[Herbs] Patrol Eikenblad

Jullie zijn erop uitgestuurd om eikenbladeren te halen, in de buurt van de Waterfall. Succes, en wees voorzichtig!

De eikenblad hangt nog steeds aan de boom. Het heeft inhammetjes en lobben met mooie rondingen. Nu het leafbare is zijn ze bruin van kleur.

@Colorgaze  & @Amberpaw

Note:

Ze was net apprentice en mocht nu al mee met zoiets cools. Amberpaw kon haar enthousiasme bijna niet bedaren en moest echt heel erg haar best doen om niet door het kamp heen te rennen. Nee, in plaats daarvan gedroeg ze zich als een braaf meisje en liep rustig toe naar de uitgang van het kamp toe, ruim op tijd zodat ze Colorgaze daar zou ontmoeten. Ze kende de warrior niet, maar wast vastbesloten een goede indruk te maken. Ze had het idee dat inmiddels iedereen wist dat ze een maandje langer apprntice was geweest omdat ze het kamp uit was gesneakt, en dat was helemaal niet leuk. Het voelde alsof ze iets goed moest maken, dus deed ze zich voor als een uitmuntende apprentice. In werkelijkheid wilde ze eigenlijk niets liever dan meteen het territorium insprinten en meer er van ontdekken.

Shrimppaw had wat rondgevraagd naar katten die haar zouden willen helpen met het verzamelen van specifieke planten en kruiden, en Colorgaze wilde daar best mee helpen. Ze zag dat Amberpaw al bij de kampingang stond te wachten, dus misschien most Colorgaze zelf zich toch maar een beetje gaan haasten. De oude warrior liep naar de apprentice toe en begroette deze met een knik van haar hoofd. "Klaar om te gaan?" vroeg ze, al was het bijna een retorische vraag aangezien de jongere lapjeskat vrij ongeduldig leek te zijn.

De witte warrior was al wat ouder, en van een aantal snerende queens had ze in haar kittentijd wel geleerd dat oudere katten niet altijd evenveel energie hadden als zij. De apprentice was er absoluut op gebrand om een goede indruk te maken op iedereen, zeker op een gerespecteerde senior warrior. Dus knikte ze netjes. "Goedemorgen Colorgaze, heeft u lekker geslapen?" sprak ze netjes en probeerde haar enthousiasme te onder drukken, maar dat lukte wat minder goed toen de ander voorstelde om te gaan. Ze knikte direct heftig. "Waar gaan we naar toe mevrouw?" vroeg ze met een hoog stemmetje en dartelde achter haar aan het kamp uit, opweg naar het territorium en de grote bomen. Amberpaw opende haar bekje al om te vragen welke boom beter zou zijn, maar ze bedacht zich net op tijd en keek in plaats daarvan braaf en afwachtend naar de odd-eye poes.

"Oh ja, sorry," sprak ze snel en kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Shrimppaw had het net tegen hen gezegd, maar in haar enthousiasme was ze veel te druk bezig met deze spannende zoektocht om zich daadwerkelijk op het doel te focussen. De poes dwong zichzelf om wat rustiger te worden en goed op te letten. Met ontzag volgde ze de witte poes die haast automatisch zichzelf door het territorium wist te brengen. Ze wist dat de poes als een senior warrior was en wilde heel graag weten hoeveel jaar ze al het territorium verkende. Alleen het was onbeleefd naar iemands leeftijd te vragen, had ze geleerd. "Hm, misschien zouden we naar de grote boom kunnen gaan, mevrouw?" durfde ze voorzichtig voor te stellen. "Ik denk dat ik daaronder bruine blaadjes zie,"