They forgot my food… o.O [March]

Mokkend liep ze het tweebeners hol uit. De tweebenen waren vergeten eten in haar bakje te doen. Daarna waren ze beide in een monster weggereden, dus ze wist dat ze tot de maan op zou komen niet meer naar hun huis zouden. Ze had wel klagerig gemauwd, alleen ze hadden haar niet begrepen. Zoals zo vaak gebeurde, op de een of andere manier snapte ze helemaal niks van haar. Dat was iets van de tweebenen, was ze al achter. Ze probeerden het wel te begrijpen, alleen eigenlijk snapten ze er geen snars van. Ze zuchtte even zacht. De smaakloze brokken waren dan misschien niet lekker. Ze vulden haar maag wel. Ook als ze ging jagen at ze er altijd een paar van, omdat anders haar maag te leeg was. Nou was die dus te leeg en daar werd ze nou niet bepaald vrolijker van. Ze kon gaan jagen en ze zou dat ook gaan doen, maar dan moest ze eerst wel naar een geschikte plek toe. Geen plek in het gebied van de clans, ook al was dat dichterbij. Ze zou nooit jagen in gebied van een clan, daar respecteerde ze de clans te veel voor. Misschien moest ze dan maar een muis zoeken in tweebeengebied, dat was makkelijke prooi. Dat moest maar dan, anders had ze nooit genoeg kracht om naar Rogue gebied te lopen. Misschien hoefde ze dat dan helemaal niet te doen en kon ze nog bij Lilium langs gaan. Ze deed haar bek een stukje open en nam de geuren in haar op. Na een tijdje had ze de geur van een muis te pakken. Wel in een andere tuin, maar het kon niet anders. Ze hoopte maar dat ze diegene niet kwaad maakte. Ze sprong op het hek van de tuin en liet zich zachtjes aan de andere kant weer naar beneden vallen. Er zat een muis aan een noot te knabbelen. Ze zakte door haar poten en sloop naar de muis toe. Ze had hem al snel te pakken en at hem met smaak op. Ze begroef de resten en liep de tuin weer uit, voordat iemand haar door kreeg. Ze verwachtte eigenlijk niet dat er een kat zou wonen, want anders zou een muis er niet zo vlak bij komen. Tenminste dat zou dom van de muis zijn. Ze liep de stoep weer op in de richting van haar eigen huis.
Toen ze bijna weer bij het tweebeners hol was drong de geur van een andere kat haar neus binnen. Ze stopte met lopen en keek om haar heen. Het was de geur van een andere huiskat, ook een poes. “Hallo,” zei ze kalm. Ze ging zitten, maar haar spieren bleven gespannen. Je wist nooit wie je tegen kwam en ze was er altijd op voorbereid dat er iets kon gebeuren. Dat was de beste manier om te overleven en de efficiëntste. Er lag een rustige blik in haar gele ogen terwijl ze wachtte totdat de andere poes tevoorschijn zou komen.

[March]