Leave A Light On

Onderwerp: Leave A Light On wo 18 mei 2022 - 9:58

Toen Jasminepaw haar ogen opnieuw opendeed, was alle pijn weg. Fel licht verblindde haar, en de geur van kruiden was vervangen door een bloemige lentegeur. Hoeveel tijd was er verstreken? Het voelde tegelijk als slechts een seconde en als een eeuwigheid. Misschien was ze genezen, had ze heel lang geslapen en was ze nu weer beter. Maar toen haar ogen wenden aan het licht, wist ze niet of dat wel juist was. Want waar was ze? Dit was Thunderclan niet, en al helemaal het camp niet. Of was er zo veel veranderd in de tijd dat ze bewusteloos geweest was? Jasminepaw stond recht en zette voorzichtig een paar pasjes. Het gras onder haar poten was aangenaam zacht en veerde terug bij elke pootstap. De bomen waren prachtig, gevuld met bloesems, en overal om haar heen waren prachtige witte bloemetjes; jasmijn. Hun geur was allesoverheersend en kalmeerde haar. Waar ze ook was, dit voelde als een veilige plaats.

Onderwerp: Re: Leave A Light On wo 18 mei 2022 - 10:37

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De Medicine Cat had haar ogen maar heel even gesloten. Heel even had ze de rust in de stress, de spanning gevonden. Zo om de ander heen gekruld had ze gehoopt dat ze zelfs als ze in slaap viel wakker zou worden als de ander verslechterde. Er zaten voordelen en nadelen aan het alleen zijn als Medicine Cat, zonder Apprentice, zonder toezicht behalve dan van Starclan. De roep van slaap kon ze echter niet langer negeren en toen ze haar ogen opende in Starclan zwiepte ze enkel kalm met haar staart. Kalm totdat ze het gedaante van Jasminepaw in de velden zag opdoemen. Remnantwolf hapte verrast naar adem voordat ze langzaam door de jasmijn bloemen heen stapte. De geur was geruststellend en de omgeving was zoals het altijd was, vredig. Er was vast een reden dat ze naar Starclan was geroepen, er moest een reden zijn. De Apprentice kon niet dood zijn toch? En afscheid nemen op deze manier; want dan moest ze terug, direct terug in de hoop het hart weer aan te zetten tot kloppen. Voordat er teveel tijd verstreek. Even bleef Remnantwolf stil totdat ze recht voor Jasminepaw stond. 'Jasminepaw? Wat doe jij in Starclan?' Vroeg ze zachtjes, haar stem kalm en laag zoals altijd. Haar stem warm, maar ook beschermend. Beschermend zoals ze om de ander heen was gaan liggen. Voorzichtig drukte Remnantwolf een neusje tegen de ander aan. Starclan liet dit niet het einde zijn van hun vriendschap. Remnantwolf liet haar ogen rond glijden, langzaam in de hoop dat ze iemand zou herkennen. Iemand naar voren zou stappen om duidelijkheid te scheppen. Jasminepaw moest nog leven, ze kon haar niet verliezen. Niet nu! Niet nu ze elke dag nog verlangde naar de zachte vacht naast haar. Naar een van de weinige katten die echt haar vriendin was. Remnantwolf wilde niet langer eenzaam zijn. Hoewel ze niets liever had dan dat ze Jasminepaw kon ontslaan uit haar den als die beter werd. Als ze beter werd, dan moest ze wel leven. Oh, Starclan. Tranen leken al wanhopig te verzamelen in de ogen van de Medicine Cat. Ze moest vertrouwen, ze moest. Zelfs al was er geen grijntje hoop meer. Jasminepaw kon enkel hier zijn als ze was overleden en zich bij Starclan had gevoegd.

❅

Onderwerp: Re: Leave A Light On do 23 jun 2022 - 21:33

All my tears have been used up
on another love

Hij wist dat deze dag eens ging komen. eens zou hij haar daden onder ogen moeten komen.
    De realisatie hebben dat zijn liefde voor haar nooit genoeg was geweest. Dat hun liefde de dood niet zou kunnen overleven. Was dat waarom hij gestopt was met haar opzoeken? Was dat waarom hij haar met rust liet.. haar haar eigen leven liet leiden.
     Wellicht, maar wellicht was het ook zo dat hij het niet aan kon, hij kon het niet aan om haar te zien doorgaan.
    Daar waar hij gevallen was.
    Maar zij, zij hier verlaten en onzeker, verdiende de wirwar van zijn gevoelens niet. Zij droeg geen schuld in de gehele situatie.
    En toch was ze hier naar toe getrokken, zonder uitleg met enkel de medicine cat bij haar om haar te begeleiden.
    Starclan was oneerlijk.
    "Remnantwolf."
     Zijn stem was duidelijk en hij schudde zijn sterbevlekte vacht uit terwijl hij naar haar toe stapte. Zijn gouden ogen stralend in het licht van duizenden sterren. Duizenden katten net zoals hij, veroordeeld tot het eeuwige leven.
    De twee she-cats voor hem droegen de sterren niet, een teken dat hun leven nog niet aan een eind gekomen was. Ze mochten gaan van deze gevangenis die de hemel genoemd werd.
     Hij zou nooit meer mogen gaan.
    "Jullie komst is niet onverwacht, Starclan heeft het zo gewenst."
     Was het nog een steek van Starclan? Hem deze taak geven? Haar aan moeten kijken.
     Starclan wat leek ze op haar moeder.
     "Jasminepaw. Weet je wie ik ben?"
     Iets van hoop straalde in hem, zoekend naar een antwoord, zoekend naar iets, had ze over hem gesproken.. had ze haar kinderen verteld dat hij ooit van haar was geweest? Dat ze ooit.. Zijn dochter had kunnen zijn.

Because we always have a choice
even when it feels like we don't.

Onderwerp: Re: Leave A Light On do 23 jun 2022 - 21:40

Ze zag Remnantwolf, zag tranen in diens blik als ze haar neusje tegen die van haar aanduwde en vroeg wat ze deed in Starclan. Was dit het befaamde Starclan? Het was hier zo warm en zonnig, zoals een prachtige lentedag, en ze had eigenlijk wel zin om zich in dat warme zonnetje neer te leggen, haar ogen te sluiten en de tijd te vergeten. Het was zo fijn om geen pijn meer te hebben. Ze was dus dood. Dode katten gingen naar Starclan. Dat had ze altijd geweten, maar het meemaken was toch iets heel anders. Bijna.. Een anticlimax. Alsof Starclan spectaculairder had moeten zijn, grootser. Maar eigenlijk was deze rust zo veel beter. Ze wou nooit meer weggaan. Maar voor ze iets kon zeggen, voor ze afscheid kon nemen van Remnantwolf en de medicine cat haar medicine cat zaken kon laten doen, verscheen een onbekende kat op het toneel. Een Starclanner, dat was duidelijk te zien aan de sterren die van zijn vacht afdwarrelden. Hij sprak haar aan, en hij sprak Remnantwolf aan, en hij vertelde dat hun komst niet onverwacht was. Ergens had ze niet gedacht dat iéts in Starclan onverwacht zou zijn; wist Starclan dan niet alles? Maar zijn woorden verwarden haar. Was ze hier naartoe gehaald? Of misschien was haar dood een les voor Remnantwolf? De kater sprak haar nu rechtstreeks aan, en vroeg of ze wist wie hij was. Jasminepaw keek hem aan, dacht na, maar zijn gele ogen waren haar onbekend en ze dacht niet dat ze iemand kende die überhaupt al in Starclan was. Zachtjes schudde ze haar hoofd, te verward en te bang om haar mond open te doen.

Onderwerp: Re: Leave A Light On do 23 jun 2022 - 21:58

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De Medicine Cat had nog nooit een ander ontmoet in Starclan behalve haar eigen Starclan Guides wat dan ook voor een verwarde blik in haar ogen zorgde toen een geheel grijze kater met gele ogen hun kant op kwam gestapt. Zijn vacht schitterden van de sterren, net zoals het licht van zijn ogen bijna levendiger was dan op aarde. Misschien aparte om te beseffen, het leven hier ging ook door. Zelfs al was het in haar ogen een stuk vrediger. Remnantwolf bleef beschermend bij de jonge kattin staan, als dit het laatste was wat ze kon doen. Haar helpen, dan zou ze dat doen. Dat was duidelijk in haar houding, hoe erg dit alles haar ook beangstigde. 'Remnantwolf,' de stem was onbekend maar niet onaangenaam. Ze knikte hem respectvol toe. Hoewel ze niet zeker was welke kater er voor hen stond, had ze door het feit dat ze zoveel verhalen had gehoord wel een vermoeden. De kater schudde zijn vacht uit en sterrenstof leek rond te dwarrelen alsof alles uit licht bestond. Het was aangenaam, een mooie plek om te zijn maar dat betekende niet dat Remnantwolf zich kon ontspannen. 'Jullie komst is niet onverwacht, Starclan heeft het zo gewenst.' Vervolgde hij waardoor de Medicine Cat hem met een frons op haar gezicht aan keek. Starclan kon toch niet wensen dat ze een van de weinige katten waar ze echt van hield, die ze wilde beschermen, dat die haar ontnomen zou worden totdat zijzelf zich bij hen zou voegen? 'Jasminepaw. Weet je wie ik ben?' Toen Jasminepaw duidelijk het antwoord niet wist liet Remnantwolf haar staart kort over de Apprentice heen glijden. 'Ik gok op Rowanflight? Als ik de verhalen goed onthouden heb. Al zijn er wel meerdere grijze Thunderclanners overleden.' Haar stem was zacht terwijl ze Jasminepaw bemoedigend een neusje gaf en vervolgens de kater voorzichtig aan sprak. 'Waarom bent u hier en niet Chivysniff?' Ze had verwacht dat Starclan haar zou benaderen met haar Guide en maakte zich duidelijk zorgen. Dat was in haar hele houding te zien terwijl ze moeizaam slikte. Ze had toch geen ernstige fout gemaakt? Starclan. Oh Starclan. De paniek werd haar teveel waardoor ze een trillend stapje achteruit zette, wellicht maakte ze het in haar hoofd allemaal erger dan het was.

❅

Onderwerp: Re: Leave A Light On vr 12 aug 2022 - 20:04

All my tears have been used up
on another love

Toen ze met een blik vol angst haar hoofdje schudde stak zijn hart. Hoe kon Mistgaze niets over hem hebben verteld? Hij kon ze nog zo helder voor het zicht nemen. De kriebelende adem op zijn wang, het gevoel van haar dikke pels strijkend tegen de zijne. De zachte lieve woordjes. Dit was een straf, een straf waar hij door moest, die hij moest accepteren. Op z'n minst leek Jasminepaw erg op haar moeder, dat was een troost voor zijn hart.

Hij richtte zijn felle blik op Remnantwolf. "Starclan is hier niet enkel voor jou Remnantwolf." Hij verplaatste zijn ogen naar de jonge apprentice. Hij wenkte haar kort zodat ze wat dichter bij hem zou staan. Terwijl hij sprak begon zijn vacht zachtjes te fonkelen. Het grijs werd bijna wit. "It shall be on the day that the prey kills its predator, the silver jasmine flower will get her stars while walking with the living." Hij drukte zijn neusje tegen het voorhoofd van Jasminepaw dat voor een kort moment oplichtte. Hij deed een stap achteruit en keek Remnantwolf aan. Het vergif dat Jasminepaw bijna had gedood was uit haar bloed verwijderd. "Zorg goed voor haar..." Hij veranderde het beeltenis naar de medicine cat den van Thunderclan voordat hij ze liet wakker worden en Starclan weer verdween als een onopgelost raadsel.

Because we always have a choice
even when it feels like we don't.