree's, kittypets zijn hier niet welkom, dit woud behoort sowieso al tot de clans," sprak ze op een kille toon. "Hoe zal ik het zeggen..." begon ze. "T is beter dat je weer vertrekt oudje, tenzij je in Crowfood wilt veranderen," siste ze tussen haar tanden door.}

Het Dominante gedrag van deze zwarte poes stond Rainbreath aan, ze keek met een smerige blik diep in de blauw ogen van het schepsel wat ze zou juist niet had moet ontmoeten. "Wat is Starclans naam zou ik moeten 'stappen'?" Zei ze net een hoger toontje. De mooie bruin poes stond zo lekker het gedrag van de zwarte poes te kopiëren, ze keek even naar beneden en realiseren haar dat ze perrongelijk een foutje had gemaakt in het bij zijn van een zielig Shadowclan poes. Waarom waren sommigen clans zo hard dacht ze, en schudden even met haar kop. Ze werd steeds boven, en ze deed haar nagels in en uit het zant, maar lied het zo min mogelijk merken. Toen ze de vraag stelden waarom ze zo ver weg was kreeg ze natuurlijk weer een zielig antwoord terug. "En wat moet je met die informatie?" Siste ze. Rainbreath haren ging weer overeind staan, ze had echt zin in die muizenstront een krap te verkopen tot ze ineens de raar geur van kittypet rook. Ze keek boos rond haar heen, wat komt een kittypet hier zo ver weg doen. "Goedemorgen..!" Zei de kittypet. Rainbreath trok haar wenkbrouw op een bekeek de poes van top tot teen, ze was al oud en ze had misschien wel respect voor haar afstand.
Voor de Riverpoes iets kon zeggen, was de zuurpruim van een Shadowclan haar voor "Weet je wel waar je je nu bevind? Clan territorium, om precies te zijn, Fourtree's. Kittypets zijn hier niet welkom, dit woud behoort sowieso al tot de clans,'' Sprak ze op een zurige maar ook angstaanjagend de stem. "Hoe zal ik het zeggen..." begon ze. "T is beter dat je weer vertrekt oudje, tenzij je in Crowfood wilt veranderen," siste ze , tewel ze haar tanden op elkaar persten. Rainbreath keek even op naar de zwarte poes die haar woordje maar wat graag klaar had, maar ze wist wel dat het waar was wat ze zei, maar om het nu zo bruid te brengen... Ze kneep haar ogen weer tot spleetjes en keek kil naar de kittypet.

De zwarte kat trok een wenkbrauw op. "Zeg oudje..." begon de zwarte kat sissend. "Weet je wel waar je je nu bevind?" Vroeg ze vervolgens op een kille typische Shadowclan toon. "Clan territorium, om precies te zijn, Fourtree's, kittypets zijn hier niet welkom, dit woud behoort sowieso al tot de clans," sprak ze op een kille toon. "Hoe zal ik het zeggen..." begon ze. "T is beter dat je weer vertrekt oudje, tenzij je in Crowfood wilt veranderen," siste ze tussen haar tanden door. Moony glimlachte vernijnig, het antwoord lag al klaar op haar tong. "Ik weet prima waar ik ben, en daar zal ik blijven. Ik laat mijn dag niet verpesten door twee van die jonge scharminkels die de wereld nog niet kennen." zei ze rustig. Ze liet zich echt niet wegjagen door die twee. "Oudje, zeg je? Tsja, dan ben ik volgens jou toch al bijna 'Crowfood' dus dat maakt dan ook niet meer uit. Wie is eigenlijk die rode skippybal?" redelijk antwoord.Dacht Moony. Ergens herkende ze de manier van doen van de zwarte poes. Zijzelf was meestal ook zo kil. Ga haar nu niet aardig vinden Moon!

-Hope u don't mind if i come in 83?-

De roze oogjes van de jonge poes werden langzaam zichtbaar onder die zwarte oogleedjes. Waar was ze? Oja... In het hokje van de dierenarts. Sox was pas afgeleverd, en kon nergens anders meer heen, dus de dierenartsen besloten haar hier te houden. De poes krabbelde aan het hekje als teken van honger. Al bijna gelijk kwam er een aardige mevrouw die het deurtje open deed, en een aai over haar kopje gaf. ''Hallo mooie schat. Lekker geslapen?'' Zei het meisje lief. Sox spinde even, en gaf haar en kopje. De vrouw legde een stalen bakje met voer en water in het hok, en deed het deurtje dicht. Sox begon hevig te smikkelen, dit eten was heerlijk! Opeens merkte ze op dat de kat tegenover haar weg was. Moony ging waarschijnlijk vaker naar buiten. Misschien moest zij dat ook maar eens doen. Sox krabde weer op het deurtje, en de vrouw deed hem open. De poes sprong er uit, en rende naar het speciale kattenluikje. Ze volgde Moony's geur, en kwam terecht in het bos. Ze was zo geconcentreerd op de geur, dat ze niet merkte dat ze verder afdwaalde. Opeens zag ze de vacht van Moony. Maar er waren er meer bij? Hoe kon dat? Gelijk stroomde er een naar gevoel door Sox. Ze snelde er heen, en keek wie er waren. ''Wat is eraan de hand hier?'' Miauwde ze toen ze de kwaadheidsgeur rook van de katten.

_{Kort ging haar blik naar de Riverclan warrior die niet echt veel had gezegd toen de Kittypet er bij was gekomen, of beter gezegd, gewoon niks. "Ik weet prima waar ik ben, en daar zal ik blijven. Ik laat mijn dag niet verpesten door twee van die jonge scharminkels die de wereld nog niet kennen." Snoof de oude kittypet. Innerghost versmalde haar ogen en trok haar lip op. "Dat je oud mag zijn, hoeft niet te beteken dat jíj de wereld kent..." Innerghost stopte en deed een paar stappen dichter bij. Innerghost was een goed getrainde warrior en had zelf al een aantal apprentices op geleid. "En nog iets... Als je weet waar je je bevind, waarom ben je hier dan?" Vroeg ze op een kille toon. Als de poes wist waar ze was, waarom was ze hier dan? Dit was clan gebied, en als het moest zou er gevochten worden om de indringer te verjagen. "Oudje, zeg je? Tsja, dan ben ik volgens jou toch al bijna 'Crowfood' dus dat maakt dan ook niet meer uit. Wie is eigenlijk die rode skippybal?" Vroeg de poes. Innerghost kon het niet laten een grijns rond haar lippen te maken. "Dit hier is een Riverclan kat, heb ik persoonlijk niet veel te maken..." Innerghost wist niet wat 'skippybal' moest voorstellen, tenslotte was Innerghost een kat uit het wild, en geen kittypet. Dus ze wist niet van het bestaan van die twoleg dingen. En al snel drong een nieuwe verse zoette stinkende geur van Kittypet haar neus gaten binnen. Dit keer een jongere kat. ''Wat is eraan de hand hier?'' Vroeg de poes. Innerghost stak haar nagels in de grond. "Al right, nog een kittypet..." ze bromde. "Well, laat ik het nog maar een keer duidelijk maken." Innerghost verhief haar kop. "Dit is Clan territorium, een plek waar Kittypets, zoals jullie," ze keek de twee kittypets om de beurt aan, "niet welkom zijn!" Haar tem was krachtig en kil. "Vertrek, of ik zorg er voor dat jullie hier wel vertrekken!" Snauwde ze gevaarlijk. Shadowclan style, dat ging er niet iets harder aan toe dan van welke clan dan ook. De Riverclan kat negeerde ze nu half, daar had ze niks over te zeggen.}