Horizon

Met enthousiaste sprongetjes en vol jeugdige energie zette Lunarpaw zich voort door het territorium dat diep in de schaduwen verborgen lag. Hier en daar vloog het zonlicht toch nog door de dikke bladerdaken van de bomen, de ene straal krachtiger dan de ander. Met haar voorpoten sprong ze op een van de kleine lichtstraaltjes die op de bodem schenen waarna ze zachtjes giechelde. Nu was ze alleen was, kon ze doen wat ze wilde zonder anderen in de weg te zitten. Ze kon even gek doen, ze kon jagen, ze kon trainen, ze kon spelen of ze kon gewoon rustig gaan zonnen en nadenken over de dag voordat ze echt aan het werk zal gaan. Dat laatste leek haar nu wel een goede optie. Gewoon even relaxen, zorgen vergeten en genieten van de warme zonnestralen die new leaf met zich meebrengt. Het poesje zette zich weer recht en huppelde vrolijk verder naar de Burnt Sycamore om daar van de zon te kunnen genieten.
Eenmaal aangekomen trapte ze echter weer op de rem. Met haar blauwe oogjes keek ze naar de verschijning van een andere Clangenoot. "Hey Bluejay!", begroette de apprentice de warrior vriendelijk met een zachte stem. "Ik was net van plan hier even te zonnen voordat het druk werd, maar als ik in de weg zit ga ik wel weer verderzoeken hoor." Immers wilde ze niemand in de weg zitten. Nu ze apprentice was, had ze een stuk meer taken en was ze een stuk belangrijker voor de Clan. Als ze Bluejay nu in de weg zou zitten, zou ze wel kunnen gaan jagen of ze zou misschien nestmateriaal kunnen verzamelen voor de elders. Lunarpaw wist wel genoeg dingen om zichzelf nuttig te maken voor de Clan, maar soms wilde ze gewoon even ontspanning. Vooral om van de druk van bepaalde katten af te zijn.

Het was zeker geniaal om nu even te gaan zonnen, vooral nu er op hen na nog niemand was. De zon werkte altijd goed op het humeur, wat goed is voor je energie! Althans, dat was wat Lunarpaw vond. Daarnaast is het gewoon even heerlijk om af en toe van de zon te genieten aangezien er vrij weinig plekken waren in hun territorium om ervan te kunnen genieten. Nu Silentflake een keer niet achter haar aan zat, was dit natuurlijk het ultieme moment. Gelukkig had Bluejay er ook helemaal geen problemen mee en begroette hij haar met een glimlach. "Nee joh Lunarpaw, er is meer dan genoeg plek", mauwde de kater. "Geen mentor achter je aan vandaag?" De poes glimlachte lichtjes waarna ze lekker bij hem in de zon kwam zitten. "Nee, gelukkig niet! Maar ik weet niet voor hoe lang dat zal duren." De poes grinnikte zachtjes. Haar mentor had ze vandaag nog niet echt gezien en om eerlijk te zijn was ze ook niet naar hem op zoek gegaan. Normaal gesproken stond ze te trappelen samen met hem erop uit te gaan om te leren, maar net zoals elke kat heeft ze soms weleens zo'n dag dat ze nergens anders zin in heeft dan in rusten en niks doen.... Voorlopig dan. "En jij dan Bluejay? Geen patrouilles?", vroeg ze aan de kater die hier net zoals zij aan het niksen was terwijl ze ondertussen rustig overging tot liggen.