Tortelduifjes

Onderwerp: Tortelduifjes zo 2 jul 2023 - 22:11

De hitte hing zwaar in de lucht, als een deken die over alle clans was heen gevallen. Het was vandaag bij verre de warmste dag tot op heden, en het was aan alles en iedereen te merken. Alle katten waren loom en hingen vooral in de schaduwen van het kamp... Behalve hun kinderen, natuurlijk. Die dartelden nog even vrolijk rond, en bezorgden de nieuwe moeder koppijn omdat ze hen telkens moest herinneren genoeg te drinken. Voor nu, echter, waren ze helemaal uitgeraasd na een lange dag vol spelen. Ieder van hen gaf ze een kus, waarna ze de queen nogmaals bedankte en met twinkelende ogen de nursery uit hinkelde. Eindelijk was de prooistapel weer groter, eindelijk waren de dagen weer langer, eindelijk waren hun kinderen oud genoeg om in ieder geval eventjes zonder hun ouders te kunnen - en dat mochten ze best eens vieren. De poes nam voor de verandering de tijd om met haar vacht te frutten, waarbij ze alles mooi plat en schoon likte. Haar mintgroene ogen fonkelden in de avondzon. Het was nu alleen nog wachten totdat Bluejay terug kwam van patrol.

https://youtu.be/oXlVbs1dsKA?t=6

It is both a blessing and a curse
Tortelduifjes B0ec7c10

to feel everything so very deeply

Onderwerp: Re: Tortelduifjes ma 3 jul 2023 - 21:15

Soms was het zwaar om de energie waarmee hij andere zegende hoog te houden, zeker wanneer deze andere hem er niet dankbaar voor leken te zijn- zijn patrol had bestaan uit niet zo zeer een gezelschap dat hij uitzoeken zou. En hoe vaak hij ook een lichtpuntje probeerde te zoeken, of een grap probeerde te maken, werd dit enkel beantwoordt met een diepe zucht of een geforceerde glimlach. Het was alsof de twee zombies niet wisten wat plezier was- alsof Wolfblood hem geen vreugde gegund had die ochtend.

Ergens vroeg hij zich af of dit een wraak actie was geweest van deputy. Het zou hem niet verbazen, twee van zijn kinderen waren niet bepaald de makkelijkste, en ook op de deputy's radar waren ze al snel ingebrand. Parsnipkit, borde vol energie, gepaard met een smaak voor ongein. En de rebelse Eaglekit die geen vorm van authoriteit accepteerde noch hoog achtte. Het was super grappig om aan te zien hoe ze het de deputy van shadowclan lastig maaktte en plaats van hem- maar het was minder grappig als Wolfblood hem op zulke ondragelijk lange patrols stuurde.

Desondanks was het niet genoeg om hem uit zijn humeur te krijgen, daarvoor zou de deputy veel harder haar best moeten doen. Nee, Bluejay had een huid zou dik als de pels die er over heen lag, en een koppigheid die hem in geen dagen verlaten zou. Zijn kinderen waren perfect en aan het einde van iedere patrol zou hij hen zien e n de deputy teleurstellen- wat volgens hen nog al een goede bonus was mocht de deputy werkelijk dit geheel zo gepland hebben uit wrok. Met een glimlach kwam hij terug- één die enkel sterker op zijn gezicht stond als er voor toen zijn blik viel op de vrouw van zijn dromen.

"Rout!" snorde hij vreugdig terwijl hij zich een weg baande richting haar zijde, het was goed om haar weer is buiten te zien zonder een kittenzwerm om haar heen- het bood hen een kans om elkaar lief te hebben zonder dat Eaglekit of Parsnipkit nep spuug geluiden maakte. Met een liefdevolle glans op zijn ogen drukte de kater zijn kop tegen de hare, de warme avond zon dansend op hun pelzen terwijl ze in elkaars liefde weg smolten. "bij starclan wat ben ik blij om jou te zien lief" mauwde hij met een zware grinnik "Volgens mij heeft Wolfblood iets tegen mij sinds Parsnipkit en Eaglekit rond rennen hier-" een geamuseerde grijns trok over het gezicht van de senior warrior "Alsof het door m i j n genen komt, kun je dat geloven?" grapte hij verder.

(C) Ross

Bluejay

Onderwerp: Re: Tortelduifjes di 4 jul 2023 - 11:36

Kleine deeltjes stof zweefden voorbij in de vlekjes zonlicht die zich door het dikke bladerdek heen wisten te vechten. Steeds meer begon ze kleine dingetjes hier te zien die ze meer en meer ging waarderen. Nog altijd miste ze de open hemel en de sterren die haar 's nachts toelachten, maar hier zag ze kittens achter stofdeeltjes jagen en werd het kamp eens in de zoveel tijd overspoeld met een prachtig, bewegend vlekken patroon van licht. Een glimlach sierde haar lippen terwijl ze haar poot likte en over haar oortjes wreef. Hier stopte ze echter mid beweging mee toen een bekende stem haar naam riep. "Blue!" miauwde ze opgetogen en snorde luidkeels in hun omhelzing. Hij rook naar bos en moeras en naar alle avonturen die hij beleefde. Rout gaf hem een kus op zijn voorhoofd en ze giechelde zachtjes. "Nee, natuurlijk niet. Jij was natuurlijk altijd een engelenkind, het moet wel van hun moeder komen," plagend gaf ze hem een por. "Ik zou jezelf niet teveel eer toeschrijven, volgens mij heeft de deputy wat tegen iedereen," sprak ze zachtjes en stak haar tong naar hem uit. Vreemd genoeg was de grimmige poes altijd redelijk... Oké tegen haar. Niet vriendelijk, dat zeker niet, maar sinds ze veel tijd met Pepper spendeerde in haar revalidatie, liet de poes haar in zekere zin met rust. Rout vroeg zich af wat daar gaande was. De gevlekte poes schudde die gedachte van haar af en richtte haar volledige aandacht op haar man. "Ik-"Ze tikte hem zachtjes op de neus. "heb een verassing voor je," haar groene ogen fonkelden van pretlichtjes. "Eet snel wat op, dan neem ik je mee op date,"

It is both a blessing and a curse
Tortelduifjes B0ec7c10

to feel everything so very deeply