Spa blauw [Open]

Onderwerp: Spa blauw [Open] wo 8 mei 2024 - 12:04

You can run but you can't hide

Het was een warme dag vandaag. De General had toevlucht gezocht naar afkoeling. Eerst op zijn eigen terrein, maar daar werd hij telkens lastiggevallen door zijn eigen pionnen. Inplaats van dat ze iets nuttigs deden wouden ze hun verhalen met hem delen. Hoe ze weer een clankat hadden verjaagd, of hoe de konijn had gesmaakt die ze gisteren gevangen hadden. Allemaal wouden ze hem pleasen en likte ze nog net niet zijn hielen. Allemaal waren ze aan het azen om in zijn goeie daglicht te staan. Allemaal wouden ze iets hebben van hem. Hogere rangen, meer hondentanden, een Young-One, meer dit en meer dat. Orchis was absoluut alles behalve gul en er waren maar weinig katten in de Elite die het ver schopte. Als je iets wou, dan moest je daar kei en kei hard voor werken. Net zoals hij had moeten doen voor hij General werd. Hij had niet de spiermassa zoals de rest, de grote klauwen en een bek vol vlijmscherpe tanden. Dat maakte hem dus niet onder de indruk. Je moest anders zijn, beter zijn dan een algemene Elite kat om hoger op in de rangen te komen. Voor hem waren ze allemaal pionnen, soldaatjes om mee te spelen, sommige zelfs slaven. Orchis smakte nadenkend. Er hingen een paar waterdruppels aan zijn snorharen. Hij had zijn dorst gestild en koelde zijn lijf veder af door zijn poten in het water te badderen. In de tussentijd dacht hij na. Dat was waar hij goed in was. Denken, en plannen smeden. Hij had meer leden nodig, nog meer Members. Hij kon niet genoeg pionnen hebben voor zijn schaakspel.

yorozuya

Onderwerp: Re: Spa blauw [Open] za 18 mei 2024 - 1:07

_{Eerlijk gezegd begon het leven voor haar door en door saai te worden. Er was niks meer aan. Ze miste Joan, ze haatte Amberstorm, en dat was zo'n beetje al een jaar hetzelfde. God, er was voor haar bijna niks meer. Ze zou een moord plegen voor een verandering in scenery. Maar dat was ook weer zo cliché, dat gebeurde hier dagelijks. Dus zocht ze haar goede vriend Orchis op. Niet dat dat anders was.

Soms vroeg ze zich nog wel is af hoe die konijnenkont het gelukt was om zo hoog de macht te grijpen. En dan bedacht ze zich altijd met een lichte grijns dat het deels door haar kwam. Niet om d'r eigen horn te tooten, maar zonder haar als bodyguard stond hij misschien niet waar hij nu was. Maar nu had hij haar niet zo meer nodig. Nu zijn macht eenmaal goed establisht was was zij ook maar gewoon een kat. Sterk, maar ook gewoon normaal. Blehhh saaie gedachtes allemaal. Saai saai leven.

"Orchis," begroette ze hem, nog net salutte ze niet. "Ben je druk?" Was hij niet, als hij zei van wel, loog hij.}

Onderwerp: Re: Spa blauw [Open] za 18 mei 2024 - 17:23

You can run but you can't hide

Een zucht verliet de mond van de tom. Hij zat hier nu al een tijdje en de verveling begon langzaam over hem heen te kruipen. Vaak kon Orchis uren in zijn gedachtes verzinken, uren lang elk detailtje uitdenken voor zijn plannen, maar soms, soms stond zijn brein op slot. De tom kneep zijn wenkbrauwen samen uit frustratie. Hij had geen tijd om niks te doen. Hij moest veder denken, verdere stappen zetten in de Elite. Ze waren stabiel, hun kamp groter dan ooit te voren, prooien aan overvloed en nieuwe Young-One’s waren hard aan het trainen.. En toch. Toch was het niet genoeg. Toch voelde Orchis zich incompleet. Het was niet genoeg. Hij moest nog meer hebben, nog beter zijn, en hopelijk ooit de leegte in zijn borstkast vullen met voldoening. Zijn eenzaamheid werd onderbroken, een al bekend figuur was op hem afgestapt. Haar stem bracht een klein glimlachje op zijn schurftige snuit. “Ah, Zahida..” Mauwde hij terug, verrast maar niet ongewenst. De gevlekte she-cat vroeg als hij druk was. Hij schudde zijn kop. “Nee, vandaag is een rustige dag.” Stelde hij vast. Er was natuurlijk altijd werk te doen maar voor vandaag had hij even zijn agenda leeg. Zelfs zijn hoofd had geen zin om te werken. Orchis hield zijn poten terug uit het water en krabde zijn kriebelende nek. Hij werd langzaam krankzinnig van zijn lichaam. “Hoe is het met je?” Vroeg de General toen. Iets wat hij normaliteit nooit zou vragen aan een ander. De woorden klonken vreemd uit zijn mond, maar bij Zahida leek de tom soms een andere kat te zijn. Ze was eigenlijk de enige die hij als een vriendin kon beschouwen. En vrienden vroegen hoe het met elkaar gingen, toch?

yorozuya