Maybe it's the last warm day of the year [& Desertpaw]

Een nieuwe dag brak aan toen Cursepaw zijn oogjes opende, de eerste lichtstralen schenen in zijn ogen en rustig liet hij zijn ogen aan het licht wennen. Daarna keek hij even rond, de meesten sliepen nog. Sommigen waren al weg, maar velen hoefden nu nog niet op. Hij ook niet, hij had immers geen mentor, maar hij kon niet meer verder slapen, de zon hield hem wakker. Rustig stond de kater op en liep naar de uitgang van de Den en botste ondertussen per ongeluk tegen een warrior aan die net de Den inliep, 'Sorry' mompelde hij en snel liep hij verder, buiten keek hij even rond, honger had hij niet, dus hij zou wel even zonder eten op pad gaan. Dan maar honger lijden straks, dat kon geen kwaad. Stilletjes trippelde hij het kamp uit, nog even achterom kijkend of hij niemand had wakker gemaakt. Daarna begon hij te rennen, zo hard als hij kon, gewoon weg van eht kamp, waarheen precies, dat wist hij niet, maar gewoon weg van alles, even alleen zijn. Snel liep hij over de grasvelden waarvan Windclan er zoveel had, de kale vlaktes met de ruwe wind die hem de ene keer vooruit blies en de andere keer weer tegenhield. Toch bleef hij verder lopen, na een tijdje kwam het klein meer in zicht en met een lichte glimlach op zijn gezicht rende hij ernaartoe. Toen hij wou af remmen, struikelde hij plots, door een steen die hij niet gezien had. Door de vaart die hij nog had, rolde hij verder als een bolletje en belande zo in het meer. Proestend kwam hij boven en snel zwom hij naar de kant, iets wat hij wel kon. Hij sprong op de kant en schudde zijn vacht droog. Gelukkig begon het zonnetje de aarde al op te warmen en beloofde het een warme dag te worden. Misschien wel een van de laatste...

[& DESERTPAW]

_{Desertpaw was duf opgestaan. Ze was meteen naarbuiten gegaan, maar terug gedoken in de appretice den door de onnatuurlijk koude wind die de blaadjes en takjes opjoeg. Ja, de zomer liep al een beetje op z'n einde. Ze probeerde geen kitten te zijn, en stapte rillend naar de prooistapel. Een ontbijtje zal haar wel wat energie geven. Ze pakte met een gezicht als een gestorvene een nog jonge patrijs, en begon hem schrokkend op te eten. Vijf sterren kregen haar eet gewoontes niet, maar als je na een koude nacht niks gegeten had, was een hapje het perfecte om warm te worden. Ze groette met volle mond de warriors die langs kwamen lopen, en maakte haar snoet schoon na de heerlijke maaltijd. Ze besloot het kamp uit te gaan. Een mentor had ze nog niet, en ze had gisteravond nog voor de clan gejaagd, dus een beetje vrije tijd was vast niet erg. Met al wat meer moedt en blijdschap van een half uur geleden, rende ze de opkomende zon tegemoet. Ze twijfelde nog over haar route, maar besloot naar het kleine meer te gaan, om haar dorst te lessen. Het werd door het licht wat nu over de velden scheen wat warmer, en desertpaw's schaduw leek bij elke stap groter en langer te worden. Ze vond het een leuk spel. Proberend te springen op haar schaduw was ze zonder dat ze het wist al bij het meertje. Een grijze, rollende bol die langs haar stoof trok haar aandacht. Verward volgde ze het ding...wat was dat dan? De informatie over de bol pluis kreeg ze al snel doordat hij in het water rolde. Een grijze kater klom er spartelend en proestend uit. Zwemmen kon hij zo te zien wel. Terwijl de kat zich uitschudde, kwam desertpaw dichterbij. Ze was wel nieuwsgierig naar de voor haar onbekende windclan appretice, en met een vriendelijke blik in haar ogen trippelde ze naar hem toe. ''Gaat het? Het water is nog aardig koud. Gelukkig ben je eruit gekomen. Hoe komt het?''}

Nadat hij zijn vacht had droog geschud kwam er een windclan apprentice op hem af. ''Gaat het? Het water is nog aardig koud. Gelukkig ben je eruit gekomen. Hoe komt het?'' vroeg ze, even keek de kater naar zijn poten, Hij had gehoopt dat niemand zijn onhandigheid had gezien, maar goed, hij kon de tijd niet terug dragen. Maar nu zat hij wel, licht beschaamd, tegenover een poes. Poezen... Nee, daar kon hij niet echt mee opschieten, nou ja, eigenlijk wel... Maar hij was vrij verlegen bij hen, bij katers ook wel, maar bij poezen had hij het erger. Gewoon omdat hij bang was iets fout te doen en omdat hij niet goed wist hoe hij zich bij hen moet gedragen.

Even keek hij de poes aan, maar al snel sloeg hij zijn ogen weer naar beneden, 'Eehm... H...het gaat wel' bracht hij uit, waarom moest hij in godnaam zo klunzig zijn?! Waarom moest hij zo verlegen zijn?! Waarom? Waarom hij? 'I... Ik Struikelde' mompelde hij haast onverstaanbaar, wat moest ze nu wel niet van hem denken? Hij had het nu al geheel verpest, waarom was hij zo? Een zachte zucht verliet zijn lichaam en heel even keek hij op, maar toen zijn ogen in die van Desertpaw keken, sloeg hij ze direct weer neer. Hij durfde het gewoon niet...

_{''Eehm... H...het gaat wel'' Zo te zien was de kater erg verlegen. Opeens schoot haar zijn naam te binnen. Het was cursepaw. Hij keek haareven aan, maar sloeg zijn ogen naarbeneden. ''I... Ik Struikelde'' Het laaste stuk van zijn zin eindigde in een stil gemompel. Zo te zien wist hij niet zo goed wat hij moest doen tegenover desertpaw. De poes glimlachte vriendelijk, en miauwde: ''Ach, het is toch niet erg? Zelfs de warriors struikelen weleens. Ook ik. Vorige maand was ik door een val over een egel in een modderplas beland.'' Ze slikte toen ze teug dacht aan de vele stekels in haar poten, en de stinkende smurrie op haar kop. ''Ik kwam hier om te drinken. Zal ik een visje vangen? Je zal wel trek hebben.'' Met een zwiepende staart ging ze aan de rand van het meertje zitten, en hengelde algauw een baarsje uit het troebele water. Ze legde het voor cursepaw neer. Ze wist niet zo goed hoe ze met een kater om moest gaan, dus ze probeerde zo aardig mogelijk te doen. En zeg nou zelf: wie houdt er nu niet van een lekkere maaltijd?}

De poes glimlachte vriendelijk, en miauwde: ''Ach, het is toch niet erg? Zelfs de warriors struikelen weleens. Ook ik. Vorige maand was ik door een val over een egel in een modderplas beland.'' Even glimlachte hij, ze wist niet hoeveel hij wel niet struikelde... ''Ik kwam hier om te drinken. Zal ik een visje vangen? Je zal wel trek hebben.'' Met een zwiepende staart ging ze aan de rand van het meertje zitten, en hengelde algauw een baarsje uit het troebele water. Ze legde de vis voor hem neer, 'Eehm... Eet jij maar eerst, heb nog niet echt honger,' zei hij stil en keek Desert even aan, hij herkende haar van in de Den, ze hadden elkaar nog niet echt heel erg gesproken, maar waarschijnlijk wel al eens gedag gezegd. 'Eehm, Zin om ie.. iets te doen?' Watr had hij vandaag toch met dat om en stotteren? En nog een vraag, wat deden poezen eigenlijk graag? Katers hielden wel van een stoeipartij of jagen, maar zouden poezen dat ook doen? Weer keek hij haar even aan, hij zou haar laten kiezen, tenminste, dat had hij liever, straks stelde hij nog iets voor wat ze hlemaal niet leuk vond!

_{''Eehm... Eet jij maar eerst, heb nog niet echt honger'' Hij durfde haar nu weer aan te kijken. Desert nam een klein hapje, en de vis smaakte heerlijk. ''Eehm, Zin om ie.. iets te doen?'' Cursepaw begon vreselijk te stotteren. De appretice begon even te denken. Hm.. jagen had ze nog niet gedaan. Misschien voor de lol? Of een race door het grasveld. Dat leek haar wel een leuk idee. Eten had ze wel genoeg gehad. ''Cursepaw, wat dacht je van een wedstrijd. Een ronde door het veld, en dan wie het eerste hier is. Lijkt dat je leuk?'' Ze ging al in de ren houding staan. Cursepaw zal het vast wel winnen. Zelf had ze haar energie een beetje opgemaakt na de tocht vanaf het kamp.}

_{''Cursepaw, wat dacht je van een wedstrijd. Een ronde door het veld, en dan wie het eerste hier is. Lijkt dat je leuk?'' De kater keek even toe hoe de kattin al in racehouding ging staan, 'Oke' sprak hij, een beetje zelfzekerder dan daarnet, Curse keek even rond en miauwde toen verder, 'Rond de boom en dan terug!' Zonder verder op antwoord te wachten begon de kater naar de boom te rennen, keek even achterom of de poes volgde en rende toen om de boom heen. Echter zat een boomwortel uiterst in de weg, zijn poot bleef haken, waardoor hij het laatste stuk rollend aflegde.

~ Korte postjes! >3}

_{''Oke'' Klonk het wat dapperder. Gelukkig kon ze hem daar waar blijer mee maken. Want wat vond een kater nou precies leuk om te doen? ''Rond de boom en dan terug!'' De kleine poes wilde nog wat zeggen, maar voordat ze er woorden uitkreeg, was Cursepaw al weg. Ze had niet verwacht dat hij zo hard kon rennen. Ze zette zich af, en achtervolgde de grijze bol pluis, die achterom keek. Zo te zien focuste hij zich teveel op zijn achterligger, en struikelde over een grote boomwortel. Rollend ging hij nog sneller dan eerst, voor Desertpaws idee. Ze maakte een sliding langs de boom heen, zodat ze net om de vervelende wortel heenging. Het minpunt was wel dat ze door de vele korreltjes aarde die door haar hardloop truc in het rond vlogen, in haar amber/gele ogen terechtkwamen. De appretice rende nog steeds hard door, maar zag alleen een wazig beeld, en de zandrestjes prikten en jeukten vreselijk. Ze schudde wat met haar kop, en probeerde uit haar linkeroog de nare boosdoeners te wrijven. Wat desertpaw even vergeten was, was dat je niet kon sprintten met drie poten. Met een onhandige ''Whoa!'' Maakte ze een soort salto, landde op haar rug, en botste tot haar grote schrik keihard tegen Cursepaw op. Het laatste wat ze in haar val zag, was een grijze vacht. Versuft tilde ze haar kop op, en nieste, zodat de zandoverlast van haar snoet vloog. Nog een beetje duf door de snelle gebeurtenis, keek ze of het goed ging met Cursepaw. De wedstrijd was niet zo slim geweest, daar was ze inmiddels achter gekomen.

-sorry dat ik wat later reageerde.}