Hé, watch out!

Flamepaw trok zijn oranje staart dichter tegen zijn neus en gaf zijn staart snelle ruwe likken. De dag was nog vroeg maar er was geen tijd om uit te slapen voor Flame. Hij sperde zijn ambere ogen wat wijder open en ving het zwarte vachtje op van Innerpaw. De vorige keer dat ze elkaar hadden ontmoet voelde 'ie wel iets voor de kattin. Maar nog geen schokken waarvan je grootse dingen kon verwachten. Flamepaw tilde de rest van zijn lichaam op en trippelde naar d'r toe. 'Kijk uit ja!' snauwde ze en botste tegelijkertijd tegen hem aan. Een verwarde blik stond oerloos geschreven in Flame's lichte ogen. `Slecht geslapen Inner?´ Vroeg 'ie op een rustige toon en ging voor de zwarte poes zitten. Weer nam hij zijn poets houding aan en rolde een paar keer met zijn roze tong over het begin van zijn voet. Vervolgens gleed de rosse kater met zijn voorpoot over zijn hoofd, en keek de kat weer aan. Waarschijnlijk had ze een nachtmerrie gehad. Maar dat was nog steeds geen goede reden om iemand te staan 'uitkakken' zoals Flame het noemde. Een geluidloze zucht rolde over zijn lippen en zijn ambere ogen stonden in haar blauwe ogen geboord. Ze leek wel een klein tikkeltje geschokt. Maar zoals 'ie al dacht, het was waarschijnlijk gewoon een simpele nachtmerrie. Iedere kat kreeg ze wel. Nare dromen waar je vaak in stierf, of er enge dingen in voorkwamen. Flamepaw zelf had er ook eens een paar gehad in zijn kitten tijd. De laatste keer dat de rosse kat een enge droom had was een poos geleden. Naja. Hij trok zijn schouders op en snuffelde even aan de lucht. Een lichte schimmel geur leek begraven te zijn in het hol waar ze zaten. `Heb jij al plannen voor vandaag?´ Vroeg Flamepaw op een rustige, maar toch aardige ondertoon. Waarna mate hij zijn blik strak op de zwarte poes voor hem gericht hield.

'Zo kan je het noemen,' net zoals hij al dacht. Ze had dus een nachtmerrie gehad, right? De drang om te vragen waarover die ging was sterk, maar 't zou nogal onbeleefd en naar voor Innerpaw zijn als Flame dat écht zou vragen. Hij slikte zijn drang door en hield zijn blik -die op haar was gericht- strak vast. `No problem.´ Probeerde de rosse kater d'r gerust te stellen. Het was niet zijn bedoeling om de zwarte poes nog meer van streek te maken dan dat ze al was. 'Eigenlijk niet. Vandaag heeft mijn mentor toch geen tijd,' Flamepaw hield zijn hoofd even wat scheefjes en keek haar dieper aan in d'r blauwe ogen. Mentoren die geen tijd maakte voor hun apprentice's? Dat was wel het raarste dat 'ie ooit gehoord had. Flamepaw schudde zijn hoofd even van links naar rechts en sloeg zijn ambere ogen neer op z'n poten. Hij krulde z'n staart rond zijn voorpoten en dacht ziekelijk snel na. `Zin om even naar buiten te gaan,´ Begon de kater snel. `In het kamp?´ Maakte Flamepaw zijn zin snel af. Het was raar om zo.. Zo iets te vragen aan haar. Een paar apprentice's wierpen een verdachtelijke blik op zijn schouders, maar Flamepaw negeerde die. Wat hadden die toch allemaal? Hadden ze dan nog nooit twee apprentice's bij elkaar gezien? Oh nee, het was zo eng en raar om apprentice's te zien. Een scheve lach sierde zijn lippen toen hij zijn blik terug op Innerpaw zette.

Flamepaw keek even weg en bestudeerde de dauwdruppels die naar beneden pletterde. Om de een of de andere reden vond hij het leuk om naar druppels te luisteren. Vaak als 'ie gaat slapen, en het begint te regenen is hij zo lam als een doodde muis. Het gaf een rustgevend geluid voor hem, en het hielp 'm met zijn slaap. Flamepaw wende zijn hoofd weer naar de zwarte kattin en knikte instemmend dat ze beter uit het kamp iets konden doen. Want als ze bijvoorbeeld toch hier zouden blijven, dan waren die blikken niet de laatste die ze vandaag toe geworpen kregen. 'Ik pak even wat te eten, wacht hier,' Flampeaw grijnsde even en achtervolgde haar met zijn ambere ogen. Ik wacht hier, hoor Innerpaw. Dacht de kater bij zichzelf. Een lichte zicht verliet zijn mond toen ze terug keerde met twee muizen, en de een voor zijn poten legde. `Dank U,´ Mauwde hij grijnzend en een mond vol muis. Het vlees proefde mals aan. En zelfs nor redelijk vers. Dus de jachtpatrouille van deze ochtend had 'm moeten gevangen hebben. Ooit zou hij ook zo goed kunnen jagen. Zou 'ie zo veel prooi mee nemen dat de Clan zich zal moeten vol proppen. Een scheve lach sierde zijn gezicht toen hij daar aan dacht. Maar helaas pindakaas, dat zou nooit gebeuren. Flamepaw was meer gemaakt voor 't vechten en verdedigen. Zijn grote bouw kwam niet goed van pas tijdens het jagen. Zo heeft hij al ontelbaar veel prooi dieren laten schrikken, zonder dat hij ze zelfs had geroken. Na dat Flamepaw zijn eten op had richtte 'ie zijn blik weer op Innerpaw en lachte even kort. `Bijna klaar slome?´ Plaagde hij de kattin even kort en porde haar in d'r zij. `Ik ga alvast naar de kamp uitgang, neemt U uw tijd maar.´ Weer kroop er een speelse lach over zijn snoet toen de rosse kater opstond en naar de uitgang trippelde, zoals hij had aangekondigd.

Een schrale lach klom op zijn gezicht. Innerpaw was altijd wel de speelse en hyper actieve, niet dan? Zijn amberen ogen volgden het zwarte lichaampje van de leerling. Dus, jagen hé? Daar was hij toch oh-zo goed in. Scheef glimlachend trippelde 'ie verder en kwam later aan dan als de kattin. `Ayay sir, wat moet ik nu doen?´ Mauwde 'ie plagerig en deed een buig houding voor. Zijn oren speels naar voren gevouwen, en pretlichtjes in zijn ogen. Het was wel leuk om te ravotten met d'r. Rustig met elkaar ergens rondhangen, en praten over allerlei zaken waar ze eigenlijk nog niks van af weten. Of samen jagen en dat de ene een mega blunder doet zodat de andere lachen uitbarst. Tja, zo praatten de meeste Elders over hun jeugd. Maar of dat nu ook zo was. De meeste katten waren aan 't rotten in hun eerzucht, of egoïstisch heid. Zuchtend schoof hij die gedachte uit zijn hoofd en richtte z'n aandacht weer op de poes. `Eeeh, waar wachten we op?´ Vroeg hij glimlachend en gaf haar een tikje op haar schouder met zijn staart punt. Nog geen seconde later vloog hij door de kamp uitgang en wierp een speelse blik naar achter, op Innerpaw. Daardoor zag hij de boom niet staan, en botste er tegen, en vloog op de grond. Helemaal in de war van wat er gebeurd was tilde hij zijn hoofd op en wierp een brede vraag blik op zijn poten. Tss, wat was 'ie toch een klungel. Had Innerpaw het gezien? Hij schudde z'n hoofd weer en sprong overeind, acterend dat er niets aan de hand was.

Nogmaals schudde Flamepaw zijn kop door elkaar zodat hij geen licht meer zag, maar het zwarte figuur van Innerpaw die op hem afliep. 'Hoe veel poten steek ik op?' Een zwakke grijns sierde zijn lippen toen ze dat vroeg. Simpele vraag toch? De rosse kater richtte zijn ogen op haar poten en haalde eventjes diep adem. `Psk, dat is toch duidelijk? Vier.´ Mauwde hij met zijn kop nerveus in de lucht gestoken alsof het hem niets uitmaakte. Hij plooide zijn staart rond zijn voorpoten en legde met zijn tong alle haartjes weer te goed. Want zo kon hij niet over straat lopen, of wel dan? Een zucht rolde over zijn lippen toen zijn ambere blik weer op Innerpaw gemikt stond. Lichtjes aangebakken stond de kater op en strekte voorzichtig heel zijn lichaam. Uit ervaring wist Flamepaw als je je lichaam niet strekte voordat je ging lopen of jagen je vaak krampen en spierpijn opliep. Niet moeilijk dat er zo veel katten naar de Medicine cat moeten voor spierpijn. Als ze nog niet eens slim genoeg waren om hun eerst goed voor te bereiden. Gniffelend draaide hij zijn hoofd weer naar de gitzwarte kattin en liet zijn ambere blik haar blauwe blik kruisen. Het meest opvallende van Innerpaw -wat Flamepaw toch opvallend vond- waren haar blauwe ogen. Het combineerde goed bij haar vacht kleur en haar structuur. Een loom lachje kroop over zijn gezicht toen 'ie begon te spreken. `Ik dacht dat we gingen jagen? Oh, het kan ook mijn fout zijn. Want plots krijg ik weer de neiging om te slapen.´ Mauwde de licht rode kater speels en porde haar in d'r flank. Deze keer liep hij niet als een wilde gek weg. Want weer heeft hij iets bij geleerd. Dat bomen blijkbaar niet voor je uit de weg gaan..

Het antwoordt dat Flamepaw gaf bleek correct te zijn, gelukkig maar. Als hij nu begon te flippen, net dat het wat kouder werd, dan kon 'ie het wel vergeten nog getraind te worden. Dan gaf die gekke Medicine cat's hem weer hoopjes kruiden om beter te worden and all that stuff.. Hij schudde zijn hoofd loom om daar van af te geraken en focuste zich weer op Innerpaw die het blijkbaar een pretje vond hem lui te noemen. Flamepaw toonde even een schuine lach alsof hij er niet om gaf en snoof er na de lucht in. Hij nam de geur van prooi wel in hem op, maar kon niet oriënteren van waar die kwam. Een lichte zuch rolde over zijn lippen toen Innerpaw hem nog een laatste keer lui noemde voor dat ze er van door gin `Pas op voor de bomen!´ Probeerde de rosse kater haar nog na te roepen maar er kwamen alleen maar korte pufjes uit zijn mond terwijl hij rende. Innerpaw was snel, dat zeker. Flamepaw was meer in de wieg gelegd voor het vechten en verdedigen. Zijn ambere ogen strak op het zwarte lijfje voor hem gericht versnelde 'ie zijn pas een beetje maar kwam helaas nog niet in de buurt van de gitzwarte poes. Zo leek ze wel een zwart vuur dat door de bossen woelde. Een paar momenten leek het of dat alles in slow-motion verliep. De passen die hij nam werden lomer, net zoals die van Innerpaw. Maar al gauw had Flamepaw door dat het niet aan Innerpaw, of aan de lucht lag. Het leek wel of 'ie een klop van een vos recht in zijn gezicht had gekregen. Puffend en hijgend gleed hij tot stilstand en probeerde de helse hoofdpijn wat te lessen. `Innerpaw w-wa-wa...´ Probeerde de lichtorde kater er nog uit te krijgen voor dat hij licht flauw viel. Het was niet schadelijk, gewoon zodat zijn lichaam wat kon rusten. Hij viel eerder wat flauw van korte zuurstof te kort.

Het witte licht dat binnen in zijn hoofd scheen was echter niet meer dan een schim. Flamepaw had hier geen ervaring mee, en hij wist dat 'ie flauwgevallen was aan zuurstof te kort. Wat zou er ondertussen met Innerpaw zijn gebeurd? Hij was nu totaal machteloos. Hij zou niks kunnen doen als Innerpaw eventueel aangevallen werd door een vos of adder. Niks, totaal hulpeloos was hij. Een korte poos leek uren te duren voor dat Flamepaw de cyaan blauwe ogen van Innerpaw leek te zien. Helemaal in de war vanwaar hij was tilde 'ie zijn hoofd op en keek vragend rond hem heen. De barstende hoofdpijn liet hem niet terug deinsen, hij moest en zou weten wat er gaande was. Zijn zicht was nog steeds helemaal een hoopje waas. Het enigste wat 'ie kon onderscheiden was het zwarte lijfje van Innerpaw, voor de rest mengde de struiken zich met de bomen en leek de hele wereld onderste boven zijn gedraaid. Hij voelde zich totaal machteloos, zwak en vernederend. Wat was 'ie wel niet voor een watje? De lichtrode kater liet zijn hoofd weer rustig op de grond vallen en sloot zijn ogen voor een tijdje om te bekommeren. Even de frisse wind zijn gedachtes terug laten blazen, en de na bijderheid van Innerpaw hem laten verwarmen. Zuchtend kwam 'ie na een tijdje weer recht te staan en keek vragend rond hem heen. Er was niet veel veranderd. Ze moesten nog hetzelfde jaar zijn, dezelfde dag, dezelfde wereld. Hij moest ongeveer een kwartiertje buiten wusten zijn geweest. Naja, daar kon de kater nou eenmaal niks aan doen. `Het gaat wel weer.´ Mauwde hij zachtjes met een spelende tinteling in zijn ogen gebrand te hebben staan.

"My blue eyes will extinguish your flame colored pelt"

Haar helder blauwe ogen waren gevuld van bezorgdheid om haar maatje, zo'n beetje haar alles. Ze wist niet wat het was, maar ze gaf zeker wel om hem. Meer dan dat ze had gedacht. Zenuwachtig bleven haar ogen op de stil liggende lichaam van Flamepaw gericht. Ik moet hulp halen! Raasde er door haar kop heen. Straks is hij ziek, en heeft hij het nooit vrij gegeven! Vervolgde er door haar kop. Ze schudde met haar kop. Doe niet zo stom! Flamepaw is alleen maar flauw gevallen om dat ik hem te veel had laten rennen... schuld gevoelens drongen door haar lichaam heen en ze beet op haar lip. Dus dit is mijn schuld? Vervolgde ze zacht. Toen keek ze naar de gezicht van de kater waar ze om gaf. Hij leek zijn ogen op een kiertje te hebben staan. Innerpaw stopte met rondjes lopen en bleef toen voor hem staan. Haar ogen stonden recht in de ogen van Flamepaw. Ze drukte haar snoet tegen zijn kin. 'Hé, alles oké?' Vroeg ze mompelend. Ze likte over zijn oor en bleef hem aan kijken. Innerpaw was super bezorgd om Flamepaw. Dat ze niet begreep, want zo zou ze dus echt niet reageren bij een andere kat uit haar clan. Ze was meer de gene die een trap onder de kont zou geven en die gene recht op zou laten staan. Maar bij Flamepaw leek het toch een partijtje anders. Flamepaw was anders. Flamepaw deed iets met haar wat haar een ander gevoel gaf. Meer, meer, anders dan dat ze normaal was, maar toch ook wel weer haar zelf. Innerpaw was een stoer figuur, niet een figuur die hopeloos en angstig was. Maar blijkbaar had Flamepaw haar andere kant los kunnen maken, en had ze nu haar naïevere kant laten zien. En dat was eigenlijk niks voor de Innerpaw zoals iedereen haar kende. Even later kwam Flamepaw overeind en deed Innerpaw een stap naar achteren. Ze had de hele tijd dat hij gelegen had eigenlijk alleen maar bezorgd naar hem staren. En ze had het zelf niet in de gaten, maar er hadden ook gevoelens in haar blik gelegen. `Het gaat wel weer.´Innerpaw knikte toen Flamepaw dat zei. Wat moest ze nu doen. Die speelse tinteling had ze wel gezien in Flamepaw's ogen. Innerpaw haalde een keer adem, duidelijk niet wetend wat ze moest zeggen. 'Oké, ik geloof je,' mompelde ze zacht. Toen bedacht ze zich dat ze zich zelf nu wel voor d'r kop kon slaan, wat was dat voor antwoord; ik vertrouw je. Het was wel waar. Maar toch, waarom had ze dát gezegd. Haar ogen gelden om hoog naar de lucht, en ze merkte dat het schemerig begon te worden. Ze konden nog wel even door, wandelen of zo. Maar Innerpaw had nu een gemixt gevoel. Ze wist niet precies wat er was. 'Zullen we anders naar vierboom?' stelde ze voor. Waarom wist ze niet. Maar haar gevoel zei dat ze daar heen moesten.

~Maak jij topic bij Vierboom aan?