Y U NO SMART [ P E W D I E ] [AMNESIA/KELDER]

Een diep geronk schalde door het huis van Felix en Marzia. Echter kwam het niet van een van de bezitters van het huis. Ze zaten ergens in Italië in het huis van Marzia. Ze brachten hier het grootste gedeelte van hun tijd door. Toch wordt het huis wel degelijk bewoont. Het wordt bewoont door een heel stel katten. Het geronk was afkomstig van de kleine doch al volwassen Stephano. In de grote, donkere kelder die zich onder het huis schuilde. Je zou de kelder een beetje kunnen vergelijken met een kleine mijnschacht. Felix en Marzia zijn er nog nooit ingegaan, maar een deel van de katten komt hier wel regelmatig. Zoals Stephano. Hij heeft al groot deel van zijn leven doorgebracht in de verschillende kasten van de kelder, slapend. Echter worden zijn heerlijke schoonheidsslaapjes regelmatig onderbroken door zijn jongere maar grotere broertje Pewdie. Die angstige kater schuivelt bijna altijd wel door de gangen. Hij zou eens minder zijn tijd moeten verdoen hier, en zijn angsten voor de gangen gewoon toegeven. Stephano wordt regelmatig wakker van een ijsellijke gil van Pewdie, die weer eens bang is een van de door Stephano verzonnen monsters tegen te komen. Hij heeft de monsters niet verzonnen om Pewdie bang te maken, maar om te zorgen dat hij uit de kelder bleef. Echter heeft Pewdie bedacht dat hij deze "bro's" wil opzoeken. Dus nu, als Pewdie weer eens bang is dat hij een bro gevonden heeft, gaat hij naar Stephano, die ergens ligt te snurken en niet in de mood is gestoord te worden. Maar hij heeft besloten om Felix niet teleur te stelllen en goed voor zijn broertje te zorgen, en hem niks te tonen van het feit dat hij uit zijn slaap is gehaald.

Y U NO SMART [ P E W D I E ] [AMNESIA/KELDER] 157eyat

_{Zachte, redelijk voorzichtige stapjes kwamen vanaf de lange, gladde keldertrap richting de plek waar de bro's zich schuil hielden. Stephano had hem ooit verteld dat er zieke monsters in de kelder woonde. Hij had deze echter nog nooit gezien. 'Okay Pewds, let's handle this..' Sprak hij tegen zichzelf. Stap voor stap, steeds verder kwam hij dichterbij de bro's. De keldertrap was erg lang. 'I FEEL IT. I'M GETTING CLOSER TO THE BRO'S!' Als hij dit tempo zal aanhouden, zal het nog eeuwen duren voor hij eindelijk beneden was. 'Yolo!' Hij nam een grote sprong en keek wel waar hij terecht kwam. Hij landde op de een na laatste tree. De kelder trap was erg glad, aangezien er een flinke lekkage was. 'Woah!' Schreeuwde hij, terwijl hij uitgleed, en met volle vaart tegen een van de kasten aanknalde. Deze viel meteen om. Pewds kon nog net op tijd wegduiken. Alle boeken, flessen en shizzle lagen stuk op de grond. 'Whoops..' zei hij maar.}

Geïrriteerd lichtte Stephano zijn oren op toen hij de herkenbare stem van zijn broertje hoorde. "Okay Pewds, let's handle this.." Brojacht was begonnen hoor. Met een klaagzucht draaide Stephano zich om. "I FEEL IT. I'M GETTING CLOSER TO THE BRO'S!" Stephano ging maar alvast zitten en rekte zich lang uit. Vroeger of later zou Pewdie hem hier toch wel vinden. Hij kon maar beter gelijk wakker worden. "Yolo!" Schalde nu door de gangen, het klonk akelig dichtbij. Een doffe klap klonk, gevolgd door een "Woah!" en voor Stephano het wist viel de kast waarin hij net nog lag te slapen met een keiharde dreun op de grond. "PEWDIEEE!" Stephano kon nog net op tijd aan de kant springen. De hele kamer werd gevult met opwaaiend stof. Het vulde zijn longen. Hij kuchte luid. "Be more careful you bastard," mompelde hij binnensmonds. "Whoops," zei Pewdie, kijkend naar de ravage die hij veroorzaakt had. "Get over yourself, Pewds, er is toch niemand die enige aandacht schenkt aan de kelder, now, let's find those bro's of yours," en hij sprong op Pewdie's rug.

_{"PEWDIEEE!" Ragede Stephano, die klaarblijkelijk in de kast lag te pitten. Wie ging er dan ook in een kast pitten? Dacht Pewds bij zichzelf. Nouja, bij Stephano wist je het nooit. Pewdie lag nog steeds geschokeerd op de grond. "Get over yourself, Pewds, er is toch niemand die enige aandacht schenkt aan de kelder, now, let's find those bro's of yours," en hij sprong op Pewdie's rug. ''Okay Stephano.'' Hij begon zich een weg door de kelder te banen. Deze was eigenlijk best wel groot voor een kelder. Talloze gangen en dingen, het leek wel een doolhof. Gelukkig kende Stephano de weg. ''Welke kant op Stephano?'' Vroeg Pewds.}

Met de woorden "Okay, Stephano," begonnen de twee katten hun avontuur. Of, nouja, avontuur. Voor Stephano waren dit gewoon stoffige gangen met geen andere bedoeling dan SLAPEN. Voor Pewdie waren dit echter enge, gevaarlijke gangen, gevult met bro's, niet wetend of je elk moment aangevallen kon worden. Het regelmatige getrippel van Pewds maakt Stephano slaperig en hij sloot zijn ogen. Net op het moment dat hij in slaap zou vallen hoorde hij Pewdie's stem zijn oren doordringen. "Welke kant op Stephano?" "Wh-whuh?" Stephano schudde zijn kop, "Allos, eh, that way Pewds," hij wees naar links, naar een lange, donkere, smalle gang.